Kinderverjaardagen
hoi allemaal,
Mijn man en ik hebben twee kinderen (3 en 5) en hebben oprecht een gelukkig gezinsleven. Wat me toenemend bezig houdt is de rest van de familie en de band met onze kinderen. Die is er nauwelijks. We hebben beiden jongere broers die nog geen kinderen hebben (let wel: allen dertigers) en zij doen eigenlijk nooit iets met onze kinderen. De ouders van mijn man wonen welliswaar op ruim een uur rijden, maar laten zich ook zelden zien buiten feesten/feestdagen. De uitzondering is mijn moeder, die ook op de kinderen past. Zij spaart kosten noch moeite om de kinderen een leuke tijd te geven en ziet hen meerdere keren per week.
Nu begint het mij langzamerhand wat tegen te staan om met de kinderverjaardagen nog al deze familie uit te nodigen voor een feest. Mijn 5 jarige moest recent op school een stamboom maken en was één oom en tante zelfs in zijn geheel vergeten. Waarschijnlijk omdat hij ze alleen ziet met verjaardagen en kerst. Dit zegt wel wat voor mijn gevoel. Waarom moeten ze wel allemaal een stuk taart komen eten als de kinderen jarig zijn, als er de rest van het jaar totaal geen interesse in hen wordt getoond? We hebben bij de laatste verjaardag van mijn zoontje specifiek gevraagd hem een activiteit/uitje cadeau te doen in plaats van nog meer speelgoed voor op de berg. Dit is ruim een maand geleden en er is nog geen enkel initiatief getoond. Ik bemerk dat ik er zo dus weinig zin meer in heb en ik kan wel leukere dingen bedenken om de verjaardag van mijn kinderen in te vullen (dagje zwembad/pretpark, gewoon met het eigen gezin). Nu merk ik wel dat ik deels natuurlijk word gestuurd door teleurstelling en misschien wat wrokkigheid over het gebrek aan interesse gedurende de rest van het jaar, maar ik denk niet dat mijn kinderen dit 'feestje' zoals het nu ingevuld wordt zouden missen. Ik wil aan de andere kant ook weer niet passief agressief overkomen door de familie niet meer uit te nodigen. Ik ben benieuwd naar meningen, mensen die misschien een soortgelijke situatie meegemaakt hebben.
Bedankt.
A-F
Ha, mijn dertienjarige weet nog niet eens wie er precies familie is en wie een vriendin. Omdat die allemaal in dezelfde stad wonen (anders dan waar wij wonen), en het hem eigenlijk niet interesseert. Dus ik zou me niet direct zorgen maken als de vijfjarige het niet precies allemaal weet.
Verder snap ik wel je teleurstelling. Je hoopt dat ze allemaal een echte familieband met elkaar krijgen, maar die broers werken niet echt mee. Helaas heb je er weinig invloed op. Ik zou ze denk ik wel uit blijven nodigen, dan is er tenminste nog altijd íets van contact.
Ik kan me geen ooms en tantes herinneren op mijn kinderverjaardag, Wij waren met 50 nichten en neven, dus daar was geen doorkomen aan. En TO maak je niet bezorgd, het kan altijd nog goedkomen, ik heb ook de laatste jaren wat meer contact met 1 nicht, die het dichts bij woont, gewoon omdat we nu dezelfde interesse hebben
Als je ze niet wil vragen, doe je het niet. Maar het resultaat is dan waarschijnlijk dat je ze nog minder ziet dan nu. Nu is zo'n verjaardag juist een paar keer per jaar een bijpraatmoment. De kans dat ze dan spontaan een keer op de koffie komen lijkt me klein.
Daarnaast kan het best dat ze niet zo veel hebben met (kleine) kinderen, laat staan als die niet van hen zelf zijn. Sommige mensen zijn dol op kleine neefjes en nichtjes, anderen hebben daar minder mee. Dat kan.
Een doe-activiteit als cadeau is leuk, maar voor hele jonge kinderen vind ik het niet per se haalbaar met iemand die ze niet goed kennen. Een oom die je drie keer per jaar ziet is echt wat anders dan een oma die wekelijks oppast.
Mijn man is een nakomertje, de neefjes en nichtjes van zijn kant zijn een stuk ouder dan onze dochter en hij had als student bijvoorbeeld ook wel andere prioriteiten dan naar een binnenspeeltuin met een stel peuters/kleuters. Die kinderen hebben daar niks van geleden.
Ik vind de opdracht van een stamboom ook erg vreemd voor een vijfjarige. Het zou me niet eens verbazen als de halve klas een boomstam zou tekenen.
Dochter hier zou nu komen tot opa's en oma's, ooms en tantes en neefjes en nichtjes. Dat haar opa's en oma's ook nog broers en zussen hebben is geen actief besef van haar bij mijn weten. Of ja, misschien ook wel. Eigenlijk weet ik dat niet eens. Ze ziet die mensen bijna nooit.
Ik had ook 25 ooms en tantes. Daarnaast werden de buurvrouwen ook tante genoemd, en een vriendin van mijn moeder. pas op mijn tiende ofzo wist ik wie een échte tante was en wie niet.
Ik zou ze gewoon blijven uitnodigen. Anders verwaterd het nog meer dan nu.
Heb je echt een uitje gevraagd als kado zodat ze vermaakt werden en de ouders daarmee vrijaf hadden? En dan ben je oprecht verbaasd dat er niemand actie onderneemt?
Ik zou ze ook blijven vragen, vooral om de nihile binding in stand te houden; ze komen tenminste op die hoogtijdagen nog.
Ik begrijp overigens best dat je het anders had willen zien, maar dat kun je niet afdwingen met straf of verplichtingen.
Wat je gewoon terugziet is dat jullie in verschillende levensfases zitten en dat bij sommige familieleden er niet echt interesse is. Daar doe je niet zoveel aan. In onze familie is dat ook zo. Ik herken je gevoel van teleurstelling wel. Maar het is wat het is.
Wij hebben ook een aantal jaren een familiefeest gedaan voor de kinderen toen ze kleiner waren. Mijn kinderen zijn rond dezelfde tijd jarig en dan gaven we voor hen tegelijk 1 feest. Meestal kwam de familie dan wel en was dat ook gezellig. Maar het leidde er niet toe dat er buiten het feest om meer interesse was in de kinderen. Met de corona zijn we met dat feest gestopt. Dan merk je wel dat het contact helemaal verwatert. Onze kinderen worden nu ook wat te groot om dit weer zo op te pakken.
Als je geen fysieke cadeaus wilt kun je bijv een abonnement voor de dierentuin vragen oid. Maar ik vind niet dat je aan anderen kunt vragen om met je kind op pad te gaan als er geen band is. Je zult dan eigenlijk eerst moeten zorgen dat iemand wat meer vertrouwd wordt voor je kinderen. Je kunt proberen om iemand vaker uit te nodigen in jullie huis, maar het is de vraag of daar wel interesse voor is en of je zelf daar wel interesse in hebt.
Te grootse verwachtingen van jou uit in mijn ogen. En zonde om ze niet meer uit te nodigen, dan blijft er nog minder over.
Wij hebben gisteren afgesproken met kennissen die we ook maar 1 keer per jaar zien. Toch vind ik dit waardevol. Ik zie ze graag, vind t leuk om te zien hoe het met ze gaat en hoe hun kind is gegroeid. Ook dat hij en onze kinderen na zo’n lange tijd leuk met elkaar spelen, terwijl ze vooraf ook niet meer weten wie het zijn, vind ik heerlijk om te zien. Gaat niet om kwantiteit maar om kwaliteit en die wrok zit je nu in de weg om van die paar momenten kwaliteit te maken, zonde.
Ik ben het eens met de meeste reacties TO. Je verwacht veel te veel van je familie. Dertigers zonder kinderen hebben waarschijnlijk weinig belangstelling voor je kinderen omdat ze met heel andere dingen bezig zijn. Als ik naar mezelf kijk: wij deden ook niks met de kinderen van broers en zusters. We gingen wèl op hun verjaardagen omdat we daarvoor uitgenodigd werden. Ik ben inmiddels 65 en zie de meeste neven en nichten (tantezeggers) nooit meer. That 's life. Ik heb er geen behoefte aan en zij blijkbaar ook niet.
Ik zou ze gewoon blijven uitnodigen en genieten van de uurtjes dat jullie samen zijn en de kinderen ze tóch een beetje leren kennen.
Rhonda schreef op 05-05-2023 om 22:49:
het zijn jullie kinderen, niet die van jullie broers. Die zijn als dertigers daar helemaal niet mee bezig. Je maakt de fout te denken dat iedereen jouw kinderen ook de leukste mensen op aarde vinden, maar dat zijn ze alleen voor jullie.
Minder verwachten, dan heb je ook minder teleurstelling.
En jullie broers dwingend vragen om met jullie kinderen een uitje te doen vind ik buitenproportioneel. Natuurlijk hebben ze geen zin om met een driejarige die ze amper kennen op pad te gaan.
een vijfjarige die een stamboom moet maken en dan iemand vergeet, ligt dat niet meer aan het kind? Hij is vijf, geen genealoog!
En dit.
jij denkt dat de ooms en tantes voor hun eigen plezier taart komen eten op een kinderverjaardag en dat je ze straf geeft als je dat afschaft?
Haast aandoenlijk.
Ze komen op die kinderverjaardag niet voor je kind. Ze komen voor jou.
Ik lees het cadeau doen van een uitje anders dan de meesten hier. Ik ga er vanuit dat TO wil dat er een ticket, of bijdrage daarvoor, voor het een of ander (bijv dierentuin) wordt gegeven. En dat zij dan zelf met haar kind dat uitje gaat beleven.
Maar TO, de meeste mensen willen zien hoe dat kind het cadeau uit pakt. En tickets zijn duur. En een bijdrage is minder leuk om te geven (en maakt het ook duurder, want je geeft dan wel gauw wat meer omdat 5 euro als bijdrage voor de dierentuin niet de moeite is, terwijl je voor die 5 euro misschien wel wat prul kon kopen voor het kind).
Het is jammer, maar het is echt zo dat andere mensen jouw kinderen niet als de leukste personen op aarde beschouwen. Dat het jouw middelpunt van het leven is, betekend niet dat dat voor iemand anders ook zo is.
Ik ben zelf dol op kinderen, maar kinderverjaardagen doe je me geen plezier mee en een echte klik heb ik alleen met de twee kinderen van onze beste vrienden. Die zou ik wel eens meenemen op een uitje, maar dat is ook omdat ik die kinderen gewoon goed ken en ook heel leuk vind.
Ik zou het loslaten. Uitnodigen, en dan niks ervan denken als ze niet komen. Of niet uitnodigen en iets anders met je kind(eren) gaan doen. Even goede vrienden lijkt mij.
Ik denk niet dat de familie het erg vindt dat ze niet uitgenodigd worden. Zo leuk zijn de meeste (kinder) verjaardagen niet. Wel is de kans groot dat je ze dan eigenlijk helemaal niet meer ziet.
Wat was de bedoeling van het uitje? Een bijdrage zodat jullie als gezin weg kunnen? Of dat zij kind in kwestie dag mee nemen?
Dat laatste is een flinke vraag. Valt boven budget vaak van een kinderverjaardag (ik doe zelf max €10 bij kinderen) en daarnaast vindt niet iedereen jouw kind misschien leuk. Ik werk al jaren met kinderen en ik hou van kinderen om me heen. Maar vrienden hebben 2 vreselijk onopgevoede rotkinderen. Luisteren niet, zij corrigeren niet en ze geven een grote mond en dan is de oudste nog maar 5. Die kan ik een uur verdragen maar neem ik echt niet een dag mee. Toch denken ook hun ouders dat ze hele leuke kinderen hebben....
En op die leeftijd willen ze toch ook iets uit te pakken hebben?
PhilDunphy schreef op 06-05-2023 om 08:35:
Ik lees het cadeau doen van een uitje anders dan de meesten hier. Ik ga er vanuit dat TO wil dat er een ticket, of bijdrage daarvoor, voor het een of ander (bijv dierentuin) wordt gegeven. En dat zij dan zelf met haar kind dat uitje gaat beleven.
Er staat "We hebben bij de laatste verjaardag van mijn zoontje specifiek gevraagd hem een activiteit/uitje cadeau te doen [...]. Dit is ruim een maand geleden en er is nog geen enkel initiatief getoond." Als ze een bijdrage moesten doen hadden ze toch gewoon een ticket/envelopje mogen meenemen naar de verjaardag? TO heeft het over initiatief tonen...
Overigens eens met de post van Ginevra. Ik vind het ook echt grappig dat er staat "Waarom moeten ze wel allemaal een stuk taart komen eten als de kinderen jarig zijn". Ik ben ook een dertiger zonder kinderen. Als ik taart wil koop ik dat zelf wel. Een dag naar zo'n kinderverjaardag doe ik echt niet voor mijn plezier. Dat zou ik dan voor mijn familielid/vriendin doen. Maar zeker niet omdat ik nou zo graag een stuk taart wil of omdat ik een kinderverjaardag leuk vind.
