Kind nerveus rond Sinterklaas

Moederkareltje schreef op 02-12-2024 om 13:33:

Is ze een beetje bang voor Sinterklaas ofzo.. dat hoeft toch niet als ze lief is.. Dan is het juist leuk toch, tringg, jaaaa zou dat sinterklaas zijn, kom kijken kom kijken, nee weer niet, weeeer de buurvrouw, jammer, moeten we toch weer wachten tot 5 dec. Ik zou er wat lol van maken als zij dat steeds denkt.

Dit zou ik al nooit benoemen naar een kind. Want dan heb je helemaal gedoe als ze een keer wat minder lief is. Worden ze juist bang dat ze geen kadootjes krijgen.

Blijkbaar is ze er aan toe om het "Grote Geheim" te weten dat ze niet aan andere kinderen mag vertellen.

Als ze daarmee van die stress afkomt is het prima om het te vertellen.

Het is ook niet gezegd dat de onrust afneemt als kind uit de droom geholpen wordt. Mijn moeder heeft destijds mijn broertje voortijds van zijn geloof afgeholpen in de hoop dat hij wat rustiger zou worden in de Sinterklaastijd, maar het hielp geen biet

FruitMoeder schreef op 02-12-2024 om 11:27:

[..]

Dat vind ik ook echt moeilijk om te doen. Omdat bijna al de kinderen uit haar klas wel het Sinterklaasjournaal kijken en hun schoen zetten bij de supermarkt. En ik wil haar dat ook niet ontnemen. Ze is dit weekend op een Sint feest geweest bij het werk van mijn man. Hartstikke leuk natuurlijk en ze had het erg naar haar zin, maar nu denkt ze ook dat achter elke hoek Sinterklaas staat. Ik vind het moeilijk de balans te vinden tussen het haar laten vieren en haar niet gek te maken.

Wij doen al die dingen ook niet, en ik heb niet het idee dat ik mijn kind (ook 6 jaar) iets ontzeg of dat ze tekort komt. Juist niet - ik hou het zo een beetje behapbaar voor haar. Ze krijgt mooie cadeautjes van haar lijstje (gemaakt zonder speelgoedboek), we vieren pakjesavond met de familie, we bakken pepernoten en elke keer als ze haar schoentje zet, krijgt ze een persoonlijke brief / striptekening / gedicht van Sinterklaas, maar wat betreft de hele commercie en happening is mijn ervaring: less is more. Ik moet wel zeggen dat er hier in het dorp veel mensen Sinterklaas meer als een kneuterig familiefeest vieren, en het Sinterklaasjournaal wordt ook op school niet gekeken. Dat maakt het natuurlijk wel makkelijker. 

Mijn zesjarige had het vorig jaar ook, weken van tevoren al stress. Dit jaar valt ze min of meer uit zichzelf/de omgeving van het geloof en is het veel relaxter. Dus hou vol, je bent er bijna doorheen voor dit jaar.

Er was vroeger geen Sinterklaasjournaal. Plotseling was het Sinterklaastijd;  de twee speelgoedwinkels tegenover elkaar hadden ineens mooie figuren in de etalages. Het waren Zwarte Pieten die naar langskomende kinderen zwaaiden, vrolijk lachend. Er was ook klimmende Piet die langs een touwladder naar de schoorsteen klom. Aan de andere kans zakte hij naar beneden en maakte een salto.

Dat er nooit een Sinterklaas aanbelde was vanzelfsprekend. Niemand vertelde ooit dat hij langs zou komen. Het was louter mystiek. Natuurlijk zag je dat ze van karton waren.

Vroeger speelde alle moois zich af in de etalages en in de winkels: "Sinterklaas biedt aan: speculaasjes, vers gebakken met amandeltjes, voor  20 cent per ons". Waarom je ze daar kon kopen; die vraag kwam niet bij je op. Maar deze winkels zijn er niet meer. Supermarkten doen er niets aan. Elk jaar krijg je exact dezelfde banketstaaf in exact hetzelfde doosje. Marsepein, daarvan heb je maar één vorm: fruit, zes in een doosje. Vroeger schitterende creaties. Een gigantische roze varken van 70 cm groot werd per stukje aangeboden. Werd ter plaatse aangesneden. Suikerbeest was het armeluissnoepgoed voor de kinderen. Weg. Te hoge productiekosten.

Bij de geringste tekenen van twijfel eerlijk zijn voorkomt de ellende van te grote kinderen die bloednerveus zijn. Ik volg poezenmeisje, aan een kind wat zo gespannen is, zou ik nu direct de waarheid vertellen. Mijn oudste stelde met 5 al te slimme vragen en ging ontspannen om met de antwoorden en de jongste heeft klassiek autisme en heeft er nooit een sikkepit van geloofd. Hij heeft hetzelfde met religie, ondanks dat we in zijn jeugd wel een christelijke omgeving hadden. 

FruitMoeder schreef op 02-12-2024 om 11:27:

[..]

Dat vind ik ook echt moeilijk om te doen. Omdat bijna al de kinderen uit haar klas wel het Sinterklaasjournaal kijken en hun schoen zetten bij de supermarkt. En ik wil haar dat ook niet ontnemen. Ze is dit weekend op een Sint feest geweest bij het werk van mijn man. Hartstikke leuk natuurlijk en ze had het erg naar haar zin, maar nu denkt ze ook dat achter elke hoek Sinterklaas staat. Ik vind het moeilijk de balans te vinden tussen het haar laten vieren en haar niet gek te maken.

Onze kinderen kijken thuis geen Sinterklaasjournaal want kijken op school ook, zetten geen schoen in de supermarkt en hebben naast intocht geen Sinterklaasactiviteiten. Heb ze er nog nooit over gehoord. Maak je het zelf niet groter dan het is?

FruitMoeder schreef op 03-12-2024 om 09:44:

[..]

Misschien. Als mijn dochter heel erg druk wordt kan ik mij alleen op dat focusen. En de oorzaak daarvan is Sinterklaas. Normaal gesproken is ze heel timide en rustig, dus dat ze nu zo gestrest is vind ik moeilijk om mee om te gaan. Misschien als ik al een stuiterbal als kind had kon ik mij er beter oprichten. En het is echt dit jaar dat het zo erg is. Vorige jaren valt het als je het vergelijkt best mee.

Je kunt het dus kleiner maken door minder mee te gaan in alle sint-drukte (supermarkt,sportclub, intocht) en daar bewust elementen uit te kiezen (mischien die je dat al hoor). Ik merkte die rust pas op in de corona-tijd toen er gewoon niet veel was buitenshuis. 

Als je dochter zich zorgen maakt over wanneer komt sint, wie belt daar aan, komt er een piet in huis, ik hoor iets op het dak etc probeer dat te beperken door helderheid zoals bijv door brief in de schoen zoals hier al geopperd is. Kind kan zelf ook brief aan sint in schoen stoppen (bijv. Liever niet binnenkomen, mijn schoen staat in de schuur). 

Wij hadden corona in de sint-periode en waren in quarantaine. Hoe moet dat met de schoen enzo? Samen met kind een poster gemaakt en op het raam geplakt: sint wij hebben corona, dus niet binnenkomen, mijn schoen staat hier. 

Ik zou een bang kind niet langer in het sprookje duwen, masr toch echt het "Grote Geheim" vertellen.

Natuurlijk blijven er cadeautjes, ook voor kinderen die hierin zijn ingewijd. 

Ik zie het "Grote Geheim" vertellen als een overgangsrite naar een nieuwe fase in je kindertijd.

Net als leren fieten of tanden wisselen. Dan ben je ook ineens "groot".

even los van Sinterklaas, vanwaar dat angstig gevoel bij ouders dat ze hun kinderen iets ontzeggen? Is dat uit schuldgevoel? Zelf te streng opgevoed? 

Ik vind het net mijn taak als moeder om mijn kind dingen te ontzeggen. Ik vind het hele Sinterklaas gebeuren opgeblazen flauwekul, dus ik ga niet naar sintenfeest op werk. Als sinterklaarjournaal nu in de klas gekeken wordt, nou ja, kan je niet veel aan doen. Of als vriendje vraagt om samen mee te gaan naar pietendisco, okee dan. Moet je niet verbieden. 

Maar als ouder vind ik het net mijn taak om mijn kind te behoeden voor de uitwassen van de maatschappij zoals: overconsumptie, nerveus zijn over een leugen dat de sint bij jou thuis komt, idiote kinderfilms, paw patrol, sociale verplichtingen, verplicht op de hockey, veel drukte, koloniaal racisme enzovoort