Is dit een redelijke verwachting?

Ik denk dat het goed is als je terug gaat naar wat je wil doen, want je bent nu verzeild geraakt in een manier van denken, die uiteindelijk heel schadelijk kan zijn voor het hele gezin.
Je wil helpen. Je wil het meisje helpen met haar schoolwerk. Dat is hulp die ouders hebben aanvaard (ze aanvaarden dus wel hulp). Maar je gaat verder en dan wordt het ook indringender, bemoeizuchtiger en onplezieriger. En voor het gezin zelfs riskanter.
Mijn advies is: doe wat je kunt, maar weet ook dat je niet alles om kunt buigen naar wat jij denkt dat goed is. Wat je niet kunt doen (naar de huisarts gaan) laat dat dan ook liggen. Wellicht worden de ouders op een andere manier er wel mee geconfronteerd.
Nu zet je heel veel op 'de moeder' (en weinig op de vader).  Ons ideale moederbeeld is historisch gezien heel erg jong. Tot in de jaren '60 was het voldoende als een moeder goed zorgde voor eten, kleding en netheid. Was dat verwaarlozing van kinderen? Helemaal niet. Kinderen werden op emotioneel gebied meer met rust gelaten.
Deze ouders werken keihard. Ze hebben wellicht een visie op succes in het leven die vooral materialistisch is, dat zou niet mijn visie zijn. Maar ze zetten zich daarvoor in en zullen dat ook overdragen aan hun kinderen. Hoe hun kinderen dat later, als ze volwassen zijn, zelf zullen evalueren kun je nu niet voorspellen. Misschien vinden ze het wel het beste voorbeeld dat je kunt krijgen, misschien realiseren ze zich dat ze het later zelf anders zullen doen (komt in de beste gezinnen voor). Die evaluatie en waardering is aan hen.
Als het kind bij jou een goede tijd heeft, gun haar dat dan. It takes a village to raise a child. En jij bent een van die dorpsbewoners. Waarschijnlijk ben je daarom van groot belang in het leven van het meisje. Maar verpest dat niet door je eigen onmacht in het oplossen van alle problemen die jij ziet (en zij wellicht ook aangeven), want door die onmacht word je ook boos op de ouders, maak je de 'gevaren' voor de kinderen groter, ga je de verhalen ventileren naar anderen toe, raak je verdwaald.
Doe wat je kunt doen, het is belangrijk. Wees daar dan ook tevreden over en vergiftig jezelf niet met een redderssyndroom. Het meisje krijgt verschillende informaties binnen: van haar moeder is een 9 niet genoeg, van jou wel, op school zullen ze ook op een bepaalde manier reageren. Uit die hele mix zal het meisje uiteindelijk zelf kiezen waar ze de meeste waarde aan hecht. Bied het haar aan, maar ga het niet lopen invullen voor haar.

Tsjor

troelahoep schreef op 16-05-2022 om 22:41:

[..]

Maar in welke zin zou TO zich eraan kunnen storen dat het kind om half 8 thuis moet zijn? Dat lijkt mij dan weer een van de minste dingen om over te vallen als er blijkbaar zo’n hoop gedoe al is in dat gezin. 

Als andere ouders vinden dat jouw kind best een uur langer weg kan blijven dan jij wil en jouw reden waarom jij wil dat je kind om die tijd thuis is ongegrond vinden, dat is toch raar?? Ik zou het heel vreemd vinden dat ik blijkbaar een gepaste reden moet aanvoeren om te verantwoorden waarom mijn kind op een bepaalde tijd thuis moet zijn. Dat beslis je als ouder toch gewoon zelf.

Haaknaaldje schreef op 16-05-2022 om 22:51:

[..]

Je plaat blijft hangen.

Ja dat was toch je vraag? 

tsjor schreef op 16-05-2022 om 22:43:

Ik denk dat het goed is als je terug gaat naar wat je wil doen, want je bent nu verzeild geraakt in een manier van denken, die uiteindelijk heel schadelijk kan zijn voor het hele gezin.
Je wil helpen. Je wil het meisje helpen met haar schoolwerk. Dat is hulp die ouders hebben aanvaard (ze aanvaarden dus wel hulp). Maar je gaat verder en dan wordt het ook indringender, bemoeizuchtiger en onplezieriger. En voor het gezin zelfs riskanter.
Mijn advies is: doe wat je kunt, maar weet ook dat je niet alles om kunt buigen naar wat jij denkt dat goed is. Wat je niet kunt doen (naar de huisarts gaan) laat dat dan ook liggen. Wellicht worden de ouders op een andere manier er wel mee geconfronteerd.
Nu zet je heel veel op 'de moeder' (en weinig op de vader). Ons ideale moederbeeld is historisch gezien heel erg jong. Tot in de jaren '60 was het voldoende als een moeder goed zorgde voor eten, kleding en netheid. Was dat verwaarlozing van kinderen? Helemaal niet. Kinderen werden op emotioneel gebied meer met rust gelaten.
Deze ouders werken keihard. Ze hebben wellicht een visie op succes in het leven die vooral materialistisch is, dat zou niet mijn visie zijn. Maar ze zetten zich daarvoor in en zullen dat ook overdragen aan hun kinderen. Hoe hun kinderen dat later, als ze volwassen zijn, zelf zullen evalueren kun je nu niet voorspellen. Misschien vinden ze het wel het beste voorbeeld dat je kunt krijgen, misschien realiseren ze zich dat ze het later zelf anders zullen doen (komt in de beste gezinnen voor). Die evaluatie en waardering is aan hen.
Als het kind bij jou een goede tijd heeft, gun haar dat dan. It takes a village to raise a child. En jij bent een van die dorpsbewoners. Waarschijnlijk ben je daarom van groot belang in het leven van het meisje. Maar verpest dat niet door je eigen onmacht in het oplossen van alle problemen die jij ziet (en zij wellicht ook aangeven), want door die onmacht word je ook boos op de ouders, maak je de 'gevaren' voor de kinderen groter, ga je de verhalen ventileren naar anderen toe, raak je verdwaald.
Doe wat je kunt doen, het is belangrijk. Wees daar dan ook tevreden over en vergiftig jezelf niet met een redderssyndroom. Het meisje krijgt verschillende informaties binnen: van haar moeder is een 9 niet genoeg, van jou wel, op school zullen ze ook op een bepaalde manier reageren. Uit die hele mix zal het meisje uiteindelijk zelf kiezen waar ze de meeste waarde aan hecht. Bied het haar aan, maar ga het niet lopen invullen voor haar.

Tsjor

Dat is ook wel waar. Goed punt. Misschien is dat wat hier anderen wel stoort, het meenemen op vakantie, het kopen van kleren zoals je hier uitlegt hoe het gegaan is ("Wij hebben van te voren met ouders overlegd of wij kleding voor haar konden halen met uitleg waarom dat belangrijk was. Ouders hebben hiermee ingestemd en de kleding betaald.") Dat zijn dingen die ik gevoelsmatig ook wel een beetje op het randje vind. Alhoewel ik me goed kan voorstellen dat het dingen zijn die je zou willen doen en waar het meisje ook echt iets aan heeft. Lastig hoor. 

Zo zeg, dit draadje maakt echt veel los. Ik vind de OP wat ongelukkig gekozen qua voorbeeld, want ik lees later nog veel ergere dingen. En wat er daar gebeurt is niet oké. Dat heeft niks te maken met het recht van andere mensen om het anders te doen, maar er zijn gewoon echt dingen die het meisje schade toebrengen.

- Per se naar vwo moeten en alleen maar tienen moeten halen. Dat is niet realistisch. Iemand moet dat deze mensen aan hun verstand brengen. Het gedrag en het gepush, hoe goed bedoeld ook, ondermijnen het zelfvertrouwen van het meisje want het is toch nooit goed genoeg. 
- Kind dwingen om tot vier uur in de nacht te leren. Mensen uit hun slaap houden is een martelmethode. Kind is doodmoe en neemt niks meer op, slaapt te weinig is neemt op school ook niks meer op. Het werkt averechts en is echt mensonterend.
- Kind krijgt niet de zorg die ze nodig heeft. 
- Kind loopt in de kleine kleding, mag kleding niet zelf uitkiezen en TS koopt soms ook kleding voor haar. Dat is heel lief, maar het houdt wel een afhankelijkheid van het meisje van TS  in stand en het idee bij de ouders dat ze er zelf geen zorg voor hoeven dragen.
- De oppas laat een jongetje van zes de hele middag alleen thuis om met het jongste kind erop uit te gaan. Waarom is die oppas exclusief voor het jongste kind? De oppas ligt ook al bij het jongste kind omdat die anders niet slaapt waardoor de zesjarige alleen beneden zit en de twaalfjarige daarvoor verantwoordelijk wordt gemaakt.
- Ouders zien hun kinderen vrijwel nooit door hun leefritme. Eigenlijk is zo'n leefritme ook niet met de zorg voor kinderen verenigbaar. Moeten ze echt beide 24/7 in dat restaurant zijn? En als ze de kinderen dan zien krijgen ze blijkbaar alleen maar commentaar.
- Meisje durft tegen ouders niks meer te zeggen en ouders erkennen dat ook. Kind voelt zich dus niet veilig thuis, ouders erkennen dat, maar er gebeurt niks mee. 
Dat die andere kinderen niet slapen zonder aanwezigheid van een bekende zou zomaar voort kunnen komen uit een gevoel van onveiligheid.
- Kind mag nooit buiten school contacten hebben met andere kinderen. Niet afspreken, geen feestjes, niet logeren. Ze sluiten haar sociaal ontzettend buiten en doen haar sociale ontwikkeling daarmee tekort.
- Kind mag geen enkele sport of clubje doen. Als er geen geld is, bestaan daar allerlei potjes en fondsen voor.
- Kind mag wel met TS mee op vakantie. Maar niet één nacht logeren bij een vriendin. Dat vind ik echt heel gek. Net als dat kind wel met TS mee mag naar familie en naar de sport van TS maar zelf geen sport mag doen of vrienden mag hebben. 

Ik begrijp best dat die ouders een beter leven willen voor hun kinderen, maar op deze manier gaat dus dat absoluut niet gebeuren. Ze richten enorm veel schade aan op deze manier. Er zijn kinderen voor minder uit huis geplaatst. Nu zeg ik niet dat dat altijd zo geweldig afloopt, maar er moeten hier wel echt dingen fundamenteel gaan veranderen in dat gezin. En TS kan dat waarschijnlijk niet alleen. 

Haaknaaldje, er bekruipt mij nu ook wel het gevoel dat het _kan_zijn dat ouders (moeder?) je wat bespelen en mogelijk zelfs het meisje ook (al).
Het klinkt ook wel ideaal wat je doet en eerlijk gezegd had ik ook wel een Haaknaaldje willen hebben ! 
(was ook echt wel ‘nodig’ in onze situatie, lees: ik had het mijn kind erg gegund. En ja hier wel hv maar de kosten daarvan op allerlei gebied wogen echt niet op tegen de baten, in negatieve zin dus) 

En nu ik erover nadenk zijn er bij mij wel mensen geweest die me in een Haaknaaldjes-rol probeerden te duwen. Ik heb dat maar beperkt gedaan omdat mijn tijd en energie etc beperkt waren en mijn eigen kinderen veel baat bij rust hadden. Anders zou ik denk ik er wel meer op in zijn gegaan. 
Hoe dan ook lijkt het alsof er grenzen zijn vervaagd ergens maar ik lees dat je zelf ook tot die conclusie komt. 
Ik zou zelf wel rekening houden met het mogelijke  gegeven dat ouders ook steeds meer op jou zijn gaan leunen en daar al dan niet bewust wat misbruik van zijn gaan maken en misschien zelfs om die reden de hulpvragen wat actueel houden. 

Haaknaaldje schreef op 16-05-2022 om 23:11:

[..]

Beantwoord je dan ook nog mijn vraag?

Ja ik ken iemand die ook wat bemoeizuchtige kennissen had en die is daar uiteindelijk alleen maar slechter op geworden, ook types die vonden dat zij het beter wisten dan de moeder zelf en zich tot in kleinste details bemoeiden en op de hoogte wilden zijn van alles wat er speelde.