Kinderen hangen de hele dag op de bank voor de tv
Hoi allen,
Ik ben inmiddels bijna 3 jaar samen met mijn vriend en zijn twee kinderen van 9 en 12. We wonen inmiddels samen en de kinderen hebben mij altijd geaccepteerd. Het ligt ook zeker niet aan hen.
Mijn vriend is inmiddels al zeker 4 jaar gescheiden maar handelt nog steeds vanuit schuldgevoel naar de kinderen. Hij heeft co ouderschap met zijn ex vrouw. De kinderen zijn dus de helft van de tijd bij ons. Ze hoeven bij ons thuis niks. Ze worden op handen gedragen en mijn vriend ruimt alles achter hun kont op. Mijn vriend vindt het dan ook prima als ze de hele dag op de bank liggen in het weekend voor de TV of op de ipad. Iedere keer als ik hem vraag of we hier misschien een compromis in kunnen vinden dan wordt hij woest. Het wordt letterlijk zwart voor zijn ogen en is niet meer voor rede vatbaar. Wie ben ik om zijn kinderen ook maar iets te ontnemen. Maar het is ook mijn huis! Mijn naam staat ook op de hypotheekakte. Ik voel me inmiddels gevangen in mijn eigen huis. Ik zou zo graag willen de dat de televisie beperkt wordt en dat als ze willen 'hangen' dat ze dit ook eens op hun kamer kunnen doen. Echter wil mijn vriend hier niks van weten en voel ik mezelf inmiddels te gast in mijn eigen huis. Ik vlucht of loop op eieren inmiddels als zij er zijn. Nogmaals de kinderen valt niks te verwijten. Ze weten niet beter.
Hebben jullie tips? Ik ben inmiddels echt ten einde raad.
Diyer schreef op 18-03-2023 om 14:09:
en dat is nou juist het trieste aan deze ouders, waarbij het opvallend vaak de mannen zijn die het volledig laten afweten. Wel lekker de toffe pa uithangen (van papa mag dat wel) en jij als -vaak- moeder mag in de rest vd week extra hard compenseren en opvoeden omdat zo'n zak hooi (die dan ook vaak nog huilie huilie doet bij zijn nieuwe vriendin over die kut ex die alleen maar kan zeiken) het volledig last afweten. En dan sta je in de ogen van je kinderen ook nog eens te boek als de moeder die tegen alles nee zegt, terwijl papa het best vindt.
Echt, ik snap vrouwen niet die zo'n exemplaar leuk vinden om over te nemen vd vorige vrouw.
Aan to, het is net zo goed jouw huis. Dus als je het (lees: je man) zat bent, wordt het tijd om op je strepen te gaan staan. Dit is nl. géén leuke vader maar een lamzak.
Ik geef je helemaal gelijk, maar ik persoonlijk ken weinig gescheiden vaders die wel uitjes ondernemen, samen gaan knutselen voor moederdag oid, de tandarts, kapper, verjaardagen van vriendjes/vriendinnetjes bijhouden, nieuwe kleren gaan uitzoeken, zorgen voor de dingen van school etc.
Hoewel mijn ex de bochten afsneed en het leeuwendeel van de opvoeding (die ook veel ziekenhuisbezoek behelsde) aan mij over liet, was hij vwb knutselen en een uitje ondernemen een gunstige uitzondering. En daar werd hij dan ook rijkelijk om geprezen door zijn nieuwe vriendinnen, mijn oude vriendinnen (die exen hadden die nog minder deden) en later ook de kinderen. "zo'n leuke vader" Jaja, dat was hij ook best op bepaalde punten, maar het 'administratie en organisatie werk' benevens allerlei andere klusjes en zorgen voor sport en goede voeding kwam toch op de moeder neer altijd.
En ja alvast voor degenen die zeggen 'maar moeders trekken dat ook naar zich toe': nou nee hoor, ik had taken best gelijkelijk willen verdelen maar als ik het niet deed, gebeurde het niet.
vet: ja echt verantwoording nemende vaders zijn er niet heel veel en in het begin van een relatie zal ieder zich leuk tonen, toch?
Diyer schreef op 18-03-2023 om 14:09:
en dat is nou juist het trieste aan deze ouders, waarbij het opvallend vaak de mannen zijn die het volledig laten afweten. Wel lekker de toffe pa uithangen (van papa mag dat wel) en jij als -vaak- moeder mag in de rest vd week extra hard compenseren en opvoeden omdat zo'n zak hooi (die dan ook vaak nog huilie huilie doet bij zijn nieuwe vriendin over die kut ex die alleen maar kan zeiken) het volledig last afweten. En dan sta je in de ogen van je kinderen ook nog eens te boek als de moeder die tegen alles nee zegt, terwijl papa het best vindt.
Echt, ik snap vrouwen niet die zo'n exemplaar leuk vinden om over te nemen vd vorige vrouw.
Aan to, het is net zo goed jouw huis. Dus als je het (lees: je man) zat bent, wordt het tijd om op je strepen te gaan staan. Dit is nl. géén leuke vader maar een lamzak.
En jij geeft niet helemaal een objectieve mening.... 
MRI schreef op 18-03-2023 om 14:19:
[..]
Ik geef je helemaal gelijk, maar ik persoonlijk ken weinig gescheiden vaders die wel uitjes ondernemen, samen gaan knutselen voor moederdag oid, de tandarts, kapper, verjaardagen van vriendjes/vriendinnetjes bijhouden, nieuwe kleren gaan uitzoeken, zorgen voor de dingen van school etc.
Helaas vind ik dat. Echt een groot gemis. Want ik ken ze gelukkig wel.
Vaders die zwaar beledigd zijn als je ook maar zou suggereren dat co
ouderschap minder dan de helft is. Deze vaders bestaan écht als je goed
kijkt.
Vrouwen zouden gewoon een stuk kritischer moeten worden. Dan
evolueeert die man hopelijk wel mee. Want als je zo'n man uitzoekt als
partner, moet je niet raar staan kijken als je dochter op zo'n man valt
of als je zoon zelf zo'n man wordt.
Ik begrijp echt niet wat er zo leuk en spannend is aan de 'foute' man
waar toch veel vrouwen op schijnen te vallen, want hij doet me zo fijn
vrouw voelen. Ik weet niet wat daar onder verstaan wordt, maar voor veel
vrouwen blijkbaar toch nog steeds iets dat lijkt op een deurmat en
voetveeg. Want zodra je ze nodig hebt of volwassen gedrag van ze
verlangt, zijn ze in geen velden of wegen te bekennen.
Persoonlijk heb ik liever géén man dan zo'n triestig exemplaar.
Pippeltje schreef op 18-03-2023 om 16:23:
[..]
En jij geeft niet helemaal een objectieve mening....
Bedoel je te zeggen dat ik het voor to inkleur? Misschien. Maar een man die zich zo opstelt naar zijn partner en kinderen, kan ik moeilijk een pracht exemplaar noemen. Maar de man is wat mij betreft welkom om hier mee te schrijven en zijn kant van het verhaal te doen. Mogelijk wordt het dan een stuk genuanceerder. Nu ga ik af op wat to schrijft.
Diyer schreef op 18-03-2023 om 16:34:
[..]
Helaas vind ik dat. Echt een groot gemis. Want ik ken ze gelukkig wel.
Vaders die zwaar beledigd zijn als je ook maar zou suggereren dat co
ouderschap minder dan de helft is. Deze vaders bestaan écht als je goed
kijkt.
Vrouwen zouden gewoon een stuk kritischer moeten worden. Dan
evolueeert die man hopelijk wel mee. Want als je zo'n man uitzoekt als
partner, moet je niet raar staan kijken als je dochter op zo'n man valt
of als je zoon zelf zo'n man wordt.
Ik begrijp echt niet wat er zo leuk en spannend is aan de 'foute' man
waar toch veel vrouwen op schijnen te vallen, want hij doet me zo fijn
vrouw voelen. Ik weet niet wat daar onder verstaan wordt, maar voor veel
vrouwen blijkbaar toch nog steeds iets dat lijkt op een deurmat en
voetveeg. Want zodra je ze nodig hebt of volwassen gedrag van ze
verlangt, zijn ze in geen velden of wegen te bekennen.
Persoonlijk heb ik liever géén man dan zo'n triestig exemplaar.
Ja ik ken zo ook maar ze zijn veelal de uitzondering die de regel bevestigt. Waarom moeten we echt goed kijken?
Waarom ligt het bij vrouwen om minder kritisch te worden als mannen het vaderschap niet claimen? Ik denk juist dat ze te weinig kritisch of te wel eisend zijn en het wel opknappen als pa het niet doet. Heb ik zelf ook gedaan trouwens en in die zin is moederschap ook je achilleshiel want je koopt toch dat cadeautje voor dat jarige vriendinnetje ook al is het in vaders tijd want ja je wil niet dat je kind onder zijn aflatend gedrag lijdt.
Ik ben het niet eens met dat het om een bepaald type man gaat. Er zijn evengoed hele erge non-machos die evengoed geen invulling aan het vaderschap geven. En mannen die macho overkomen maar zeer betrokken vader zijn. Ik vind het een generalisatie om een een bepaald type man als niet betrokken vader te duiden hoor. Je vindt ze in alle lagen van de bevolking, met allerlei soort opleiding, vakken en huidskleur. Net als de paar wel betrokken vaders.
MRI schreef op 18-03-2023 om 14:19:
[..]
vet: ja echt verantwoording nemende vaders zijn er niet heel veel en in het begin van een relatie zal ieder zich leuk tonen, toch?
Ik vraag me af of je deze mannen niet al op voorhand eruit kunt pikken. Ik denk het wel nl. De reden waarom ik dat denk, is dat het geen toeval is dat ik afknap op ontzettend veel mannen en slechts een handjevol potentie vindt hebben. Dat zegt waarschijnlijk veel over mijn kritische vermogen, die daardoor veel troep eruit zeeft. Ik denk om die reden dat je die mannen (mits je je rode vlaggen serieus neemt en kijkt naar daden ipv woorden) er prima uit kunt filteren. Alleen zijn er ontzettend veel vrouwen die er (onbewust) voor kiezen om deze signalen te negeren en liever te kijken naar woorden ipv daden.
Waar herken je die man aan?
Aan hoe hij praat over vrouwen in het algemeen. Niet alleen over jou, maar ook over andere mensen en andere vrouwen. Deze mannen zijn niet bijzonder seksistisch, maken geen flauwe grapjes die je op hoort te vatten als subtiele hints, kunnen héél veel verder kijken dan uiterlijk of zich iig zodanig gedragen dat je niet merkt dat er gekwijld wordt.
Hoe praat hij over gelijkheid tussen seksen, over normen en waarden, over taakverdeling? Wat is zijn mening daarover? En vergeet niet, hoe doen zijn ouders/familie dat? Niet alleen hij, maar ook ouders en broers en zussen geven een redelijk beeld.
En vooral, kijk hoe hij dat in de praktijk brengt, ook ná de eerste 6 maanden verliefdheid. Breng een goed jaar met zo'n man door en kijk en observeer. Heeft hij geen blikken of subtiele aansporing nodig om zelf zijn huis netjes te houden? Doen jullie huishoudelijke taken samen, zonder gemopper en irritatie? Verrast hij je regelmatig met een klusje of iets dat hij speciaal voor jou gedaan heeft (dan bedoel ik dus niet parfum bestellen bij Douglas, maar iets DOEN). Organiseert hij dingen? Wat doet hij als je ziek of moe bent? Komt hij je dan thee brengen, zegt hij ga maar lekker liggen ik kook of neem dat en dat wel van je over.
En er vanuit gaande dat deze man geen toverbol heeft en in je kan kijken, hoe reageert hij op vragen daarover? Kun je dit met hem bespreken zonder dat hij zich aangevallen voelt? Kan deze man zelf ook zijn eigen grenzen aangeven en de hulp die hij jou geeft op z'n beurt ook weer terug ontvangen (dat vind ik nl. belangrijk, deze vorm van zorgen doe je sámen, voor elkaar, dus hij kan jou ook om hulp vragen.
Als je dit allemaal ervaart en het voelt natuurlijk aan, denk ik dat je je niet teveel zorgen hoeft te maken over wanneer er kinderen zouden komen. Het begint nl. allemaal met hoe goed hij voor jóu zorgt als er (nog) geen kinderen zijn. Als dat liefdevol en respectvol gebeurd, zit het wel goed.
MRI schreef op 18-03-2023 om 16:52:
[..]
Ik ben het niet eens met dat het om een bepaald type man gaat. Er zijn evengoed hele erge non-machos die evengoed geen invulling aan het vaderschap geven. En mannen die macho overkomen maar zeer betrokken vader zijn. Ik vind het een generalisatie om een een bepaald type man als niet betrokken vader te duiden hoor. Je vindt ze in alle lagen van de bevolking, met allerlei soort opleiding, vakken en huidskleur. Net als de paar wel betrokken vaders.
Ik zeg ook niet dat het geen macho kan zijn die goed kan zorgen. Maar het zijn vaak egoitische mannen. Dat is de overeenkomst en het type man.
En ik vul nog even aan: traditionele rolverdeling (mits alle partijen zich daar goed bij voelen) hoeft nog steeds geen egoistische verdeling te zijn. Want deze rolverdeling laat nog steeds heel veel zorgzaamheid over aan een man. Misschien niet op het gebied van koken en poetsen. Maar wel op het gebied van dingen ondernemen met de kinderen (voetballen, samen banden plakken) en zorgen dat de dingen thuis lopen als de auto, de goot, de tuin, kinderen aanspreken op gedrag en taakjes. Dus nogmaals, geloof je zelf sterk dat er vrouwen en mannen taken zijn, dan nog betekent dat niet dat de man geen rol heeft. Hij neemt dan alleen een andere rol, maar zorgt absoluut nog steeds goed en betrokken voor zijn partner en kroost. Het respect is ook voelbaar.
Diyer schreef op 18-03-2023 om 16:53:
[..]
Ik vraag me af of je deze mannen niet al op voorhand eruit kunt pikken. Ik denk het wel nl. De reden waarom ik dat denk, is dat het geen toeval is dat ik afknap op ontzettend veel mannen en slechts een handjevol potentie vindt hebben. Dat zegt waarschijnlijk veel over mijn kritische vermogen, die daardoor veel troep eruit zeeft. Ik denk om die reden dat je die mannen (mits je je rode vlaggen serieus neemt en kijkt naar daden ipv woorden) er prima uit kunt filteren. Alleen zijn er ontzettend veel vrouwen die er (onbewust) voor kiezen om deze signalen te negeren en liever te kijken naar woorden ipv daden.
Waar herken je die man aan?
Aan hoe hij praat over vrouwen in het algemeen. Niet alleen over jou, maar ook over andere mensen en andere vrouwen. Deze mannen zijn niet bijzonder seksistisch, maken geen flauwe grapjes die je op hoort te vatten als subtiele hints, kunnen héél veel verder kijken dan uiterlijk of zich iig zodanig gedragen dat je niet merkt dat er gekwijld wordt.
Hoe praat hij over gelijkheid tussen seksen, over normen en waarden, over taakverdeling? Wat is zijn mening daarover? En vergeet niet, hoe doen zijn ouders/familie dat? Niet alleen hij, maar ook ouders en broers en zussen geven een redelijk beeld.
En vooral, kijk hoe hij dat in de praktijk brengt, ook ná de eerste 6 maanden verliefdheid. Breng een goed jaar met zo'n man door en kijk en observeer. Heeft hij geen blikken of subtiele aansporing nodig om zelf zijn huis netjes te houden? Doen jullie huishoudelijke taken samen, zonder gemopper en irritatie? Verrast hij je regelmatig met een klusje of iets dat hij speciaal voor jou gedaan heeft (dan bedoel ik dus niet parfum bestellen bij Douglas, maar iets DOEN). Organiseert hij dingen? Wat doet hij als je ziek of moe bent? Komt hij je dan thee brengen, zegt hij ga maar lekker liggen ik kook of neem dat en dat wel van je over.
En er vanuit gaande dat deze man geen toverbol heeft en in je kan kijken, hoe reageert hij op vragen daarover? Kun je dit met hem bespreken zonder dat hij zich aangevallen voelt? Kan deze man zelf ook zijn eigen grenzen aangeven en de hulp die hij jou geeft op z'n beurt ook weer terug ontvangen (dat vind ik nl. belangrijk, deze vorm van zorgen doe je sámen, voor elkaar, dus hij kan jou ook om hulp vragen.
Als je dit allemaal ervaart en het voelt natuurlijk aan, denk ik dat je je niet teveel zorgen hoeft te maken over wanneer er kinderen zouden komen. Het begint nl. allemaal met hoe goed hij voor jóu zorgt als er (nog) geen kinderen zijn. Als dat liefdevol en respectvol gebeurd, zit het wel goed.
veel te veel attributie theorie
Wat de theorie ook is: je HOEFT niet met zo'n man te leven. Bevalt iemand z'n gedrag je niet, dan kun je kiezen of je het accepteert of ervoor bedankt. Ik bedank er iig voor. Heel veel vrouwen accepteren het. Gelukkig leven we allemaal met onze eigen keuzes en gevolgen daaruit, dus als het voor jou werkt helemaal prima toch.
Diyer schreef op 18-03-2023 om 19:18:
Wat de theorie ook is: je HOEFT niet met zo'n man te leven. Bevalt iemand z'n gedrag je niet, dan kun je kiezen of je het accepteert of ervoor bedankt. Ik bedank er iig voor. Heel veel vrouwen accepteren het. Gelukkig leven we allemaal met onze eigen keuzes en gevolgen daaruit, dus als het voor jou werkt helemaal prima toch.
ja dat gaat dus niet op als je een man treft die eerst leuk en aardig is en zodra er kinderen zijn, zijn handen er grotendeels vanaf trekt. Dan kan je zeggen: "ik pik dit niet" okay, maar daarmee zorgt hij nog niet voor de helft van de opvoedtaken.
MRI schreef op 18-03-2023 om 20:20:
[..]
ja dat gaat dus niet op als je een man treft die eerst leuk en aardig is en zodra er kinderen zijn, zijn handen er grotendeels vanaf trekt. Dan kan je zeggen: "ik pik dit niet" okay, maar daarmee zorgt hij nog niet voor de helft van de opvoedtaken.
Maar dan ben ik erg benieuwd: voldeed jouw man dan eerst wel aan AL die opsommingen die ik deed? Was hij nog voordat jullie kinderen kregen dus wel zorgzaam, betrokken, had oog voor jou, nam dingen uit handen, had geen aansporing nodig, kortom een verantwoordelijke betrokken volwassen man etc.?
Diyer schreef op 18-03-2023 om 21:30:
[..]
Maar dan ben ik erg benieuwd: voldeed jouw man dan eerst wel aan AL die opsommingen die ik deed? Was hij nog voordat jullie kinderen kregen dus wel zorgzaam, betrokken, had oog voor jou, nam dingen uit handen, had geen aansporing nodig, kortom een verantwoordelijke betrokken volwassen man etc.?
Ja zeker deed hij dat allemaal en meer... anders had ik hem niet gekozen als vader voor mijn kind. Een zeer vrouwvriendelijke, lieve huishoudelijk volwassen man, zorgend ook. Ik vond vaak dat het juist te veel uit handen nam, dingen die ik gewoon zelf kon. Dus je hypothese gaat wat mij betreft in ieder geval niet op.
attributie theorie: dat wat goed gaat in jouw leven, komt door je eigen goede keuzes, denk je. Dat wat niet goed gaat is toeva.l denk je En diezelfde mensen denken over anderen: dat wat goed gaat in hun leven is toeval, dat wat niet goed gaat komt door hun domme keuzes.
In het geval van vrouwen die de verkeerde man zouden kiezen leg je de verantwoording bij de vrouw: hadden ze maar een betere man moeten kiezen. Maar dat gaat niet op.
: niet alles is maakbaar en je kan ook niet alles voorspellen ogv eerder behaalde resultaten. Bovendien is het aantal mannen dat wel consequent de helft van huishoudelijke en opvoedtaken op zich neemt veel kleiner dan degenen die dat niet doen. Dus de pool waaruit vrouwen zouden kunnen kiezen voor een 'goede' man is ook kleiner. Maar zoals mijn geval ook illustreert: ook al heb je iemand uit die goede pool dan zegt dat nog niet alles. Je zou de mannen de kost moeten geven die het alsnog nogal af lieten weten vwb de opvoeding van de kinderen.
Ik begrijp dat je dit zegt en de theorie die je aanhaalt is ook prima om terug te geven. Want zo werkt het leven inderdaad niet. Maar het leven werkt óók niet zo dat je niks kunt voorzien. Ik vind het erg treurig voor je dat jouw (ex)man blijkbaar een enorme gedaantewisseling heeft gedaan die op geen enkele manier was te voorzien.
Ik denk echter wel dat het heel vaak wel ontzettend voorspelbaar is en dat een heleboel vrouwen ervoor kiezen om het niet te willen weten. Want vaker dan jouw situatie lees ik (hier en elders) van vrouwen die met een man samen zijn en dan al overduidelijk alle signalen gepresenteerd krijgen en het toch nog steeds een fantastisch idee vinden om er kinderen mee te krijgen, want dan zal hij vast wel bijdraaien. Maar veel vaker is kijken naar wat hij doet een hele goede voorspeller.
Word jouw ex nu ook door ZIJN familie aangesproken trouwens? Ik zou zo teleurgesteld zijn in mijn eigen kind als hij zich zo gedraagt naar zijn kinderen, mijn kleinkinderen....
Diyer schreef op 18-03-2023 om 22:57:
Ik begrijp dat je dit zegt en de theorie die je aanhaalt is ook prima om terug te geven. Want zo werkt het leven inderdaad niet. Maar het leven werkt óók niet zo dat je niks kunt voorzien. Ik vind het erg treurig voor je dat jouw (ex)man blijkbaar een enorme gedaantewisseling heeft gedaan die op geen enkele manier was te voorzien.
Ik denk echter wel dat het heel vaak wel ontzettend voorspelbaar is en dat een heleboel vrouwen ervoor kiezen om het niet te willen weten. Want vaker dan jouw situatie lees ik (hier en elders) van vrouwen die met een man samen zijn en dan al overduidelijk alle signalen gepresenteerd krijgen en het toch nog steeds een fantastisch idee vinden om er kinderen mee te krijgen, want dan zal hij vast wel bijdraaien. Maar veel vaker is kijken naar wat hij doet een hele goede voorspeller.
Word jouw ex nu ook door ZIJN familie aangesproken trouwens? Ik zou zo teleurgesteld zijn in mijn eigen kind als hij zich zo gedraagt naar zijn kinderen, mijn kleinkinderen....
kijk de kwestie met ex was dat hij vrouwvriendelijk was en huishoudelijk en zorgzaam was voor de vrouw in zijn leven. Maar als hij een nieuwe vriendin kreeg trok hij de handen grotendeels van de opvoeding van zijn kinderen af. Dat valt niet te voorzien, behalve dan dat bij andere vrouwen in de wereld dit ook gebeurt. Maar bij hemzelf waren er echt geen signalen. Dat is ook de reden waarom ik het aankaart.
Zijn ouders zijn overleden ook ten tijde van het opgroeien van onze kinderen. Onze kinderen, eenmaal volwassen hebben hem er wel de mantel over uitgeveegd. Geheel zonder dat ik wist dat ze dit zouden doen. Maar zij zagen natuurlijk ook hoe hij zijn oortjes laat hangen naar de vrouw die op dat moment in zijn leven is ten koste van de kinderen. Ik ben hem nooit afgevallen tov de kinderen trouwens. Maar ik was wel blij dat iemand er eens iets van zei. Hij gaf ze gelijk overigens. Maar daar hebben zij (en ik) niets aan natuurlijk.
En ik ben echt niet de enige vrouw die dit niet aan kon zien komen hoor. Je hoort van zoveel vrouwen hoe hun man verandert na het krijgen van kinderen en zeker na een scheiding.
Maar goed, wij zijn het niet zo met elkaar oneens denk ik. Misschien kunnen we terug naar de oorspronkelijke post
