Lotgenoten gezocht voor als je kind(eren) misbruikt is/zijn
Om gelijk maar met de deur in huis te vallen: ik zoek lotgenoten.
Helaas zijn mijn beide kinderen slachtoffer geworden van seksueel grensoverschrijdend gedrag 
Zoiets is als ouder een grote nachtmerrie, dat je kind iets verschrikkelijks is aangedaan. Uiteraard staat de zorg voor mijn kinderen bovenaan en daar zijn we dan ook mee bezig, maar ook wij als ouders hebben zorg nodig. Ik vind weinig gepaste steun in mijn omgeving en op het internet. Huisarts is op de hoogte en natuurlijk kunnen we bij de POH terecht, maar ik zou het zelf wel fijn vinden om gedachten te wisselen met ouders die hetzelfde hebben meegemaakt. De steun die ik wél heb is prettig, maar zij weten niet hoe het voelt. Vandaar mijn oproep.
Wij, man en ik, staan ook voor een keuze om wel of geen studioverhoor te laten plaatsvinden (Officier van Justitie wil ambtelijk vervolgen). Wij willen de kinderen niet extra belasten en vinden de rust voor hun nu even belangrijker. Tegelijk willen we ook niet dat de dader 'er mee weg komt' en dat gaat waarschijnlijk zonder verhoor wel gebeuren (want gebrek bewijs, dus geseponeerd). Voor extra info: dader is minderjarig en familie, wat het allemaal complex en gevoelig maakt.
Ginevra schreef op 29-09-2022 om 13:34:
[..]
Dat werkt alleen als je een kind hebt waarbij je erop kunt vertrouwen dat ze inderdaad zelf met dingen komt.
Risico is dat sommige kinderen stil blijven omdat ze hun ouders niet willen belasten of aanvoelen dat ouders dit moeilijk vinden. In die gevallen is dit een slecht advies.
Dat is inderdaad zo. De jongste komt bijvoorbeeld niet snel met dingen. Ik ga hier advies over inwinnen hoe hiermee om te gaan.
Druiffie schreef op 29-09-2022 om 13:42:
Poeh, heftig hoor. Dit is echt aan van mijn grootste angsten mbt mijn kinderen. En zie dan maar je eigen emotie niet teveel te laten zien/niet continu vragen te stellen. Het lijkt me ontzettend moeilijk dus snap dat je ervaringen van anderen wil weten. Veel sterkte, hopelijk lukt het een goeie beslissing te maken en komen de kinderen hier (relatief) goed uit!
Dankjewel! Het is inderdaad een nachtmerrie 
MamaE schreef op 29-09-2022 om 13:59:
Bij verkrachting sowieso stappen ondernemen. Als hij en zijn ouders dat daadwerkelijk een normale omgangsvorm vinden, gaan daar gigantisch dingen mis.
Dat de kinderen loyaal zijn is ergens logisch, ook niet per se erg, maar de dader moet echt gaan leren dat zijn gedrag fout is en dat dat consequenties heeft. En het belangrijkste; dat hij gaat leren hoe het wel moet.
Omgang met het meisje kan ook bij jullie thuis. En soms moet je voor je kinderen een keuze maken die op dat moment niet leuk is, maar wel het juiste.
Zijn ouders kennen de details niet. Dat wilden we niet zomaar over de telefoon vertellen. We wilden dit juist met een onpartijdig iemand en hun dit bespreken. We hebben wel benadrukt dat het best ernstig en vrij heftig is. Dat we meteen aangifte hadden gedaan als het een vreemde was, maar dat we in dit geval het op een zo goed mogelijk manier proberen mee om te gaan en willen behandelen. Ook om de familieband zo min mogelijk te schaden.
Maar goed, zijn ouders weten dus niet wat hij gedaan heeft. Hij zelf ontkent in alle toonaarden iets te hebben gedaan wat grensoverschrijdend is.
Ze wonen niet om de hoek, dus zomaar even afspreken is er helaas niet bij.
Ginevra schreef op 29-09-2022 om 13:34:
[..]
Dat werkt alleen als je een kind hebt waarbij je erop kunt vertrouwen dat ze inderdaad zelf met dingen komt.
Risico is dat sommige kinderen stil blijven omdat ze hun ouders niet willen belasten of aanvoelen dat ouders dit moeilijk vinden. In die gevallen is dit een slecht advies.
Zo eens met jouw post!
Toen mij dit op 6-jarige leeftijd overkwam (door een wildvreemde overigens) werd ik meteen mee naar de huisarts genomen en daarna naar de politie. Ik kan me nog zo goed herinneren hoe beangstigend ik dit vond. En steeds als ik de dagen daarop wat meer losliet, moest ik weer mee naar de politie. Ik zweeg dus volkomen daarna, want de politie vond ik haast beangstigender dan het hele gebeuren op zich.
Gelukkig heb ik er verder geen trauma’s aan overgehouden, al kan ik me zijn gezicht nog steeds voor de geest halen.
Makaya schreef op 29-09-2022 om 14:07:
[..]
Het gaat dus om beide (misbruik en ongewenst gedrag). De officier van justitie wil wel vervolging en vindt het dus ernstig genoeg. Al weten we natuurlijk niet of er meerdere meldingen zijn naast de onze. Dat wordt niet medegedeeld. Ook wil hij dit doen in het belang van de dader. Hij heeft hulp nodig. Voor hemzelf, mocht hij zelf slachtoffer zijn (geweest) en voor het maatschappelijk belang: dat de kans op herhaling kleiner wordt.
Over je laatste alinea: de ouders willen niet meewerken, maar het onder het tapijt vegen. 'Uitpraten', onder 4 ogen. Ze geloven niet in therapie en op deze manier worden onze kinderen niet gehoord en de dader krijgt geen hulp. Dus die optie is er helaas niet meer.
Dat ouders niet willen meewerken kan een signaal zijn.
Wat fijn dat je zo uitgebreid reageert, Makaya!
Ik denk dat jullie goed bezig zijn en hoop dat de hulp snel op gang komt en goed aanslaat. Sterkte!
Makaya het klinkt alsof jullie heel goed bezig zijn, jullie kinderen boffen met jullie!
Bijtje82 schreef op 29-09-2022 om 15:26:
[..]
Dat ouders niet willen meewerken kan een signaal zijn.
Lijkt mij ook een red flag. En dan is het des te belangrijker dat er instanties gaan meekijken. Ook in het belang van dat kind.
Wat jullie eigen kinderen betreft, denk ik dat jullie goed bezig zijn. Ook al voelt het voor jullie misschien niet zo op het moment omdat je gewoon niet 100% zeker weet waar je goed aan doet. Daarom is het denk ik goed dat je dit topic hebt geopend om ergens met je twijfels terecht te kunnen.
Makaya schreef op 29-09-2022 om 13:03:
[..]
Centrum seksueel geweld hebben we meteen als eerste gecontact. Zij adviseerden ons om informatie in te winnen bij de zedenpolitie en een afspraak te maken met de huisarts. Zedenpolitie gesproken: hier is dus een melding gemaakt van wat wij van onze kinderen hebben gehoord. Mochten wij geen studioverhoor willen, dan wordt sowieso Veilig thuis ingeschakeld. Huisarts heeft ons doorverwezen naar de juiste hulp. Hier staan we inmiddels op de wachtlijst (EMDR).
Je schrijft elders dat de officier het ernstig genoeg vindt voor vervolging. Je schrijft ook dat je er niet van op de hoogte wordt gesteld of er meerdere aangiftes/meldingen liggen. Hier schrijf je dat VT wordt ingeschakeld als jullie niet tot vervolging willen overgaan. Ik neem aan dat VT die info wel zou krijgen. Weten die ouders dat ze de keuze hebben tussen vervolging en VT? Helemaal niks is kennelijk een gepasseerd station. Is er door de politie al met de ouders gepraat? Ik mag toch aannemen dat de verantwoordelijkheid om die ouders te informeren en voor te lichten over de gevolgen die dit allemaal heeft niet bij jullie ligt. Kan de politie daar niet eens langsgaan om die mensen te informeren wat er gaat gebeuren in de verschillende scenario’s?
Ik vind dat jullie primair verantwoordelijk zijn voor het welzijn van jullie eigen kinderen. Hoezeer ik ook vind dat ook andere kinderen beschermd moeten worden tegen (potentiële) daders, als ouder hoef je geen beslissingen te nemen die ten koste gaan van je eigen kinderen.
Jullie hebben de boel opengegooid en er van alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat het niet onder het tapijt wordt geveegd. Daarmee heb je je verantwoordelijkheid naar de dader (die hulp nodig heeft) en naar de samenleving (die bescherming nodig heeft) genomen. Het is niet jullie gezin wat hier de hele verantwoordelijkheid te nemen heeft voor of de dader hulp krijgt en zijn zusje en andere meisjes in zijn leven bescherming. Er staan nog een heleboel mensen bij.
Ik zou een afspraak met een advocaat overwegen. Iemand die ervaring heeft met dit soort zaken. Laat je goed informeren voordat je een beslissing neemt. Een advocaat kan je misschien ook helpen om (eerst) op andere manieren druk uit te oefenen op de ouders of op professionals om te doen wat nodig is. Zonder dat jouw kinderen daarvoor een juridisch traject in moeten.
Makaya schreef op 29-09-2022 om 13:40:
[..]
Ah wat verdrietig. Hopelijk gaat het nu wat beter en is er meer rust voor jullie en stiefdochter
(PB komt er binnenkort aan)
Stiefdochter weet er niets van gelukkig! De impact op de andere kinderen is daarbij veel groter. Ook omdat zij ‘vreemd’ seksueel gedrag vertonen en toen er OTS was voor ze (ivm moeder) er vaak aan de oudste twee gevraagd is (door hulpverlening) of er met hen ook iets gebeurd is.
MamaE schreef op 29-09-2022 om 13:59:
Bij verkrachting sowieso stappen ondernemen. Als hij en zijn ouders dat daadwerkelijk een normale omgangsvorm vinden, gaan daar gigantisch dingen mis.
Dat de kinderen loyaal zijn is ergens logisch, ook niet per se erg, maar de dader moet echt gaan leren dat zijn gedrag fout is en dat dat consequenties heeft. En het belangrijkste; dat hij gaat leren hoe het wel moet.
Omgang met het meisje kan ook bij jullie thuis. En soms moet je voor je kinderen een keuze maken die op dat moment niet leuk is, maar wel het juiste.
Daar heb ik mij dus bij de biomoeder ook ontzettend boos over gemaakt. Haar ouders vonden dat ze een foutje had gemaakt. Nou een foutje is zout ipv suiker in de koffie doen. Niet willens en wetens foto’s van je eigen kind maken en die naar een kerel opsturen voor je eigen gewin…
Bij biomoeder is dus sprake van een aantal persoonlijkheidsstoornissen (mede veroorzaakt door diezelfde ouders). Daar was al wel eerder vermoeden van maar daardoor kon ze wel in een soort Pieterbaancentrum behandeld worden.
Je neefje is nog jong en is nu nog makkelijker te helpen.
RoodVruchtje schreef op 29-09-2022 om 14:23:
[..]
Zo eens met jouw post!
Toen mij dit op 6-jarige leeftijd overkwam (door een wildvreemde overigens) werd ik meteen mee naar de huisarts genomen en daarna naar de politie. Ik kan me nog zo goed herinneren hoe beangstigend ik dit vond. En steeds als ik de dagen daarop wat meer losliet, moest ik weer mee naar de politie. Ik zweeg dus volkomen daarna, want de politie vond ik haast beangstigender dan het hele gebeuren op zich.
Gelukkig heb ik er verder geen trauma’s aan overgehouden, al kan ik me zijn gezicht nog steeds voor de geest halen.
Gelukkig heb je geen trauma's overhouden!
Wij willen het echt proberen te voorkomen of anders de kans zo klein mogelijk maken dat de kinderen een trauma krijgen. Zoals jij al ervaren hebt: niet alleen een trauma van het gebeuren zelf, maar ook van de heisa eromheen.
Mija schreef op 30-09-2022 om 10:30:
[..]
Je schrijft elders dat de officier het ernstig genoeg vindt voor vervolging. Je schrijft ook dat je er niet van op de hoogte wordt gesteld of er meerdere aangiftes/meldingen liggen. Hier schrijf je dat VT wordt ingeschakeld als jullie niet tot vervolging willen overgaan. Ik neem aan dat VT die info wel zou krijgen. Weten die ouders dat ze de keuze hebben tussen vervolging en VT? Helemaal niks is kennelijk een gepasseerd station. Is er door de politie al met de ouders gepraat? Ik mag toch aannemen dat de verantwoordelijkheid om die ouders te informeren en voor te lichten over de gevolgen die dit allemaal heeft niet bij jullie ligt. Kan de politie daar niet eens langsgaan om die mensen te informeren wat er gaat gebeuren in de verschillende scenario’s?
Ik vind dat jullie primair verantwoordelijk zijn voor het welzijn van jullie eigen kinderen. Hoezeer ik ook vind dat ook andere kinderen beschermd moeten worden tegen (potentiële) daders, als ouder hoef je geen beslissingen te nemen die ten koste gaan van je eigen kinderen.
Jullie hebben de boel opengegooid en er van alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat het niet onder het tapijt wordt geveegd. Daarmee heb je je verantwoordelijkheid naar de dader (die hulp nodig heeft) en naar de samenleving (die bescherming nodig heeft) genomen. Het is niet jullie gezin wat hier de hele verantwoordelijkheid te nemen heeft voor of de dader hulp krijgt en zijn zusje en andere meisjes in zijn leven bescherming. Er staan nog een heleboel mensen bij.Ik zou een afspraak met een advocaat overwegen. Iemand die ervaring heeft met dit soort zaken. Laat je goed informeren voordat je een beslissing neemt. Een advocaat kan je misschien ook helpen om (eerst) op andere manieren druk uit te oefenen op de ouders of op professionals om te doen wat nodig is. Zonder dat jouw kinderen daarvoor een juridisch traject in moeten.
VT is nog niet op de hoogte, de officier van justitie wacht nog af van wat wij willen gaan doen. En daar zitten we dus mee: we weten het niet. Het is zo lastig om een 'goede' keus hierin te maken.
De politie heeft nog niet met de ouders gesproken, zij weten verder nog van niks. Alleen globaal dat onze kinderen wat ernstigs tegen ons verteld hebben (geen details) en dat we eerst wat advies hebben ingewonnen. Niet waar en met wie we gesproken hebben. Dus als wij niks doen, krijgen zij waarschijnlijk ineens een uitnodiging voor verhoor van de OvJ op de mat.
We hebben al een advocaat toegewezen gekregen. Die zegt hetzelfde als de zedenpolitie overigens. Dus de bal ligt eigenlijk bij ons.
SuzyQFive schreef op 30-09-2022 om 11:09:
[..]
Daar heb ik mij dus bij de biomoeder ook ontzettend boos over gemaakt. Haar ouders vonden dat ze een foutje had gemaakt. Nou een foutje is zout ipv suiker in de koffie doen. Niet willens en wetens foto’s van je eigen kind maken en die naar een kerel opsturen voor je eigen gewin…
Bij biomoeder is dus sprake van een aantal persoonlijkheidsstoornissen (mede veroorzaakt door diezelfde ouders). Daar was al wel eerder vermoeden van maar daardoor kon ze wel in een soort Pieterbaancentrum behandeld worden.
Je neefje is nog jong en is nu nog makkelijker te helpen.
Ik ben ergens ook boos op de ouders. Dat zij ons niet serieus nemen en het in de doofpot willen stoppen. Niet openstaan voor de 'wat als', wat als onze kinderen niet liegen en hun zoon het wél heeft gedaan? Dat doen ze niet. De enige medewerking die we krijgen is er onder 4 ogen over praten en het uitpraten. Zoiets kun je niet uitpraten en zeker niet af doen als 'hopelijk groeien ze er overheen'.
Met deze gedachtes denk ik, oke. Met een gestrekt been erin en aangifte doen. Maar aan de andere kant denk ik, is dat wel het beste voor de kinderen? Zo moeilijk...
Makaya schreef op 29-09-2022 om 14:17:
[..]
Zijn ouders kennen de details niet. Dat wilden we niet zomaar over de telefoon vertellen. We wilden dit juist met een onpartijdig iemand en hun dit bespreken. We hebben wel benadrukt dat het best ernstig en vrij heftig is. Dat we meteen aangifte hadden gedaan als het een vreemde was, maar dat we in dit geval het op een zo goed mogelijk manier proberen mee om te gaan en willen behandelen. Ook om de familieband zo min mogelijk te schaden.
Maar goed, zijn ouders weten dus niet wat hij gedaan heeft. Hij zelf ontkent in alle toonaarden iets te hebben gedaan wat grensoverschrijdend is.Ze wonen niet om de hoek, dus zomaar even afspreken is er helaas niet bij.
Kan het niet doen van aangifte zorgen voor een gevoel bij de kinderen dat het minder erg is als het een bekende is?
Dat is de vraag die dit stukje bij me oproept.
