Opa geeft kleinzoon tik
hoihoi,
Gisteren was ik met mijn ouders, mijn zusje en mijn 2 jongens aan het wandelen.
mijn jongste heeft toen met zijn pet mijn vader geraakt tegen zijn knieschijf, waarop mijn vader hem als tegenreactie een tik tegen zijn oren gaf. Dit is al een keer eerder gebeurd bij mijn oudste. Dit was toen vanwege uitdagend gedrag.
Ik heb zelf niet gezien hoe het is gebeurt, maar toch werd ik boos. Als volwassene tel je ff tot 10 en vraag je daarna aan het kind waarom hij dat doet. Mijn zoontje heeft overigens meteen sorry gezegd. Dit heb ook tegen hem gezegd. Hij werd boos en liep weg. We hebben daarna gepraat en hij vond het een gepaste tegenreactie. Als iemand mij pijn doet dan is dat mijn reflex. Dat zei hij letterlijk. Dit vind ik echt kinderlijk gedrag van mijn vader. Hij wilde ook geen sorry zeggen tegen mijn zoontje.
Mijn vader is overigens ziek en slikt medicatie, waardoor hij opvliegerig is volgens mijn moeder. Dit vind ik geen excuus.
Ik weet echt niet meer. Hij moet zij ln wapperende handjes maar thuis houden.
Dilemma, omdat hij er waarschijnlijk over 5 jaar niet meer zal zijn.
SJSL schreef op 28-08-2023 om 20:19:
[..]
Andere opties zijn eventueel kind afleiden (kan jij binnen 10 tellen door het pad van de chocopops rennen, of: wie het eerst de komkommer heeft gevonden), humor gebruiken (we kopen nu geen chocopops, maar ik zou ze ook wel willen en dan de hele dag eten! Als avondeten! En op de WC!), laten helpen (zoals opdrachtjes geven om dingen te zoeken), keuzes bieden (niet de chocopops, maar je mag wel dit of dat, wat wil je). Wat ook goed werkte bij ons, zeker in een speelgoedwinkel: dit kopen we nu niet, naar we maken er een foto van / zetten het op je lijstje voor als we het misschien wel een keer gaan kopen.
If nothing works, tsja, jammer dan, optie E it is. Thuis bedenken of er nog andere redenen was waarom kind zo moeilijk deed en kijken of je dat kan voorkomen. Misschien was hij moe.
Dit is allemaal wel gedoe. Slaan is makkelijker 😁
🤭😄
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 28-08-2023 om 19:24:
[..]
Wat wil je dan dat ze doen??? Negeren is niet goed en ermee in ‘discussie gaan’ is niet goed , wat wil je? Dus ze moeten wegwezen uit de winkel? Dat is de enige oplossing? Lekker egoistisch. Houdt je als winkelier gewoon met jezelf bezig en niet met kinderen en/of ouders.
Kan het iets minder? Gaat het om wie het beste ruzie maakt, wie het meest intimiderend overkomt of mogen we van mening verschillen? Ik durf niets meer te schrijven.
Bloemenaandewaterkant schreef op 28-08-2023 om 20:26:
[..]
Kan het iets minder? Gaat het om wie het beste ruzie maakt, wie het meest intimiderend overkomt of mogen we van mening verschillen? Ik durf niets meer te schrijven.
Koekje van eigen deeg noemen we dat😃 waarom vraag je niet of het minder mag aan degene die een draai om de oren hier aanraadt?
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 28-08-2023 om 20:31:
[..]
Koekje van eigen deeg noemen we dat😃 waarom vraag je niet of het minder mag aan degene die een draai om de oren hier aanraadt?
Omdat daar nog een soort van uitwisseling van mening mee mogelijk lijkt maar bij jou niet meer, in mijn ogen. Ik snap niet goed (maar daar zal jij je eigen redenen wellicht voor hebben) waarom je je aangesproken voelt, misschien een soort van bedreigt zelfs. Laten we het eens zijn dat er kinderen zijn die uit onmacht niet kunnen stoppen met gillen en dat er zijn die uit onwil niet stoppen… die hebben beiden een andere aanpak nodig, denk ik. Ze zijn niet over 1 kam te scheren.
En dan nu graag weer terug naar de discussie svp.
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 28-08-2023 om 19:36:
[..]
Ja lekker me vrijheid laten afnemen en mezelf thuis opsluiten voor jou terwijl ik gewoon met de benenwagen naar de winkel kan , heb je al OORDOPJES besteld?
Je leeft in een fantasiewereld waar ouders hun kind niet mee mogen nemen naar de winkel, dus ook niet naar een restaurant, ook niet naar een biebliotheek, ook niet naar een bioscoop . Geloof je het zelf? Jullie moten het accepteren en ermee leren omgaan, negeren en je ding doen, let op je zelf , je bent in een openbare ruimte, die kinderen zitten niet bij jou in de voortuin te gillen
Gillende kinderen horen ook niet thuis in een restaurant, bib of bioscoop; neem ze mee naar de Mcdonalds of een speeltuin.
Bloemenaandewaterkant schreef op 28-08-2023 om 20:41:
[..]
Omdat daar nog een soort van uitwisseling van mening mee mogelijk lijkt maar bij jou niet meer, in mijn ogen. Ik snap niet goed (maar daar zal jij je eigen redenen wellicht voor hebben) waarom je je aangesproken voelt, misschien een soort van bedreigt zelfs. Laten we het eens zijn dat er kinderen zijn die uit onmacht niet kunnen stoppen met gillen en dat er zijn die uit onwil niet stoppen… die hebben beiden een andere aanpak nodig, denk ik. Ze zijn niet over 1 kam te scheren.
En dan nu graag weer terug naar de discussie svp.
Omdat het gaat over moeders met gillende kinderen, en hier , aangenaam , moeder met kind die uren kan gillen en altijd raar aangekeken word door mensen die zo egoistisch kunnen denken. Dat ik maar online boodschappen moet doen , ja daar kan ik boos om worden want dat is gewoon gemeen.
Ja daar ben ik het ook mee eens!
Moirmel schreef op 28-08-2023 om 20:44:
[..]
Gillende kinderen horen ook niet thuis in een restaurant, bib of bioscoop; neem ze mee naar de Mcdonalds of een speeltuin.
Hier had ik overheen gelezen maar bieb of bioscoop gaat echt te ver, wat het kind ook mankeert verder. Wat betreft het restaurant is lastig want je kan niet zomaar opstaan en wegwezen. Als onze peuter het zat is zetten we hem achter een filmpje (pedagogisch vast ook verschrikkelijk) en als het echt niet lukt gaat eentje maar gewoon met 'm naar buiten en de ander rekent af. Volgende keer beter. Andere mensen zitten er ook voor een leuke avond.
Aviendha schreef op 28-08-2023 om 20:49:
[..]
Hier had ik overheen gelezen maar bieb of bioscoop gaat echt te ver, wat het kind ook mankeert verder. Wat betreft het restaurant is lastig want je kan niet zomaar opstaan en wegwezen. Als onze peuter het zat is zetten we hem achter een filmpje (pedagogisch vast ook verschrikkelijk) en als het echt niet lukt gaat eentje maar gewoon met 'm naar buiten en de ander rekent af. Volgende keer beter. Andere mensen zitten er ook voor een leuke avond.
Je kunt altijd een gokje wagen in de bieb etc, als het dan niet gaat en het kind stopt niet nee dan ga ik zelf ook wel opstaan en wat anders doen, maar in de winkel niet omdat dat noodzakelijk is
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 28-08-2023 om 20:55:
[..]
Je kunt altijd een gokje wagen in de bieb etc, als het dan niet gaat en het kind stopt niet nee dan ga ik zelf ook wel opstaan en wat anders doen, maar in de winkel niet omdat dat noodzakelijk is
Dit snap ik helemaal, in de winkel zou ik ook een beetje proberen te negeren, boodschappen afmaken en afrekenen.
Mija schreef op 26-08-2023 om 15:21:
[..]
Ik ben uit onmacht inderdaad wel eens verbaal en ook fysiek uit mijn slof geschoten tegen mijn kinderen. Dat vind ik ongewenst, maar ook niet heel abnormaal. Het is logisch dat je niet altijd volgens het boekje kunt handelen. Maar ik vind er dan wel bij horen dat je daarna je kinderen duidelijk maakt dat je dat niet had willen/moeten doen en je excuses maakt. En dat deed ik, als ik vond dat ik te fel was geweest. Net doen alsof slaan terecht is, alsof je het kind wel moest tikken, slaan etc omdat zij nou eenmaal strontvervelend waren en opgevoed moest worden? Je moeder stond volledig in haar recht, het is je eigen schuld, moet je maar niet zo irritant doen? Nee, vind ik echt niet normaal.
In andere situaties noemen ze dat blaming the victim…
Nvm ik las te snel
Mijn jongste kon flink brullen dus die nam ik in de peutertijd alleen maar mee boodschappen doen als het echt echt echt niet anders kon. Als ze dan ging gillen en niet meer ophield, was het blik op oneindig en snel alles pakken en afrekenen. Ik had dan al gevraagd of ze honger had en een banaan wilde. Dat lukte vaak wel, maar soms ook niet.
En nee, die banaan was dan nog niet betaald 
Het verbaast me wel dat zoveel mensen hun kinderen (nog) slaan. Het is toch al een hele tijd verboden. Hopelijk vooral grootspraak van mensen zonder kinderen.
Bij oudste lukte het me een poos niet om leuk naar winkel oid te gaan en dat hebben we toen ook zoveel mogelijk vermeden. Dat is vrij makkelijk als het moeilijke gedrag maar een fase is en kind eruit groeit.
Dat is lang zo makkelijk natuurlijk niet als je kind veel langer in een bepaalde fase zit en zaken moeilijk blijven.
Ik stoor me soms ook wel aan krijsende kinderen in supermarkt. Ik denk dan nooit ‘geef eens een tik’ (het idee zeg) maar wel soms ‘geef eens een knuffel’.
Je verpest een kind echt niet omdat je het troost als het verdrietig is als het geen chocopops krijgt!
Uiteraard is pro actief handelen handiger zoals al genoemde voorbeelden als humor gebruiken of perspectief bieden maar soms lukt dat gewoon niet op tijd en is er toch verdriet. Ik zie zo vaak van die kleintjes hartverscheurend blèrend om been van ouder hangen en ze willen dan echt niet hun zin maar gewoon even wat medeleven. Ik blijf die zeer populaire ‘opvoedmethode’ ‘negeren’ echt vreemd vinden. Negatief gedrag negeren alla maar ik denk dat een hoop mensen de kern gemist hebben en meteen maar even hele kind en diens emoties zijn gaan negeren (zie ik toch vaak) en daar schuilt vast geen groot kwaad in maar snappen doe ik het echt niet.
Bij-effect van dat ‘negeren’ is dus ook vaak overlast voor anderen in openbare ruimte.
(maar ik begrijp heel goed dat niet ieder kind zich laat troosten)
Even een ander geluid hier hoor want wat is iedereen hier veroordelend zeg! Iets met een mug en een olifant.En dan het contact verbreken..met een doodzieke vader/opa. Poeh...
Wat hier goed hielp toen dochter klein was en graag een driftbui uitprobeerde in de supermarkt: thuis tegen het kind zeggen dat als ze rustig meeliep in de supermarkt, ze aan het einde het toetje mocht uitkiezen (of de koekjes, of wat dan ook). Als ze dan toch dreigde te gaan gillen/dreinen/huilen hoefde ik alleen maar te zeggen: weet je nog wat we hebben afgesproken? En dan was het meestal over. Soms niet en dan mocht ze inderdaad niet een toetje kiezen. Ik ging dan natuurlijk niet slaan, maar maakte zo snel mogelijk het rondje af en zei thuis tegen het kind dat we het de volgende keer opnieuw zouden proberen. Er was altijd weer een nieuwe kans op een ander moment.
Nou heb ik een niets-aan-de-hand kind, dit werkt natuurlijk niet bij kinderen die het niet kunnen helpen dat ze bijvoorbeeld snel overprikkeld raken.
Ik erger me trouwens (bijna) nooit als ik ouders zie struggelen met een dwars kind. Meestal zeg ik in het voorbijgaan iets van: het is een fase, het gaat over.
