Even een hart onder de riem nodig
hallo,
Ik heb reeds eerder een draadje gestart over mijn oudste dochter.
Hier moet ik iets mee, maar vind het lastig te bepalen wat de beste stap is.
En soms denk ik weleens dat ik het zelf misschien niet goed doe.
Dat we al -10 staan om te beginnen en wat moet dan een therapeut wel niet denken van onze situatie.
Wij zijn namelijk een samengesteld gezin. Waarvan de bonus zoon autistisch is.
Mijn kinderen weten niet anders dan dat wij dit gezin hebben want dit is al zo sinds dat mijn oudste 1.5 is.
Alleen het brengt natuurlijk wel uitdagingen met zich mee.
Ik en mijn man hebben zelden onenigheid hoor dus dat is het niet. Maar je hebt te maken met verschillende kindjes en die hebben natuurlijk hun eigen perikelen onder elkaar.
Ik merk dat mijn oudste dochter zich steeds 'meet' aan zijn dochter. Die is namelijk wel vlot met fietsen, rolschaatsen etc.
Mijn dochter kan het ook, maar is wat later en onhandige. Maar andersom is ze weer beter in leren, maar ja dat is niet boeiend voor haar. En dat snap ik wel.
Punt is alleen dat ze onwijs lang blijft hangen in het 'ik kan nooit iets' gevoel. En ik niet weet hoe ik dat moet omdraaien. Want dat lukt niet. En ook niet op een later moment want als ik er dan weer over begin wordt ze boos.
En dan denk ik soms dat het komt door dit gezin. Maar goed, aan de andere kant heeft ze dit ook met haar eigen zus.
Dus dat blijft, ook als ik ga scheiden.
En dan hebben we deze ochtend. De oudste komt al moe uit bed omdat ze 'schoolwerk niet leuk vindt'. Ik vraag haar om uitleg maar dat kan of wil ze niet geven. Ze weet het niet zegt ze als ik voorbeelden geef van waarom ze het niet leuk zou kunnen vinden.
De jongste is van nature al een meisje die moeilijk uit bed komt dus dat was ook drama. Boos zijn en gillen.
Dat komt later wel weer redelijk goed, maar bij het afzetten bij het kdv was ze nog steeds chagrijnig.
En dan moet ik ook nog naar mijn werk war ik niet leuk vindt.
Dus je begrijpt dat mijn koek nu al op is om 08.14 uur. 
En dit gaat niet dagelijks zo hoor en normaliter kan ik wel wat meer hebben.
Maar door de zorgen over de oudste, wordt alles versterkt.
En vraag ik mij af of ik niet beter alleen met mijn kinderen verder kan gaan.
Dan heb ik die struggles in elk geval niet meer.
Conclusie: ik heb even pep talk nodig. Of tips of weet ik wat, gewoon iets.
Kipspies schreef op 05-04-2022 om 22:01:
[..]
Een speltherapeut, gaat dat via de huisarts? Ik ga eens op onderzoek uit.
Nee wij hebben via school de naam gekregen van een goede speltherapeute en ons aangemeld. Dat werd toen een gedeelte uit de aanvullende verzekering vergoed ( ik dacht via alternatieve therapie of zo?? ) maar wij hebben ook een gedeelte zelf moeten betalen. Kijk je verzekering even na. Het is al wel weer 7 jaar geleden dus ik hoop dat het nog zo werkt. Of kijk eens op de site van speltherapeuten.
To, heel kort, praktische informatie. Wij hebben de speltherapie via de huisarts gevonden. En werd vergoed door het gebiedsteam van de gemeente. Dit was 2 jaar geleden.
Bedankt voor jullie reacties. Ik ga eens informeren. Deze week gaat hey overigens tot nu toe verder goed. Ikzelf ben ook weer redelijk in mijn element, mede door mijn draadje hier.
Het scheiden komt dan voort uit het gevoel dat mijn oudste niet goed kan aarden in dit gezin. Maar goed, met mijn jongste kind gaat ze net zo om en die hoort toch echt bij mij. Ook al zouden wij gaan scheiden.
Alleen is het dan misschien minder druk voor haar.
En soms ben ik weleens benauwd voor de toekomst; als alles in de puberteit zit, of dat wel goed komt dan.
Kipspies schreef op 07-04-2022 om 07:15:
Bedankt voor jullie reacties. Ik ga eens informeren. Deze week gaat hey overigens tot nu toe verder goed. Ikzelf ben ook weer redelijk in mijn element, mede door mijn draadje hier.
Het scheiden komt dan voort uit het gevoel dat mijn oudste niet goed kan aarden in dit gezin. Maar goed, met mijn jongste kind gaat ze net zo om en die hoort toch echt bij mij. Ook al zouden wij gaan scheiden.
Alleen is het dan misschien minder druk voor haar.
En soms ben ik weleens benauwd voor de toekomst; als alles in de puberteit zit, of dat wel goed komt dan.
Maar je oudste kind heeft helemaal geen herinneringen meer aan de periode voordat ze dit gezin had. En ze heeft ook geen ander gezin. Een scheiding lijkt me echt veel traumatischer voor beide kinderen en absoluut niet de oplossing.
Over de puberteit valt echt nog niks te zeggen. Er zijn kinderen die als kind heel lief en makkelijk waren die veranderen in vreselijke pubers en kinderen die met de jaren juist beter hun draai vinden in het leven. Het is ook niet zinvol om je daar nu al zorgen over te maken. Geniet van wat je nu wel hebt en kijk naar wat je op dit moment voor haar kan doen voor zover mogelijk en redelijk.
Soms kan het zo helpen alles even op te schrijven, jezelf terug te lezen en dan te bedenken ‘waar ben ik in hemelsnaam mee bezig’. Klinkt alsof je dat bereikt hebt en dat je geholpen heeft.
En die puberteit? Komt ook wel weer. Er zijn altijd beren op de weg te bedenken, maar je weet pas wat voor beren (grizzly, bruine of knuffelberen) het zijn als je daar bent. Misschien valt het mee. Misschien niet. Je daar druk over maken helpt je nu niet, en straks ook niet.
Biebel schreef op 07-04-2022 om 10:38:
Soms kan het zo helpen alles even op te schrijven, jezelf terug te lezen en dan te bedenken ‘waar ben ik in hemelsnaam mee bezig’. Klinkt alsof je dat bereikt hebt en dat je geholpen heeft.
En die puberteit? Komt ook wel weer. Er zijn altijd beren op de weg te bedenken, maar je weet pas wat voor beren (grizzly, bruine of knuffelberen) het zijn als je daar bent. Misschien valt het mee. Misschien niet. Je daar druk over maken helpt je nu niet, en straks ook niet.
Wat leuk. Die ga ik onthouden. Ik voorzie nog wel eens grizzly beren en ontmoet dan een knuffelbeer 😀
