Gillende dochter
Hoi, ik heb een dochter van 9 jaar. Ze is heel lief en leuk en gezellig. Alleen als ze het ergens niet mee eens is gilt ze. En niet zo'n beetje, maar doofmakend. En helaas is ze het bijna iedere ochtend voor het naar school gaan ergens niet mee eens. Meestal begint het al met dat ze niet op wil staan. Of ik heb haar haren niet goed gedaan. Of ze wil niet tandenpoetsen. Ik weet echt niet meer wat ik aan dat gegil moet doen, ik het al geprobeerd het te negeren, straf te geven, boos te worden. Maar het doet haar allemaal niks, of ze gaat juist nog harder gillen. Mijn man wordt er echt helemaal gek van en wordt tegenwoordig enorm boos, wat niet echt fijn is voor de algehele sfeer in de ochtend. Het kan zo echt niet meer doorgaan, maar ik weet zo even niet wat te doen. Jullie misschien nog tips? Op deze manier ben ik ook echt bang van wat de buren van ons moeten denken..
Mijn eerste ingeving was; een keertje het gedrag spiegelen, dus ook als een idioot gaan gillen (misschien even de buren inlichten dat dit eenmalig is) en daarna met haar erover praten dat dat gillen dus echt geen oplossing is. Als je het ergens niet mee eens bent, dan kan je daar iets over zeggen, maar niet gaan gillen.
heb je al andere opties samen met haar verzonnen en geoefend?
Eerst eens heel goed en lang (kinderen houden niet van lang) uitleggen waarom je niet moet gillen.kleurrijk en Gespekt met een boel praktijkvoorbeelden. papa die op zijn werk gilt, mama die gilt bij de tandarts of als de melk net is uitverkocht.
uitleggen dat ze het nu als automatisme doet en ze zelf niet realiseert dat ze het doet
Zodanig gesprek, zonder verwijten aan haar. Presenteer haar maar als slachtoffer van haar eigen gedrag. Maar wel dat ze zelf aan het eind ook vind dat er NU wat moet veranderen anders zal ze opgroeien tot een gillende volwassene en ja ze zal begrijpen dat het een handicap is in de samenleving als je als enige gillend leeft
dan de oplossing presenteren. Je gaat er samen aan werken
je begint met 3 stickers. elke dag niet gegild een sticker erbij . Elke gil sticker eraf. Als je een week niet gegild heb wordt het beloond met iets kleins
Als er definitief gestopt is met gillen wordt het gevierd
Een duidelijke randvoorwaarde; in je gezin gilt of schreeuwt papa of mama ook nooit natuurlijk. In dat geval is het een verloren zaak en zal je zelf eerst ook aan de stickers moeten
Wat vindt ze er zelf van op een ander moment? Kan ze t dan anders zien?
Ik zou aangeven dat je hier gewoon klaar mee bent. Ze is 9, dus praten is goed mogelijk.
Kijk eens op een dag dat je niet hoeft te werken. Man wat eerder weg die dag zodat die geen last heeft/of geeft 
:
ze wil niet opstaan, weggaan en niks meer zeggen. Ze mag dan wel zelf op school zeggen waarom ze te laat is. Dag erop eigen wekker geven. Zelf verantwordelijk om op te staan.
Haren, prima, oud genoeg om zelf te doen.
Geen tanden poetsen, nou dan niet, jij bent dan niet schoon, jouw keus.
De strijd om de strijd moet eruit gaan.
Het klinkt ook alsof zowel je dochter als je man geen ochtendmensen zijn. Dan helpt het misschien ook wel iets om zoveel mogelijk dingen de avond ervoor al te regelen en in de ochtend zo weinig mogelijk te doen en zo weinig mogelijk tegen elkaar te praten.
Hier in huis zie ik vaak wrijving ontstaan tussen vader en kinderen omdat hij wel wakker en opgewekt is in de ochtend en de rest van het gezin niet. Kinderen zijn overigens 13 en bijna 17.
"Geen tanden poetsen, nou dan niet, jij bent dan niet schoon, jouw keus".
Dat moet je alleen doen als je het ook kan volhouden. Hou rekening met opmerkingen van de tandarts, want vaak wordt 2 x per dag poetsen wel aangeraden.
Ik heb de strijd bij mijn kinderen opgegeven en poets ook zelf niet in de ochtend. Wel neem ik altijd een xylitolkauwgumpje om alle restjes uit mijn kiezen te halen. Kan ook bij kinderen, als ze er maar aan denken het weg te gooien voor de schooldag begint.
Maar als je als ouder meer waarde hecht aan twee keer per dag goed poetsen - en daar valt wat voor te zeggen - dan zou ik dus niet "jij niet schoon, jouw keus" in de strijd gooien, want de kans is zeer groot dat ze die keus dan inderdaad maakt en daar voor haar 18e niet meer op terugkomt.
En "jouw keus, zelf weten, totdat je het ook echt doet en dan moet het alsnog zoals ik als moeder wil" is niet een heel handige insteek.
Hier twee gillende buurkinderen (6 en 3 jaar), dus even gezien vanuit de buurvrouw. NIET LEUK! Het zijn ontzettend leuke en originele kinderen, maar dat gegil als er iets niet helemaal gaat zoals zij willen... echt dramatisch. Uitslapen zit er hier in de zomer niet in. De ouders hebben engelengeduld en proberen de kinderen op redelijke toon tot bedaren te brengen. Dat helpt dus niet. Mijn eigen kind heeft gelukkig nooit zo gegild (die had weer andere onhebbelijkheden) dus ik weet de oplossing ook niet zo goed, maar ik denk dat ik zou zeggen dat alles wat je dochter wil ZEKER niet gebeurt als ze zo gilt. Gewoon je woorden gebruiken, dan kunnen we erover praten. Blijkbaar levert dat gegil je dochter iets op. Zorg dat je daarachter komt, dan kun je ervoor zorgen dat het niks meer oplevert en dan stopt het hopelijk.
absor schreef op 15-09-2022 om 12:30:
Eerst eens heel goed en lang (kinderen houden niet van lang) uitleggen waarom je niet moet gillen.kleurrijk en Gespekt met een boel praktijkvoorbeelden. papa die op zijn werk gilt, mama die gilt bij de tandarts of als de melk net is uitverkocht.
uitleggen dat ze het nu als automatisme doet en ze zelf niet realiseert dat ze het doet
Zodanig gesprek, zonder verwijten aan haar. Presenteer haar maar als slachtoffer van haar eigen gedrag. Maar wel dat ze zelf aan het eind ook vind dat er NU wat moet veranderen anders zal ze opgroeien tot een gillende volwassene en ja ze zal begrijpen dat het een handicap is in de samenleving als je als enige gillend leeft
dan de oplossing presenteren. Je gaat er samen aan werken
je begint met 3 stickers. elke dag niet gegild een sticker erbij . Elke gil sticker eraf. Als je een week niet gegild heb wordt het beloond met iets kleins
Als er definitief gestopt is met gillen wordt het gevierd
Een duidelijke randvoorwaarde; in je gezin gilt of schreeuwt papa of mama ook nooit natuurlijk. In dat geval is het een verloren zaak en zal je zelf eerst ook aan de stickers moeten
Bedankt voor deze reactie, heel hulpvol! En je hebt zeker gelijk met je randvoorwaarde, inmiddels mogen man en ik ook wel stickers gaan verzamelen..
Temet schreef op 15-09-2022 om 12:46:
Het klinkt ook alsof zowel je dochter als je man geen ochtendmensen zijn. Dan helpt het misschien ook wel iets om zoveel mogelijk dingen de avond ervoor al te regelen en in de ochtend zo weinig mogelijk te doen en zo weinig mogelijk tegen elkaar te praten.
Hier in huis zie ik vaak wrijving ontstaan tussen vader en kinderen omdat hij wel wakker en opgewekt is in de ochtend en de rest van het gezin niet. Kinderen zijn overigens 13 en bijna 17.
Zoveel mogelijk in de avond regelen scheelt inderdaad al wel, alleen moet ze helaas nog wel het bed uit zien te komen..
Vraag jezelf eens af wat je dochter wint door dit gedrag te vertonen?
Ga je extra zacht en lief met haar om waardoor ze aandacht van je opeist die ze anders niet zou krijgen? Koop je haar om met beloningen? Geef je toe en krijgt ze haar zin?
Er is iets wat haar triggert dit gedrag te blijven vertonen.
Misschien werkt het om haar meer controle te geven over de ochtend? Bijv:
Om 7 uur sta je op en en heb je 15 minuten om je kleren uit te zoeken en aan te trekken.
7:15 niet klaar? Jammer dan, volgende stap
Om 7:15 kom je naar beneden en smeer je je boterhammen en ontbijt je
7:45 niet klaar? Jammer dan, volgende stap
7:45 ga je tanden poetsen en je jas en schoenen aantrekken.
8:00 niet klaar? Jammer dan, naar school.
Niet toegeven, niet zeuren dat ze opschiet, niet mee bemoeien.
Zo geef je haar zowel autonomie, alswel een duidelijke boodschap dat ze je niet kan claimen in de ochtend.
Gaat ze vervolgens in haar pyjama, zonder ontbijt en zonder jas naar school?
Dan zal ze moeten leren om zich aan het programma te houden
Als ze standaard in de ochtend haar bed niet uit kan komen, dan moet ze 's avonds vroeger naar bed. Althans, dit zou je eraan kunnen koppelen (dat ze dus eerder naar bed moet als ze zo moeilijk blijft doen 's ochtends).
En misschien gaat ze ook wel te laat en is ze gewoon echt nog moe?
Knutselkei schreef op 15-09-2022 om 12:34:
Wat vindt ze er zelf van op een ander moment? Kan ze t dan anders zien?
Ik zou aangeven dat je hier gewoon klaar mee bent. Ze is 9, dus praten is goed mogelijk.
Kijk eens op een dag dat je niet hoeft te werken. Man wat eerder weg die dag zodat die geen last heeft/of geeft
ze wil niet opstaan, weggaan en niks meer zeggen. Ze mag dan wel zelf op school zeggen waarom ze te laat is. Dag erop eigen wekker geven. Zelf verantwordelijk om op te staan.
Haren, prima, oud genoeg om zelf te doen.
Geen tanden poetsen, nou dan niet, jij bent dan niet schoon, jouw keus.
De strijd om de strijd moet eruit gaan.
Ik weet eigenlijk niet wat ze er zelf van vindt. Ik heb haar wel vaker op een rustig moment gevraagd om het niet te doen en dan geeft ze wel aan dat ze het niet expres doet en gilt voordat ze erover na kan denken. Ik weet nog niet of ik het aandurf om haar die eigen verantwoordelijkheid te geven. Ze heeft ook nog een oudere zus en ze gaan samen met de bus naar school. Oudere zus vertrekt zeker weten niet zonder haar zusje, dus dan zit ik met twee kinderen in de stress. Ik moet eens nadenken of ik dat durf te proberen.. Haren doen kan ze inderdaad prima zelf, maar bijvoorbeeld vanmorgen vroeg ze me om het te vlechten.
Jippox schreef op 15-09-2022 om 13:23:
Als ze standaard in de ochtend haar bed niet uit kan komen, dan moet ze 's avonds vroeger naar bed. Althans, dit zou je eraan kunnen koppelen (dat ze dus eerder naar bed moet als ze zo moeilijk blijft doen 's ochtends).
En misschien gaat ze ook wel te laat en is ze gewoon echt nog moe?
Als ze moe is, is het inderdaad extra erg. Maar meestal ligt ze er gewoon op tijd in en maakt ze genoeg slaapuren. Ze houdt gewoon heel erg veel van uitslapen en is een echt avondmens.
MoederBarberin schreef op 15-09-2022 om 13:21:
Vraag jezelf eens af wat je dochter wint door dit gedrag te vertonen?
Ga je extra zacht en lief met haar om waardoor ze aandacht van je opeist die ze anders niet zou krijgen? Koop je haar om met beloningen? Geef je toe en krijgt ze haar zin?
Er is iets wat haar triggert dit gedrag te blijven vertonen.
Misschien werkt het om haar meer controle te geven over de ochtend? Bijv:
Om 7 uur sta je op en en heb je 15 minuten om je kleren uit te zoeken en aan te trekken.
7:15 niet klaar? Jammer dan, volgende stap
Om 7:15 kom je naar beneden en smeer je je boterhammen en ontbijt je
7:45 niet klaar? Jammer dan, volgende stap
7:45 ga je tanden poetsen en je jas en schoenen aantrekken.
8:00 niet klaar? Jammer dan, naar school.
Niet toegeven, niet zeuren dat ze opschiet, niet mee bemoeien.
Zo geef je haar zowel autonomie, alswel een duidelijke boodschap dat ze je niet kan claimen in de ochtend.
Gaat ze vervolgens in haar pyjama, zonder ontbijt en zonder jas naar school?
Dan zal ze moeten leren om zich aan het programma te houden
Ik denk dat ze er eerst niet veel mee won, misschien aandacht? Tegenwoordig krijgt ze het wel vaak voor elkaar dat ik meer voor haar doe, omdat ik zo snel mogelijk van het gegil af wil zijn. Ik weet het, fout, maar het sluipt erin.
Roze_Hommel schreef op 15-09-2022 om 13:28:
[..]
Ik denk dat ze er eerst niet veel mee won, misschien aandacht? Tegenwoordig krijgt ze het wel vaak voor elkaar dat ik meer voor haar doe, omdat ik zo snel mogelijk van het gegil af wil zijn. Ik weet het, fout, maar het sluipt erin.
Zolang jij de cyclus niet doorbreekt zal dochter dit gedrag laten zien.
Haar gedrag is een spiegel van het jouwe. Wil je dat het veranderd, dan zal jij haar anders moeten gaan benaderen
