Is dit een redelijke verwachting?
Ik heb jullie mening nodig. Wat vinden jullie van de volgende situatie? De oudste dochter (12 jaar) van kennissen van ons is vaak bij ons. Zij kan het goed vinden met onze dochter. Nu vertelde dat meisje aan ons dat zij altijd om half 8 thuis moet zijn omdat anders haar 6 jaar jongere broertje niet gaat slapen. Ouders hebben een baan in de zorg en draaien veel avond- en nachtdiensten, zij slapen dus veel overdag en zijn in de avonden weg. Ze hebben een vaste oppas die oppast op de andere twee kinderen. De oppas gaat met jongste zoon rond 7 uur naar boven en blijft dan bij jongste op de kamer omdat hij anders niet slaapt. De middelste zoon is dan vaak alleen beneden, nu moet dochter dus op tijd naar huis zodat middelste broertje gaat slapen.
Naar mijn mening is half 8/8 uur een prima tijd voor een 12 jarig meisje om thuis te moeten zijn door de week. Maar dat is niet de reden. Eerder mocht ze tot half 9 hier blijven en dan ging ze naar huis en meteen naar bed. Maar wat mij stoort is dat de verantwoordelijkheid voor het slapen van haar broertje voor mijn gevoel bij haar neergelegd wordt. Hoe kijken jullie hier tegenaan?
Grotendeels eens met Tsjor. Ik zie die mishandeling ook niet. Ik zie wel dat dit toch wat afwijkt van wat ik om mij heen zie en dus een beetje als standaard-ouderschap ervaar. Maar zoals ik eerder schreef bij lange na niet ernstig genoeg om VT in te schakelen. Als jullie als gezin dit intensieve contact aan kunnen, en het meisje er thuis ook geen problemen mee/door krijgt zou ik doorgaan zoals je nu doet.
Er kan wel een probleem ontstaan als jullie minder kunnen doen, om wat voor reden dan ook. En als ze vanuit haar cultuur op wat oudere leeftijd wellicht nog wat strakker gehouden wordt thuis. Maar goed, dat is van later zorg, als het zich al aandient. En misschien kun je dan door in gesprek te blijven met de moeder voorzichtig ook een beetje bijsturen. Maar wees je ervan bewust dat het balanceren lastiger kan worden op termijn.
Ik vind het echt heel mooi wat je voor het meisje doet. Heel waardevol. Maar verwacht er geen dankbaarheid voor. Niet van de ouders en niet van het meisje. Dan kun je daar ook niet in teleurgesteld raken.
Haaknaaldje schreef op 16-05-2022 om 16:31:
[..]
Ok ik snap wat je bedoelt. Je hebt ook wel gelijk. Ik verwijt het ze wel dat ze niet goed voor hun kind zorgen (mijn mening). Ik ga proberen om het ook wat meer vanuit hun perspectief te zien. En dat doe ik ergens ook omdat ik hun wel snap en zie dat ze goede bedoelingen hebben. Maar ik vind het wel erg lastig om uit dat verwijt te blijven merk ik. Dat komt omdat ik hun manier van opvoeden totaal niet begrijp en zie dat dochter daar echt ongelukkig van wordt. En als ouder zijnde doe je er toch iets aan als je ziet dat je kind ongelukkig is.
Alleen het laatste ben ik niet mee eens. Ouders zijn overdag wel thuis, maar vader staat rond 11 uur op en gaat naar werk. Moeder staat rond 13u op en gaat op de bank liggen. Als kinderen om 14:45u thuis zijn is ze er wel even, maar dan gaat ze om 16u naar werk en kijkt in die tijd weinig naar dochter om. Maar als haar ouders thuis komen dan ligt dochter al in bed.
Dochter heeft inderdaad een huis, kleding, eten, bed en oppas. Naar mijn mening heeft een kind meer nodig dan dat. Positieve stimulans van ouders ipv alleen maar horen wat ze niet goed heeft gedaan. Na hard werken en leren te horen dat ze niet goed genoeg heeft gescoord en dus lui en dom is. Dat ze zelf geen kleding mag uitzoeken, niet zelf mag weten hoe ze haar haar draagt. Niet met haar naar de dokter gaan als ze dat nodig heeft. Een kind heeft grenzen nodig en mag zeker een schop onder de kont krijgen als ze er met de pet naar gooit. Maar dochter werkt zo hard en doet zo hard haar best om haar moeder blij en trots te maken, maar het gebeurt maar weinig dat moeder ook echt tevreden is. Een kind wil gezien worden, gehoord worden (moeder luistert niet naar dochter als ze wat vertelt) ze willen weten dat er van ze gehouden wordt, dat ze er mogen zijn. En dat ontbreekt.
Het is dus meer dat de ouders niet opvoeden naar jouw maatstaven? En dat jij vind dat het anders aangepakt moet worden?
Battle-Royale schreef op 16-05-2022 om 16:36:
[..]
Het is dus meer dat de ouders niet opvoeden naar jouw maatstaven? En dat jij vind dat het anders aangepakt moet worden?
Het is al bevestigd door veilig thuis dat het een vorm van kindermishandeling is. Dat zei ik eerder ook. Het is niet één ding dat de ouders verzaken, het is en en en. Dat alles bij elkaar maakt het geen normale opvoeding en dat is dus schadelijk voor een kind. Het maakt in deze ook niet uit wat TO's maatstaven zijn.
Krisper schreef op 16-05-2022 om 16:51:
[..]
Het is al bevestigd door veilig thuis dat het een vorm van kindermishandeling is. Dat zei ik eerder ook. Het is niet één ding dat de ouders verzaken, het is en en en. Dat alles bij elkaar maakt het geen normale opvoeding en dat is dus schadelijk voor een kind. Het maakt in deze ook niet uit wat TO's maatstaven zijn.
Zonder enig onderzoek?
Battle-Royale schreef op 16-05-2022 om 16:53:
[..]
Zonder enig onderzoek?
Observaties en gesprekken met kind die TO telefonisch heeft voorgelegd zijn als een vorm van kindermishandeling aangemerkt.
Krisper schreef op 16-05-2022 om 16:59:
[..]
Observaties en gesprekken met kind die TO telefonisch heeft voorgelegd zijn als een vorm van kindermishandeling aangemerkt.
Ja maar toch niet zonder eerst zelf onderzoek te doen naar het gezin in kwestie?
Haaknaaldje schreef op 16-05-2022 om 15:06:
[..]
Mensen vinden het wel wat vreemd. Maar als ik kort uitleg hoe het zit geeft iedereen ons groot gelijk dat wij dit meisje een veilige, warme en liefdevolle plek geven.
En het is wat je zegt een veronderstelling, maar check het even. NIVEA en dat soort dingen.
Nounounou, iemand zegt als respons op yette’s vraag: misschien is het wel zus en zo. Dat is geen blinde aanname hoor.
Krisper schreef op 16-05-2022 om 16:51:
[..]
Het is al bevestigd door veilig thuis dat het een vorm van kindermishandeling is. Dat zei ik eerder ook. Het is niet één ding dat de ouders verzaken, het is en en en. Dat alles bij elkaar maakt het geen normale opvoeding en dat is dus schadelijk voor een kind. Het maakt in deze ook niet uit wat TO's maatstaven zijn.
Toch is het wel uitkijken geblazen hoor, met de oordelen. Wat TO vertelt, klinkt beslist als een opvoeding die de gemiddelde ouder niet voor zijn/haar kind zal willen. In die zin moeten we niet politiek correct gaan lopen doen. Maar tussen ‘geen normale’ opvoeding en kindermishandeling zit nog behoorlijk wat variatie. En de illusie dat een kind dat schraal opgroeit, gered moet en kan worden is weer een heel andere valkuil. Als individu ben je daar niet toe in staat en jeugdzorg is daar ook niet toe in staat. Integendeel zelfs. Ze maken het geregeld nog erger. Een kind kan wel allerlei vinkjes aantikken maar daarmee is nog geen verbetering in zicht. Het ontbreekt veel jeugdzorgmedewerkers, ook die bij Veilig Thuis, aan bewustzijn van het systeem waarbinnen ze functioneren. Je kunt allerlei protocollen volgen maar als je gezinnen en kinderen verder nauwelijks iets te bieden hebt, zou je terughoudend moeten zijn in je beoordeling. In de jeugdzorg worden namelijk ook kinderen mishandeld, misbruikt en verwaarloosd. Maar dat heet dan vast niet zo en je kunt het nergens melden. Dat is dan ‘verdrietig’ en ‘je kunt nou eenmaal niet iedereen helpen’. Tsjor zei eens in een ander draadje: je zou het risico dat een kind in een gezin loopt niet moeten afzetten tegen een ideaalplaatje maar tegen de risico’s die het in het jeugdzorgsysteem loopt. Dat zal heel erg vaak niet pleiten voor jeugdzorg. Dus oordelen over ouders? Dan ook oordelen over jeugdzorg! En dan eerlijk en realistisch vergelijken, niet alsof we ons klakkeloos bij VT moeten aansluiten zodra die het woord ‘kindermishandeling’ laten vallen.
Ik ben normaal heel erg van professionals vertrouwen en niet eigenwijs gaan lopen doen terwijl je er de ballen verstand van hebt. Maar de jeugdzorg is een failliet systeem waarin individuele professionals niet eens naar behoren kunnen functioneren, omdat ze een analyse niet op een effectieve manier kunnen opvolgen. En een analyse zonder realistisch en doeltreffend vervolgproces is waardeloos; je schiet er helemaal niks mee op.
vlVoor de mensen die geen verwaarlozing zien:
Kenmerken psychische/emotionele verwaarlozing:
Bij oudere kinderen (basisschoolleeftijd) gaat het bijvoorbeeld om:
- de ouder biedt de jeugdige geen stimulans om zich te ontwikkelen;
- de ouder biedt geen mogelijkheden om contacten te leggen met leeftijdgenoten;
- de ouder biedt de jeugdige extreem strenge, beperkende regels voor het kind;
- de ouder biedt in het geheel geen regels, waardoor de basisbehoefte aan structuur genegeerd wordt;
- de jeugdige verzuimt veel van school en komt niet bij de JGZ.
Lichamelijke verwaarlozing
Bij lichamelijke verwaarlozing laten ouders langdurig na om de jeugdige in voldoende mate te voorzien in de lichamelijke basisbehoeften zoals voeding, kleding, onderdak, rust, reinheid, regelmaat, (medische) verzorging, leefruimte. De jeugdige krijgt niet de zorg en verzorging waar het gezien zijn leeftijd behoefte aan heeft. De ernst van lichamelijke verwaarlozing kan variëren van licht tot ernstig of zelfs fataal.
We lezen nu alleen het verhaal van TO, dus eenzijdig, maar als klopt wat ze zegt dan vind ik (als je kijkt naar de info in de link) hier toch echt wel sprake van verwaarlozing.
Battle-Royale schreef op 16-05-2022 om 17:04:
[..]
Ja maar toch niet zonder eerst zelf onderzoek te doen naar het gezin in kwestie?
Dat is pas na een melding(en) om daarna actie te kunnen ondernemen wanneer nodig. Daar is nu geen sprake van, aangezien TO alleen om advies heeft gevraagd. Als wat TO heeft verteld klopt met de werkelijkheid kunnen ze aan de hand daarvan aangeven of het mishandeling is of niet.
Als ik vertel dat ik vroeger regelmatig in elkaar werd geschopt en te weinig eten kreeg, dan heb je ook geen onafhankelijk onderzoek nodig om te constateren dat dat kindermishandeling is.
Het punt is dat dat allemaal waar is, maar dat je met het voorbeeld uit de OP nou net de plank mis slaat.
Battle-Royale schreef op 16-05-2022 om 17:04:
[..]
Ja maar toch niet zonder eerst zelf onderzoek te doen naar het gezin in kwestie?
Ik heb ook alleen anoniem advies gevraagd hè. Ik heb geen melding gemaakt en dat ga ik ook niet doen omdat ik daar de meerwaarde niet van inzie. Het is alleen omdat ik merk dat ik ermee zit en mijn man en ik een beetje tussen moeder en kind geplaatst worden en daartussen gaan bemiddelen. We horen verhalen van kind en e horen verhalen van moeder die ons zorgen baren. Ook zien en horen wij hoe de communicatie tussen ouders en dochter verloopt en dat baart ons ook zorgen.
Deels is het ook een andere standaard hoor. Veel werken, weinig thuis, veel opvoeding aan de oppas overlaten.
Maar @battle-royale Hoe kijk jij dan aan tegen niet naar huisarts gaan terwijl kind veel last heeft, niet op een sport mogen, geen vriendinnen mee naar huis mogen nemen, geen interesse tonen in wat je kind vertelt, weten dat je kind je niks durft te vertellen omdat ze bang is dat je boos wordt. Een moeder die alleen maar 10en verwacht van de cijfers en duidelijk afkeuring en teurstelling laat blijken als kind een 9 haalt, vervolgens kind dom en lui noemen. Een kind dat zichtbaar ongelukkig is. Valt dat voor jou nog steeds onder andere standaarden?
Krisper schreef op 16-05-2022 om 17:16:
[..]
Dat is pas na een melding(en) om daarna actie te kunnen ondernemen wanneer nodig. Daar is nu geen sprake van, aangezien TO alleen om advies heeft gevraagd. Als wat TO heeft verteld klopt met de werkelijkheid kunnen ze aan de hand daarvan aangeven of het mishandeling is of niet.
Als ik vertel dat ik vroeger regelmatig in elkaar werd geschopt en te weinig eten kreeg, dan heb je ook geen onafhankelijk onderzoek nodig om te constateren dat dat kindermishandeling is.
Nee maar om er iets aan te kunnen doen moet er wel eerst onderzoek plaats vinden lijkt mij
Battle-Royale schreef op 16-05-2022 om 17:46:
[..]
Nee maar om er iets aan te kunnen doen moet er wel eerst onderzoek plaats vinden lijkt mij
Daar gaat het niet over. Ze heeft geen melding gedaan.
Amber82 schreef op 16-05-2022 om 17:16:
vlVoor de mensen die geen verwaarlozing zien:
Kenmerken psychische/emotionele verwaarlozing:Bij oudere kinderen (basisschoolleeftijd) gaat het bijvoorbeeld om:
- de ouder biedt de jeugdige geen stimulans om zich te ontwikkelen;
- de ouder biedt geen mogelijkheden om contacten te leggen met leeftijdgenoten;
- de ouder biedt de jeugdige extreem strenge, beperkende regels voor het kind;
- de ouder biedt in het geheel geen regels, waardoor de basisbehoefte aan structuur genegeerd wordt;
- de jeugdige verzuimt veel van school en komt niet bij de JGZ.
Lichamelijke verwaarlozing
Bij lichamelijke verwaarlozing laten ouders langdurig na om de jeugdige in voldoende mate te voorzien in de lichamelijke basisbehoeften zoals voeding, kleding, onderdak, rust, reinheid, regelmaat, (medische) verzorging, leefruimte. De jeugdige krijgt niet de zorg en verzorging waar het gezien zijn leeftijd behoefte aan heeft. De ernst van lichamelijke verwaarlozing kan variëren van licht tot ernstig of zelfs fataal.
We lezen nu alleen het verhaal van TO, dus eenzijdig, maar als klopt wat ze zegt dan vind ik (als je kijkt naar de info in de link) hier toch echt wel sprake van verwaarlozing.
Lijkt mij heel moeilijk voor jullie Haaknaaldje.
De ouders laten dus wel toe dat ze naar haaknaaldje gaan. Mag ze echt nooit met een vriendin afspreken of alleen maar niet bij hen thuis? Niet naar de huisarts gaan maar wel erge eczeem hebben, klinkt niet goed. Kun jij niet gewoon met haar naar de huisarts Haaknaaldje..? Wat zeggen de ouders daarover?
En ik blijf het echt vreemd vinden dat iemand elke avond of elke nacht moet werken. Dat moet dan bijna wel bij twee 'bazen' zijn of meerdere contracten of ZZP basis want dat mag gewoon niet, er zijn ook arbeidsvoorwaarden.
Hoe vinden de ouders dat zelf? wat heeft het voor nut om zoveel te werken om vervolgens een gedeelte van dat loon dan weer te besteden aan een oppas want dat is ook niet gratis.
Ik zou denk ik proberen om eens een dieper gesprek aan te gaan met de ouders of in ieder geval met de moeder. Die moet zwaar overbelast zijn lijkt mij, het is buitengewoon slecht voor je lijf en psyche om elke nacht te werken ( of is dat nu de vader??). Ik kan mij niet voorstellen dat zij dit allemaal voor hun plezier doen. Ik ken een situatie waarin de ouders ook allerlei baantjes hadden om hun hoofd boven water te houden, daar was er ook geen tijd over voor gezinsleven. Ze hadden gewoon de puf niet meer om eens goed te kijken naar hun manier van leven. Het verschil is dat die moeder het allemaal niet meer vol hield en er uiteindelijk ( na lang zoeken en navragen) een goede ambulante hulpverlener ingeschakeld is. Door andere huisvesting, anders te budgetteren, andere vorm van hulp voor de kinderen is die situatie verbeterd.
Sommige volwassenen missen overzicht of weten de wegen niet goed te bewandelen. Ik zou ook heel voorzichtig zijn met het inschakelen van de jeugdzorg. Want daar gaat zo vreselijk veel mis... maar ouders ondersteunen ( of proberen ondersteuning in te schakelen) lijkt mij helemaal niet verkeerd. Ze moeten die drie kinderen ook nog door de puberteit heen loodsen. Poe dat gaat natuurlijk niet goed als ze er bijna nooit zijn, tieners willen echt geen oppas meer. Hoe zien ouders dat zelf eigenlijk?
