Scherm tijdens bezoek of feestje
Op feestjes e.d. zie ik vaak dat kinderen met een mobiel of een tablet in een hoekje zitten. Als wij met de kinderen naar een verjaardag of gewoon op bezoek gaan mogen zij dat niet. Wij nemen eigenlijk nooit iets mee qua scherm en op onze telefoons filmpjes kijken beginnen we niet aan. Dochter is bijna 10 en leeftijdsgenoten hebben vaak een eigen mobiel die ze mee mogen, ze begint er steeds vaker over dat ze de enige is die geen telefoon of tablet mee heeft. Wij gaan dat niet doen. Misschien naïef: maar zelfs als ze een eigen mobiel zou hebben zou ik haar vragen om deze thuis te laten. Ik vraag me af wat bij jullie de regels bij bezoek/feestje?
Het is situatie afhankelijk maar ik heb er niet zo'n probleem mee. Het is ook hun vrije tijd waarin ze dus al verplicht mee moeten. Ik vind het bij visite / verjaardag vooral belangrijk dat ze er in het begin " bij" zijn; bij binnenkomst gedag zeggen, praatje maken, taartje eten etc. Daarna laat ik het los en mogen ze ook zelf keuzes maken. De ene keer spelen ze buiten of ze spelen met elkaar een online game of ze doen iets voor hun zelf. Ik nam zelf vroeger vaak een boek mee om na een tijdje met iedereen gebabbeld te hebben te kunnen lezen. Bij uit eten gaan idem; je hoeft niet constant met je neus op een scherm te zitten; je bent immers met elkaar voir de gezelligheid, maar voor veel kids duurt het al oeverloos lang of hebben moeite met stil zitten dus kan het een prima oplossing zijn om bv even zo een spelletje te doen.
rionyriony schreef op 02-09-2023 om 10:43:
Ik las ergens dat smartphones slecht zijn voor de mentale gezondheid van kinderen. Ik weet niet welk aspect van de telefoon. Kinderen schijnen veel per social media gepest te worden. Misschien is dat het wel. Of misschien omdat kinderen elkaar dan voortdurend kunnen traceren en zich daar niet aan kunnen onttrekken. Of omdat ze achter de telefoon minder beweging hebben en op hun plek kunnen blijven.
Dat was niet uit het onderzoek op te maken. Of ik heb het niet intensief genoeg gelezen.Het was makkelijk te vinden: https://decorrespondent.nl/14753/smartphones-verzieken-de-mentale-gezondheid-van-jongeren-wanneer-grijpen-we-in/29abefc6-6d57-0c15-0ae0-7d5bb4a16008
Dit is al vrij lang bekend en de enige reden waarom ouders hun kinderen toch telefoons geven staat ook in het artikel: alle anderen hebben het wel en geen ouder wil zijn kind isoleren van zijn of haar klasgenoten en vrienden. De oplossing moet komen vanuit wetgeving. Laten we maar eens beginnen met een smartphoneverbod op scholen. Als individuele school krijg je dat vrijwel niet voor elkaar, al zijn ze er wel. Scholen zijn bang dat het leerlingen kost. Persoonlijk zou het me niet verbazen als het voor veel ouders juist een reden zou zijn om wél voor een dergelijke school te kiezen.
Mijn dochter is net oud genoeg om niet helemaal opgegroeid te zijn in het smartphonetijdperk, mijn zoon doet niet aan Insta, TikTok of andere social media omdat hij zegt dat hij er ongelukkig van wordt. Ze zijn ook oud genoeg om thuis te mogen blijven bij “saaie” bezoekjes. In restaurants en ook thuis aan tafel geen telefoons, wij zelf ook niet.
Tja mijn kids zijn al weer volwassen maar nog niet heel lang en ik beperkte schermtijd strikt tot één uur per dag tot een jaar of 14. Toen liet ik het los maar ze wilden hier niet eens een telefoon. Die heb ik echt op moeten dringen want ik wilde dat ze me konden bereiken als er iets was.
Ze namen wel een boek mee als ze op bezoek waren en tekenspullen. Of ze gingen samen buiten spelen. Het is saai voor kinderen om de hele tijd bij gesprekken van volwassenen te zitten.
Ik vind het heel goed Malm, dat jullie niet mee gaan in de mainstream van scherm moet kunnen maar ik vrees dat je een grote uitzondering bent. Ik snap ook dat het moeilijk te weigeren is door ouders en dat 'iedereen het doet', en dat ouders het druk hebben en ook even een rustig momentje willen hebben, maar het komt op mij over of kinderen een deel van het echte leven missen daardoor. Lekker buiten spelen of tekenen is toch veel echter dan opslokken wat anderen je voorschotelen. Maar goed, alles met mate natuurlijk. Als er een deal is tussen de ouders en kids van okay je hebt een uur schermtijd, kijk zelf maar wanneer je dat pakt, lijkt het me al gezonder. Maar een uur schermtijd lijkt al de middeleeuwen nu, geloof ik
https://nos.nl/artikel/2422588-onderzoekers-ouders-zien-niet-in-dat-kinderen-te-lang-naar-scherm-kijken
AlisonH schreef op 02-09-2023 om 11:17:
[..]
Dit is al vrij lang bekend en de enige reden waarom ouders hun kinderen toch telefoons geven staat ook in het artikel: alle anderen hebben het wel en geen ouder wil zijn kind isoleren van zijn of haar klasgenoten en vrienden. De oplossing moet komen vanuit wetgeving. Laten we maar eens beginnen met een smartphoneverbod op scholen. Als individuele school krijg je dat vrijwel niet voor elkaar, al zijn ze er wel. Scholen zijn bang dat het leerlingen kost. Persoonlijk zou het me niet verbazen als het voor veel ouders juist een reden zou zijn om wél voor een dergelijke school te kiezen.
Mijn dochter is net oud genoeg om niet helemaal opgegroeid te zijn in het smartphonetijdperk, mijn zoon doet niet aan Insta, TikTok of andere social media omdat hij zegt dat hij er ongelukkig van wordt. Ze zijn ook oud genoeg om thuis te mogen blijven bij “saaie” bezoekjes. In restaurants en ook thuis aan tafel geen telefoons, wij zelf ook niet.
Ja ik had je posting nog niet gelezen toen ik postte. Wat grappig mijn zoon zegt hetzelfde.
Ik vind het heel triest dat we dingen moeten omdat anderen het doen, maar ook weer begrijpelijk, vooral bij jongeren in de puberleeftijd. Maar denk jezelf eens in: als je naar mooie momenten op een dag kijkt, is dat vrijwel nooit achter een scherm, maar als je ervaringen irl hebt. Ik gun dat kinderen ook. Maar het is idd een collectieve kwestie waarbij individuele weerstand van ouders heel veel moed vraagt.
Wij gaan eigenlijk niet met de kinderen naar feestjes waar geen leeftijdsgenoten zijn. En als we naar iemand gaan zonder kinderen gaat er speelgoed en papier + stiften mee. Als we naar restaurant gaan, gaat dat ook mee. Maar ook tablet voor als het echt te lang duurt voor ze en voor eind van de maaltijd.
Lexus schreef op 02-09-2023 om 11:19:
Tja mijn kids zijn al weer volwassen maar nog niet heel lang en ik beperkte schermtijd strikt tot één uur per dag tot een jaar of 14. Toen liet ik het los maar ze wilden hier niet eens een telefoon. Die heb ik echt op moeten dringen want ik wilde dat ze me konden bereiken als er iets was.
Ze namen wel een boek mee als ze op bezoek waren en tekenspullen. Of ze gingen samen buiten spelen. Het is saai voor kinderen om de hele tijd bij gesprekken van volwassenen te zitten.
Ik vind het heel goed Malm, dat jullie niet mee gaan in de mainstream van scherm moet kunnen maar ik vrees dat je een grote uitzondering bent. Ik snap ook dat het moeilijk te weigeren is door ouders en dat 'iedereen het doet', en dat ouders het druk hebben en ook even een rustig momentje willen hebben, maar het komt op mij over of kinderen een deel van het echte leven missen daardoor. Lekker buiten spelen of tekenen is toch veel echter dan opslokken wat anderen je voorschotelen. Maar goed, alles met mate natuurlijk. Als er een deal is tussen de ouders en kids van okay je hebt een uur schermtijd, kijk zelf maar wanneer je dat pakt, lijkt het me al gezonder. Maar een uur schermtijd lijkt al de middeleeuwen nu, geloof ik
https://nos.nl/artikel/2422588-onderzoekers-ouders-zien-niet-in-dat-kinderen-te-lang-naar-scherm-kijken
Hier wordt ook weleens een filmpje gekeken maar dat is regelmatig ook een filmpje om inspiratie op te doen voor zelf te maken (digitale) dingen.
Mijn kinderen doen allebei een opleiding waarvoor veel digitale vaardigheden gebruikt moeten worden. Dochter heeft een website/instagram account waar ze het vakgebied waar ze studeert inzichtelijk maakt voor anderen aan de hand van allerhande alledaagse zaken. Met soms ook grappige filmpjes op dagen als Halloween en Kerstmis. Dan help ik als ouder nog mee ook. De dingen die dan te zien zijn in het filmpje worden met de hand gemaakt, een heks, een uitgeholde pompoen dat soort dingen.
Edit: We gaan vanmiddag koekmannetjes bakkendie moeten figureren in een filmpje.
Lexus schreef op 02-09-2023 om 11:19:
Tja mijn kids zijn al weer volwassen maar nog niet heel lang en ik beperkte schermtijd strikt tot één uur per dag tot een jaar of 14. Toen liet ik het los maar ze wilden hier niet eens een telefoon. Die heb ik echt op moeten dringen want ik wilde dat ze me konden bereiken als er iets was.
Ze namen wel een boek mee als ze op bezoek waren en tekenspullen. Of ze gingen samen buiten spelen. Het is saai voor kinderen om de hele tijd bij gesprekken van volwassenen te zitten.
Ik vind het heel goed Malm, dat jullie niet mee gaan in de mainstream van scherm moet kunnen maar ik vrees dat je een grote uitzondering bent. Ik snap ook dat het moeilijk te weigeren is door ouders en dat 'iedereen het doet', en dat ouders het druk hebben en ook even een rustig momentje willen hebben, maar het komt op mij over of kinderen een deel van het echte leven missen daardoor. Lekker buiten spelen of tekenen is toch veel echter dan opslokken wat anderen je voorschotelen. Maar goed, alles met mate natuurlijk. Als er een deal is tussen de ouders en kids van okay je hebt een uur schermtijd, kijk zelf maar wanneer je dat pakt, lijkt het me al gezonder. Maar een uur schermtijd lijkt al de middeleeuwen nu, geloof ik
https://nos.nl/artikel/2422588-onderzoekers-ouders-zien-niet-in-dat-kinderen-te-lang-naar-scherm-kijken
Wat is " het echt leven" ? Dat is denk ik een begrip wat generatie afhankelijk is. Wat vroeger " echt" of " de norm" was kan nu weer voor deze generatie anders zijn.
Toen ik kind was waren er geen mobiele telefoons en computerspelletjes nog maar net in opmars die je dan meestal als individu in je uppie speelde. Buitenspelen was de norm...vond ik nooit zoveel aan 
. Maar werd ook voorgeschoteld als zijnde de norm van " hoe het hoort".
Samen tekenen kan heel gezellig zijn maar met samen gamen / buiten pokemons vangen / online een dance challenge doen met elkaar etc kan ook heel sociaal en gezellig zijn. En dan is het jammer als je er mee moet stoppen omdat je uur voorbij is als je net lekker bezig bent. Ik ben het met je eens dat er sprake moet zijn van mate en balans. Maar er wordt weleens vergeten dat online iets doen ook heel sociaal kan zijn. Mijn oudste heeft zo veel vrienden leren kennen en ze gaan zelfs met elkaar op vakantie, hoe leuk is dat.
Gingergirl schreef op 02-09-2023 om 12:06:
[..]
Wat is " het echt leven" ? Dat is denk ik een begrip wat generatie afhankelijk is. Wat vroeger " echt" of " de norm" was kan nu weer voor deze generatie anders zijn.
Toen ik kind was waren er geen mobiele telefoons en computerspelletjes nog maar net in opmars die je dan meestal als individu in je uppie speelde. Buitenspelen was de norm...vond ik nooit zoveel aan
Samen tekenen kan heel gezellig zijn maar met samen gamen / buiten pokemons vangen / online een dance challenge doen met elkaar etc kan ook heel sociaal en gezellig zijn. En dan is het jammer als je er mee moet stoppen omdat je uur voorbij is als je net lekker bezig bent. Ik ben het met je eens dat er sprake moet zijn van mate en balans. Maar er wordt weleens vergeten dat online iets doen ook heel sociaal kan zijn. Mijn oudste heeft zo veel vrienden leren kennen en ze gaan zelfs met elkaar op vakantie, hoe leuk is dat.
Inderdaad wat is het echte leven? Voor ons, geboren in de late jaren 60 begin 70 was buiten spelen heel gezond en wie constant met zijn of haar neus in een boek zat werd naar buiten gestuurd. Dat was goed om sociale vaardigheden te leren.
Nu kinderen veel online kunnen zijn oefenen ze ook sociale vaardigheden en nog diverser dan wij. In contact met jongeren uit andere landen is het toch steeds schakelen wat wel en niet kan. Ik oefende dat in de zomervakantie 3 weken op de camping met alleen West-Europese jeugd. mijn kinderen oefenen dat het hele jaar. Mijn oudste heeft via de socials contacten over de hele wereld, van Zweden tot Australië, van India tot Amerika.
Oh ja maar het scherm gebruiken om alleen of samen dingen te doen vind ik ook tot het echte leven behoren hoor. Dansen, alleen of samen karaoke of desnoods gamen. Misschien gaat het wel meer om de hoeveelheid tijd doorgebracht voor een scherm en hoe je als het ware er in gezogen wordt. Maar ook om of je actief creatief erbij kan zijn. Merk ik in mijn eigen leven ook. Ik voel me echt beter als een paar uur heb gedanst, getekend of gelezen met scherm dan dan dat ik alleen maar heb geconsumeerd. En ik voel me nog beter als ik dat zonder scherm heb gedaan, of een scherm ver weg waar alleen een muziekje of podcast op stond. Tja, is misschien de oudere generatie maar ik vind veel scherm kijken niet altijd winst.
Zelf ben ik er niet voor en neem ik er niets voor mee. Als andere kinderen het wel mogen, zeg ik geen nee, dan mag ze meekijken met die kinderen. Bij speelafspraakjes zet ik alleen bij intense vermoeidheid héél soms een keer Netflix aan.
Lexus schreef op 02-09-2023 om 13:58:
Oh ja maar het scherm gebruiken om alleen of samen dingen te doen vind ik ook tot het echte leven behoren hoor. Dansen, alleen of samen karaoke of desnoods gamen. Misschien gaat het wel meer om de hoeveelheid tijd doorgebracht voor een scherm en hoe je als het ware er in gezogen wordt. Maar ook om of je actief creatief erbij kan zijn. Merk ik in mijn eigen leven ook. Ik voel me echt beter als een paar uur heb gedanst, getekend of gelezen met scherm dan dan dat ik alleen maar heb geconsumeerd. En ik voel me nog beter als ik dat zonder scherm heb gedaan, of een scherm ver weg waar alleen een muziekje of podcast op stond. Tja, is misschien de oudere generatie maar ik vind veel scherm kijken niet altijd winst.
Iedereen heeft zo zijn persoonlijke voorkeur en daar is niets mis mee. Verschil tussen de oudere generatie en de jongere is dat het bij de oudere " erbij" is gekomen en de jongeren groeien er veel meer "vanaf het begin " mee op.
En dingen moeten ook bij je passen; ik vind veel dingen online veel relaxter en ontspannender een ander ervaart dat weer anders.
eerder ging t bij mij hetzelfde als wat ik hier lees: eerst erbij zitten, dan op je mobiel. Nu zijn ze weer ouder en vinden ze het gezellig om mee te kletsen en zitten ze nauwelijks op hun mobiel.
het is een faaaaaaaaaaase….
Wij maken er geen probleem van en nemen zelfs bewust de tablet mee. Stiefzoon is bijna 11 en de oudste van de kleinkinderen (leeftijdsverschil met de volgende is 6 jaar), daarnaast heeft hij ass, dus die tablet is een prima manier om zichzelf bezig te houden bij familiebezoeken. Dat is voor ons de enige manier waarop we zelf na het eten nog wat kunnen bijbabbelen en zelfs dan zijn we altijd nog het eerste gezin dat terug vertrekt.
Wij hebben geen tablet, dus die kan ook niet mee ergens naartoe. En dochter mag niet op onze telefoons, alleen als ze iemand wil bellen, maar dat doen we niet tijdens visite.
Zelf zitten we in gezelschap ook niet op onze telefoons en geen schermen aan. En ook niet tijdens het eten thuis.
Tijdens speelafspraakjes mag hier ook geen tv aan, omdat we dat geen samen spelen activiteit vinden en je spreekt immers af om samen te spelen.
Als we ergens heen gaan waar andere kinderen zijn, dan speelt dochter daar mee en als er dan een scherm aan staat, dan is dat prima. Wij gaan niet in andermans huis bepalen dat iets niet mag. Als ze ergens het enige kind is, nemen we vaak iets van tekenspullen of zo mee. Maar de opa's en oma's hebben zelf wel iets van speelgoed. Of we doen met zijn allen iets van een spel.
MMcGonagall schreef op 02-09-2023 om 09:53:
Mijn vader maakte laatst een opmerking over het telefoongedrag van de ‘pubers’ (18 en 19). Toen heb ik gezegd dat ze hem weg zouden doen als hij dan een goed gesprek met ze zou gaan voeren. Dat vond hij stom, dus de keer erna zaten de kinderen gewoon weer met hun telefoon
Ze praten ook wel, maar die telefoon is ook om het gesprek toe te lichten met foto’s en filmpjes. Neefje van 11 zit altijd met zijn tablet, daar wordt niet over gemopperd.
Wat verwacht hij dan wel van jouw kinderen, dat ze ademloos naar hem luisteren? Hij heeft zelf toch ook geen leuke avond als hij op stap moet met iemand die niks met hem gemeen heeft en geen belangstelling toont?
