Nog steeds zorgen over dochter

Vorig jaar heb ik al eens gepost over mijn dochter (7, groep 4) die op school last heeft van emotionele buien (bijv. hard gillen, verstoppen). Ook had ze weinig aansluiting in de klas. Op verzoek van de school hebben we een breed onderzoek laten doen bij de orthopedagoog. Daar is niet echt een duidelijke conclusie uit gekomen. De orthopedagoog gaf aan dat ze op basis van het onderzoek geen diagnose kan stellen maar dat ze hoogbegaafdheid niet wilde uitsluiten. Dat kwam overigens uit de IQ-test niet naar voren. 

Na de herfstvakantie is ze begonnen op een nieuwe school. Daar gaat het op sommige punten wel beter; ze heeft veel meer aansluiting in de klas (iedere week meerdere speelafspraakjes) en ze mag meedoen met de plusgroep (1x per week een uur), wat ze erg leuk vindt. Maar de laatste tijd heeft ze weer steeds vaker emotionele buien. De school wil nu extra hulp inschakelen; als ouders lijkt ons dat heel goed en we hebben hier maandag een gesprek over. 

Maar... ik merk aan mezelf dat ik het erg moeilijk vind. Ik had echt gehoopt dat we de weg naar boven hadden gevonden en dat het nu weer minder goed gaat vind ik een enorme tegenvaller. Wat ik ook lastig vind is dat ik geen duidelijke oorzaak zie voor het gedrag. Thuis laat ze dit gedrag niet zien en in andere situaties (bij familie, muziekles, zwemles) gaat het ook goed. Daarom frustreert het me ook enorm dat het op school niet goed gaat en ik voel me dan boos en gefrustreerd. Ik schaam me ook dat mijn kind op deze manier de les verstoort voor anderen. Ik ben echt op zoek naar wat ik zou kunnen doen om haar hierin te helpen. Heeft iemand advies voor mij?