Scherm tijdens bezoek of feestje
Op feestjes e.d. zie ik vaak dat kinderen met een mobiel of een tablet in een hoekje zitten. Als wij met de kinderen naar een verjaardag of gewoon op bezoek gaan mogen zij dat niet. Wij nemen eigenlijk nooit iets mee qua scherm en op onze telefoons filmpjes kijken beginnen we niet aan. Dochter is bijna 10 en leeftijdsgenoten hebben vaak een eigen mobiel die ze mee mogen, ze begint er steeds vaker over dat ze de enige is die geen telefoon of tablet mee heeft. Wij gaan dat niet doen. Misschien naïef: maar zelfs als ze een eigen mobiel zou hebben zou ik haar vragen om deze thuis te laten. Ik vraag me af wat bij jullie de regels bij bezoek/feestje?
Meestal wil ik dat onze kinderen (nu tussen de 7 en 16) eerst een tijdje gewoon deelnemen aan gesprekken en zichzelf vermaken. Op een gegeven moment gaan ze vaak met de andere kinderen gamen of een filmpje kijken - en dat vind ik prima.
Oh, dat mogen ze van mij. Maar niet de hele tijd en niet met het geluid aan. Vaak hangen ze dan bij hun leeftijdsgenoten en is daar echt wel wat interactie - maar dan op een manier die bij hun generatie hoort. En als ik vind dat ze zich te lang afzonderen, haal ik ze er weer bij. Maar ik verwacht niet dat ze de hele tijd 'gezellig' meedoen.
Toen ik jong was, kroop ik bij dat soort gelegenheden op een gegeven moment ook ergens in een hoek met mijn boek. Ging eigenlijk precies zo als nu met mijn eigen kinderen.
liever niet inderdaad, maar soms wel afhankelijk van situatie. Bijv feest met veel mensen waar geen kinderen van haar leeftijd zijn.
Hier in ieder geval geen scherm in restaurant. Moeten we langer wachten in restaurant, dan doen we rustig een kaartspelletje.
Dochter is 10 jaar heeft een tablet en sinds kort een eigen telefoon (mijn oude telefoon). Telefoon is er nu al gekomen voor specifiek doel en gaat niet mee naar school ed. Ze gebruikt hem voor dat specifieke doel en te appen met een paar vriendinnen en oma. Niet alle 10jarigen (groep 7) hebben een eigen telefoon hier.
Eerst er even bij zitten, maar ze mag van mij daarna best ook met haar telefoon (iPad nemen we eigenlijk nooit meer mee) samen met de andere kinderen gaan spelen. Ze doen vaak gezamenlijke spelletjes op die telefoons. En even later gaan ze dan weer ineens allemaal naar buiten, of ze spelen jachtseizoen in de wijk met die telefoons. Ik vind het prima. Snap ook dat alleen maar bij het saaie gekletst van de volwassenen zitten niet zo leuk is 
Dus ik maak er niet zo’n probleem van. Hoort gewoon bij deze generatie vind ik. Wij hadden vroeger geen smartphone, dus toen kon het niet. Maar met verjaardagen zaten wij ook echt wel eens boven op de Commodore 64 een spel te spelen met neefjes/nichtjes hoor.
Hier eerst even gezellig kletsen en dan daarna op hun telefoon
Mijn moeder klaagde laatst dat ze alleen maar op hun telefoon zitten.
Dus de keer erna telefoons niet mee genomen, kinderen verveelden zich stierlijk
Dus toen zei ze: geef ze hun telefoon maar.
Tja...
Inderdaad een ding van deze generatie
Ik ging vroeger ook ergens met een boek zitten
ligt aan het feestje. Bij mijn familie heeft de jongste veel kids om mee te spelen en gaat ze altijd spelen. Bij schoonfam is ze de jongste en ze kan zich niet mengen in de volwassenenpraat dus is het bij opa en oma thuis verdwijnt ze wel naar de speelgoedkamer maar is het bij een oom ofzo dan kruipt ze vaak naar opa en je knippert met je ogen en ze zit op zijn telefoon. Tsja Ik heb hier geen officieel beleid ik begrijp dat wel.
tv/tablet/telefoon kijken of spelletjes doen samen met anderen is echt geen probleem hoor, maar niet de hele tijd. De fase ‘spelen’ is nu een beetje voorbij voor haar merk ik. Dochter is echt een buitenkind en vermaakte zich altijd prima, nu nog wel, maar het is wel anders. Leeftijdsgenoten krijgen vaak een mobiel of eigen tablet mee.
iPad oid meenemen is bij ons nooit nodig geweest. Bij mijn zoontje van 3 ook niet.
Het valt me op dat ik sommige kinderen eigenlijk niet zie, die zitten dus echt uren op een scherm te staren. En dat wil ik niet.
Mijn zoon heeft geen mobiel maar gaat op feestjes vaak lekker spelen met de kinderen. Weten we dat er geen andere kinderen zijn dan gaat er een boek of een tablet mee. Ik ging vroeger bij mijn tante ook in de eetkamer boekjes lezen of bij een andere tante op zoek naar speelgoed wat leuk was voor mij (ze had kleinere kinderen). Ik vind het zo zielig die kinderen die er een beetje bij moeten hangen bij zo'n feestje daar heeft een kind van 14- echt helemaal niets mee ze volgen het gesprek vaak niet eens.
vroeger zat je in een hoek tussen kast en kachel met een boek en nu zitten ze bij elkaar en zijn heel sociaal met die telefoon. Ik denk dat er nu meer interactie is tussen de kinderen op een verjaardag dan vroeger zelfs.
Wij zaten diep in ons verhaal en lieten anderen niet mee kijken of dingen voorlezen. Nu doen ze dat wel, bedenken samen oplossingen voor in hun spel, doen dansjes etc.
Toen ze kleiner waren vonden we de tablet prima, oudste zoon hield het anders gewoon niet uit in een restaurant vol prikkels. Die had de afleiding nodig of hij werd helemaal gek en wij ook. In de puberteit hebben we wel aangedrongen om die telefoons eens weg te doen bij een etentje met opa en oma maar dan zaten ze maar wat voor zich uit te kijken terwijl de volwassenen allemaal aan het praten waren met elkaar. Ook niet zo leuk voor ze. Dus telefoons maar weer op tafel en dan hadden ze met elkaar en met de nichtjes de grootste lol over de spelletjes en social media. Helemaal prima.
(bij iemand thuis was het natuurlijk anders, dan konden ze naar boven naar het speelgoed, of naar buiten naar de speeltuin. Maar in een druk restaurant drie uur op een stoel zitten…
- amai).
Nu ze volwassenen zijn praten ze mee, en dan zijn de telefoons wel van tafel. Als kinderen een apparaatje willen dan zijn de volwassenen gewoon niet leuk genoeg voor ze. Hoe zou je het zelf vinden om tussen mensen te zitten die geen aandacht aan je besteden (hooguit: hoe gaat het op school) en alleen praten over zaken die je niet kent, snapt of interessant vindt? Saai toch?
Waarom moeten kinderen toch altijd overal zoveel. Daar leren ze hooguit van dat dat niet leuk is. Doe het voor, praat met ze, maak het gezellig en dan hebben ze geen mobieltje nodig, of accepteer dat het net mensen zijn - in elke speeltuin zie je ouders op hun telefoon kijken.
Hier mocht de tablet/telefoon ook gewoon mee. Wij zijn bij schoonfamilie de enigen met kinderen, bij verjaardagen van opa en oma en oom en tante zijn mijn kinderen vaak de enige kinderen. Samen iets doen op de tablet verstoorde de gesprekken ook minder dan dat ik de duplo meenam.
Nu speelt bijna het hele leven van de puber en student zich online af. Als ze iets willen vertellen over wat ze hebben geleerd of meegemaakt kunnen ze dat illustreren met foto's en filmpjes.
Eerst even met zijn allen praten en daarna mochten ze doen wat ze wilden. Opa en oma vierden vaak feestjes op rare tijden dus er was ook regelmatig huiswerk mee. Dat was ook niet gezellig voor opa en oma maar gewoon noodzakelijk.
Bij opa en oma eerst even bijpraten bij iets lekkers en daarna op schermpje. Iedereen blij.
Laatst een feestje buiten de deur met boottocht en buffet, toen hebben we ze elk een digitale fotocamera meegegeven en hebben ze zich daar prima mee vermaakt.
Wat veel hierboven ook al schrijven: het is het spelen van deze tijd. Visites zijn voor kinderen in alle eeuwen saai, dus als je ze erbij wilt houden dan zullen ze zich moeten mogen vermaken. Vroeger toen ik kind was deden wij wel Monopoly e.d. maar dat was dan al gauw weer te druk/lawaai, dus dat was ook niet goed.
AnnaPollewop schreef Als kinderen een apparaatje willen dan zijn de volwassenen gewoon niet leuk genoeg voor ze. Hoe zou je het zelf vinden om tussen mensen te zitten die geen aandacht aan je besteden (hooguit: hoe gaat het op school)
En dat is een vraag waar ze niks mee kunnen. Ze willen hier ook al lang niet meer mee naar oma, want die vraagt er hooguit nog bij in welke klas ze zitten.
Van mij mogen ze op hun telefoon met (bijna) geen geluid, alleen wel opkijken als iemand wat vraagt. Bij leuk gezelschap kijken ze een stuk minder vaak op hun telefoon.
Mijn vader maakte laatst een opmerking over het telefoongedrag van de ‘pubers’ (18 en 19). Toen heb ik gezegd dat ze hem weg zouden doen als hij dan een goed gesprek met ze zou gaan voeren. Dat vond hij stom, dus de keer erna zaten de kinderen gewoon weer met hun telefoon Ze praten ook wel, maar die telefoon is ook om het gesprek toe te lichten met foto’s en filmpjes. Neefje van 11 zit altijd met zijn tablet, daar wordt niet over gemopperd.
Ik las ergens dat smartphones slecht zijn voor de mentale gezondheid van kinderen. Ik weet niet welk aspect van de telefoon. Kinderen schijnen veel per social media gepest te worden. Misschien is dat het wel. Of misschien omdat kinderen elkaar dan voortdurend kunnen traceren en zich daar niet aan kunnen onttrekken. Of omdat ze achter de telefoon minder beweging hebben en op hun plek kunnen blijven.
Dat was niet uit het onderzoek op te maken. Of ik heb het niet intensief genoeg gelezen.
Het was makkelijk te vinden: https://decorrespondent.nl/14753/smartphones-verzieken-de-mentale-gezondheid-van-jongeren-wanneer-grijpen-we-in/29abefc6-6d57-0c15-0ae0-7d5bb4a16008
