Opa geeft kleinzoon tik
hoihoi,
Gisteren was ik met mijn ouders, mijn zusje en mijn 2 jongens aan het wandelen.
mijn jongste heeft toen met zijn pet mijn vader geraakt tegen zijn knieschijf, waarop mijn vader hem als tegenreactie een tik tegen zijn oren gaf. Dit is al een keer eerder gebeurd bij mijn oudste. Dit was toen vanwege uitdagend gedrag.
Ik heb zelf niet gezien hoe het is gebeurt, maar toch werd ik boos. Als volwassene tel je ff tot 10 en vraag je daarna aan het kind waarom hij dat doet. Mijn zoontje heeft overigens meteen sorry gezegd. Dit heb ook tegen hem gezegd. Hij werd boos en liep weg. We hebben daarna gepraat en hij vond het een gepaste tegenreactie. Als iemand mij pijn doet dan is dat mijn reflex. Dat zei hij letterlijk. Dit vind ik echt kinderlijk gedrag van mijn vader. Hij wilde ook geen sorry zeggen tegen mijn zoontje.
Mijn vader is overigens ziek en slikt medicatie, waardoor hij opvliegerig is volgens mijn moeder. Dit vind ik geen excuus.
Ik weet echt niet meer. Hij moet zij ln wapperende handjes maar thuis houden.
Dilemma, omdat hij er waarschijnlijk over 5 jaar niet meer zal zijn.
EmmaT schreef op 28-08-2023 om 16:45:
Je moest het eens wagen, je huilende kind een draai om de oren geven in de supermarkt. Ik denk dat er dan veel meer mensen verontwaardigd zullen zijn.
Nee hoor, iedereen kijkt gewoon weg.
Valeria schreef op 28-08-2023 om 19:55:
[..]
Onze buren negeren alle gevraag, geroep, gejank en geblèr. De kinderen gaan het daarom niet minder doen.
Als ze gewoon op het eerste geluid zouden reageren, hoefde het niet iedere keer te escaleren. Ik heb wel eens gedacht na 10 minuten, 'buurman, kom eens naar buiten en help dat kind met waar het om vraagt!' maar toen ik uit het raam keek zat de buurman gewoon náást het kind. Onbegrijpelijk. En ik vind ze dus inderdaad niet zulke goede opvoeders.
Je weet nog helemaal niet hoe die opvoeding gaat uitpakken. Dat jij je eraan stoort maakt het geen slechte opvoeding.
Dymo schreef op 29-08-2023 om 09:44:
Wat hier goed hielp toen dochter klein was en graag een driftbui uitprobeerde in de supermarkt: thuis tegen het kind zeggen dat als ze rustig meeliep in de supermarkt, ze aan het einde het toetje mocht uitkiezen (of de koekjes, of wat dan ook). Als ze dan toch dreigde te gaan gillen/dreinen/huilen hoefde ik alleen maar te zeggen: weet je nog wat we hebben afgesproken? En dan was het meestal over. Soms niet en dan mocht ze inderdaad niet een toetje kiezen. Ik ging dan natuurlijk niet slaan, maar maakte zo snel mogelijk het rondje af en zei thuis tegen het kind dat we het de volgende keer opnieuw zouden proberen. Er was altijd weer een nieuwe kans op een ander moment.
Nou heb ik een niets-aan-de-hand kind, dit werkt natuurlijk niet bij kinderen die het niet kunnen helpen dat ze bijvoorbeeld snel overprikkeld raken.
Ik erger me trouwens (bijna) nooit als ik ouders zie struggelen met een dwars kind. Meestal zeg ik in het voorbijgaan iets van: het is een fase, het gaat over.
Als ik een kind keihard hoor krijsen voel ik me rot, en ik ga dan kijken of er iets is (soms valt er een van zijn fiets en dan is het toch sneu als niemand even kijkt) en loopt er een ouder bij dan vraag ik of ik iets kan doen. Hopelijk werkt dat.
AnnaPollewop schreef op 29-08-2023 om 14:34:
[..]
Je weet nog helemaal niet hoe die opvoeding gaat uitpakken. Dat jij je eraan stoort maakt het geen slechte opvoeding.
Het ging erom dat gesuggereerd werd dat een kind vanzelf wel zal ophouden met blèren als het genegeerd wordt. Ik hoor al een paar jaar 's nachts en overdag dat dat niet zo is.
Als volwassene zal hij het niet meer doen, nee. Maar als ouders hoor je ook te zorgen dat je kind geen overlast verooraakt; dat is ook opvoeding.
AnnaPollewop schreef op 29-08-2023 om 14:37:
[..]
Als ik een kind keihard hoor krijsen voel ik me rot, en ik ga dan kijken of er iets is (soms valt er een van zijn fiets en dan is het toch sneu als niemand even kijkt) en loopt er een ouder bij dan vraag ik of ik iets kan doen. Hopelijk werkt dat.
En als het kind klaagt dat de ouders geen chocopops/honeyloops oid willen kopen? Want 9 van de 10 keer is er niks aan de hand
Valeria schreef op 29-08-2023 om 15:13:
[..]
Het ging erom dat gesuggereerd werd dat een kind vanzelf wel zal ophouden met blèren als het genegeerd wordt. Ik hoor al een paar jaar 's nachts en overdag dat dat niet zo is.
Als volwassene zal hij het niet meer doen, nee. Maar als ouders hoor je ook te zorgen dat je kind geen overlast verooraakt; dat is ook opvoeding.
Nee dat doen ze niet, ze janken gewoon net zo lang door tot ze begrensd worden. M’n zusje heeft ook een hekel aan dat gekrijs in de supermarkt en pakt haar kinderen op en vertrekt tot opluchting van anderen. Maar blijkbaar is het heel fout om je kind gewoon uit een situatie waarin het duidelijk ongelukkig is te halen en moet iedereen vooral veel rekening houden met kinderen en hun diagnose. Dat datzelfde kind over niet al te lange periode waarschijnlijk ook overprikkeld raakt door geluiden veroorzaakt door anderen is niet aan de orde blijkbaar.
Wij gaan altijd met ons kind uit de situatie als ze anderen tot last is, voor zover dat mogelijk is althans. Ik heb wel eens tegen haar gezegd dat verdrietig/boos/teleurgesteld zijn mag, maar dat dat ook in stilte kan. Paar weken later zegt dochter tegen een blèrende peuter in de supermarkt 'boos zijn kan ook in stilte hè, wist je dat?'
En ze heeft het ook al wel eens naar ons teruggegeven. Want ze onthoudt alles en gooit het je genadeloos voor je voeten als ze de kans krijgt. Je krijgt altijd zoveel terug voor je opvoeding. Maar oké, wel terecht.
Ik vind negeren niet de oplossing en kinderen stoppen er dan niet mee.
In een restaurant of bioscoop of bibliotheek vind ik dat je dan weg zou moeten gaan met je kind. Mensen hebben dan massaal last van jouw kind en dat is niet nodig en ook niet wenselijk. Bij voorkeur neem je ze ook niet in alle gevallen mee naar die gelegenheden.
Dat heeft niks te maken met niet mogen, maar bepaalde voorwaarden zijn er wel.
Als ik kaartjes koop voor de film, dan wil ik daar wat van meekrijgen en geen twee uur lang naar gekrijs luisteren. Als ik uit eten ga, wil ik ook rustig kunnen eten en mijn gezelschap kunnen verstaan. Ik neem aan dat de ouders van de krijsende peuter dat ook willen, dus kunnen ze beter de peuter bij een oppas laten.
De enige situaties waarin wij gekrijs accepteren is bij extreme pijn. Er is echt een verschil tussen hete thee over je been krijgen of hele nare injecties in je kaak krijgen (ik hoop dat de mensen in de wachtkamer oordopjes hadden) en geen snoepje mogen of je zin niet krijgen.
Nick90 schreef op 29-08-2023 om 19:47:
[..]
En als het kind klaagt dat de ouders geen chocopops/honeyloops oid willen kopen? Want 9 van de 10 keer is er niks aan de hand
Maar dat weet je niet hè. Hier in de buurt zijn twee speelplekken en er valt er nogal eens eentje akelig, en hompelt dan gewond naar huis. Of grote kinderen pesten de kleintjes. Dus ik steek toch even mijn nieuwsgierige neus om de hoek als ik wat hoor. En ik hoop ook dat mijn gebemoei gefrustreerde ouders ervan weerhoudt hun kind in de onzichtbaarheid van de brandgang een rot klap te verkopen. Want dat hoor ik ook nog wel eens over de schutting. Ineens hard geblèr, en gesnerp “en nou doorlopen!”.
Nick90 schreef op 29-08-2023 om 19:53:
[..]
Nee dat doen ze niet, ze janken gewoon net zo lang door tot ze begrensd worden. M’n zusje heeft ook een hekel aan dat gekrijs in de supermarkt en pakt haar kinderen op en vertrekt tot opluchting van anderen. Maar blijkbaar is het heel fout om je kind gewoon uit een situatie waarin het duidelijk ongelukkig is te halen en moet iedereen vooral veel rekening houden met kinderen en hun diagnose. Dat datzelfde kind over niet al te lange periode waarschijnlijk ook overprikkeld raakt door geluiden veroorzaakt door anderen is niet aan de orde blijkbaar.
Daar heb je wel een punt, ik zou zelf niet negeren, wij haalden de kinderen wel snel uit de situatie (nooit meegemaakt dat ze blèren om snoep of zo trouwens, wel de hele kleintjes uit honger, of omdat er gewoon eentje over de zeik ging - zoals jij al zegt, overprikkeld) en dan moet je als ouder oplossen en niet negeren (wat trouwens ook een straf op zich is). Maar ouders veroordelen omdat ze hun kind vriendelijk afleiden ipv te meppen hoor ik ook nogal eens, en dat (afleiden) lijkt mij juist een prima aanpak.
En ik ben het er wel mee eens dat je het op moet lossen zodat anderen er geen last van hebben - dat gaat alleen niet altijd zo soepel als die anderen soms lijken te denken. Niet elk kind is hetzelfde. Ik ben zelf ook wel eens een kerkdienst uitgesprint met kind onder de arm omdat de jongste van de bank viel - ik wilde buiten staan voor zijn eerste volle krijs losbarstte. Nummer twee liep mee want die vond het toch al saai. Schoonmoeder kwam kort daarna nummer drie brengen en nummer vier liep ook gelijk mee, dus ik stond ineens buiten met alle vier. We zijn maar wat gaan drinken. Een hele huwelijksdienst in het Duits is best saai als je onder de 7 bent en geen Duits spreekt.
Nick90 schreef op 29-08-2023 om 19:53:
[..]
Nee dat doen ze niet, ze janken gewoon net zo lang door tot ze begrensd worden. M’n zusje heeft ook een hekel aan dat gekrijs in de supermarkt en pakt haar kinderen op en vertrekt tot opluchting van anderen. Maar blijkbaar is het heel fout om je kind gewoon uit een situatie waarin het duidelijk ongelukkig is te halen en moet iedereen vooral veel rekening houden met kinderen en hun diagnose. Dat datzelfde kind over niet al te lange periode waarschijnlijk ook overprikkeld raakt door geluiden veroorzaakt door anderen is niet aan de orde blijkbaar.
ze raakt al overprikkeld door geluiden van anderen , niks aan te doen, we leven eenmaal met ze allen op 1 wereld. Maar kun je gewoon ophouden , over mijn kind, jullie zullen mij nooit begrijpen omdat jullie niet in mijn situatie zitten dus ik kap ermee , ook niet meer verder over mijn kind graag.
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 29-08-2023 om 22:36:
[..]
ze raakt al overprikkeld door geluiden van anderen , niks aan te doen, we leven eenmaal met ze allen op 1 wereld. Maar kun je gewoon ophouden , over mijn kind, jullie zullen mij nooit begrijpen omdat jullie niet in mijn situatie zitten dus ik kap ermee , ook niet meer verder over mijn kind graag.
Je kan twee verschillende situaties ook niet vergelijken. En dat hoeft ook niet.. maar doe dat jezelf ook niet aan.
AnnaPollewop schreef op 29-08-2023 om 14:37:
[..]
Als ik een kind keihard hoor krijsen voel ik me rot, en ik ga dan kijken of er iets is (soms valt er een van zijn fiets en dan is het toch sneu als niemand even kijkt) en loopt er een ouder bij dan vraag ik of ik iets kan doen. Hopelijk werkt dat.
Nou idd, ik was op vakantie en ik zag opeens een kind (kleuter) op een hek klimmen, aan de andere kant van t hek was een afgrond en dan een vijver... en het kind was ook nog eens kei hard aan t gillen, ik heb dat kind van dat hek gepakt en stond daar met haar in mn armen op een overvol terras en niemand kwam... opeens zegt een man die aan het eten was doodleuk, she loves to climb, en de vrouw, moeder dus, die glimlachtte gewoon... ok dan... ik bracht het kind naar hun tafel en die vent keek me toch kwaad aan... vond t echt zo raar.
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 29-08-2023 om 22:36:
[..]
ze raakt al overprikkeld door geluiden van anderen , niks aan te doen, we leven eenmaal met ze allen op 1 wereld. Maar kun je gewoon ophouden , over mijn kind, jullie zullen mij nooit begrijpen omdat jullie niet in mijn situatie zitten dus ik kap ermee , ook niet meer verder over mijn kind graag.
Niks aan te doen?
Hebben jullie dit getraind toen ze klein was?
Heeft ze iets van oordoppen of koptelefoon?
Overal van overprikkeld raken lijkt me ook geen leven namelijk..
Decibel88 schreef op 30-08-2023 om 07:53:
[..]
Niks aan te doen?
Hebben jullie dit getraind toen ze klein was?
Heeft ze iets van oordoppen of koptelefoon?
Overal van overprikkeld raken lijkt me ook geen leven namelijk..
Niks aan te doen als in accepteren. De wereld kan niet op mute. We hebben het hier over een kindje met een zware vorm van autisme die infuus uit haar hand trekt omdat - het er niet hoort. Oordoppen koptelefoon etc vliegt binnen 2 tellen weg. Je kan vanaf een jonge leeftijd weinig leren aan een kind met een verstandelijke beperking zonder taalbegrip. Maar zoals ik al zei kunnen jullie dit niet begrijpen want alleen ik leef mijn leven en jullie zijn buitenstaanders op internet in mijn leven dus prima 👍🏻
Overal van overprikkeld raken lijkt me ook geen leven namelijk..
Bovenstaande erg gevoelloze opmerking maar oke ..
❤️gelukkig is zij ondanks al haar beperkingen vaak ook een vrolijk lief grappig kindje er zijn er veel dingen die ze wel kan en leuk vind. En ze is in het laatste jaar een stuk (je) vooruit gegaan in haar ontwikkeling ❤️
nogmaals genoeg over mijn kind we zijn 2 dagen verder…..
Bloemenaandewaterkant schreef op 30-08-2023 om 00:53:
[..]
Je kan twee verschillende situaties ook niet vergelijken. En dat hoeft ook niet.. maar doe dat jezelf ook niet aan.
Alle kinderen werden over 1 kam geschoren, dat is de reden dat ik de verschillen begin op te noemen, of ik had gewoon geaccepteerd dat zulke kinderen ook verwende kutkinderen zijn 🤭 fijne dag allemaal ik heb zat te doen ☑️
