Sportseizoen afmaken
Hallo allemaal,
ik heb behoefte aan wat verschillende visies op dit onderwerp. Ik merk dat ik er erg wisselend in zit en denk dat het helpt om te lezen hoe anderen er nou tegen aan kijken..
Het gaat over de sport van mijn beide jongens (7 en 8 jaar).
Allebei zijn ze afgelopen augustus in een voetbalteam gegaan. Ze moeten 2x per week trainen en spelen op zaterdagochtend een wedstrijd.
Mijn jongste zit daarnaast nog op zwemles en een hobbyclub. Het is een gevoelig jongetje dat snel overbelast is. Hij heeft destijds de intensiteit van voetbal niet overzien (hij kwam van 1x per week voetballen over naar een 'team') en ervaart het allemaal als erg druk. De afgelopen tijd heeft hij (mede daardoor) steeds minder zin in voetbal. Hij is ook totaal niet talentvol en voelt dat best aan, al is dat zeker niet zijn primaire reden. Het heeft eigenlijk totaal zijn interesse verloren en er is dus grote teleurstelling als de training/wedstrijd niet wordt afgelast. Nu in de winter helemaal. Onder het mom van 'seizoen afmaken' gaat hij wel braaf, maar duidelijk met grote tegenzin. Hij vraagt geregeld of hij er al af mag.
Toevallig vindt de 8-jarige ook niks aan dat hele voetbal. Het leek hem aanvankelijk zo leuk: lekker een beetje met elkaar spelen, zoals op het voetbalveldje. Maar de trainingen vindt hij geen bal (
) aan. Alleen partijtje spelen vindt hij leuk, maar dat is slechts een klein deel van 'op voetbal zitten'. Bovendien is hij een avondkind en vallen de voetbaltijden in het weekend hem vies tegen. Ook bij hem dus gejuich als voetbal wordt afgelast en geklaag als het door gaat. Hij zit naast voetbal nog op een denksport.
En dan man en ikzelf. We hebben beiden niks met voetbal, maar we staan braaf langs de lijn als het nodig is. Maar we zijn het zeker liever kwijt dan rijk. Het geregel om ze doordeweeks op tijd (en gegeten) op training te krijgen. Elke zaterdag om 7.30 vertrekken vinden we een forse aanslag op ons weekend. Het is voor ons ook niet de meest inspirerende club waar ze spelen: er wordt veel van de ouders verwacht, waardoor er ook veel negativiteit is. Eigenlijk zijn wij het ook liever kwijt dan rijk.
Al met genoeg reden om te stoppen dus. De kinderen willen stoppen en wij zouden dat ook gerust willen. We kunnen het onzelf fors makkelijker maken door het bijltje erbij neer te gooien.
Alleen mijn interne geweten knaagt. Ik weet niet waarom, misschien omdat het zo 'hoort': je hoort je kind mee te brengen dat het een seizoen moet afmaken als er voor betaald is, toch? Consequenties van je keuzes..
De kinderen zijn ook niet zo best in 'doorzetten'. Je hoort je kinderen de levenslessen te laten ervaren waarvan de doorzetmentaliteit groeit?
En je hoort een voetbalteam niet in de steek te laten, want er valt dan zomaar een speler bij hen weg.
En.. is de winter echt een handig moment om zoiets te besluiten? Logisch dat dan het geklaag toeneemt, want wie wil er met dit weer naar buiten.
Hoe staan jullie erin?
troelahoep schreef op 10-01-2024 om 13:16:
[..]
Oei, dat zou voor mij een reden zijn om er direct mee te stoppen. Dat is wel een voorbeeld van inflexibele vrijwilligheid en het precies het soort mentaliteit waar ik op afknap.
Nou idd, zelfs in de nationale selectie groep trainen we niet of aangepast op pakjesmiddag met de jeugd.
Als je dan wil trainen heb je als jeugdtrainer de prioriteiten niet op orde.
Voetbal is niet jullie ding, dat is duidelijk. Beetje raadselachtig waarom jullie er toch aan zijn begonnen. De winterstop lijkt me een uitstekend moment om ermee op te houden. En prop niet teveel verplichtingen in de vrije tijd van de kinderen. Heb je zelf toch ook geen behoefte aan?
Ja, sommige mensen kunnen zich niet voorstellen dat voor een ander de sport niet op 1 staat. Dat kan. Maar als ik mijn kind afmeldt, dan bepaal ik of iets een goede reden is of niet. Geen zin is dat niet, pakjes van sint uitpakken kan natuurlijk ook voor of na een training, maar als het de gewoonte is om dat bijvoorbeeld met de hele familie te vieren, bij opa en oma, dan ga ik dat mijn kind niet ontzeggen omdat de trainer dat vindt.
Dan maak ik de keuze dat een feest in familieverband even voor gaat.
Ik ken ook iemand die vindt dat bij teamsport de sport altijd voor alles gaat omdat anders de rest er last van heeft. Daar gaat een training zelfs voor kinderfeestjes. Dat vind ik dan weer belachelijk, want als je telkens feestjes afzegt vanwege je sport, wordt je op een gegeven moment ook niet meer gevraagd omdat andere dingen blijkbaar belangrijker zijn voor jou.
De cultuur bij die club klinkt mij niet prettig in de oren. Heel veel verplichtingen en tegelijkertijd moet je alles zelf doen, van training tot coaching.
Een vereniging runnen is meer dan een paar leeftijdsgenoten bij elkaar zetten, dat een team noemen en de rest aan de ouders onderling overlaten.
Als er gepest, gekleineerd of vernederd wordt op een sportclub, zoals iemand hier beschreef, dan zou het voor mij echt wel acuut klaar zijn en dan voel ik ook geen verantwoordelijkheid naar mijn team toe. Team en club nemen ook geen verantwoordelijkheid naar het kind in kwestie toe.
Ik zou ze eraf halen. Lang genoeg geprobeerd, niet goed bevallen, klaar.
Tjilp schreef op 10-01-2024 om 14:18:
Voetbal is niet jullie ding, dat is duidelijk. Beetje raadselachtig waarom jullie er toch aan zijn begonnen. De winterstop lijkt me een uitstekend moment om ermee op te houden. En prop niet teveel verplichtingen in de vrije tijd van de kinderen. Heb je zelf toch ook geen behoefte aan?
Jongste zat al op voetbal, maar dat was 1x per week. Dat vond hij leuk en wij vonden het prima. Er was nooit gezeur. Toen hij 6 was, stroomde hij door naar een team, inclusief de verhoging in intensiteit en het oudergebeuren. Wij voorzagen dat toen niet.
Oudste is op voetbal gegaan toen hij klaar was met zwemles. Dat viel toevallig samen met de overgang van de jongste naar dat team, dus we wisten nog van weinig rondom voetval. Hij mocht dus een sport kiezen en koos voetbal. Ik wist toen wel dat dat 3x per week zou zijn en zou dat braaf doen als oudste er plezier in had. Om hem alleen sporten te laten kiezen waar ik zelf feeling mee heb, lijkt me wat karig.
Ik vraag me wel af of degenen die zeggen dat je je kinderen er gewoon van af moet halen zelf ervaring hebben met teamsporten. Ik vind dat eerlijk gezegd echt niet kunnen als het team daarmee te weinig spelers heeft en er de rest van het seizoen invallers geregeld moeten worden. Meestal heeft de ouder die coacht wel een lijntje met een coördinator waarmee hij/zij kan overleggen, dus dat lijkt me toch het aanspreekpunt. En natuurlijk ga je niet trainen op pakjesavond, er zijn grenzen Ben het er wel mee eens dat jullie kinderen veel te veel activiteiten hebben, wat een gedoe voor die leeftijd!
RosaMontana schreef op 10-01-2024 om 16:35:
Ik vraag me wel af of degenen die zeggen dat je je kinderen er gewoon van af moet halen zelf ervaring hebben met teamsporten. Ik vind dat eerlijk gezegd echt niet kunnen als het team daarmee te weinig spelers heeft en er de rest van het seizoen invallers geregeld moeten worden. Meestal heeft de ouder die coacht wel een lijntje met een coördinator waarmee hij/zij kan overleggen, dus dat lijkt me toch het aanspreekpunt. En natuurlijk ga je niet trainen op pakjesavond, er zijn grenzen
Heb zelf geen teamsport gedaan, een van mijn kinderen wel een jaar, maar die had al scouting op zaterdag dus deed bijna geen wedstrijden (was boventallig in het team) en heeft uiteindelijk voor scouting gekozen. Toch een hechtere club dan de teamsport met elk jaar een andere groepje kinderen in je team.
Ik vind dat als het hem écht niet is en je al een tijdje hebt geprobeerd om het leuk te vinden, je er best mee mag stoppen hoor. Het voetbalteam heeft er toch ook niks aan als er iemand bij zit die het echt niet leuk vindt?
En hoe zit het dan als er iemand halverwege het jaar lid wil worden? Het zal toch ook wel voorkomen dat iemand later in het seizoen in een team erbij komt of niet?
troelahoep schreef op 10-01-2024 om 17:10:
[..]
Heb zelf geen teamsport gedaan, een van mijn kinderen wel een jaar, maar die had al scouting op zaterdag dus deed bijna geen wedstrijden (was boventallig in het team) en heeft uiteindelijk voor scouting gekozen. Toch een hechtere club dan de teamsport met elk jaar een andere groepje kinderen in je team.
Ik vind dat als het hem écht niet is en je al een tijdje hebt geprobeerd om het leuk te vinden, je er best mee mag stoppen hoor. Het voetbalteam heeft er toch ook niks aan als er iemand bij zit die het echt niet leuk vindt?
En hoe zit het dan als er iemand halverwege het jaar lid wil worden? Het zal toch ook wel voorkomen dat iemand later in het seizoen in een team erbij komt of niet?
Hier moet je inderdaad geluk mee hebben. "Vroeger" in mijn jeugdtijd heb ik jaren veel dezelfde kinderen gehad in mijn team. Met sommigen heb ik echt 20 jaar in hetzelfde team gezeten. In onze tienerjaren waren wij echt heel hecht. Maar je hebt ook inderdaad clubs die veel wisselen of kinderen die net tussen twee teams in vallen.
Erbij is bij ons vaak niet zo'n probleem. Je hebt een minimum nodig, daarboven is niet erg, daaronder wel. Wij gaan natuurlijk nooit op het minimum zitten, maar ook niet heel ver erboven (spelers willen speeltijd en niet op de bank zitten). Bij de senioren zijn de teams groter, want die raken sneller geblesseerd, zwanger, onregelmatig werk, zijn niet altijd meer gericht op speeltijd etc. Daar hebben we ook wel eens op de max gezeten en dan moet je dus nee verkopen voor dat betreffende team als er halverwege iemand bijkomt (in ieder geval voor de competitie).
ze worden niet betaald om te voetballen, dus je mag gewoon stoppen
