Hoe te reageren op dit gedrag?
Ik heb voor dit topic een nieuw account aangemaakt omdat ik denk dat mensen mij zouden kunnen herkennen.
Het gaat om onze dochter (enige kind) van 6 jaar, zit in groep 3.
Dochter is een lieve, vrolijke en gevoelige meid, maar heeft heel veel behoefte aan duidelijkheid, herhaling herhaling herhaling en er wordt veel gemopperd/consequentie gegeven waardoor gedrag (wordt ge-)stopt. Dan pas lijkt het bij haar binnen te komen en is ze erg verdrietig /boos. Ze hoort en ziet de ernst van te voren niet.
Haar gedrag vergt veel, zeer veel energie van ons en is niet gezellig.
Zelf ziet zij dit trouwens niet zo.
Ik heb verschillende keren met haar besproken welke oplossing misschien helpt om beter te horen en reageren op wat we zeggen en óns helpt om minder te hoeven mopperen en straf te geven, maar ook zij heeft geen oplossing hiervoor.
We lopen hier thuis behoorlijk veel tegenaan (man en ik) en hopen dat jullie met ons mee willen denken en we tips krijgen hoe we om kunnen gaan met haar gedrag zodat de sfeer in huis gezelliger wordt.
Hen74 schreef op 10-09-2021 om 23:20:
Even kort, ik moest grinniken om de koffiedrab.
Ik las daarin vooral dat jullie een heel creatief kind hebben.
Wellicht een idee om haar creativiteit tot uiting te laten komen met knutselen o.i.d.? Zodat ze haar ei kwijt kan.
Het ís grappig. Zij is heel grappig.
Toch remmen we haar telkens af. Want voor ons zijn de daarop volgende acties die we moeten ondernemen niet echt grappig…. 
ja ze is reuze creatief 
Ventilator schreef op 10-09-2021 om 23:28:
[..]
Het ís grappig. Zij is heel grappig.
Toch remmen we haar telkens af. Want voor ons zijn de daarop volgende acties die we moeten ondernemen niet echt grappig….
ja ze is reuze creatief
Klinkt liefdevol. 
Moest denken aan het vergelijk met een kind wat binnen van alles afbrak. Wat opgelost kon worden door hem uit te laten kuren bij een bepaalde sport. 
krijgt ze ook ruimte om te kliederen en klodderen?
Mijn kind vond het heerlijk om in de hal met vingerverf op een groot stuk behang levens groot te klodderen. Ik legde een zeil op de grond en liet ze in hun ondergoed gewoon gaan.
Deed regelmatig ook mee. Hele steden werden geschilderd, dan werden er ook playmobil poppetjes en paarden bijgehaald, die gingen daarna gewoon in een sopje. Of de glitter en lijm werden er bij gehaald om de eenhoornpoep na te maken.
Met je handen en voeten door de verf. Of met het puntje van je neus verven.
Daarna onder de douche en de kleren in de was.
Vloer even dweilen aan de randjes van het zeil en klaar.
Kliederen en klodderen kan helpen om het gevoel dat ze krijgt van kliederen met de chocopasta te compenseren. Zo zie ik ook het idee om koffiepot als bodylotion te gebruiken. Het lijkt of ze daarmee een subtiele tactiele prikkel zoekt. Met kliederen en klodderen biedt je die op een gecontroleerde manier aan.
Ysenda schreef op 11-09-2021 om 00:37:
krijgt ze ook ruimte om te kliederen en klodderen?
Mijn kind vond het heerlijk om in de hal met vingerverf op een groot stuk behang levens groot te klodderen. Ik legde een zeil op de grond en liet ze in hun ondergoed gewoon gaan.
Deed regelmatig ook mee. Hele steden werden geschilderd, dan werden er ook playmobil poppetjes en paarden bijgehaald, die gingen daarna gewoon in een sopje. Of de glitter en lijm werden er bij gehaald om de eenhoornpoep na te maken.
Met je handen en voeten door de verf. Of met het puntje van je neus verven.
Daarna onder de douche en de kleren in de was.
Vloer even dweilen aan de randjes van het zeil en klaar.
Kliederen en klodderen kan helpen om het gevoel dat ze krijgt van kliederen met de chocopasta te compenseren. Zo zie ik ook het idee om koffiepot als bodylotion te gebruiken. Het lijkt of ze daarmee een subtiele tactiele prikkel zoekt. Met kliederen en klodderen biedt je die op een gecontroleerde manier aan.
Dat dus.
Fantastisch Ysenda zo'n activiteit als je als ouder zelf ook meedoet geef je je kind op een hele positieve manier aandacht.
Zelf speelde ik regelmatig mee in de zandbak en ik liet mijn kinderen al op jonge leeftijd helpen bij koken en bakken.
Het kost wel tijd maar het geeft een fijne positieve sfeer en je krijgt er meer energie van dan van mopperen.
Tuinfluiter schreef op 11-09-2021 om 10:08:
Fantastisch Ysenda zo'n activiteit als je als ouder zelf ook meedoet geef je je kind op een hele positieve manier aandacht.
Zelf speelde ik regelmatig mee in de zandbak en ik liet mijn kinderen al op jonge leeftijd helpen bij koken en bakken.
Het kost wel tijd maar het geeft een fijne positieve sfeer en je krijgt er meer energie van dan van mopperen.
Ik heb die kliederfase nooit verlaten. Plassen stampen ook zoiets, kan niet wachten tot ik weer kleuter mag verpesten. 
Misschien goed om je meer te verdiepen in ADHD, impulsiviteit en prikkelverwerking. Ook al heeft ze geen diagnose, het kan je veel inzicht geven in hoe haar hersens kunnen werken en dat ze bepaalde dingen gewoon niet kan ipv niet wil of jullie uitdaagt.
Ik heb best wel met haar te doen als ik lees hoe jullie met haar omgaan, en dat je geduld bijna op is (!), vast met de goede intenties maar het past niet bij hoe zij is. Kinderen van zes verschillen allemaal van elkaar, hebben verschillende vaardigheden, er is niet een goede manier om met ze om te gaan of hoe het hoort, dat verschilt per kind. Je verdiepen in je kind en daar je eigen gedrag op aanpassen zal jullie veel helpen denk ik.
by the way: over die chocoladepot, jullie nemen nooit een lepeltje of je vinger langs je mes?
Je kunt haar ook als de pot leeg is het laatste beetje met haar vingers er uit laten halen. Gebeurd hier nog steeds door de pubers, met een excuusbroodkorstje. (Variant op het excuustoastje: klein toastje onder een heel groot stuk brie 😎)
Door gedoseerd dingen toe te laten (al dan niet in aangepaste vorm) hoeven ze het op niet gepaste momenten niet te doen want er wordt toch aan de prikkelbehoefte voldaan.
Zeggen dat het juist een heel goed idee is om met koffiedrab te kliederen, maar dat het kan in de avond voor ze in bad gaat (ik noem maar een tijdstip). Zo zeg je geen nee, ga je mee in haar idee (wat best leuk is toch, keertje zoiets uitproberen?), maar wel opeen moment dat het jou beter uitkomt.
TO eerlijk gezegd krijg ik een beetje iebelig gevoel bij je postings. Aan de ene kant snap ik je ook wel weer een beetje want ik herinner mij ook de frustraties van een paar jaar terug als de kinderen net iets onhandigs hadden bedacht terwijl we eigenlijk weg moesten of onze jongste met de Lego aan het spelen was en 10 minuten voordat hij naar school moest nog in zijn ondergoed rondliep. Alhoewel ik geloof in consequent zijn moet je wel op een gegeven moment je ideeën over hoe iets hoort loslaten en je ook gaan afvragen of het nu echt zo belangrijk is wat jij vindt. Op mij komt het nu over dat je continue je kind aan het verbieden bent en met argusogen aan het volgen bent wat ze nu weer heeft uitgehaald. Probeer de momenten waarop jullie vastlopen eens goed met je partner onder de loep te nemen en te kijken hoe deze soepeler verlopen. Als je elke keer tegen de ochtend drukte opziet kleed haar dan zelf aan. Natuurlijk moet ze dat als 6 jarige kunnen. Maar echt als ze op gym is doet ze het heus zelf. Kleed haar desnoods aan voor de t.v. al moet ik zeggen dat ik TV kijken in de ochtend zelf nooit zou toelaten. Dat was bij ons een harde eis. kinderen hebben er ook nooit om gevraagd overigens. Maar doe iets en probeer het gevecht te doorbreken . Ik leerde van een oudere kennis iets heel moois: " ach ik heb me soms veel te druk gemaakt, dan was ik weer ongerust dat zoon zijn veters niet kon strikken dan vroeg ik mij af wanneer mijn dochter haar eigen haren kon doen, of zich sneller zou aankleden maar zie een poosje later konden ze het, misschien later dan anderen en was het bij mij thuis rommeliger maar zij kwamen er ook "
Dat heeft mij ook geholpen. Echt To je dochter blijft niet zo en het is niet erg als het bij anderen beter verloopt. Kom op je hebt een kind hoe zou je het redden als er drie rondlopen. Dan zou ze misschien ook koffie drab op haar gezicht smeren omdat je het niet gezien zou hebben. Dan moet je dat er weer afwassen maar of nog beter zijzelf. Echt de meeste kinderen willen echt niet met koffie drab naar school en willen niet uitgelachen worden die gaan echt hun eigen gezicht wel wassen . Haal de strijd eruit
Als je er tegen aan blijft lopen zoek dan hulp voor jezelf als eerste. Video home training of zo. Eerst kijken of er iets bij jullie te verbeteren valt. Ik zie hier al weer van die halve en hele diagnoses voorbij komen. Word ik helemaal opstandig van. Het kan hoor! Dat zeg ik niet maar ik lees nu niet echt iets waarvan je kunt denken dat er iets dramatisch aan de hand is. Maar als de tips van dit forum je niet gaan helpen zoek dan maar hulp want als je er nu al bijna doorheen zit moet er wel iets gebeuren .
Peppa schreef op 11-09-2021 om 12:15:
Zeggen dat het juist een heel goed idee is om met koffiedrab te kliederen, maar dat het kan in de avond voor ze in bad gaat (ik noem maar een tijdstip). Zo zeg je geen nee, ga je mee in haar idee (wat best leuk is toch, keertje zoiets uitproberen?), maar wel opeen moment dat het jou beter uitkomt.
Het is helemaal geen goed idee om met koffiedrab te kliederen. 's ochtends niet en ook niet 's avonds voor ze in bad gaat.
Er zijn toch genoeg leuke dingen die kinderen kunnen doen i.p.v. met koffiedrap te kliederen?
A12345 schreef op 11-09-2021 om 16:29:
[..]
Het is helemaal geen goed idee om met koffiedrab te kliederen. 's ochtends niet en ook niet 's avonds voor ze in bad gaat.
Er zijn toch genoeg leuke dingen die kinderen kunnen doen i.p.v. met koffiedrap te kliederen?
En waarom is dat geen goed idee?
Wat is het ergste dat er kan gebeuren?
kaatjecato schreef op 11-09-2021 om 16:36:
[..]
En waarom is dat geen goed idee?
Wat is het ergste dat er kan gebeuren?
Je gaat er niet dood van, maar dat is niet echt 'n criterium. Dat ga je namelijk ook niet van met je vingers in de chocopot zitten, je niet om willen kleden, met eten gooien, krijsen, etc.
Het eerste wat bij me opkomt na het lezen van je posts is: begrenzing.
Voor kinderen is het veilig als ze weten waar de grenzen liggen. Als je lang wacht en bijvoorbeeld blijft waarschuwen, moet ze dus ver gaan om bij je grens te komen.
Voor jou is dat vervelend: je blijft waarschuwen, en voor je dochter is het angstig: wanneer is stop nu écht stop?
Zo ook haar 'drama'. Ze is een kind dus ze moet zo ongeveer alles nog leren. Ook bijvoorbeeld hoeveel verdriet hoort bij welke gebeurtenis. Ook dat mag je begrenzen.
Natuurlijk mag ze zich uiten, verdrietig, boos, blij zijn, maar niet ieder kind weet op tijd te stoppen dus help je haar daarbij.
Op het moment zelf is dat vervelend maar voor de lange termijn bied je haar iets heel waardevols, waar ze haar hele leven profijt van heeft: grenzen.
Dat gaat nu nog om kleine dingen maar als ze het in kleine dingen niet leert, is het voor grote dingen moeilijker.
Wat een belangrijk bij-effect is, is dat je dochter leert: ik mag fouten maken, vervelend doen en toch wordt er van me gehouden.
