Gillende dochter

Wij hadden maandenlang een gillende en boze dochter thuis. Ik ben het boek 'Jagen verzamelen en opvoeden' gaan lezen (of luisteren eigenlijk) en haar gedrag is compleet gedraaid. Ons gedrag ook btw. Zoveel meer rust.. ik zou dit boek aan iedere ouder met jonge kinderen aanraden. 

_Anoniem_ schreef op 15-09-2022 om 11:59:

Mijn eerste ingeving was; een keertje het gedrag spiegelen, dus ook als een idioot gaan gillen (misschien even de buren inlichten dat dit eenmalig is) en daarna met haar erover praten dat dat gillen dus echt geen oplossing is. Als je het ergens niet mee eens bent, dan kan je daar iets over zeggen, maar niet gaan gillen.

Dat is een goeie, je kan er een spelletje van maken, een rollenspel. Jullie zijn de kinderen en wij de ouders. En dan ook tijdens het spel keihard gaan gillen, dichtbij haar oor. Kijken hoe zij dit dan probeert op te lossen. 

Apiejapie schreef op 16-09-2022 om 08:23:

[..]

Dit boek maakt me nieuwsgierig, ik ga het op mijn lijstje zetten. Dankjewel.

Onze dochter huilt heel veel waarbij ze ook continu door de dag heen geluiden maakt, op monotone manier. Gekmakend vaak. Vooral voor haarzelf. Dat heeft te maken met haar trauma. Wat haar helpt is juist om haar in onze armen te nemen. Dan wordt ze rustig. Waarna ze daarna kan vertellen wat er aan de hand was/is. In paniek lukt haar dat niet.

Ik snap (had ik voordat we een getraumatiseerd kindje in huis hadden ook) dat mensen er wat vinden als ik haar knuffel als ze begint te krijsen en huilen. Heb nu geleerd dat dit gedrag niet altijd af te leren is en dat het soms echt een overlevingsmodus van een kind triggert.

Ik hoop voor jullie dat er bij jullie dochter gauw een ommezwaai komt. Ik weet namelijk hoe het in al je vezels kan gaan zitten, al die ongewenste geluiden. Hoorde mensen wel eens zeggen dat ze hun huilbaby nog hoorden als ze niet bij elkaar waren, en daar kan ik me nu alles bij voorstellen. Ik ben zelfs gefocust, onbewust, op haar ademhaling. Zodra dat ze anders gaat ademhalen staat mijn systeem meteen 'aan'.

Ik lees dat je dochter best wat meer verantwoordelijkheid kan krijgen. Onthoud kinderen niet van de zelfstandigheid die ze vaak meer in zich hebben dan volwassenen willen geven. Daar groeien kinderen van. En dat kan in jullie geval er misschien voor zorgen dat ze zich een stap omhoog beweegt, waardoor het gillen (wat je meestal ziet bij juist jongere kinderen) minder wordt. Waarom als ouder bijv broodtrommels klaarmaken? Kunnen kinderen prima zelf. Vooral een kind wat zelf met de bus gaat met oudere zus. Focus eens op wat voor grote meid ze is en wat voor gedrag daarbij past. Laat haar ontdekken of dat haar helpt.

Sterkte. En neem op tijd zelf afstand ajp bijv je man thuis is. Je hoeft niet beiden in het gegil te zitten.

Jij gaat dit boek erg waarderen. Je stipt meteen een aantal hele belangrijke punten aan.

 1 je kind heeft vaak behoefte aan lieve woorden, rust en/of lichaamscontact als ze boos/gefrustreerd/ongelukkig zijn. De tip terugschreeuwen zou ik dus, na het lezen van dit boek, nooit meer aanraden. Voel je zelf boosheid opkomen, doe je lippen op elkaar en loop eventueel even weg. Praat weer met je kind als je lief en geduldig bent. 

2. Kinderen willen van nature samenwerken en groot zijn. Als jouw kind gilt, gedraagt ze zich als een baby. Als ze rustig met jou communiceert, gedraagt ze zich als een grote meid. Dit zijn de enige woorden die je tegen haar hoeft te gebruiken. En ga in de samenwerking. Deel verantwoordelijkheden. Op hun tempo. Als je iets van je vraagt en je kind wordt boos, heb je iets te moeilijks gevraagd. Ga een stapje terug en kijk wat ze wel aankan. 

bblok schreef op 16-09-2022 om 08:20:

[..]

Dat is een goeie, je kan er een spelletje van maken, een rollenspel. Jullie zijn de kinderen en wij de ouders. En dan ook tijdens het spel keihard gaan gillen, dichtbij haar oor. Kijken hoe zij dit dan probeert op te lossen.

Jij geeft als tip om keihard in het oor je van Kind te gillen.. besef wel dat jij, als ouder, het voorbeeld bent voor je kind. Door te gillen en te schreeuwen kan een kind zich ontzettend onveilig voelen. Op deze manier houdt het gedrag in stand. 

absor schreef op 15-09-2022 om 12:30:

Eerst eens heel goed en lang (kinderen houden niet van lang) uitleggen waarom je niet moet gillen.kleurrijk en Gespekt met een boel praktijkvoorbeelden. papa die op zijn werk gilt, mama die gilt bij de tandarts of als de melk net is uitverkocht.
uitleggen dat ze het nu als automatisme doet en ze zelf niet realiseert dat ze het doet
Zodanig gesprek, zonder verwijten aan haar. Presenteer haar maar als slachtoffer van haar eigen gedrag. Maar wel dat ze zelf aan het eind ook vind dat er NU wat moet veranderen anders zal ze opgroeien tot een gillende volwassene en ja ze zal begrijpen dat het een handicap is in de samenleving als je als enige gillend leeft

dan de oplossing presenteren. Je gaat er samen aan werken

je begint met 3 stickers. elke dag niet gegild een sticker erbij . Elke gil sticker eraf. Als je een week niet gegild heb wordt het beloond met iets kleins

Als er definitief gestopt is met gillen wordt het gevierd

Een duidelijke randvoorwaarde; in je gezin gilt of schreeuwt papa of mama ook nooit natuurlijk. In dat geval is het een verloren zaak en zal je zelf eerst ook aan de stickers moeten

Zo grappig! Ik zie het zo voor me, een volwassene die bij elk ongemak gaat gillen. Daar kun je leuke absurde sketches mee maken. Maar zonder gekheid, soms kom je bij het oplossen van gedragsproblemen een heel eind met wat humor. 

Suuus schreef op 16-09-2022 om 10:14:

[..]

Jij gaat dit boek erg waarderen. Je stipt meteen een aantal hele belangrijke punten aan.

1 je kind heeft vaak behoefte aan lieve woorden, rust en/of lichaamscontact als ze boos/gefrustreerd/ongelukkig zijn. De tip terugschreeuwen zou ik dus, na het lezen van dit boek, nooit meer aanraden. Voel je zelf boosheid opkomen, doe je lippen op elkaar en loop eventueel even weg. Praat weer met je kind als je lief en geduldig bent.

2. Kinderen willen van nature samenwerken en groot zijn. Als jouw kind gilt, gedraagt ze zich als een baby. Als ze rustig met jou communiceert, gedraagt ze zich als een grote meid. Dit zijn de enige woorden die je tegen haar hoeft te gebruiken. En ga in de samenwerking. Deel verantwoordelijkheden. Op hun tempo. Als je iets van je vraagt en je kind wordt boos, heb je iets te moeilijks gevraagd. Ga een stapje terug en kijk wat ze wel aankan.

Zo eens met wat je schrijft! Denk dat wij hierin veel dezelfde visie hebben. 

Dat onze meid zich soms als baby gedraagt heeft te maken met haar trauma, dan vervalt ze in haar reptielenbrein waardoor praten op dat moment 0 effect heeft. Later wel. 

Ik ga het boek bestellen. Vanuit samenwerking, liefde en respect naar elkaar opvoeden spreekt me meer aan dan met de harde hand. Want niet wil zeggen dat ik niet ook heel duidelijk kan zijn naar onze kinderen. Denk dat jouw boek een goede aanvulling is. Bedankt voor de tip!

MamaE schreef op 16-09-2022 om 11:30:

Bij trauma's of ontwikkelingsachterstand is de situatie en daarmee ook de benadering heel anders. Een kind dat gilt uit angst is iets anders dan een kind dat gilt omdat het NU iets wil.
Dus een normale negenjarige zou ik niet gaan knuffelen als die gaat gillen bij alles wat niet leuk is of waarin ze haar zin wil doordrijven.

Dat begrijp ik. Wilde ook vooral hart onder de riem steken dat je soms gek kunt worden van het geluid. Bij een kind zit nu eenmaal geen uit-knopje. En tegelijkertijd kan het zo zijn dat juist de aanpak van tot rust brengen beter blijkt te werken dan andere manieren. Op een gegeven moment weet je het als ouder ook niet altijd, en kan een andere blik met andere aanpak misschien net een beetje helpend zijn. 

Suuus schreef op 16-09-2022 om 10:17:

[..]

Jij geeft als tip om keihard in het oor je van Kind te gillen.. besef wel dat jij, als ouder, het voorbeeld bent voor je kind. Door te gillen en te schreeuwen kan een kind zich ontzettend onveilig voelen. Op deze manier houdt het gedrag in stand.

Je hebt gelijk hoor, het was meer bedoelt als echt rollenspel, dat ze haar gedrag gespiegeld krijgt en dat jij ook jouw gedrag ziet wat zij zal nadoen. Dat ze merkt dat gillen vervelend is om aan te horen en dat jij merkt wat jouw reactie wat ze nadoet, oproept. Maar het boek wat hier aangeraden wordt lijkt mij een veel betere tip. Ik heb wat stukjes gelezen. Heel mooi! Ik spreek verder ook niet uit ervaring, mijn kinderen hebben nooit een driftbui gehad of zomaar gegild.