Nog steeds zorgen over dochter
Vorig jaar heb ik al eens gepost over mijn dochter (7, groep 4) die op school last heeft van emotionele buien (bijv. hard gillen, verstoppen). Ook had ze weinig aansluiting in de klas. Op verzoek van de school hebben we een breed onderzoek laten doen bij de orthopedagoog. Daar is niet echt een duidelijke conclusie uit gekomen. De orthopedagoog gaf aan dat ze op basis van het onderzoek geen diagnose kan stellen maar dat ze hoogbegaafdheid niet wilde uitsluiten. Dat kwam overigens uit de IQ-test niet naar voren.
Na de herfstvakantie is ze begonnen op een nieuwe school. Daar gaat het op sommige punten wel beter; ze heeft veel meer aansluiting in de klas (iedere week meerdere speelafspraakjes) en ze mag meedoen met de plusgroep (1x per week een uur), wat ze erg leuk vindt. Maar de laatste tijd heeft ze weer steeds vaker emotionele buien. De school wil nu extra hulp inschakelen; als ouders lijkt ons dat heel goed en we hebben hier maandag een gesprek over.
Maar... ik merk aan mezelf dat ik het erg moeilijk vind. Ik had echt gehoopt dat we de weg naar boven hadden gevonden en dat het nu weer minder goed gaat vind ik een enorme tegenvaller. Wat ik ook lastig vind is dat ik geen duidelijke oorzaak zie voor het gedrag. Thuis laat ze dit gedrag niet zien en in andere situaties (bij familie, muziekles, zwemles) gaat het ook goed. Daarom frustreert het me ook enorm dat het op school niet goed gaat en ik voel me dan boos en gefrustreerd. Ik schaam me ook dat mijn kind op deze manier de les verstoort voor anderen. Ik ben echt op zoek naar wat ik zou kunnen doen om haar hierin te helpen. Heeft iemand advies voor mij?
Ik vind het wel opvallend dat het advies is meer uitdaging, terwijl een werkgeheugen van 77-91 wel laag is. Als je daar niets mee doet, dan loop je de kans dat je dochter nog meer wordt overvraagd.
Het zou kunnen dat ze instructies mist als deze mondeling worden gegeven en dat ze, doordat ze verder slim is, het deel van de instructies die ze niet meer weet zelf probeert in te vullen. Alleen kun je daar makkelijk vaak net de plank mee misslaan en dan maakt ze fouten terwijl ze op zich wel alles snapt. Dat levert heel veel frustratie op. Ze weet misschien vaak gewoon niet wat ze moet doen?
De schaamte maakt vaak ook dat een kind allerlei trucjes gaat bedenken om het te verdoezelen. Ze gaan bijvoorbeeld veel vragen aan de kinderen om hen heen om zo te weten te komen wat ze moeten doen (en dat vinden die kinderen niet altijd fijn). Ons kind ging bijvoorbeeld ook de antwoorden overschrijven van het kindje naast haar, want doordat het haar zoveel tijd kostte om uit te vinden wat de bedoeling was, kwam ze vaak in tijdnood en kreeg dan de werkjes niet af.
Wat kan helpen is als de opdrachten op school op het digibord blijven staan, zodat ze die kan zien ipv moet onthouden. En zo zijn er wel meer tips. Vragen of ze het snapt heeft niet zoveel zin, dan zegt ze waarschijnlijk ja. De leerkracht kan beter aan haar vragen om te vertellen wat de opdracht is.
Werkgeheugen zit verweven in zoveel dingen dat het een beetje zoeken is wat werkt. Onze ervaring is wel dat je heel erg afhankelijk bent van de leerkracht of die een beetje kaas heeft gegeten van zulke dingen. De ene is ook bereid om meer moeite te doen dan de ander.
Het kan wel zijn dat het beter wordt. Het werkgeheugen ontwikkelt verder, al blijft het vaak wel zwakker dan bij leeftijdsgenootjes. Mijn dochter heeft ook veel last gehad van een zwak werkgeheugen (en nog steeds). De grootste problemen had zij op de basisschool in groep 4 en 5. Daarna ging het wel beter.
Onze dochter is uiteindelijk overgestapt van een reguliere school naar een montessorischool. Daar werk je individueel en daardoor had ze er veel minder last van.
Er zijn wel interessante boeken over het werkgeheugen en de invloed daarvan op leren, bijv van Tracy Alloway.
Nogmaals dank voor alle reacties. De inschrijving bij de psychologenpraktijk is inmiddels in gang gezet. We hebben op verzoek van de school ook een geluidsdempende koptelefoon voor dochter gekocht. Hopelijk helpt dat haar in de klas. Ik hoop dat de hulp op school snel kan beginnen en dat we handvaten krijgen om dochter te helpen.
Wat betreft de extra uitdaging, dat zit hem nu vooral in de plusgroep en dat vindt ze erg leuk. In de reguliere les volgt ze gewoon het programma van de rest van klas. Met rekenen scoorde ze de laatste cito gemiddeld (III), met taal hoog (I+). De vorige cito had ze met rekenen overigens wel I dus dat houden we wel in de gaten. Ze geeft aan dat ze vooral dingen op tijd doen erg moeilijk / vervelend vindt en daar ook stress van heeft.
Misschien kan ik me nog iets meer inlezen over werkgeheugen, want ik vind het zelf nog steeds een beetje ongrijpbaar wat dat nu precies betekent. Maar ik ga eerst de hulp van de psycholoog afwachten. Meestal als ik zelf dingen ga opzoeken raak ik daar alleen maar bezorgder van dus dat is ook niet echt helpend.
Bosanemoon schreef op 04-04-2024 om 18:14:
Nogmaals dank voor alle reacties. De inschrijving bij de psychologenpraktijk is inmiddels in gang gezet. We hebben op verzoek van de school ook een geluidsdempende koptelefoon voor dochter gekocht. Hopelijk helpt dat haar in de klas. Ik hoop dat de hulp op school snel kan beginnen en dat we handvaten krijgen om dochter te helpen.
Wat betreft de extra uitdaging, dat zit hem nu vooral in de plusgroep en dat vindt ze erg leuk. In de reguliere les volgt ze gewoon het programma van de rest van klas. Met rekenen scoorde ze de laatste cito gemiddeld (III), met taal hoog (I+). De vorige cito had ze met rekenen overigens wel I dus dat houden we wel in de gaten. Ze geeft aan dat ze vooral dingen op tijd doen erg moeilijk / vervelend vindt en daar ook stress van heeft.
Misschien kan ik me nog iets meer inlezen over werkgeheugen, want ik vind het zelf nog steeds een beetje ongrijpbaar wat dat nu precies betekent. Maar ik ga eerst de hulp van de psycholoog afwachten. Meestal als ik zelf dingen ga opzoeken raak ik daar alleen maar bezorgder van dus dat is ook niet echt helpend.
Dit had ik ook. En nog steeds, hoewel ik er geen last van had dat ik toetsen niet af kreeg op de middelbare en in mijn studie. Maar als achtjarige had ik blijkbaar ergens het idee dat het heel erg is om iets niet af te hebben.
Als volwassene heb ik vaak dat ik te veel wil doen en dat prioriteren dan niet lukt en dan zit ik weer een halve dag op de bank voor me uit te vegeteren en dan krijg ik de helft niet gedaan, om vervolgens teleurgesteld te zijn in mezelf.
Kortom; het is beter geworden, maar helemaal over zal het nooit gaan vrees ik.
Goed dat jullie zo betrokken zijn om haar te helpen.
Vandaag dochter helaas eerder van school moeten ophalen omdat het niet ging. De juf vertelde dat het deze week elke dag mis was gegaan. Dochter wilde het er thuis niet over hebben en ik had ook geen zin om het allemaal weer te gaan bespreken want ik heb het gevoel dat dat toch niet helpt. We zaten vanavond jeugdjournaal te kijken en er was een stukje over een meisje met autisme. Dochter keek me aan en zei “misschien heb ik dat ook wel.” Is vorig jaar niet uit het diagnostisch onderzoek gekomen maar ik denk soms wel dat we daar rekening mee moeten houden… maakt me ook wel weer verdrietig. Hoop dat de hulp op school snel kan beginnen.
Ach wat naar. Knuffel voor jou. En voor je dochter.
Een keer eerder ophalen is geen ramp, maar dat is op de lange termijn natuurlijk geen oplossing. Wat bedoel je met 'het ging mis'? Dat ze een emotionele bui heeft?
Er niet over willen praten...dat snap ik wel. Het overkomt haar en is ook voor haarzelf niet fijn. Waarschijnlijk lukt het haar niet om te verwoorden wat er gebeurt in haar hoofd en waar/waarom het mis gaat. Het is heel eenzaam om je zo onbegrepen te voelen en dat niet uit te kunnen leggen waardoor je ouders en juffen je ook niet kunnen helpen.
Ik kon pas vele jaren later, toen ik al lang en breed volwassen was en op die periode terugkeek benoemen wat het daadwerkelijke probleem was; overzicht verliezen.
Het had denk ik veel ellende gescheeld als ik dat eerder had gekund. Tegelijkertijd kun je dat van een kind van 7/8/9 jaar niet verwachten.
Dank voor je lieve woorden MamaE.
Weer even een update. Ik heb deze week weer een gesprek op school gehad. Dochter heeft een aantal goede dagen gehad maar de afgelopen week was het weer minder. De school zijn hard op zoek naar de juiste manier om ermee om te gaan maar zijn op dit moment ook nog zoekende. Ik ben aan de ene kant blij dat het soms wel goed gaat, maar zou heel graag willen weten wat daar dan aan ten grondslag ligt. Omdat ik er zelf niet bij ben op school blijft het toch wat ongrijpbaar.
Wat me ook nog zorgen baarde is dat ze vaak een deel van de les mist omdat ze frustratie heeft over Snappet. Als ze een antwoord fout heeft stopt ze vaak met de opdracht en de juf krijgt haar dan ook niet meer aan het werk.
De school heeft nu ook bij een andere school (of misschien bij de koepel, was me niet helemaal duidelijk) gevraagd of er iemand kan komen observeren in de klas. Dit is vooral ter ondersteuning van de leerkracht.
Verder hebben we een afspraak gehad voor de intake voor de psycholoog. Dat is pas over een paar weken, na de meivakantie. Ik kijk erg uit naar de vakantie - even twee weken geen stress over school! Hoop dat het dochter ook goed doet. De zorgen blijven groot en ik probeer goed voor mezelf te zorgen zodat ik er goed mee om kan blijven gaan.
Als de extra uitdaging niet werkt of averechts werkt, misschien kun je daar dan tijdelijk mee stoppen en kijken hoe het dan gaat. Die frustratie is er niet voor niets. Een zwak werkgeheugen hebben, maar wel slim zijn is een moeilijke combinatie. Ze kan dan makkelijk overvraagd worden. Als ze dan ook weer de halve les mist, dan gaat dat ook weer niet goed. Het kan ook wel de moeite zijn om wat te werken met haar aan emotieregulatie.
Dankjewel, dat is wel een goed punt! Ik heb de vorige keer op school dat punt van het werkgeheugen wel benoemd maar ik geloof niet dat ze daar nu al iets mee doen. Ik ga dat bij de psycholoog ook zeker benoemen. Overigens zit de extra uitdaging op dit moment alleen in de plusklas (1x per week een uurtje) en verder volgt ze gewoon de reguliere stof. Emotieregulatie zou ze zeker hulp bij kunnen gebruiken. Hopelijk is dat ook iets wat de psycholoog met haar kan gaan doen.
De frustratie bij Snappet had onze dochter ook. We hebben het toen geregeld dat ze weer mocht rekenen op papier en niet meer digitaal. Dat hielp echt. Misschien bij jullie dochter ook?
Je kan de leerkracht vragen om de feedback in Snappet uit te zetten (dit kan per leerling worden ingesteld). Het kind krijgt dan niet meer in beeld of een opgave fout of goed was en de punten die erbij komen of eraf gaan.
Is er vorig jaar een specifiek diagnostisch onderzoek gedaan naar autisme? Zo niet dan zou ik de vraag van je dochter voorleggen bij de psycholoog. Veel meisjes/vrouwen krijgen eerst andere diagnoses voordat er iemand aan autisme denkt.
Lavande schreef op 25-04-2024 om 20:02:
Je kan de leerkracht vragen om de feedback in Snappet uit te zetten (dit kan per leerling worden ingesteld). Het kind krijgt dan niet meer in beeld of een opgave fout of goed was en de punten die erbij komen of eraf gaan.
Bedankt, dat ga ik voorleggen bij de IB’er! Ik denk dat dat voor haar heel fijn zou kunnen zijn. Het is de directe feedback waar ze slecht mee kan omgaan. Vorig jaar heeft ze ook een poosje uit een boek gewerkt met rekenen, dat ging toen heel goed. Alleen had de school niet al het lesmateriaal op papier dus dat was toen ook weer geen langetermijnoplossing.
Beril schreef op 25-04-2024 om 20:28:
Is er vorig jaar een specifiek diagnostisch onderzoek gedaan naar autisme? Zo niet dan zou ik de vraag van je dochter voorleggen bij de psycholoog. Veel meisjes/vrouwen krijgen eerst andere diagnoses voordat er iemand aan autisme denkt.
Nee alleen breed onderzoek. We hebben er toen wel naar gevraagd en de orthopedagoog gaf aan dat ze op basis van het onderzoek daar geen aanleiding voor zag.
Ik snap sowieso niet waarom een kind na elke som feedback moet krijgen. Dat is toch voor niemand goed? Ja, als je alles fluitend kunt, maar als dat niet zo is, kan dat heel onzeker maken.
Die feedback uitzetten lijkt me voor alle kinderen in de klas een goed idee. Dat komt uiteindelijk wel.
Op je werk heb je toch ook niet elk uur, elke dag of elke week een functioneringsgesprek? En het leven is geen wedstrijd.
MamaE schreef op 25-04-2024 om 23:59:
Ik snap sowieso niet waarom een kind na elke som feedback moet krijgen. Dat is toch voor niemand goed? Ja, als je alles fluitend kunt, maar als dat niet zo is, kan dat heel onzeker maken.
Die feedback uitzetten lijkt me voor alle kinderen in de klas een goed idee. Dat komt uiteindelijk wel.
Op je werk heb je toch ook niet elk uur, elke dag of elke week een functioneringsgesprek? En het leven is geen wedstrijd.
Helemaal eens hoor. Zou het zelf ook niet prettig vinden en denk dat zelfs als alles je makkelijk afgaat je er een soort afhankelijkheid mee creëert. Ook goed voor kinderen om dingen te proberen zonder dat je gelijk weet of het goed of fout is.
Echt heel fijn dat jullie meedenken, heb de school hier een mailtje over gestuurd en hoop dat ze het kunnen proberen!
