Kinderen hangen de hele dag op de bank voor de tv
Hoi allen,
Ik ben inmiddels bijna 3 jaar samen met mijn vriend en zijn twee kinderen van 9 en 12. We wonen inmiddels samen en de kinderen hebben mij altijd geaccepteerd. Het ligt ook zeker niet aan hen.
Mijn vriend is inmiddels al zeker 4 jaar gescheiden maar handelt nog steeds vanuit schuldgevoel naar de kinderen. Hij heeft co ouderschap met zijn ex vrouw. De kinderen zijn dus de helft van de tijd bij ons. Ze hoeven bij ons thuis niks. Ze worden op handen gedragen en mijn vriend ruimt alles achter hun kont op. Mijn vriend vindt het dan ook prima als ze de hele dag op de bank liggen in het weekend voor de TV of op de ipad. Iedere keer als ik hem vraag of we hier misschien een compromis in kunnen vinden dan wordt hij woest. Het wordt letterlijk zwart voor zijn ogen en is niet meer voor rede vatbaar. Wie ben ik om zijn kinderen ook maar iets te ontnemen. Maar het is ook mijn huis! Mijn naam staat ook op de hypotheekakte. Ik voel me inmiddels gevangen in mijn eigen huis. Ik zou zo graag willen de dat de televisie beperkt wordt en dat als ze willen 'hangen' dat ze dit ook eens op hun kamer kunnen doen. Echter wil mijn vriend hier niks van weten en voel ik mezelf inmiddels te gast in mijn eigen huis. Ik vlucht of loop op eieren inmiddels als zij er zijn. Nogmaals de kinderen valt niks te verwijten. Ze weten niet beter.
Hebben jullie tips? Ik ben inmiddels echt ten einde raad.
Het gaat in een relatie niet om wie precies wat doet en of dat exact de helft is. Veel vrouwen werken minder dan hun man, dan lijkt het me ook logisch dat je dan thuis meer doet qua huishouden, zorgtaken etc. En in een relatie waarin je daar afspraken over maakt is dat helemaal prima.
Maar als je na een scheiding kiest voor co-ouderschap waarin de kinderen ook de helft van de tijd bij de vader zijn, komt hij daar niet meer mee weg. Dan moet je kiezen tussen weekendvader zijn en leuke dingen doen met je kinderen of je volledige verantwoordelijkheid nemen voor de opvoeding van je kinderen.
Het komt op mij ook erg apathisch over om het oké te vinden dat je kinderen heel de dag lamlendig voor een scherm hangen. Alsof je denkt dat ze vanzelf groot worden met alle verantwoordelijkheden en vaardigheden die daarbij horen.
MamaE schreef op 19-03-2023 om 10:18:
Het gaat in een relatie niet om wie precies wat doet en of dat exact de helft is. Veel vrouwen werken minder dan hun man, dan lijkt het me ook logisch dat je dan thuis meer doet qua huishouden, zorgtaken etc. En in een relatie waarin je daar afspraken over maakt is dat helemaal prima.
Maar als je na een scheiding kiest voor co-ouderschap waarin de kinderen ook de helft van de tijd bij de vader zijn, komt hij daar niet meer mee weg. Dan moet je kiezen tussen weekendvader zijn en leuke dingen doen met je kinderen of je volledige verantwoordelijkheid nemen voor de opvoeding van je kinderen.
Het komt op mij ook erg apathisch over om het oké te vinden dat je kinderen heel de dag lamlendig voor een scherm hangen. Alsof je denkt dat ze vanzelf groot worden met alle verantwoordelijkheden en vaardigheden die daarbij horen.
Ja inderdaad maar ik vraag me dan af hoe zo'n man (en zijn ex) er dan over denken ten tijde van de scheiding. Denkt hij "oh dat rooi ik wel even, hoe moeilijk kan het zijn?" Denkt zij "ja hij deed hier wel weinig mbt tot de verantwoordelijkheid nemen voor de opvoeding, maar straks, als hij ze de helft van de tijd heeft, moet hij wel"?
MRI schreef op 19-03-2023 om 10:24:
[..]
Ja inderdaad maar ik vraag me dan af hoe zo'n man (en zijn ex) er dan over denken ten tijde van de scheiding. Denkt hij "oh dat rooi ik wel even, hoe moeilijk kan het zijn?" Denkt zij "ja hij deed hier wel weinig mbt tot de verantwoordelijkheid nemen voor de opvoeding, maar straks, als hij ze de helft van de tijd heeft, moet hij wel"?
Geen idee. Ik prijs me gelukkig dat ik een lot uit de loterij heb getrouwd. Eentje die wel verantwoordelijkheid neemt, zowel voor dochter als voor mij. Ik vind hem zelfs een betere ouder dan mezelf.
Het is verder niet aan te raden, maar de eerste periode na de voortijdige spoedbevalling kwam alles volledig op hem aan. Dat is wel een vuurproef om te weten wat je in de zwaarste tijden aan hem hebt.
In principe is er wel deels een 'hij moet wel'. Want als de kinderen bij hem zijn, moet hij zorgen dat ze op tijd op school komen, zorgen dat eten in huis is dat ze mee kunnen nemen, ze zo nodig naar hun clubjes, feestjes en vriendjes brengen en halen.
Als een kind stelselmatig niet of veel te laat komt of zonder de juiste spullen dan mag ik hopen dat bijvoorbeeld school daar echt wel over aan de bel trekt.
