Dochter zelf vermaken bijna 8

Dochter of zoon? Niet dat het iets uitmaakt.

Wij zeggen gewoon nee, en dan verveel je je maar. Prima. Wordt het zeuren? Dan naar je kamer. Grenzen stellen. Ik zorg dat ik wel elke dag iets samen doe - spelletje, kletsen, kleuren, even spelen maar ik ben geen entertainment on demand.

Dat zou mij ook pittig lijken! Onze twee meisjes spelen gelukkig veel samen maar kunnen zichzelf ook redelijk vermaken, daar hebben we denk ik geluk mee gehad.

Ik denk dat het idd ook een kwestie is van iets meer grenzen stellen. 
Nee vandaag kan je niet met vriendinnetje bij ons spelen, maar misschien wel bij haar?
Nee, ik heb nu geen tijd of energie om met je te spelen. Nu ga je even een half uurtje zelf iets doen. Ze is echt wel op een leeftijd dat je kunt uitleggen dat je wat tijd voor jezelf nodig hebt omdat jouw emmertje leegloopt. Wissel meer af tussen iets met haar doen (probeer iets te vinden waar jij ook energie van krijgt, bijvoorbeeld samen naar het bos oid) en tijd voor jezelf.

Nu zit je in een vicieuze cirkel waarbij alles teveel wordt. Dat is voor niemand fijn!

Pfff dat lijkt me heel zwaar! Wij hebben twee kinderen en waar onze zoon heel goed zelf kan spelen vind dochter dat veel lastiger. Terwijl we de opvoeding echt niet heel anders doen.
Het is hier heel gebruikelijk dat spelen om en om gaat. Natuurlijk komt dat niet helemaal precies uit maar dat is wel ongeveer de intentie. Zoals hier boven ook geschreven is het stellen van duidelijke grenzen heel belangrijk. Dochter nodigt het liefst iedere dag een vriendinnetje bij ons thuis uit maar dat gaan we niet doen. In de ochtend zeg ik altijd of ze iemand kan uitnodigen en of dat bij ons thuis kan of ergens anders. Nu zij 7 is gaat ze ook vaker zelf op pad de buurt door op zoek naar vriendjes of zelf ergens aanbellen. Is dat bij jullie niet ook mogelijk?

Het is ook echt een kwestie van leren. Zelf leren spelen, doorzetten als ze heel erg moeilijk gaan doen en leren vervelen.

Als ze morgens zo vroeg wakker is, wat doen jullie dan? Gaan jullie voor haar uit bed of gaat dat anders?

Als aanvulling: het is heel normaal om tegen andere kinderen en ouders te zeggen dat het bij jullie niet uitkomt omdat jij er even geen zin in hebt. Dan is het of niet spelen of samen ergens anders spelen.

Wat maakt dat jij dit niet durft te zeggen?

Je kunt geen nee zeggen, schrijf je. Daar zit de crux, volgens mij. In alles wat je in je OP beschrijft. Toch maar gaan oefenen en door dat ongemak heen dat het je geeft.

je hebt het opgegeven en durft geen nee te zeggen. Dat klinkt nogal vermijdend. Begrenzen kost tijd en je moet er consequent in zijn. Het leest alsof je dat erg lastig vindt. En daar zit de angel, vermoed ik. Want kind krijgt toch diens zin en wordt niet geleerd dat dingen echt anders moeten. Nu is stil doen misschien best lastig, maar op de kamer blijven lijkt me een duidelijke afspraak. 
Hoe moet je kind leren zich aan afspraken te houden als je jezelf niet aan afspraken houdt? Hoe moet je kind leren begrenzen als jij zelf niet kunt begrenzen? 
Het is lastig, maar het valt te leren. Oefening baart kunst. 

Naast de tips die al genoemd zijn kan ik nog wat anders toevoegen. In de periode dat ik als nanny werkte heb ik bij verschillende gezinnen met alleenstaande kinderen gewerkt. Het was niet ongebruikelijk om een nanny in te huren ookal waren de ouders gewoon thuis. Als je een dikke portemonnee hebt kun je dat ook altijd nog overwegen. Ik begon bij sommige al om 7.00uur, dan was kind al aangekleed en had ontbijt al op, zat voor de tv te wachten op mij. Als ik kwam gingen we spelen tot kind naar school ging zodat ouders rustig konden ontbijten, make-uppen, krant lezen etc. En zo ook smiddags kind uit school halen en mee spelen en soms tot 18 a1900ur ook eten. Het was dus niet echt oppassen maar meer entertainment dienst draaien bij alleenstaande kinderen. Een kind heeft er ook niet voor gekozen alleen te zijn en in mijn ervaring kosten die altijd meer werk dan meer kinderen in een gezin. Je kunt dat ook een dag in de week doen zo een oppas nemen zodat je tijd voor jezelf hebt. 

avds schreef op 07-03-2024 om 12:22:

We hebben een uiltjeswekker wat aangeeft wat dag en nacht is.... Alarm ingesteld.... Aangegeven dat ze voordat de wekker piept niet van haar kamer af mag.
Aangegeven dat als ze wakker is proberen moet te slapen... En als dat niet lukt een boekje moet lezen.
Zachtjes moet doen....
Alleen uit bed mag om te plassen en dan weer in bed slapen...
Niks geen effect.
Je hoort gebonk of de deur word dicht gegooid.
We hebben het opgegeven onder de noemer 'ooit zal het beter gaan'.

Wij gaan er niet uit, je bent wel wakker en valt niet meer in slaap. Of ze staat naast het bed met een of andere mededeling of verhaal

Als je dochter voldoende speelgoed heeft en knutsel en tekendpullen, wat maakt dan dat ze zichzelf niet kan vermaken? 

Heeft ze iets wat ze leuk vindt, bijvoorbeeld tekenen?

Heeft jou dochter voldoende concentratie om een 'taakje' af te maken? Zoals een tekening enz? Daarbij sla ik ook even aan op het vroege wakker worden. Dat is opvallend vroeg. 

misschien klinkt dit wat groot, maar kan het zijn dat jou dochter een taakje, zoals 'alleen spelen' niet overziet? En bij begin van het spelen zeer snel afgeleidt is en dan jou aandacht vraagt? Kortom: dat ze niet voldoende focus heeft voor waar ze mee bezig is op dat moment? Dat is wel even iets om goed op te letten. Hoe gaat dat op school?

kan ze het bijvoorbeeld wel als je haar een taakje geeft en dat ze voor een x tijd (eierwekker) En dat ze daarna opruimen en Iets anders gaan doen? Hulpmiddel; je kan haar speelgoed en tekenspulken en knutselspullen op foto zetten en in een bakje doen, en als tijd X voorbij is, dan kiest ze een volgende activiteit om te doen. Door haar aan tafel uit het bakje met foto's te laten kiezen, maar je het visueel overzichtelijker voor haar.

Mag ze daarbij even geen aandacht vragen, dan maak je een stoplicht met de kleur rood en zet je bij haar neer (bijv. Van een keukenrol gemaakt). En je maakt een groene, dan mag ze wel iets komen vragen of vertellen.

Zoiets, misschien kan je er iets mee.

Hoe laat gaat kind slapen? Wellicht tijd om wat later naar bed te gaan, zou kunnen schelen.

Hier hielp overigens om samen te spelen als opstart en daarna zelf verder te laten gaan. Bijvoorbeeld samen plaatje uitzoeken bij strijkkralen maken, helpen met eerste kralen uitzoeken. Daarna kind duidelijk laten weten (met klok erbij): nu zelf verder. En dan af en toe langs lopen en zeggen dat het resultaat zo mooi is, en wat wordt er hard gewerkt enzo

Ziet ze bij jullie dat jullie fijne dingen voor jezelf doen en daar plezier aan beleven? 

Samen opstarten kan inderdaad ook wel helpen. En je geeft aan dat je er vaak snel bij wordt geroepen als iets niet lukt. Dan kun je ook prima aangeven: probeer het nog maar een paar keer zelf, misschien lukt het dan wel. Hoe het nu gaat leert ze minder goed om zelf problemen op te lossen. En dan de hemel in prijzen als ze er dan uiteindelijk toch zelf uitkomt. Is goed voor haar zelfvertrouwen en zelfstandigheid!