Hoe te reageren op dit gedrag?
Ik heb voor dit topic een nieuw account aangemaakt omdat ik denk dat mensen mij zouden kunnen herkennen.
Het gaat om onze dochter (enige kind) van 6 jaar, zit in groep 3.
Dochter is een lieve, vrolijke en gevoelige meid, maar heeft heel veel behoefte aan duidelijkheid, herhaling herhaling herhaling en er wordt veel gemopperd/consequentie gegeven waardoor gedrag (wordt ge-)stopt. Dan pas lijkt het bij haar binnen te komen en is ze erg verdrietig /boos. Ze hoort en ziet de ernst van te voren niet.
Haar gedrag vergt veel, zeer veel energie van ons en is niet gezellig.
Zelf ziet zij dit trouwens niet zo.
Ik heb verschillende keren met haar besproken welke oplossing misschien helpt om beter te horen en reageren op wat we zeggen en óns helpt om minder te hoeven mopperen en straf te geven, maar ook zij heeft geen oplossing hiervoor.
We lopen hier thuis behoorlijk veel tegenaan (man en ik) en hopen dat jullie met ons mee willen denken en we tips krijgen hoe we om kunnen gaan met haar gedrag zodat de sfeer in huis gezelliger wordt.
A12345 schreef op 09-09-2021 om 09:57:
[..]
Ik lees niet echt veel over consequenties. Een consequentie is bijvoorbeeld geen tv kijken die avond als ze zich niet omkleedt. Nu krijgt ze uiteindelijk haar zin toch wel. Ze kan tv kijken, ongestoord met haar vingers in de choco zitten, de hond blijven klieren.
Een kind van zes moet zich normaal gesproken toch wel aan kunnen kleden.
Dat is geen consequentie, dat is een straf. En daarmee kweek je sowieso geen verantwoordelijke medeburgers.
Een consequentie is een logisch gevolg van iets wat niet gewenst is. Geen pasta als je er met je vingers aan zit, geen kleren als je je niet aan wilt kleden (dus in je pyjama naar school).
Helpt het als je de structuren anders inricht? Wij zoeken altijd 's avonds de kleren uit met onze zevenjarige en leggen die in volgorde van aantrekken klaar (een klerentrein). Dat heeft bij ons echt verbetering gebracht.
Voor terugkerende problemen/akkefietjes kun je zo misschien wel meer oplossingen bedenken.
Jippox schreef op 09-09-2021 om 10:07:
Als je geduld echt structureel op is. is dat met name een probleem van jou. Dat is dan wel iets om echt mee aan de slag te gaan, want met een 6 jarig kind sta je echt nog maar aan het begin van de tocht.
Hoe komt het dat je geduld op is? Is dat bij je partner ook het geval? Hoe is de verdeling thuis in taken? heb je genoeg andere activiteiten als werk, hobby's, afspraken met vrienden/familie, tijd voor jezelf enz?
Dat is punt 1.
Punt 2 is dat het soms een hele opgave kan zijn om te ontdekken wat wel en wat niet werkt bij je kind. Voorbeeld: mijn dochter was ook elke dag een ramp met aankleden. Dan ging ik maar weer helpen en bleef erbij maar er zat geen enkele progressie in over de tijd. Tot we er bij toeval achter kwamen dat het juist beter ging als we haar helemaal alleen lieten in de badkamer. Feitelijk waren wij de afleiding.
En zo is het met alles. Als iets niet werkt, moet je op zoek naar wat wel werkt. Steeds strengen er harder optreden is dan eigenlijk nooit de juiste weg. Prioriteit is dat de sfeer in huis en de band die je hebt met je kind vooral goed en positief moet zijn. Misschien betekent dat dat je sommige andere dingen die je ook belangrijk vindt dan (tijdelijk) los moet laten. Zoek de samenwerking met je kind en geeft het kind waar het kan inspraak/regie.
Precies wat ik bedoel maar veel beter verwoord! Mooie post.
Aandacht voor negatief gedrag is ook aandacht. Misschien je dochter eens een paar dagen alleen positieve aandacht geven om de negatieve spiraal waar jullie in terecht zijn gekomen te doorbreken.
Ze heeft allang door dat haar negatieve gedrag weinig echte consequenties heeft maar het levert wel veel aandacht op.
Opvoeden met een positieve insteek is veel fijner en als je dan een enkele keer echt straft komt dat ook veel beter over.
Sommige kinderen kunnen moeilijk omgaan met belonen/ straffen.
Of iets een consequentie is of beloning/straf ligt ook aan de mate waarin je kind de volgordes begrijpt.
Een consequentie werkt ook veel beter als een kind dat zelf kan (leren) ervaren, dan voelt het als een consequentie.
Maar als je als ouder gaat roepen: ‘schiet nu op, want als je zo niet klaar bent is de consequentie dat je geen tijd meer hebt voor tv’ voelt dat voor kind vast als ‘bzzzbzzzbzzz’(terwijl kind in hoofd in een helikopter zit en naar madeliefjes zoekt)
en als de consequentie dan daar is voelt het als een schok en een straf.
Het kan ook zijn dat de consequentie eea zo spannend maakt dat de druk te groot wordt.
Dochter hier vroeg me zelf om een schema te maken vd ochtendzorg, weg strijd. (Ze was slimmer dan ik
Hoe dan ook is veel gemopper een teken aan de wand. Ik zou eens stoppen met alle gemopper en vooral veel aandacht geven aan alle positieve dingen, ook de heel kleine. Doorbreek negatieve patronen, maakt even niet uit hoe.
Verder lijkt me dat al deze zaken heel gewoon kindergedrag zijn. Ja, ook het ‘pesten’ vd hond. Je moet even de juiste benadering zoeken, verschilt zo per kind. Het ene kind wil graag veel zelf doen en zich verantwoordelijk voelen (en dan kun je bijv kind betrekken door samen regels te maken over hoe om te gaan met hond ) en een ander kind doet liever (nu) wat meer samen of krijgt liever meer aanwijzingen.
En verder moet een kind op die leeftijd vooral heel veel leren. Als je gedrag ziet vanuit een leerbehoefte kan je er anders tegenaan kijken.
Tuinfluiter schreef op 09-09-2021 om 12:10:
Aandacht voor negatief gedrag is ook aandacht. Misschien je dochter eens een paar dagen alleen positieve aandacht geven om de negatieve spiraal waar jullie in terecht zijn gekomen te doorbreken.
Ze heeft allang door dat haar negatieve gedrag weinig echte consequenties heeft maar het levert wel veel aandacht op.
Opvoeden met een positieve insteek is veel fijner en als je dan een enkele keer echt straft komt dat ook veel beter over.
Daarom is het goed als ze leert wat de consequentie is van bepaald gedrag.
Zes jaar is nog zo klein! Als ik het hele plaatje zo lees, dan denk ik dat jullie haar echt overvragen. Sowieso groeit ze op in een omgeving met volwassenen, dat brengt misschien al een bepaalde sfeer van omgaan met elkaar met zich mee. Ik heb het idee dat jullie (of jij) erg 'talig' met haar omgaan: dingen uitleggen en haar laten herhalen om te zien of ze het snapt. Ze hoeft nog niet alles te snappen, echt niet! Daarvoor zijn die hersenen nog niet voldoende ontwikkeld. Ik heb wel eens gelezen dat het 'moreel besef' pas met 7 jaar op gang komt. Voor die tijd snappen kinderen gewoon minder (of totaal niet) waarom bepaald gedrag niet wenselijk is. Voor deze fase is duidelijkheid voldoende. Hond pesten is fout. Je hoeft niet uit te leggen waaróm het fout is en te verwachten dat ze dit snapt. Ze moet dat arme beest gewoon niet pesten, klaar. Omdat jij als ouder hier een grens stelt.
Overvoeren jullie haar niet al teveel met woorden??
Het meisje is 6.. geen volwassene, dus die moet je m.i. ook anders benaderen dan een volwassene.
Schijnbaar werkt straffen niet, omdat ze het niet hoort/doet alsof ze het niet hoort/in haar hoofd bezig is en daarom oprecht jou niet hoort/ etc. is irrelevant. Je zou naar mijn mening opzoek moeten gaan naar de opvoedstijl die bij jouw dochter past, ongeacht hoeveel geduld je daarvoor nodig hebt. De onderstaande link legt 4 opvoedstijlen uit met daarbij de voor- en nadelen, misschien haal je hier iets uit?
https://www.anababa.nl/opvoeding/theorie/opvoedingsstijlen
Ik heb een nichtje waarvan de moeder ook claimt dat ze een draak is (ze is 7) en dat ze nooit luistert. Vanaf de zijlijn snap ik ik het wel.. als je nooit hoort dat je moeder ook iets liefs kan zeggen, waarom zou je dan luisteren? Ze is toch een draak, waarom zou ze. Ik bedoel hiermee te zeggen dat je ook je hand in eigen boezem mag steken en mag proberen om met een helicopterview* naar je eigen gedrag (en dat van je man) te kijken. Hier kan je ook veel van leren.
*Weet het Nederlandse woord niet, kan iemand me helpen? Hoop dat het duidelijk is zo
rutiel schreef op 09-09-2021 om 12:50:
Zes jaar is nog zo klein! Als ik het hele plaatje zo lees, dan denk ik dat jullie haar echt overvragen. Sowieso groeit ze op in een omgeving met volwassenen, dat brengt misschien al een bepaalde sfeer van omgaan met elkaar met zich mee. Ik heb het idee dat jullie (of jij) erg 'talig' met haar omgaan: dingen uitleggen en haar laten herhalen om te zien of ze het snapt. Ze hoeft nog niet alles te snappen, echt niet! Daarvoor zijn die hersenen nog niet voldoende ontwikkeld. Ik heb wel eens gelezen dat het 'moreel besef' pas met 7 jaar op gang komt. Voor die tijd snappen kinderen gewoon minder (of totaal niet) waarom bepaald gedrag niet wenselijk is. Voor deze fase is duidelijkheid voldoende. Hond pesten is fout. Je hoeft niet uit te leggen waaróm het fout is en te verwachten dat ze dit snapt. Ze moet dat arme beest gewoon niet pesten, klaar. Omdat jij als ouder hier een grens stelt.
Overvoeren jullie haar niet al teveel met woorden??
Een kind van zes kan zich normaal wel zonder problemen aankleden.
Het gemiddelde kind van 6 kan dit ook vast. Punt is dat 'het gemiddelde kind' niet bestaat. Dus heb je kinderen van 3 die dit prima kunnen en kinderen van 6 die het niet kunnen. Zelfs zonder stoornis!
Jippox schreef op 09-09-2021 om 20:30:
Het gemiddelde kind van 6 kan dit ook vast. Punt is dat 'het gemiddelde kind' niet bestaat. Dus heb je kinderen van 3 die dit prima kunnen en kinderen van 6 die het niet kunnen. Zelfs zonder stoornis!
Als een kind van 6 zonder stoornis zich niet aan kan kleden, dan is het toch wel tijd om het kind dat te leren.
En vaak zit het 'm erin dat ze zich niet op één ding concentreren en/of consequenties niet beseffen. En in dat laatste geval kan dat ook komen doordat bepaald gedrag geen consequenties heeft.
Bijvoorbeeld:
een kind maakt z'n speelgoed kapot. Vader/moeder koopt meteen daarna nieuw speelgoed. Leert 'n kind het dan af om speelgoed kapot te maken? Of lukt dat sneller als er niet automatisch nieuw speelgoed wordt gehaald als het kind iets (expres) kapot maakt.
Misschien proberen haar uit te leggen wáárom ze de hond niet mag pesten, wáárom ze omgekleed moet zijn, wáárom ze niet met haar vingers in de pasta mag. Wellicht helpt dit haar om een inzicht te krijgen wát er dan verkeerd is in haar gedrag. Misschien begrijpt ze niet waarom dit allemaal niet mag.
pedagooginopleiding schreef op 10-09-2021 om 12:06:
Misschien proberen haar uit te leggen wáárom ze de hond niet mag pesten, wáárom ze omgekleed moet zijn, wáárom ze niet met haar vingers in de pasta mag. Wellicht helpt dit haar om een inzicht te krijgen wát er dan verkeerd is in haar gedrag. Misschien begrijpt ze niet waarom dit allemaal niet mag.
Dat doen ze volgens mij al. In een eerder bericht geeft TO aan dat er veel met haar gepraat wordt.
Misschien juist wel teveel? Als er na elke actie een "brij" van woorden volgt, dan werkt het gewoon niet meer. Het "landt" niet.
Marie111 schreef op 10-09-2021 om 12:31:
[..]
Dat doen ze volgens mij al. In een eerder bericht geeft TO aan dat er veel met haar gepraat wordt.
Misschien juist wel teveel? Als er na elke actie een "brij" van woorden volgt, dan werkt het gewoon niet meer. Het "landt" niet.
Je kunt iets ook 100 keer uitleggen, maar als het nooit een consequentie heeft, gaat het niet duidelijk worden.
Consequenties werken prima bij kinderen die veel duidelijkheid nodig hebben.
A12345 schreef op 10-09-2021 om 12:34:
[..]
Je kunt iets ook 100 keer uitleggen, maar als het nooit een consequentie heeft, gaat het niet duidelijk worden.
Consequenties werken prima bij kinderen die veel duidelijkheid nodig hebben.
Ik weet uit andere topics dat je kinderen hebt, maar je praat echt alsof je het fenomeen kind alleen van horen zeggen kent. Ze zijn niet allemaal hetzelfde. Dat dit bij jouw kinderen werkt kan, maar dat hoeft bij die van een andere helemaal niet zo te zijn. Iedereen weet dat consequent zijn belangrijk is, alleen weten sommige kinderen daar geen raad mee. Dan is het een kwestie van zoeken wat wel werkt, zodat je niet de ganse dag ruzie en verdriet in huis hebt omdat je men zegt dat je ‘ook wel consequent moet zijn hoor!’
Duiveninhetnieuws schreef op 10-09-2021 om 13:09:
[..]
Ik weet uit andere topics dat je kinderen hebt, maar je praat echt alsof je het fenomeen kind alleen van horen zeggen kent. Ze zijn niet allemaal hetzelfde. Dat dit bij jouw kinderen werkt kan, maar dat hoeft bij die van een andere helemaal niet zo te zijn. Iedereen weet dat consequent zijn belangrijk is, alleen weten sommige kinderen daar geen raad mee. Dan is het een kwestie van zoeken wat wel werkt, zodat je niet de ganse dag ruzie en verdriet in huis hebt omdat je men zegt dat je ‘ook wel consequent moet zijn hoor!’
TO geeft juist aan dat het gedrag van het kind nu geen consequenties heeft. Of in elk geval geen consequenties die duidelijk zijn voor het kind.
Lijkt me helemaal niet verkeerd om dat dan eens te proberen. Natuurlijk zijn kinderen het ook dan wel eens ergens niet mee eens, maar alleen maar doen waar het kind het op dat moment wel mee eens is, da's ook geen opvoeding.
En bv. geen televisie kijken als het kind weigert om zich om te kleden, dat is nu ook weer niet mensonterend.
