Niet willen slapen op vakantie
We zijn radeloos... Inmiddels een kleine week op vakantie en onze oudste van 7 gaat niet slapen. Op geen enkele manier is hij in bed te krijgen, hij loopt domweg achter ons aan. We hebben alles geprobeerd: bij hem blijven liggen (dan gaat hij op ons springen of loopt hij weg), eindeloos geduldig terugleggen (dat duurde tot 23.30 uur), dreigen (dan lacht hij ons uit), inmiddels is hij ons aan het schoppen en slaan. We hebben het bedritueel van thuis aangehouden (hij mag wat opblijven) en overdag is hij eigenlijk wel goed te pas. We houden er rekening mee dat alles anders is, dat hij moet wennen, maar zodra het woord "slapen" valt gaat er een knop om in zijn hoofd en gaat hij volledig in de weerstand. Inmiddels zijn we radeloos, want de peuter van 2 wordt om 6 uur 's ochtends wakker dus we pakken zelf onvoldoende slaap.
Iemand tips?
Ted68 schreef op 27-07-2024 om 14:53:
Hij is 7..... en geen 2 of 3 jarige! Dat heeft niets met een andere generatie te doen Bridget....
De ene 7-jarige is de andere nog niet. Maar dat terzijde.
Als het altijd een heel naar, vervelend en verwend ventje zou zijn dan zou TO nu niet ineens met problemen op[ vakantie zitten, zou ik denken. Dan zou hij dat altijd wel zijn en waren deze problemen er altijd al. Er is toch iets anders dan thuis waardoor hij nu zo doet, en een probleem los je meestal makkelijker op als je de oorzaak weet dan door je alleen maar boos te maken op het probleem. Ik ben wel benieuwd of hij het overdag wel naar zijn zin heeft, of dat hij dan ook heimwee heeft/dwars is/slecht luistert.
Ik vind de tips om hem maar zijn eigen plan te laten trekken binnen regels (je doet stil, je blijft op je kamer) best goed, maar als hij oud genoeg is om afspraken mee te maken, dan is hij ook oud genoeg om mee te denken over oplossingen en over eventuele oorzaken die weggenomen kunnen worden. Lijkt me toch dat je het beste kan beginnen met samen om tafel te gaan: zo gaat het niet langer, papa en mama worden zo veel te moe, dus we moeten een oplossing vinden.
En consequent zijn, wat niet hetzelfde is als schreeuwen, meppen en negeren. Maar dat doet geen ouder hier natuurlijk.
(Wie ouders de mist in wil zien gaan, loop eens om 4 uur door de Efteling. Erg leerzaam. Beste mensen, zorg dat je zelf voldoende uitgerust bent, voldoende hebt gegeten en gedronken, en dat je het de hele dag zelf naar je zin hebt. Dan hoef je niet zo tegen je kinderen te schreeuwen want dan kun jij je tenminste de hele dag als een volwassene gedragen. Of blijf anders thuis).
AnnaPollewop schreef op 27-07-2024 om 17:29:
[..]
(Wie ouders de mist in willen gaan, loop eens om 4 uur door de Efteling. Erg leerzaam. Beste mensen, zorg dat je zelf voldoende uitgerust bent, voldoende hebt gegeten en gedronken, en dat je het de hele dag zelf naar je zin hebt. Dan hoef je niet zo tegen je kinderen te schreeuwen want dan kun jij je tenminste de hele dag als een volwassene gedragen. Of blijf anders thuis).
Om 11u wordt er vaak al volop gedreigd met naar huis te gaan etc. Alsof die mensen dat doen die net 50 euro pp hebben afgetikt. (Oke een enkeling doet het mss wel echt, maar het gros niet hoor)
AnnaPollewop schreef op 27-07-2024 om 17:29:
[..]
De ene 7-jarige is de andere nog niet. Maar dat terzijde.
Als het altijd een heel naar, vervelend en verwend ventje zou zijn dan zou TO nu niet ineens met problemen op[ vakantie zitten, zou ik denken. Dan zou hij dat altijd wel zijn en waren deze problemen er altijd al. Er is toch iets anders dan thuis waardoor hij nu zo doet, en een probleem los je meestal makkelijker op als je de oorzaak weet dan door je alleen maar boos te maken op het probleem. Ik ben wel benieuwd of hij het overdag wel naar zijn zin heeft, of dat hij dan ook heimwee heeft/dwars is/slecht luistert.
Niet ineens. Vorig jaar had ze hetzelfde topic en tussen ook nog een keer toen ze niet op vakantie waren.
Iemand raadt een slaapcoach aan. Je weet toch wel dat dat iemand is die een online cursus heeft gevolgd en nu denkt de wijsheid in pacht te hebben over slapen? De kwalificatie coach is van nul en generlei waarde, iedereen kan zich zo noemen.
volgens mij heb je meer aan tips van mensen die ook moeilijke slapers hebben en die van alles hebben geprobeerd tot iets werkte.
Annaniem2023 schreef op 27-07-2024 om 20:30:
Iemand raadt een slaapcoach aan. Je weet toch wel dat dat iemand is die een online cursus heeft gevolgd en nu denkt de wijsheid in pacht te hebben over slapen? De kwalificatie coach is van nul en generlei waarde, iedereen kan zich zo noemen.
volgens mij heb je meer aan tips van mensen die ook moeilijke slapers hebben en die van alles hebben geprobeerd tot iets werkte.
Nee, ze zei zelf in het topic van vorig jaar dat ze een slaapcoach ging zoeken. Vraag was of ze dat gedaan heeft.
Die vraag is nog niet beantwoord.
onze dochter heeft ook altijd wat meer moeite met slapen op vakantie. Bij toeval gingen we dit jaar het weekend voor de vakantie ook al even kamperen, met familie. Dit bleek een goede oplossing. Dat weekend sliep ze moeilijk. Maar op vakantie, ging het wel direct goed. Totdat ze heimwee kreeg, en zenuwachtig werd voor de terugreis.
Het probleem zit in het vreemde. De oplossing is het vertrouwd maken.
Wat ik doe bij tijdelijk moeilijk slaapgedrag: gedurende de dag het erover hebben. Dus in de ochtend al: Het gaat al een paar dagen niet goed met het naar bed gaan, vanavond doen we dat anders.
En dan nog een paar keer herhalen overdag. Het gewenste gedrag benoemen. En bij het naar bed gaan: ‘Weet je nog? Jij gaat om 20 uur naar bed. Je mag nog even lezen. Maar je gaat niet meer huilen en schreeuwen of eruit komen. Daar ben je nu te groot voor. Morgen krijg je een dikke duim van mij als het goed gegaan is’
Mijn jongste is nog wel een stukje jonger, dan werkt de dikke duim nog.
Wat we bij de oudere kinderen wel deden was de supernanny-techniek (YouTube?). Je investeert een paar avonden, maar het werkte altijd verrassend snel: Eerste avond zeg je: “Jij gaat nu naar bed, welterusten lieverd”. De eerste keer dat hij uit bed komt, sta je hem al op te wachten, pak je hem en leg je hem liefdevol terug: “Nee je blijft in bed, het is bedtijd.” Alle andere keren dat hij er daarna uitkomt leg je hem zonder nog te spreken gewoon in bed. Niet boos, maar je praat ook niet meer tegen hem.
De eerste avond legden we kind dan een keer of twintig op deze manier terug, de tweede avond twee keer, en de derde avond kwamen ze er helemaal niet meer uit. Verbazingwekkend altijd hoe snel het werkte.
Succes!
ief schreef op 28-07-2024 om 00:02:
Wat ik doe bij tijdelijk moeilijk slaapgedrag: gedurende de dag het erover hebben. Dus in de ochtend al: Het gaat al een paar dagen niet goed met het naar bed gaan, vanavond doen we dat anders.
En dan nog een paar keer herhalen overdag. Het gewenste gedrag benoemen. En bij het naar bed gaan: ‘Weet je nog? Jij gaat om 20 uur naar bed. Je mag nog even lezen. Maar je gaat niet meer huilen en schreeuwen of eruit komen. Daar ben je nu te groot voor. Morgen krijg je een dikke duim van mij als het goed gegaan is’
Mijn jongste is nog wel een stukje jonger, dan werkt de dikke duim nog.
Wat we bij de oudere kinderen wel deden was de supernanny-techniek (YouTube?). Je investeert een paar avonden, maar het werkte altijd verrassend snel: Eerste avond zeg je: “Jij gaat nu naar bed, welterusten lieverd”. De eerste keer dat hij uit bed komt, sta je hem al op te wachten, pak je hem en leg je hem liefdevol terug: “Nee je blijft in bed, het is bedtijd.” Alle andere keren dat hij er daarna uitkomt leg je hem zonder nog te spreken gewoon in bed. Niet boos, maar je praat ook niet meer tegen hem.
De eerste avond legden we kind dan een keer of twintig op deze manier terug, de tweede avond twee keer, en de derde avond kwamen ze er helemaal niet meer uit. Verbazingwekkend altijd hoe snel het werkte.
Succes!
Dat werkte bij ons kind zo goed dat de bovenbuurvrouw zich ermee ging bemoeien en het ging hebben over negatieve aardstralen
Die Supernanny methode werkte hier dus contraproductief.
Wat wel werkte is er gewoon naast liggen en zelf in slaap vallen, en op de camping toen ze ouder was/is, er naast gaan liggen en allebei een boek lezen. Dus samen op stok en de methode ‘kun je niet slapen? Maakt niet uit, als je maar in je bed blijft’. Allebei. Lezen, toch even een babbeltje maken, lichtje uit, zelf slapen. En ik heb mijn hoofd bij de rits, dus dat tentdoek gaat niet zomaar open.
Slaan en schoppen? Uitlachen? Dat lijkt er op dat de problemen verder strekken dan alleen het slaapgebeuren. Zorg dat jullie als ouders de regie weer krijgen inplaats van een 7-jarige. Kan anders nog gezellig worden als ie een puber van 1 meter 80 is.
En ja, het ene kind is wat volgzamer dan het andere. Maar een temperamantvol kind gedijt vaak bij duidelijke grenzen die zekerheid geven.
Dochter was ook altijd van de wap rond die leeftijd de eerste paard agen op de camping; bloedchagrijnig, ruzie zoeken en zwaar in de contramine. Na een waarschuwing een uurtje voor straf - oew vies woord- in de binnentent knapte ze op, deed wonderen voor haar humeur. Wist ze weer waar ze aan toe was. En nog belangrijker, kregen haar broertjes ook niet steeds de volle laag. Ik had met vier kinderen ook echt geen tijd voor een softe aanpak. En het geduld ook niet.
