Elke dag strijd met naar school gaan
onze zoon bijna 7 maakt elke ochtend enorme stampij omdat hij naar school moet. Er is niets aan de hand tor 8.05 dat hij zijn schoenen aan moet etc, dan begint het drama. Ik wil niet naar school mama. Ik vraag hem altijd uitgebreid waarom niet en altijd is het het zelfde antwoord. Ik wil die stomme werkboekjes niet maken mama. Ik heb hem gevraagd of hij gepest wordt, dat is het niet ( hij is enorm sociaal en heeft veel vriendjes ) ik heb ondertussen al 2 10 min gesprekken gehad op school en hij doet het hartstikke goed, het gedrag wat hij thuis laat zien herkennen zijn 2 juffen niet. Hij is geconcentreerd, serieus, vol aandacht, lief en luisterd goed naar instructies en helpt anderen. Zodra ik uit beeld ben zet hij een glimlach op en is er niks meer aan de hand. Mijn man zegt dat onze zoon mij probeert te manipuleren. Ik ben aandachtsvol geweest, luisterend en gezegd ik snap je maar je moet nou eenmaal naar school. Wij moeten ook dingen doen die we niet altijd leuk vinden. Ik ben liefdevol geweest door hem te troosten en zacht te zijn, in alle gevallen krijg ik hem uiteindelijk wel op de fiets en huilt hij en moppert hij tot we op school zijn. Afgelopen vrijdag weer gesprek gehad met juf en onze zoon. Afspraak gemaakt samen dat het nu echt klaar moest zijn want dat hij het goed doet en dat dit niet nodig is en daar was hij het mee eens. Ik had echt gehoopt dat het nu klaar zou zijn, maar helaas vanmorgen nog groter drama dan normaal. Hij vertoont dit gedrag alleen bij mij. Mijn man is heel direct en heel consequent, ik ben meer pedagogisch ingesteld. Ik weet nu echt niet meer wat te doen en wat de reden is van dit gedrag.
Groetjes Elisabeth
Het gedrag van je man overnemen een optie?
Ondanks dat het resultaat niet zoals gewenst is, zou ik blijven doen wat je doet.
Je man geeft geen ruimte voor de ervaring van je zoon, maar dat betekent niet dat je zoon het dan niet ervaart. Hij moet het dan alleen zelf maar regelen. En dat kan zich ook wel eens tegen je man (gaan) keren.
Onze oudste protesteerde niet zo, was in de klas de ideale leerling. Ze was wel regelmatig ziek thuis met hoofd- en buikpijn. Wij hadden een sterk vermoeden van hoogbegaafdheid, school beloofde steeds om ernaar te kijken en door te toetsen, maar daar kwam het steeds niet van. We hebben haar in groep 4 uiteindelijk laten testen. Daar bleek ze inderdaad flink hoog te scoren (140). Ze is naar fulltime hb-onderwijs gegaan. En pas toen merkten we hoe ongelukkig ze eigenlijk was. Ze ging weer dansen en zingen, plaste niet meer in bed.
Als jouw kind aangeeft dat hij werkboekjes stom vindt, zou ik toch eens met de juf kijken of hij geen moeilijker werk kan krijgen. En of ze hem kunnen doortoetsen om te kijken waar hij staat.
Diezijnvanmij schreef op 20-01-2025 om 09:17:
Ondanks dat het resultaat niet zoals gewenst is, zou ik blijven doen wat je doet.
Je man geeft geen ruimte voor de ervaring van je zoon, maar dat betekent niet dat je zoon het dan niet ervaart. Hij moet het dan alleen zelf maar regelen. En dat kan zich ook wel eens tegen je man (gaan) keren.
Dat kan . Maar nu zie je alleen maar groter drama.
is dat fijn voor zoon ??
je hebt een pb
Je kunt in de middag doortastend zijn en op een moment van rust vinger aan de pols houden hoe hij school ervaart en het contact aan blijven gaan en verbinding blijven zoeken. Dan geef je hem de aandacht die hij waarschijnlijk nodig heeft, maar leert hij ook dat je problemen niet oplost door in de ochtend stampij te maken.
school is leuk maar thuis kan nog steeds leuker zijn. Dat is helemaal niet gek. Ook grote mensen hebben heel vaal geen zin om naar hun werk te gaan. Niet omdat werk stom is, maar weekend is leuker.
Ik zou zeker ook je mans methode nadoen. Je kan ook beetje ‘talk to kids’ erin gooien. ‘Ik zie dat je liever thuis blijft. Je voelt je ….. dat school begint. je het ook zo leuk thuis. Ja mama snapt het hoor gelukkig wordt het snel drie uur en dan kom ik je weer halen. Nu gaan we vriendies opzoeken ‘. En dan echt afsluiten en gaan. Je geeft zelf de ruimte voor meer drama wsl
Beetje lichter maken kan papa of mama ook een keertjr naspelen hoe het is als een volwassene op die manier naar zijn werk gaat. Hier moet wel ruimte voor zijn hoor, moet wel luchtig. Kan je ook bij avondeten een keer bespreken oid
Kan het zijn dat hij gewoon een dijk van een ochtendhumeur heeft? Zeker in deze donkere tijden niet zo heel gek.
Ik vond school ook niets aan. Nog vóór de eerste keer niet. Toen ik daar eenmaal was geweest wist ik dat iedereen onverbiddelijk was en had ik het er niet meer over.
Er waren kinderen die school leuk vonden. Die vond ik onbegrijpelijk. Iedereen zat daar te spinzen op "ijsvrij" e.d.
Sorry, ik val er een beetje over dat je de afspraak hebt gemaakt dat het nu echt klaar moet zijn..... een afspraak die je maakt op school, waar hij de hele dag zijn best doet om maar net te doen alsof hij een heel normaal kind is dat gewoon mee doet met alles terwijl hij thuis zijn andere kant laat zien. Ik zou die afspraak nog maar eens even rustig thuis nabespreken.
Ben je er al echt achter waarom je zoon niet wil? Ik snap dat het voor jullie niet leuk is als je zoon protesteert als hij naar school moet, maar voor zoon is het ook niet leuk om niet naar school te willen, dus ik zou nog eens even goed proberen te achterhalen wat er echt aan de hand is.
Krijgt zoon al verdiepend werk?
Mijn oudste dochter deed het op school ook super goed en was zo'n leerling waarvan een docent er wel 30 van in de klas wil. Maar thuis was het niet houdbaar. Het was minder erg toen ze zonlezen, rekentijgers, rekenenXl en aanvullend project werk kreeg, maar het ging niet voorbij. Uiteindelijk laten testen, een erg hoog IQ en andere kenmerken van een HB leerling en sinds ze naar de voltijds HB klas gaat hebben we echt een veel leuker kind thuis (al was het ook echt wel een tijd wennen).
Schemerlampje schreef op 20-01-2025 om 09:19:
Onze oudste protesteerde niet zo, was in de klas de ideale leerling. Ze was wel regelmatig ziek thuis met hoofd- en buikpijn. Wij hadden een sterk vermoeden van hoogbegaafdheid, school beloofde steeds om ernaar te kijken en door te toetsen, maar daar kwam het steeds niet van. We hebben haar in groep 4 uiteindelijk laten testen. Daar bleek ze inderdaad flink hoog te scoren (140). Ze is naar fulltime hb-onderwijs gegaan. En pas toen merkten we hoe ongelukkig ze eigenlijk was. Ze ging weer dansen en zingen, plaste niet meer in bed.
Als jouw kind aangeeft dat hij werkboekjes stom vindt, zou ik toch eens met de juf kijken of hij geen moeilijker werk kan krijgen. En of ze hem kunnen doortoetsen om te kijken waar hij staat.
Hier exact dezelfde ervaring als Schemerlampje. Mijn kind verveelde zich dood op school. Hij had in de kleuterklas al extra uitdaging en toen ging het redelijk en hij was af en toe een dagje thuis met hoofdpijn.
Wij hebben de IQ test pas laten doen toen hij 11 was toen het echt niet meer ging. Daarna is hij zonder groep 8 naar de middelbare gegaan. Die test hadden we veel eerder moeten doen, hij is gewoon echt 6 jaar diepongelukkig geweest op school. Goede cijfers, veel vriendjes maar niemand begreep hem echt. Als hij met een groepje iets moest doen leek het wel alsof het groepje Nederlands sprak en mijn zoon Chinees. Dat ging dan niet eens over samen iets doen voor echte schoolvakken maar bijvoorbeeld een kasteel bouwen van de grote blokken die bij de kleuters in de gang lagen. Zoon zag dat kasteel meteen voor zich, wist hoe hij aan moest pakken maar kreeg het groepje niet zover dat er echt een kasteel kwam te staan. Dat bleef bij een 3 lagen half-steens-verband vierkant en verder kwam het niet.
Als school geen uitdaging biedt voor het kind is het vreselijk om daar iedere dag naartoe te moeten voor een groot deel van de dag.
Kaaaaaaaatje schreef op 20-01-2025 om 11:12:
Sorry, ik val er een beetje over dat je de afspraak hebt gemaakt dat het nu echt klaar moet zijn..... een afspraak die je maakt op school, waar hij de hele dag zijn best doet om maar net te doen alsof hij een heel normaal kind is dat gewoon mee doet met alles terwijl hij thuis zijn andere kant laat zien. Ik zou die afspraak nog maar eens even rustig thuis nabespreken.
Ben je er al echt achter waarom je zoon niet wil? Ik snap dat het voor jullie niet leuk is als je zoon protesteert als hij naar school moet, maar voor zoon is het ook niet leuk om niet naar school te willen, dus ik zou nog eens even goed proberen te achterhalen wat er echt aan de hand is.
Krijgt zoon al verdiepend werk?
Mijn oudste dochter deed het op school ook super goed en was zo'n leerling waarvan een docent er wel 30 van in de klas wil. Maar thuis was het niet houdbaar. Het was minder erg toen ze zonlezen, rekentijgers, rekenenXl en aanvullend project werk kreeg, maar het ging niet voorbij. Uiteindelijk laten testen, een erg hoog IQ en andere kenmerken van een HB leerling en sinds ze naar de voltijds HB klas gaat hebben we echt een veel leuker kind thuis (al was het ook echt wel een tijd wennen).
Ik sluit me hierbij aan. Juist dat ze het op school niet herkennen vind ik extra reden om hem serieus te nemen. Want anderen zien dus niet dat hij zich niet goed voelt op school.
En ja, je moet moet naar school, ja, jij moet ook werken, maar als jij niet op je plek zit op je werk, zoek je ook een andere baan of taak-invulling.
Als je avatar echt een foto van jezelf is zou ik die aanpassen ivm het recht op privacy van je zoon.
Verder zou ik op een ander moment met je zoon praten om erachter te komen wat hij zo verschrikkelijk vindt op school.
Ik vind de vergelijking met volwassenen die ook wel eens iets moeten doen wat ze niet leuk vinden onzinnig. Volwassen hebben meestal zelf veel meer regie over hun leven dan een kind dat naar school moet.
Het lijkt me zeker zinvol om uit te zoeken of er iets achter het gedrag van je zoon zit. Er kan sprake zijn van te weinig uitdaging. Maar het hoeft natuurlijk niet per se...
