Even een hart onder de riem nodig
hallo,
Ik heb reeds eerder een draadje gestart over mijn oudste dochter.
Hier moet ik iets mee, maar vind het lastig te bepalen wat de beste stap is.
En soms denk ik weleens dat ik het zelf misschien niet goed doe.
Dat we al -10 staan om te beginnen en wat moet dan een therapeut wel niet denken van onze situatie.
Wij zijn namelijk een samengesteld gezin. Waarvan de bonus zoon autistisch is.
Mijn kinderen weten niet anders dan dat wij dit gezin hebben want dit is al zo sinds dat mijn oudste 1.5 is.
Alleen het brengt natuurlijk wel uitdagingen met zich mee.
Ik en mijn man hebben zelden onenigheid hoor dus dat is het niet. Maar je hebt te maken met verschillende kindjes en die hebben natuurlijk hun eigen perikelen onder elkaar.
Ik merk dat mijn oudste dochter zich steeds 'meet' aan zijn dochter. Die is namelijk wel vlot met fietsen, rolschaatsen etc.
Mijn dochter kan het ook, maar is wat later en onhandige. Maar andersom is ze weer beter in leren, maar ja dat is niet boeiend voor haar. En dat snap ik wel.
Punt is alleen dat ze onwijs lang blijft hangen in het 'ik kan nooit iets' gevoel. En ik niet weet hoe ik dat moet omdraaien. Want dat lukt niet. En ook niet op een later moment want als ik er dan weer over begin wordt ze boos.
En dan denk ik soms dat het komt door dit gezin. Maar goed, aan de andere kant heeft ze dit ook met haar eigen zus.
Dus dat blijft, ook als ik ga scheiden.
En dan hebben we deze ochtend. De oudste komt al moe uit bed omdat ze 'schoolwerk niet leuk vindt'. Ik vraag haar om uitleg maar dat kan of wil ze niet geven. Ze weet het niet zegt ze als ik voorbeelden geef van waarom ze het niet leuk zou kunnen vinden.
De jongste is van nature al een meisje die moeilijk uit bed komt dus dat was ook drama. Boos zijn en gillen.
Dat komt later wel weer redelijk goed, maar bij het afzetten bij het kdv was ze nog steeds chagrijnig.
En dan moet ik ook nog naar mijn werk war ik niet leuk vindt.
Dus je begrijpt dat mijn koek nu al op is om 08.14 uur. 
En dit gaat niet dagelijks zo hoor en normaliter kan ik wel wat meer hebben.
Maar door de zorgen over de oudste, wordt alles versterkt.
En vraag ik mij af of ik niet beter alleen met mijn kinderen verder kan gaan.
Dan heb ik die struggles in elk geval niet meer.
Conclusie: ik heb even pep talk nodig. Of tips of weet ik wat, gewoon iets.
Ondanks dat ik geen hoge pet op heb van hulpverlening, ben ik in het belang van mijn kind echt wel bereid te kijken naar wat nodig is.
Een iq test, misschien ergens naartoe voor een test op iets in autistisch spectrum, een cursus voor faalangst, ik weet het nog niet.
Daarnaast ben ik ook echt wel trots op ons gezin. Maar ik kan mij voorstellen dat anderen het zouden kunnen zien als -10achter. Bij voorbaat al. Omdat we samengesteld zijn. Het zal nooit compleet vlekkenloos gaan, zeker niet in de puberteit straks. Die illusie heb ik niet.
Maar trots ben ik. Op het feit dat wij al 5.5 jaar dit gezin draaiende houden.
Dat wij proberen iedereen te horen in dit gezin en te geven wat ze nodig hebben. Dat ze elkaar al jaren kennen. Dat onze meiden de eerste maanden elkaar de ogen vol gooiden met zand, maar nu kop en komt zijn met ook af en toe ruzie en frustratie.
Onze jongste die van ons samen is. Waar ik ons gezin voor bij elkaar wil houden.
Die gek is met iedereen in dit gezin.
Maar ja, er zijn ook moeilijkheden natuurlijk.
We zijn nooit een kerngezin.
Er is weleens jaloezie. Nu de oudsten ouder worden merk je dat meer. Vooral als kleine zus meer naar stiefzus toe trekt of stiefzoon meer naar mijn dochter. Die combinaties werken namelijk beter dan 'eigen' gek genoeg. Waarschijnlijk omdat ze elkaar minder vaak zien.
Het is soms echt wel druk, maar ze hebben ook zoveel lol en kunnen zo heerlijk spelen met z'n allen.
Vorig jaar zijn we naar een camping geweest met z'n allen in een stacaravan. Was dat een uitdaging? Ja. En op het moment zelf in de laatste dagen was ik er echt klaar mee. Maar onze kinderen vonden het fantastisch. En dan weet ik weer waarom ik het doe.
Tor zover over ons gezin.
Kipspies schreef op 04-04-2022 om 19:44:
[..]
Welke stap hebben jullie eerst gezet qua hulp?
Speltherapie. Daarna IQ test omdat IB er dacht aan hoogbegaafdheid. Wat niet zo was. Speltherapie is laagdrempelig, daar kun je sowieso mee beginnen. Wordt gedeeltelijk vergoed uit een aanvullende zorgverzekering. Als dit niet afdoende is of niet genoeg is raad ik jullie wel aan om een complete test te doen bij een GGZ instelling. Dus en IQ test en persoonlijkheidstesten....om te kijken of er sprake is van autisme of ADD. Alleen een IQ test vond ik niet zo waardevol. Wordt betaald door gemeente, moet je wel een jeugd GGZ instelling hebben die een contract heeft met de gemeente waar je woont.
Verder heeft zoon ' jongens therapie ' gehad bij Outback Explorers. Dat was een gelukkige toevalstreffer. Deze man had zoon goed door en heeft ons uiteindelijk goed verwezen en daar heeft hij uiteindelijk ook een hele goede SOVA training gevolgd. Hij heeft zoon en ons ook begeleid met de overstap naar een andere school. Ook dat heeft goed uitgepakt. Zoon heeft helaas te maken gehad met behoorlijk heftig pestgedrag waar hij nog de littekens van draagt. Dus we zijn er nog lang niet. En dat is dan gelijk mijn laatste tip. Ik las je vorige topic en begreep dat je dochter er ook wat buiten viel en soms.gepest wordt? Houd dat in de gaten en modder niet door als er geen verandering plaats vindt of als je kind steeds meer alleen komt te staan. Als er iets is waar wij spijt van hebben is het dat wij ons kind te lang in een voor hem onveilige.situatie hebben gelaten. Verder hebben we hier zeer goede ervaringen met de scouting zowel dochter als zoon. Ook dan kunnen ze oefenen met sociale contacten.
Leene schreef op 04-04-2022 om 22:04:
[..]
Speltherapie. Daarna IQ test omdat IB er dacht aan hoogbegaafdheid. Wat niet zo was. Speltherapie is laagdrempelig, daar kun je sowieso mee beginnen. Wordt gedeeltelijk vergoed uit een aanvullende zorgverzekering. Als dit niet afdoende is of niet genoeg is raad ik jullie wel aan om een complete test te doen bij een GGZ instelling. Dus en IQ test en persoonlijkheidstesten....om te kijken of er sprake is van autisme of ADD. Alleen een IQ test vond ik niet zo waardevol. Wordt betaald door gemeente, moet je wel een jeugd GGZ instelling hebben die een contract heeft met de gemeente waar je woont.
Verder heeft zoon ' jongens therapie ' gehad bij Outback Explorers. Dat was een gelukkige toevalstreffer. Deze man had zoon goed door en heeft ons uiteindelijk goed verwezen en daar heeft hij uiteindelijk ook een hele goede SOVA training gevolgd. Hij heeft zoon en ons ook begeleid met de overstap naar een andere school. Ook dat heeft goed uitgepakt. Zoon heeft helaas te maken gehad met behoorlijk heftig pestgedrag waar hij nog de littekens van draagt. Dus we zijn er nog lang niet. En dat is dan gelijk mijn laatste tip. Ik las je vorige topic en begreep dat je dochter er ook wat buiten viel en soms.gepest wordt? Houd dat in de gaten en modder niet door als er geen verandering plaats vindt of als je kind steeds meer alleen komt te staan. Als er iets is waar wij spijt van hebben is het dat wij ons kind te lang in een voor hem onveilige.situatie hebben gelaten. Verder hebben we hier zeer goede ervaringen met de scouting zowel dochter als zoon. Ook dan kunnen ze oefenen met sociale contacten.
Dankjewel Leene.
Ik heb soms het idee dat ze er niet geheel bij hoort. Ze zegt dat ze het leuk heeft, maar zo voelt het bij mij niet. Maar dat komt ook door haar buien thuis. En als ik dan hoor dat de hele klas een vervelend rijmwoord op haar naam geroepen had toen juf even weg was, dan lijkt mij dat niet zo gezellig.
Sandra1964 schreef op 04-04-2022 om 17:42:
mijn dochter was ook altijd een doemdenker, niks lukte haar en ze had altijd pech. Ik heb toen een tijdlang twee geldpotjes neergezet, een voor m'n dochter, als ze alweer pech had moest ze daar een euro in doen. Als ze daarintegen geluk had, zou ik een euro betalen. Prompt viel ze en zei "nou daar gaat m'n eerste euro". Ik probeerde dat dan steeds om te draaien naar iets positiefs, in dit geval "maar je viel naast de tafel en gelukkig niet er tegenaan dat zou pas pech zijn! dus in dit geval kost het MIJ een euro". Mijn bedoeling was om haar bewust te maken dat er altijd iets positiefs is, omdenken.
Met "ik kan niks" is het misschien iets lastiger maar misschien wel de moeite waard, het gaat om bewustwording.
Mooie aanpak! Vooral het ombuigen/omdenken erbij!
Kipspies schreef op 05-04-2022 om 06:01:
[..]
Dankjewel Leene.
Ik heb soms het idee dat ze er niet geheel bij hoort. Ze zegt dat ze het leuk heeft, maar zo voelt het bij mij niet. Maar dat komt ook door haar buien thuis. En als ik dan hoor dat de hele klas een vervelend rijmwoord op haar naam geroepen had toen juf even weg was, dan lijkt mij dat niet zo gezellig.
Nee dat is niet leuk zacht uitgedrukt. De klas tegen 1 kind is foute boel. Een keer nou ja... Dat kan een keer gebeuren maar als zo iets vaker gebeurd zou ik echt aan de bel trekken. Heeft ze vriendinnen? Speelafspraken? Uitnodigingen voor feestjes?
Kipspies schreef op 05-04-2022 om 06:01:
[..]
Dankjewel Leene.
Ik heb soms het idee dat ze er niet geheel bij hoort. Ze zegt dat ze het leuk heeft, maar zo voelt het bij mij niet. Maar dat komt ook door haar buien thuis. En als ik dan hoor dat de hele klas een vervelend rijmwoord op haar naam geroepen had toen juf even weg was, dan lijkt mij dat niet zo gezellig.
Dat is zeker niet leuk en iets om in de gaten te houden. Maar bedenk wel dat juist voor kinderen die het op school niet zo makkelijk hebben een liefdevol, stabiel en veilig thuis extra belangrijk is.
MamaE schreef op 05-04-2022 om 09:51:
[..]
Dat is zeker niet leuk en iets om in de gaten te houden. Maar bedenk wel dat juist voor kinderen die het op school niet zo makkelijk hebben een liefdevol, stabiel en veilig thuis extra belangrijk is.
Ja en daarom schrijf ik dit hier ook
Leene schreef op 05-04-2022 om 09:46:
[..]
Nee dat is niet leuk zacht uitgedrukt. De klas tegen 1 kind is foute boel. Een keer nou ja... Dat kan een keer gebeuren maar als zo iets vaker gebeurd zou ik echt aan de bel trekken. Heeft ze vriendinnen? Speelafspraken? Uitnodigingen voor feestjes?
Ja er komen weleens meisjes spelen. Feestjes wordt ze niet of nauwelijks voor uitgenodigd helaas..
Kipspies schreef op 05-04-2022 om 19:19:
[..]
Ja er komen weleens meisjes spelen. Feestjes wordt ze niet of nauwelijks voor uitgenodigd helaas..
Ik zou persoonlijk toch eens goed gaan doorvragen bij de juf en IBer of ze haar eens extra in de gaten willen houden. Mijn zoon was ook heel ongelukkig op school en werd ook nauwelijks uitgenodigd en had weinig tot geen speelafspraken.
Gelukkig dat er wel eens meisjes komen spelen.
Kijk als ze het zelf geen probleem vindt en liever alleen wil zijn, dan is dat zo. Maar het zou best wel eens kunnen zijn dat ze zich geen raad weet in die klas en overprikkeld thuis komt. En weinig veiligheid ervaart. Sommige kinderen groeien lastiger op... met hobbels en bobbels. Inderdaad probeer thuis zo veel mogelijk een gezellig thuis te bieden.
Leene schreef op 05-04-2022 om 20:02:
[..]
Ik zou persoonlijk toch eens goed gaan doorvragen bij de juf en IBer of ze haar eens extra in de gaten willen houden. Mijn zoon was ook heel ongelukkig op school en werd ook nauwelijks uitgenodigd en had weinig tot geen speelafspraken.
Gelukkig dat er wel eens meisjes komen spelen.
Kijk als ze het zelf geen probleem vindt en liever alleen wil zijn, dan is dat zo. Maar het zou best wel eens kunnen zijn dat ze zich geen raad weet in die klas en overprikkeld thuis komt. En weinig veiligheid ervaart. Sommige kinderen groeien lastiger op... met hobbels en bobbels. Inderdaad probeer thuis zo veel mogelijk een gezellig thuis te bieden.
Ik heb het in groep 2 al aangekaart. Hier gaf de juf toen aan dat ze gezellig meespeelt en dat haar niks opvalt verder.
In deze groep, groep 3, heb ik het weer aangekaart. Een andere juf en wederom wordt aangegeven dat zij dit niet zien. Ze zien een meisje die leuk speelt met anderen, vaak haar vinger opsteekt en niet bang is om iets te zeggen. Het is zelfs zo geweest dat mijn dochter thuis kwam en steeds aangaf ruzie te hebben met een meisje dat eerst veel kwam spelen hier. Dit maakte veel indruk want ze kwam vaak huilend thuis. Ik heb toen gebeld met school en de juf zou het in de gaten houden. Dit groepjes waarin ze zitten zijn toen gewisseld en sindsdien zit er weer een stijgende lijn in. In de zin van dat ze niet meer huilt en wat vaker meisjes komen spelen.
Ik weet niet wat ik nog meer kan doen. Als ik dochter vraag vind ze schoolwerk stom. Maar heeft ze meestal 'een leuke' dag gehad.
Maar toch twijfel ik dus weleens.
Leene schreef op 05-04-2022 om 20:02:
[..]
Ik zou persoonlijk toch eens goed gaan doorvragen bij de juf en IBer of ze haar eens extra in de gaten willen houden. Mijn zoon was ook heel ongelukkig op school en werd ook nauwelijks uitgenodigd en had weinig tot geen speelafspraken.
Gelukkig dat er wel eens meisjes komen spelen.
Kijk als ze het zelf geen probleem vindt en liever alleen wil zijn, dan is dat zo. Maar het zou best wel eens kunnen zijn dat ze zich geen raad weet in die klas en overprikkeld thuis komt. En weinig veiligheid ervaart. Sommige kinderen groeien lastiger op... met hobbels en bobbels. Inderdaad probeer thuis zo veel mogelijk een gezellig thuis te bieden.
Ik probeer elke dag met beide meisjes tijd door te brengen 1 op 1. Al is het tien minuten na mijn werk. Ze hebben beide hun eigen bed ritueel, waar ik ook aandacht aan ze besteed. Ik ga ook weleens alleen met 1 van beide op stap. Ik vind dat fijn en belangrijk, zeker in dit gezin. Wij gaan ook een week zonder de kinderen van mijn man op vakantie. Daarnaast ook een korte vakantie met zijn allen. 1 dag per week hebben we film of spelletjes avond. Kinderen mogen dan opblijven, lekkers op tafel en dan maken we er een gezellige avond van. We zijn veel buiten te vinden. Wandelen, speelbos etc.
Maar dochter is gewoon ook een meisje die niet zo gauw tevreden is. Moppert vaak en veel. Ik vind dat lastig, vooral voor haar.
Kipspies schreef op 05-04-2022 om 20:17:
[..]
Ik heb het in groep 2 al aangekaart. Hier gaf de juf toen aan dat ze gezellig meespeelt en dat haar niks opvalt verder.
In deze groep, groep 3, heb ik het weer aangekaart. Een andere juf en wederom wordt aangegeven dat zij dit niet zien. Ze zien een meisje die leuk speelt met anderen, vaak haar vinger opsteekt en niet bang is om iets te zeggen. Het is zelfs zo geweest dat mijn dochter thuis kwam en steeds aangaf ruzie te hebben met een meisje dat eerst veel kwam spelen hier. Dit maakte veel indruk want ze kwam vaak huilend thuis. Ik heb toen gebeld met school en de juf zou het in de gaten houden. Dit groepjes waarin ze zitten zijn toen gewisseld en sindsdien zit er weer een stijgende lijn in. In de zin van dat ze niet meer huilt en wat vaker meisjes komen spelen.
Ik weet niet wat ik nog meer kan doen. Als ik dochter vraag vind ze schoolwerk stom. Maar heeft ze meestal 'een leuke' dag gehad.
Maar toch twijfel ik dus weleens.
Dan zou ik toch nog maar even aankijken als ze nu minder huilt en er meer meisjes komen, zeker omdat ze ook nog maar in groep 3 zit. Het kan zijn dat ze snel overprikkeld is en dan is een schooldag ook heel lang. Over een paar jaar kan het anders zijn.
Kipspies schreef op 05-04-2022 om 20:21:
[..]
Ik probeer elke dag met beide meisjes tijd door te brengen 1 op 1. Al is het tien minuten na mijn werk. Ze hebben beide hun eigen bed ritueel, waar ik ook aandacht aan ze besteed. Ik ga ook weleens alleen met 1 van beide op stap. Ik vind dat fijn en belangrijk, zeker in dit gezin. Wij gaan ook een week zonder de kinderen van mijn man op vakantie. Daarnaast ook een korte vakantie met zijn allen. 1 dag per week hebben we film of spelletjes avond. Kinderen mogen dan opblijven, lekkers op tafel en dan maken we er een gezellige avond van. We zijn veel buiten te vinden. Wandelen, speelbos etc.
Maar dochter is gewoon ook een meisje die niet zo gauw tevreden is. Moppert vaak en veel. Ik vind dat lastig, vooral voor haar.
Ik denk dat jullie het hartstikke goed doen. Echt.
En zoals al een paar keer eerder gezegd sommige kinderen worden wat moeizamer groot. Hebben meer begeleiding nodig en stoten vaker hun neus. Maar dat hoeft nog niet te zeggen dat het niet goed komt, wellicht zal ze later beter in haar vel komen te zitten. Je kunt altijd naar iets laagdrempeligs gaan als een speltherapeut. Dat is ook niet zo beladen voor een kind. Kan je misschien geruststellen of juist verder verwijzen als zij dat nodig vindt. Het is niet zo erg om wat extra hulp te vragen.
Leene schreef op 05-04-2022 om 21:14:
[..]
Ik denk dat jullie het hartstikke goed doen. Echt.
En zoals al een paar keer eerder gezegd sommige kinderen worden wat moeizamer groot. Hebben meer begeleiding nodig en stoten vaker hun neus. Maar dat hoeft nog niet te zeggen dat het niet goed komt, wellicht zal ze later beter in haar vel komen te zitten. Je kunt altijd naar iets laagdrempeligs gaan als een speltherapeut. Dat is ook niet zo beladen voor een kind. Kan je misschien geruststellen of juist verder verwijzen als zij dat nodig vindt. Het is niet zo erg om wat extra hulp te vragen.
Een speltherapeut, gaat dat via de huisarts? Ik ga eens op onderzoek uit.
Ik denk ook dat jullie het goed doen. Tevreden zijn met wat er wel is, is ook een belangrijke les om te leren. Het is niet in het belang van je kind om net zo hard te lopen tot altijd alles precies is zoals ze het wil.
Sommige kinderen vinden het leven best wel een beetje gedoe. Ik had dat als kind ook wel een beetje. Dat begon al met geboren worden, dat vond ik al gedoe. Ik was een week te laat en zelfs toen moest ik er nog uit getrokken worden. Mijn dochter is daar zo anders in. Die vindt alles wat er te doen is in het leven leuk en geniet overal veel meer van dan ik vroeger. Mijn zus was ook meer zoals mijn dochter.
Ik heb mezelf wel eens betrapt op de gedachte dat als ik ter wereld was gekomen onder dezelfde omstandigheden als mijn dochter (veel te vroeg), dat ik het dan niet gered zou hebben, los van dat de medische mogelijkheden toen ook beperkter waren.
Zoals Leene al zegt, sommige kinderen ervaren wat meer hobbels in het leven.
Dat betekent niet dat het niet goed kan komen. Ook als je niet altijd in al haar wensen en grillen mee gaat.
