Tot welke leeftijd kinderen naar bed brengen?

Zolang ze het zelf wil. Ik vond het instoppen vaak een goed moment om nog even de dingen die dwars zitten en/of die ene mopperpartij nog even uit te praten. 
Maar ze zijn er nooit te oud voor. Toen 19jarige dochter heftig liefdesverdriet had heb ik haar een week lang elke avond ondergestopt, na het troosten en verzekeren dat het echt wel weer goed komt met haar.

Ik ben erg voor team 'totdat het zelf niet meer willen'.
Weet nog dat ik als kind van ca. 11 boven aan de trap herhaaldelijk 'welterusten' stond te roepen en niet eens antwoord meer kreeg. Huilend naar bed. Moeder vond het niet meer nodig om nog even een kus te komen brengen of welterusten te zeggen. Tanden poetsen enzo deed ik al lang zelf.

hier is t vanzelf gestopt, zodra de kinderen later naar bed gingen dan ik. Ik ga soms erg vroeg, dan brengt mijn puber mij naar bed...

Netherfield schreef op 28-02-2022 om 18:55:

[..]

Dank!

Courage schreef op 28-02-2022 om 18:53:

Ik ben erg voor team 'totdat het zelf niet meer willen'.
Weet nog dat ik als kind van ca. 11 boven aan de trap herhaaldelijk 'welterusten' stond te roepen en niet eens antwoord meer kreeg. Huilend naar bed. Moeder vond het niet meer nodig om nog even een kus te komen brengen of welterusten te zeggen. Tanden poetsen enzo deed ik al lang zelf.

Och, wat sneu

Ik denk dat kind prima zelf kan aangeven wanneer hij/zij niet meer in bed gestopt wil worden. Net zolang doen dus totdat het kan. Vind het naar bed brengen altijd zo'n fijn moment. Nog lekker even goed knuffelen voor het slapen gaan.

Mijn dochter is 11 en kleedt zichzelf om, drinkt haar beker warme melk, poetst haar tanden,knuffelt mij en vraagt aan haar vader of hij nog wil voor komen lezen. Is hij er niet dan is dat ook goed en leest ze zelf nog wat. Als zij blij wordt van dat ritme, wie zijn wij om dat te stoppen? 

Wij hebben nog lang voorgelezen. Denk wel tot 13 of 14 jaar. Jongste nu 16 maar ga altijd nog even dag zeggen. Ze ligt er niet altijd in en is soms nog aan "tutten". Maar nog even knuffel en kletspraatje als dat eerder niet gelukt is. 11 is best jong. Vind je het zelf niet fijn?

Zoon wil nog steeds gebracht worden het verschilt wel per dag hoe. Dus de ene dag eerst nog even in het grote bed knuffelen en voorlezen, andere keer alleen voorlezen andere keer een kus en naar bed.

tot een jaar of 10 moet er nog wel nagepoetst worden van de tandarts, tot een jaar of 13 sloten we de dag even samen af. En nu zoon een vriendin heeft ben ik ingeruild. 😉 

PhilDunphy schreef op 28-02-2022 om 16:22:

Mijn 5-jarige gaat met een volwassene naar boven. De meeste taken doet hij zelf, maar met napoetsen en soms met wassen wordt hij nog wat geholpen. Daarna voorlezen en naar bed. Maar als hij mocht opblijven, dan gaat hij na het wassen naar beneden en zeggen we na een tijdje dat hij naar bed moet. Dan loopt hij zelf naar boven en gaan we dus niet meer mee.

De 6-jarige (bijna 7) gaat zelfstandig naar boven en maakt zichzelf klaar om naar bed te gaan. Als hij klaar is komt hij dat vertellen en loop ik mee voor een verhaaltje. Maar ook bij hem komt dat te vervallen na opblijven en loopt hij zelf naar boven.

Is dat omdat jullie het zo willen of hebben de kinderen er geen behoefte aan dat jullie meelopen?

Bij ons vervalt het verhaaltje ook wel eens bij lang opblijven maar er gaat altijd iemand mee naar boven voor die laatste knuffel en kus en even instoppen of op een andere manier een knus momentje. Duurt dan maar kort voor maar ik vind het een waardevol moment. Heb dat in mijn eigen jeugd helaas wel vaak anders ervaren. 

Ik vind jouw "Ik vind dat mijn dochter wel alleen naar bed kan. Ze is 11." wel bijzonder eigenlijk. Vind je dochter dat ook? Wil je dochter dat ook? Mag ze dat willen?

Hier breng ik kind naar bed totdat kind zelf aangeeft dat het niet meer nodig is. 
Uiteraard veranderde en verandert het bedritueel door de jaren heen, maar ik ben in deze niet degene die vind dat het maar klaar moet zijn. 

duizel schreef op 28-02-2022 om 21:15:

[..]

Is dat omdat jullie het zo willen of hebben de kinderen er geen behoefte aan dat jullie meelopen?

Bij ons vervalt het verhaaltje ook wel eens bij lang opblijven maar er gaat altijd iemand mee naar boven voor die laatste knuffel en kus en even instoppen of op een andere manier een knus momentje. Duurt dan maar kort voor maar ik vind het een waardevol moment. Heb dat in mijn eigen jeugd helaas wel vaak anders ervaren.

Het knuffelmomentje is dan beneden. Nog even stoeien, nog even knuffelen, een lieve kus. En dan 'welterusten jongen, slaap lekker' en hij loopt zelf naar boven. Ik merk niet aan hen dat ze dat vervelend vinden. Maar dat is dus 2x per week na het opblijven, want de overige dagen ga ik wel mee naar boven om voor te lezen. Het een voelt voor mij in elk geval niet minder liefdevol dan het ander, terwijl ik in dit topic tussen de regels doorlees dat mensen de beneden-variant direct als afstandelijk zien.

Kerstin75 schreef op 28-02-2022 om 16:08:

Nou in ieder geval tot ze later naar bed gaan dan jij Maar verder zolang ze het nog willen. De één is daar eerder klaar mee dan de ander.

Ik ga eerder naar bed dan mijn 18-jarige en dan ga ik nog even naar haar kamer, klop aan en dan kletsen we nog wat. Of niet, kan ook heel kort zijn als ze niks te melden heeft. Ik doe dat elke dag, het hoort bij mijn avondritueel. Als ze nog beneden zit, roep ik bovenaan de trap ‘welterusten’  .

Courage schreef op 28-02-2022 om 18:53:

Ik ben erg voor team 'totdat het zelf niet meer willen'.
Weet nog dat ik als kind van ca. 11 boven aan de trap herhaaldelijk 'welterusten' stond te roepen en niet eens antwoord meer kreeg. Huilend naar bed. Moeder vond het niet meer nodig om nog even een kus te komen brengen of welterusten te zeggen. Tanden poetsen enzo deed ik al lang zelf.

Ach bah wat verdrietig.

Toch heb ik ook weleens steken laten vallen in de tijd waarin er vier na elkaar naar bed gingen en een van hen veel tijd opsnoepte terwijl ik eigenlijk nu eindelijk wat me-time wilde. Toen heeft er weleens een geklaagd: ik lag te wachten en je kwam steeds maar niet - toen viel ik in slaap...