Speelafspraakjes en andere regels / opvoeding

Bakblik schreef op 12-04-2023 om 19:15:

[..]

Vanuit dat oogpunt snap ik het wel. Beperktere energie en dus regelmaat nodig hebben om het te kunnen behappen.

Wat mij best wel irriteert is het bijna dwangmatige. Dat je de het huis netjes wil hebben als de thuiszorg binnen stapt. Wat maakt het uit als de ontbijtboel nog op het aanrecht staat of zelfs nog op tafel. Ze komen om je te wassen en aan te kleden, dan doe je daarna alles opruimen.

Op deze manier gaan ze steeds vroeger klaar zitten en wordt de ruimte in de dag steeds meer beperkt voor ons om mantelzorg taken te doen. Ik kan ook in stilte strijken als de thuiszorg er is. Of strijken als mijn moeder naar revalidatie is en mijn vader thuis is.

Dat ze de regie wil houden snap ik ook. Dat ze zelf vraagt of ik kan strijken maar dat ik dan zelf kan bepalen wanneer. Ik heb ook nog andere bezigheden.

Het is ook een stuk decorum natuurlijk. Het maakt niet uit als, maar het maakt wel uit dat je versloft. 

We hebben wel keurig de lijn gevolgd van kleuter naar puber naar volwassenen en we eindigen met senioren!

Ik heb niet alles gelezen, maar volgens mij hoef je niet allerlei lijsten met regels aan je kinderen te leren. 
Volgens mij is het voldoende als je je kind leert dat regels overal anders kunnen zijn en dat ze leert vragen wanneer ze iets wil. 
Dan moet het wel goedkomen. 

Ali schreef op 12-04-2023 om 16:04:

[..]

Mmmm, ligt eraan wie. Ik vind niet snel iets echt onbeleefd. Het is ook niet zo dat iedereen hier de dingen zelf pakt. Wel de mensen die hier vaak komen en ‘eigen’ zijn. Als mijn broer zich zou laten bedienen en zou wachten totdat hij iets krijgt aangeboden zou ik eerder gek opkijken.
Laat ik het zo zeggen: er is verschil in ‘bezoek’ (of visite) en mensen die langskomen. Die eerste groep bied ik sowieso zelf wat aan en die tweede groep gaat afhankelijk van de situatie waar ik zit/sta of mee bezig ben, op het moment dat ze binnenkomen.

Mijn eerdere vraag over waarom het onbeleefd is om in de ijskast te kijken is vooral: waarom is het specifiek onbeleefd om in de ijskast te kijken en niet onbeleefd om naar boeken te kijken. Wat maakt eten en drinken privacygevoeliger dan bijvoorbeeld boeken, foto’s aan de muur, de was in de tuin ed.

Het is denk ik ook wat je gewend bent, hoe je het vroeger van huis uit hebt meegekregen, maar ook hoe je omgeving er mee omgaat etc. Er is geen goed of fout denk ik hooguit gewenning.

 Hier komt het zelden voor dat mensen zomaar even langskomen; we werken veel en hebben daarnaast veel andere bezigheden. Wij hebben ook geen grote familie en de meeste vrienden wonen niet zo dichtbij dat ze zomaar even langskomen. Als ze komen is het vooraf afgesproken en dan toch wel visite. Visite zijn je gasten en dan vind ik het logisch dat wij zelf eten/ drinken pakken, bij anderen gaat dat ook zo. Niet dat we er heel star in zijn hoor, als een goede vriend een colaatje pakt, helemaal prima. Maar bv een buurvrouw of kindje wat komt spelen heeft niks in mijn koelkast te zoeken, ik bied zelf van alles aan en vragen mag altijd. Als een kindje iets wil eten is dat prima, een broodje, noodles of cracker is zo gemaakt, maar ik ga geen hele maatijden extra maken omdat kindje het zo gewend is. Honger zullen ze niet hebben in ieder geval.

Koelkast is specifieker omdat het een afgesloten kast is, het een ander niks aangaat wat je in huis hebt en je vaak al een planning hebt met de inhoudt. Ik zou nooit bij wie dan ook zomaar in een kast gaan kijken dus verwacht dat daardoor andersom ook. Zal zeker niet boos worden zoals bij het kind van TO, maar geef wel aan dat we dat hier zo niet doen.

Mijn boekenkast in de woonkamer is een open kast, mocht iemand een boek eruit pakken om het te bekijken, de achterkant te lezen, helemaal prima. Mijn schoonzus heeft ooit op een verjaardag meteen 3 boeken in haar tas gestopt om te lenen zonder het even te vragen, dat vond ik dan wel weer erg apart. 

Foto's zijn er om bekeken te worden anders hang je ze niet op lijkt mij. 

MMcGonagall schreef op 12-04-2023 om 17:34:

[..]

Ik heb me erover verbaasd, je ziet het al bij jong gepensioneerden. ‘Nee, om 10 uur doe ik boodschappen, dus dan kan ik niet’, ‘op donderdag komt niet uit, dan doe ik de was’. Ik ben nu niet van de klok, hooguit als het moet, maar hoop niet dat ik tzt zo word.

Nou, ik ken wel iemand die is nog maar een jaar of 45 en is al zo. Valt nog geen koffiedate mee te maken, alhoewel ze maar 3 dagen in de week werkt. Ik denk dat het ook wel een autistisch trekje is in haar geval, heel strak volgens het schema leven. 

Ik vind het prima als mensen op de klok leven, maar ga mij dat niet opleggen. Dus als er van mij gevraagd/verwacht word dat ik kom strijken, dan kom ik op een moment dat het mij ook schikt en dat is per definitie niet om 7 uur in de ochtend.
Leuk dat je een planning hebt, ik heb er ook één. Mijn ouders zijn wel van het stipt om half zes eten. Als ik vroeger één minuut na half zes binnen kwam, was ik 'te laat', zelfs als het eten nog niet helemaal klaar was. 
Een voormalig collega van mij had schoonouders die elke week een vast weekmenu hadden en per definitie stipt om vijf uur moesten eten. Die gingen op gelegenheden gewoon om half vijf naar huis omdat ze moesten eten. En elke maandag bijvoorbeeld kip met broccoli. Broccoli eten op dinsdag kon niet. En gehaktballen op maandag ook niet.

Hier is niet altijd alles bedoeld voor iedereen. Soms ligt er bijvoorbeeld iets van chocolaatjes of zo in de la voor een cadeautje/collega/iemand die ziek is. Of je hebt luxe chocolaatjes gehad van je werk. Die zijn niet voor spelende vriendjes. Maar spelende vriendjes vinden die wel lekker. 
De meeste kinderen mogen thuis niet onbeperkt eten pakken, dus als dat ergens anders wel mag, is de kans groot dat ze zich veel te vol vreten en dat je dan ook nog een keer kots moet gaan ruimen. Weinig trek in.

Datgene waarvan ik het leuk vind als je het ziet (bijvoorbeeld foto's, een mooie vaas, een kunstwerk, plantjes, een schilderij of noem maar op), dat zet ik zo neer dat je het kunt zien. En ik wens ook niet dat mensen die gaan verplaatsen in plaats van hun kinderen te leren kijken met hun ogen. Hoe doen die mensen dat in een winkel dan?

Verder heb ik geen zin in discussies met wie dan ook over dingen wel of niet hebben.
En ja, ik heb nogal een bemoeierige familie. Dus als ik die in mijn kasten laat, komt er een hele lijst aan spullen die ik moet kopen omdat ik ze niet of te weinig heb en commentaar op wat we eten en niet eten, te weinig opties voor het een of ander en op dat dingen als het klepje van het vriesvak half kapot is (daar moet dus voorzichtig mee gedaan worden en een kind dat hier voor het eerst komt weet dat niet). Kinderen die hier komen krijgen echt wel een keuze, maar dan wel uit een beperkte selectie dingen.

Laat ik het zo zeggen; als jouw manier van leven en jouw opvoeding afwijkt van die van 95% van de omgeving, dan is het belangrijk om je daarvan bewust te zijn en je kind dat mee te geven. Dat maakt jouw opvoeding niet verkeerd of slecht, maar het referentiekader van je kind is altijd de eigen situatie. En als dat in de sociale omgang tot problemen gaat leiden, dan is het raadzaam om daar op in te spelen.
Als je kind gewend is om bij thuiskomst haar broek uit te trekken en in de onderbroek door het huis te lopen, is het wel raadzaam om te zeggen dat dat bij andere mensen niet de bedoeling is. En als er andere mensen over de vloer komen ook niet. 

Als mensen bij jou op bezoek komen en je verwacht dat ze alles zelf pakken, dan is dat ook iets wat je moet communiceren aan mensen uit niet je familie en goede vriendenkring. En als ze voor het eerst komen ook even wijzen waar dingen staan.
De meeste mensen gaan dat namelijk niet uit zichzelf doen, omdat ze het niet gewend zijn en omdat 95% het niet waardeert. 

@Bakblik: Ik heb een paar jaar alle was- en strijkgoed gedaan voor mijn oude schoonvader. Omdat mijn band met hem toch al niet fantastisch was heb ik altijd lekker altijd alles thuis gedaan. Mijn man haalde de was op, ik waste en streek alles en het werd weer teruggebracht. Ik kon zo alles doen wanneer het míj uitkwam.

Herfstappeltaart schreef op 13-04-2023 om 07:48:

@Bakblik: Ik heb een paar jaar alle was- en strijkgoed gedaan voor mijn oude schoonvader. Omdat mijn band met hem toch al niet fantastisch was heb ik altijd lekker altijd alles thuis gedaan. Mijn man haalde de was op, ik waste en streek alles en het werd weer teruggebracht. Ik kon zo alles doen wanneer het míj uitkwam.

Wij als kinderen willen zoveel mogelijk stimuleren dat ouders dingen zelf blijven doen. Soms wel samen, omdat mijn moeder niet meer met de wasmand de trap op en af kan.  En nu het herstel vordert gaat dat al best weer goed.  Het meeste strijkt moeder ook al weer zelf. Dat ene overhemd is een speciaal geval met een moeilijke boord en wat figuurnaden. Het moet in een keer goed, geen tijd om opnieuw te wassen en drogen.  Ik ga het zo even doen dan ziet vader er pico bello uit als hij moet zingen op die uitvaart. De rest strijkt moeder zelf. 

Bakblik schreef op 13-04-2023 om 07:56:

[..]

Wij als kinderen willen zoveel mogelijk stimuleren dat ouders dingen zelf blijven doen. Soms wel samen, omdat mijn moeder niet meer met de wasmand de trap op en af kan. En nu het herstel vordert gaat dat al best weer goed. Het meeste strijkt moeder ook al weer zelf. Dat ene overhemd is een speciaal geval met een moeilijke boord en wat figuurnaden. Het moet in een keer goed, geen tijd om opnieuw te wassen en drogen. Ik ga het zo even doen dan ziet vader er pico bello uit als hij moet zingen op die uitvaart. De rest strijkt moeder zelf.

Oké, ik snap het.

Herfstappeltaart schreef op 13-04-2023 om 07:59:

[..]

Oké, ik snap het.

Wat overigens niet wil zeggen dat we alles doen wat de ouders op hun wensenlijstje hebben staan. Keuzes maken in wat belangrijk is. 

Ik wil best een keer op de zolderverdieping (die buiten gebruik is nu) de stofzuiger erdoor slingeren en de ramen lappen om het een beetje bij te houden maar niet iedere 14 dagen. 

Terug naar wat gebruikelijk is - wel voor kinderen die wat ouder zijn.  Als mijn dochter uitgenodigd werd op een uitje, dan gaf ik haar geld mee om ook iets te betalen.  Bijvoorbeeld: entree zwembad en eten werd dan vaak betaald door de ouders die hadden uitgenodigd, maar ik zei dan tegen dochter dat ze een ijsje voor iedereen moest halen ofzo.  Ik weet eigenlijk niet of dat echt een gewoonte is, maar ik vond dat wel netjes voor de moeite.
Of dat je minstens even vraagt: wat krijgen jullie voor het kaartje.  Bijna 100% van de gevallen hoor je dan: niets hoor, wij nodigen toch uit.  Maar toch merk ik dat ik de vraag wel apprecieer als het omgekeerd is.  Dat je er niet voetstoots van uit gaat dat alles maar zo vanzelfsprekend is.

Gingergirl schreef op 12-04-2023 om 10:26:

[..]

Dat kan dus een stukje verschil in cultuur zijn. De meeste mensen die ik ken eten wel tussen half 6 en 6. Loop bij mij door de straat op dat tijdstip en bijna iedereen zit dan te eten. Maar van veel mensen uit andere culturen weet ik dat later eten weer " gewoon" is.

Hoe kan een werkend mens op dat tijdstip eten?

Toen mijn kinderen klein waren, waren man en ik ergens tussen 17.30 en 18.00 thuis, en dan moest er nog gekookt worden. 

Pimpelmees67 schreef op 13-04-2023 om 09:09:

[..]

Hoe kan een werkend mens op dat tijdstip eten?

Toen mijn kinderen klein waren, waren man en ik ergens tussen 17.30 en 18.00 thuis, en dan moest er nog gekookt worden.

gewoon - een van de ouders werkt parttime. Heeft 's middags de kinderen van school gehaald om 15 uur en is om 17 uur gaan koken. Dus als de werkende thuiskomt ergens tussen 17.30 en 18.00 kan hij/zij (meestal hij, in Nederland) gelijk aanschuiven.