Hoe leer je een kind de waarde van spullen…

Mevrouw75 schreef op 06-11-2021 om 11:36:

[..]

Ik denk omdat je er zelf nogal dubbel instaat. Die enorme lijst dure cadeaus vind je niks mis mee, maar je wil ook etc.

Je hóeft natuurlijk niet een nintendo switch én een schaakspel én een elektrische tandenborstel én boekjes (meervoud zelfs) én een uitbreiding voor een set én iets voor zijn sport én nog een boek náást een dure fiets voor zijn verjaardag te kopen. Van mij mag je het doen hoor, maar dan gaat er, denk ik, van je voornemen om je kind te leren dat geld niet aan een boom groeit niks terecht komen.

Volgens mij krijgt het kind die uitbreiding van dat set van zijn grootouders. Dat zijn dan 2 mooie kado's maar ernaast dan nóg zoveel dingen, dat vind ik persoonlijk dan wel erg veel. 

De waarde van geld leren gaat het beste met zak- en kleedgeld - en met regelmatig nee zeggen tegen dingen maar dat doe je volgens mij al. Verder ook gewoon zeggen: dit doen we niet want dat vind ik te duur. 
Wij hebben overigens een budget voor verjaardagscadeaus. Willen ze daar boven dan moeten ze bijbetalen. Kerstcadeaus: verlanglijstje maken mag, ik kies daarvan. Sinterklaas doen we al niet meer. 
Dat hij in speelgoedwinkels van alles aanwijst wat hij graag zou willen hebben is niet zo raar. Ik verslind ook elk jaar de reisgidsen van hele dure reizen, ik boek ze alleen niet. 

Renmuis schreef op 06-11-2021 om 11:27:

Ik geef les aan groep 4/5, en die hebben helaas al wel door welke kindjes de mooiste fietsen, grootste huizen, en duurste spelcomputers hebben. Daar wordt soms ook over opgeschept - de kinderen zien het niet als voorrecht, maar als iets dat hen "cooler" maakt. Terwijl het over het algemeen echt leuke kinderen zijn die van huis uit goede waarden en normen meekrijgen. Maar de meeste ouders zien hun bezittingen en leefstijl ook niet als voorrecht - ze verdienen het, ze werken er hard voor, etc. - en dan verwachten ze van hun kinderen wel dat ze dankbaar en bewust zijn. Zo werkt het niet, natuurlijk. Als je wil dat je kinderen de waarde van spullen leren kennen, moet je dat zelf voorleven. Dus voor jezelf ook tweedehands kopen, repareren in plaats van weggooien, ergens voor sparen in plaats van het meteen kopen etc. Als je dat zelf niet doet, hoe wil je dan meegeven aan je kinderen dat dat belangrijk is? Vind je het dan zelf wel zo belangrijk?

Dat is mijn ervaring ook. Als ouder. 

Wat ik al zei, maar waar TO niet op in gaat: er moet iets te wensen overblijven. Als een kind te vaak (of zelfs altijd) krijgt wat hij of zij wil, leert hij/zij niet zo snel dat daar hard werken en/of mazzel voor nodig is. 

Ik heb het idee dat wij hier thuis meer mazzel hebben dan TO, maar ons Sinterklaasbedrag staat op +/- €25 voor de lol, een boek, iets nuttigs (adapter of dopper) en iets om aan te doen (sokken, sjaal).

Mevrouw75 schreef op 06-11-2021 om 11:40:

Bijna iedereen doet het hier zo, maar eerst voor een vermogen aan spullen in huis halen en dan met een zijige boodschap opruimen en aan minder-bedeelde kindjes weggeven vind ik persoonlijk een beetje naar. Een beetje achteloos hautain ofzo. Ik lees het vaker en ik ben er vast de enige in en het zal een bijzondere kronkel van me zijn.

Lang leve de wegwerpmaatschappij.

Ik wil, ik wil, ik wil maar als ze het dan hebben zijn ze  er na een week al op uitgekeken. 

Of ze hebben zoveel dat ze niet eens meer weten dat ze het hebben

TO, lees je eigen posts nog maar eens terug. Één en al ambivalentie. 

of als er dan toch ook nog kado's gegeven worden bij kerst (traditie bij vriend), een aantal dingen apart houden en pas bij kerst geven als de kado's al in huis zijn. 

Zou je zoon dit ook allemaal krijgen als hij nog zusjes en broertjes zou hebben gehad?

Het gaat voor mij vooral om het gemaak waarmee hij denkt dat dingen op zijn pad komen.

Dat is toch logisch voor een kind van 7. Het zou belastend zijn als hij op deze leeftijd moest meesjouwen in de last van geldzorgen. Helaas bestaat dat ook.

Het gaat erom wat je voorleeft. Ga je zorgvuldig met je spullen om, houd je ze schoon, ruim je ze op, repareer je zo mogelijk iets dat kapot is.

ben je terughoudend met impulsieve aankopen, kun je laten zien dat je het vervullen van materiële wensen even kunt parkeren. Soms blijkt na een x-tijd dat je het gewenste niet nodig hebt. 

Wat die fiets betert - Het is een relatief duur ding, maar van belang voor het dagelijks leven. Op kinderleeftijd doe je er door de groei geen jaren mee, dus er komen er nog een paar. 

Mijn zoon is vroeger ook erg verwent geweest door de familie aan mijn man zijn kant. Hij was het enige kleinkind en mijn schoonouders zaten goed in de slappe was. Ik heb hen er echt wel eens op aangesproken dat het een beetje te gek werd wat hij allemaal kreeg maar hoe jong hij ook was hij besefte gelukkig echt wel dat het niet de norm was. Simpel weg dat zag hij omdat vriendjes van hem dat allemaal niet kregen. Hij besefte zelf op jonge leeftijd al dat hij verwent was. 

Mevrouw75 schreef op 06-11-2021 om 11:46:

[..]

Dat laatste ben ik met je eens, maar kind krijgt het in 1 bulk ‘van Sinterklaas’ toch? Wie wat koopt maakt dan niet uit.

Wij hebben vanaf de eerste Sinterklaas afgesproken wie wat koopt om de overdaad in de hand te houden.

Ik ben uitgenodigd om het sintfeest bij familie te vieren met nog jonge kinderen (peuter en 1 basisschool). Het kopen van kadootjes doe ik in overleg met de ouders zodat zij er zicht op hebben wat er komt. Bij het kopen kijk ik er ook naar of het naderhand eventueel nog doorgegeven of verkocht kan worden als er niet meer mee gespeeld wordt. 

Trientje-vitamientje schreef op 06-11-2021 om 11:54:

[..]

Het lastige is dat we een beetje in twee werelden leven wat dat betreft.

Ik woon zelf in een sociale huurwoning want in mn eentje kan ik geen huis kopen. Mijn inkomen is prima maar onder modaal en voor mijn zoon krijg ik wat alimentatie.

Mijn vriend, waar ik niet mee samen woon hoeft niet echt op de kleintjes te letten. Daar waar ik dus voor die fiets van 400 euro echt wel heb moeten sparen (of nu ja het geld van de spaarrekening heb gehaald) is het budget daar veel hoger.

Wat ik wel enorm waardeer is dat hij heel erg zn best doet om iets moois en passends te kopen ondanks dat hij zelf geen kinderen of neefjes en nichtjes heeft

Maar goed afgelopen week zoon zijn kinderfeestje gehad. En waar ik dacht dat het normaal was max 10 euro uit te geven kreeg hij gewoon serieus cadeau’s van meer dan 20 euro 😳 voor zn kinderfeestje.

Hij had overigens het meeste oog voor het kleinste cadeautje omdat dat van zn vriendinnetje kwam. Zij hebben het absoluut niet breed maar dat is hij gelijk met haar in elkaar gaan zetten.

Maar er staan nu dus nog 10 onuitgepakte dozen lego op het dressoir. Want ik wil niet dat hij alles maar gelijk uitpakt.

Ik zie zelf ook wel dat het een beetje scheef loopt. Voor deze feestdagen liggen alle cadeau’s er al. Maar voor volgend jaar ga ik het wel anders doen denk ik.

Er staan wel goede tips in dit topic.

Maar je doet het toch echt allemaal zelf. Ik vind dat jezelf ook wel erg naar de prijs kijkt, als je het eigenlijk niet kan missen moet je het niet uitgeven.

Los van of ik het kan betalen, ik wil helemaal niet zoveel spullen in huis. Dat de slaapkamer van je kind bijna een speelgoedwinkel is. Of dat trouwens dure of goedkopere spullen zijn, maakt dan niet eens uit. Ik lees hier al goede tips, en ik denk dat je zelf ook wel op de goede weg gaat komen. Op een of andere manier willen grootouders graag veel cadeautjes geven (tenminste, hier wel) dus het zou handig zijn dat aan banden te leggen, of reduceren tot wat praktische dingen die écht nodig zijn.
Boekjes vind ik trouwens altijd wel mooie cadeau's, nemen weinig ruimte in, maken geen herrie en zijn vaak ook nog educatief. 
Het mooie boek over sterren in de schoen doen, zou ik niet doen, schoencadeautjes zijn m.i. hele kleine dingetjes of iets lekkers. Ik kan me van vroeger ook kinderen herinneren die al met enorme schoencadeau's naar school kwamen (al het meenemen zou ik niet goed vinden). Maar goed, dat is alleen maar mijn mening hoor.
En wat anderen ook al schrijven, er moet iets te wensen over blijven, soms is 'nee' zeggen ook okee en dan ben je er toch ook veel blijer mee als je op een gegeven moment wel weer een wens ziet uitkomen?

Irregular_Choice schreef op 05-11-2021 om 23:51:

Hier ook 1 kind en we hebben het niet slecht. Ik geef eerlijk toe dat dochter verwend is met haar iPad Air, iPhone, switch, speelgoed, minimaal 3 keer per jaar op vakantie (camping, vakantiepark, maar ook VS), regelmatig dag pretpark en ook dure verjaardagskado’s. Voor Sinterklaas vroeg ze nu een iPhone 13 pro (of hoe dat ding ook heet, papa heeft er 1). Die kan ze op d’r buik schrijven. Heb gewoon gezegd dat ik die veel te duur vind voor haar en dat papa ervoor werkt elke dag. Ze krijgt onze oude telefoons en dat is prima. iPad dan weer wel een nieuwe ivm thuis les tijdens Corona. Met de verjaardag pak ik wel altijd uit. Geen €500,- maar zo rond de €200,-/€300,- zitten we meestal wel. Nieuwe kamer met custom made bed was wel veel duurder. Maar zo heeft ze een groot poppenhuis gehad, nieuwe berg trampoline, overnachting op een alpaca boerderij, Efteling abonnement. Daar geef ik best veel aan uit en ik benoem ook wel dat ze het erg goed heeft. Dat weet ze ook echt wel en daarvoor hoeft ze geen bedragen te weten. Overigens snap ik een nieuwe fiets ook wel. Wij wilden nu ook een nieuwe kopen, maar was niet leverbaar. Maar tweedehands was niet eens zo veel goedkoper. Schrok echt van die prijzen zeg! Kan je net zo goed een nieuwe kopen
En als ik zo lees dat hij zelf al wat weg wil geven aan kinderen die het niet zo goed hebben, dan lijkt het me dat hij het ook echt wel weet. Er is ook niks mis met verwennen vind ik. Als het inderdaad maar wel duidelijk is dat er ook een andere kant is. En zo te horen weet hij dat wel.

Hier is dochter trouwens echt een kniepert. Ze wil graag wat hebben uit de speelgoedwinkel, maar niet als ze het zelf moet betalen ze spaart alles op! Heeft zeker €500,- op haar eigen rekening staan van speelgoed dat verkocht is, zakgeld en gekregen geld voor rapport enz. Uitgeven doet ze niet graag, dus wat dat betreft gaat het prima met d’r.

Ik weet niet of je dit knieperig moet vinden of gewoon verstandig. Dit kind heeft al meer dan ze nodig heeft. Al mega verwend. Gelukkig koopt ze dan ook nog niets eens kleine dingetjes uit de speelgoed zaak. 

Vraag me in het algemeen wel af hoe dit dan later gaat of als er opeens minder geld is . Of deze kinderen dan niet verbaasd zijn dat ze niet meer alles kunnen krijgen of dan vinden dat ze daar recht op hebben