Dochter nog geen uitnodiging voor feestjes gehad
Hebben meer mama's dit gehad? Ik heb een lieve dochter van 4 jaar die sinds de zomervakantie naar school gaat. Ze is erg gevoelig en doet het hartstikke goed op school. Alleen ze heeft tot nu toe nog geen kaartje gekregen voor een feestje. En elke keer is dit zo'n enorme teleurstelling voor haar. Ik weet dat ze nog maar in groep 1 zit en dat dat nog alle kanten op kan, maar ik vind het zelf zo hard dat er uitnodigingen op het schoolplein worden uitgedeeld en zij zit hier elke keer niet bij.. Haar hart breekt en de mijne ook, het gebeurt onder haar neus. Ze snapt het ook niet en ziet het als een totale afwijzing. De tranen springen dan in haar ogen.
Nu helpt het voor mij ook niet mee om mijn emoties onder controle te houden ivm zwangerschap haha. Dus thuis breek ik wel, niet in haar bijzijn.
Ik probeer er voor haar te zijn en zeg dat ze ook best verdrietig mag zijn, en dat sommige kindjes een paar kinderen mogen uitnodigen. Maar dan zegt ze uiteraard waarom kiezen ze dan niet voor mij. Ze heeft gelukkig wel een vast vriendinnetje. Maar die is tot nu toe vaker op feestjes gekomen en zij niet. Hebben jullie tips hoe ik hier het beste mee om kan gaan, ook voor haar? Ik ben zelf ook een behoorlijk gevoelig persoon. Ik weet ook dat zulke dingen bij het leven horen en dat ze dat vaker zal meemaken, maar soms ben ik zoekende hoe ik dit het beste kan proberen niet aan te trekken. En hoe ik haar kan helpen.
Is ze zelf al jarig geweest en heeft ze een feestje gegeven? Nee -> want ze is vier zeg je -> daar komt dat door
In groep 1 zijn 2 a 3 kindjes op een ‘feestje’ meer dan genoeg en men nodigt doorgaans gewoon uit waar ze zelf geweest zijn. Volgend jaar is dit probleem opgelot want dan gaat ze naar het feestje van dat beste vriendinnetje
echt als je je hier in groep 1 al druk om gaat maken worden het nog 14 lange jaren (tot ze volwassen is). Jij relaxt betekent zij relaxt dus zeg gewoon komt vanzelf schat school is nog 8 jaar.
Is dit wel echt, of naar aanleiding van een ander topic?
absor schreef op 03-03-2025 om 10:45:
Is ze zelf al jarig geweest en heeft ze een feestje gegeven? Nee -> want ze is vier zeg je -> daar komt dat door
In groep 1 zijn 2 a 3 kindjes op een ‘feestje’ meer dan genoeg en men nodigt doorgaans gewoon uit waar ze zelf geweest zijn. Volgend jaar is dit probleem opgelot want dan gaat ze naar het feestje van dat beste vriendinnetje
echt als je je hier in groep 1 al druk om gaat maken worden het nog 14 lange jaren (tot ze volwassen is). Jij relaxt betekent zij relaxt dus zeg gewoon komt vanzelf schat school is nog 8 jaar.
Precies dit. Heel soms mag een 4 jarige voordat het een eigen feestje heeft gegeven naar een feestje van een ander maar dat zijn echt uitzonderingen.
Hier werden in groep 1 geen feestjes gegeven en in groep 2 door een paar kinderen. Die dan ook maar een paar kinderen uitnodigden.
Ze is 4 en heeft dus zelf nog geen feestje gegeven. Dat speelt zeker mee. Meestal worden kinderen terug gevraagd waar ze zelf ook zijn geweest. Zeker op die leeftijd en ze maar maximaal 4 a 5 kinderen mogen uitnodigen. In zulke gevallen val je al snel buiten de boot.
Leren omgaan met teleurstelling is lastig op die leeftijd maar in het leven wel nodig. Niet leuk maar helaas kan je nu eenmaal niet overal bij zijn. Ik vond het in het begin ook niet leuk dat kind niet altijd werd gevraagd,maar aan de andere kant kind kan zelf ook niet iedereen vragen uit de klas. Het gaat dus twee kanten op. Nu heb ik het makkelijk want ik heb een kind die het heel leuk vindt dat ze gevraagd wordt maar het ook niet zo boeit als dat niet zo is. Ook niet als het feestje direct vanuit school vrolijk vertrekt.
Hier op school mogen uitnodigen niet uitgedeeld worden. Ook niet op het schoolplein. Dit om idd verdrietige kinderen te voorkomen, zeker op die jonge leeftijd. Uitnodigingen gaan via whatsapp of worden thuis gebracht. Maar kinderen weten wel van elkaar wie er op een feestje komt.
zoon werd voor het eerst uitgenodigd toen hij bijna 5 was. Ik zou me voor dit schooljaar zeker niet druk maken. Het aantal kindjes dat wordt uitgenodigd is zeer beperkt.
Het is wel sneu dat de uitnodigingen zo openlijk worden uitgedeeld. Wat is de regel van school hierover? Bij zoon op school is de regel dat er op school geen uitnodigingen worden uitgedeeld, precies om wat er nu bij jouw dochter gebeurd. Niet dat ze het niet te weten komt en niet teleurgesteld kan zijn als het niet zo openlijk gebeurd, maar het kan wel helpen.
Hoewel jouw kind zeker haar eigen behoeftes zal hebben, zal ze ook veel van jouw gevoelens spiegelen. Dus probeer het voor jezelf te relativeren. Dat ze op 4-jarige leeftijd (net een half jaar in groep 1) al een vast vriendinnetje heeft, is al best bijzonder! Prijs je daarin gelukkig, zat kinderen hebben dat niet in groep 1 (en ook dat is oke). En kinderfeestjes gaan meestal pas lopen vanaf een jaar of 5. Deels omdat de slogan 'Ik nodig jou uit, als jij mij uitnodigt' nog altijd over het schoolplein gaat, maar ook deels omdat ouders aansturen op het uitnodigen van kinderen met wie je echt regelmatig afspreekt. Als jouw dochter pas een half jaar in groep 1 zit, zal ze soms net bij de groep zitten die wel lief gevonden wordt, maar nog niet lang genoeg in zicht is om bij de eindkeuze te zitten.
En weet je, ook als ze straks wel meer in zicht is, ook dan zal ze niet aan de lopende band uitnodigingen krijgen. Jouw kind ziet elk klasgenootje dat een uitnodiging uitdeelt, dus in een volle klas zie je 30x een kind dat uitnodigingen uitdeelt. En dus 30x niet uitgenodigd worden. Maar er vanuit gaande dat je zelf ook maar 3 of 4 vriendjes uitnodigt, is het ook best realistisch dat je kind sowieso 26 niet-uitnodigingen per jaar blijft zien. Zelfs als ze straks populairder is.
Dat ze nu tranen in haar ogen krijgt, is logisch want ze is 4. Maar ergens zijn er ook hoge verwachtingen ontstaan dus, die jij misschien ook wel een beetje deelt. Kijk eens of je jouw én haar verwachtingen naar beneden kan bijstellen.
Dank voor de reacties!
Van sommige reacties krijg ik een beetje een beklemd gevoel. Daar klinkt veel oordeel doorheen en dat vind ik jammer.
Nu voel ik een beetje de noodzaak om mijzelf te verdedigen.
Ik ben gevoelig, mijn kind is gevoelig, maar dat betekent niet dat ik mijn emotie bovenop die van haar leg. Ik ben me heel bewust van het feit dat dit in het leven zo werkt, maar als je zelf een behoorlijk gevoelig persoon bent loop je gewoon eerder tegen iets aan. Een ander kan zich daar sneller overheen zetten, prijs jezelf gelukkig.
Als zij over zoiets heel verdrietig is kan ik haar troosten. Ik zit niet als een labiel persoon met haar mee te huilen. Dat wil niet zeggen dat het mij vanbinnen niet raakt, dat doet het wel.
Mijn verwachtingen liggen niet hoog, ik geef ook aan dat zulke dingen bij het leven horen. Ik heb juist geen verwachtingen omdat dit allemaal nieuw is. Ik probeer te zeggen dat doordat dit allemaal nieuw voor ons is ik ergens hoop dat dit wordt herkend, en dat het allemaal wel goed gaat komen. Dat wil ik wel even duidelijk maken.
Ik zou niet te makkelijk zeggen dat een ander zich makkelijker over zoiets heen kan zetten. Dat weet je namelijk helemaal niet.
Iedereen licht hier toe dat het heel normaal is om niet uitgenodigd te worden als een kind nog maar zo kort naar school gaat. Dit kun je dus ook aan je dochter uitleggen. En het zou jou in ieder geval moeten helpen om het je niet zelf zo aan te trekken
Mijn jongste wordt bijna 6 en is van klasgenootjes pas op 2 kinderfeestjes geweest en 1 van vriendje buiten school. Soms loopt het zo. Hier worden uitnodigingen meestal niet op school uitgedeeld, en de klassen zijn klein wat ook nog zorgt voor minder feestjes in het algemeen.
Zijn oudere broer heeft er stuk meer gehad, dus op die dagen probeer ik met jongste regelmatig ook wat leuks te gaan doen.
heeft je dochter wel al speelafspraakjes? De kinderen waar vaker mee gespeeld / afgesproken werd, werden ook voor feestjes uitgenodigd.
Bij kiezen voor feestje gaf ik mijn dochter daar soms een tip over: en x? Daar spreek je vaak mee af. Oh ja, x natuurlijk ook. Kinderen waar ik niks over hoorde / waar niet mee afgesproken werd, kwamen dan ook niet bij mij op om voor te stellen.
Als ze pas vier is dan is het aantal feestjes nog niet zo groot en het aantal kinderen ook niet. Het is dus niet gek dat ze nog niet is uitgenodigd. Dat komt vast wel.
Het zal helpen als ze haar eigen verjaardag heeft gevierd (dan wordt ze teruggevraagd). Kijk verder ook of je dochter speelafspraken kan maken met wat vriendinnen. Zoals Mugske zegt: de kinderen met wie de speelafspraken zijn hebben een grotere kans uitgenodigd te worden voor een feestje.
En verder snap ik heel goed dat het jou wat doet en je dochter ook. Maar heb vertrouwen, het komt goed. Als er weer een feestje is waar ze niet voor is uitgenodigd: even balen, en dan iets anders gaan doen, en het niet te groot maken.
Tot slot vind ik het gek dat de uitnodigingen op school zo openlijk gedeeld worden. Dat zorgt inderdaad voor teleurstellingen.
Misschien kan je dat met de juf of school bespreken?
Dankjewel @Stormvogel voor je begrip! Het probleem is een beetje dat ze wel speelafspraakjes heeft, maar dit nog veel van haar vraagt waardoor ik soms een grens moet stellen. En natuurlijk zal een feestje dan ook veel van haar vragen, maar dat wil je ze natuurlijk niet ontnemen.
En juist met degene waar ze mee heeft gespeeld kreeg ze geen kaartje van. Dus dat was voor haar een extra teleurstelling denk ik. Ik probeer het inderdaad zelf te relativeren voor haar en hier niet zelf over te beginnen of focussen., maar dat neemt niet weg dat het ook wat met mij doet.
@Mugs, ik zeg nadrukkelijk 'kan'. 😉 Prijs jezelf gelukkig als je dit wel kan😄
Er zijn kinderen die nog minder lang op school zijn die het wel krijgen.
Ik heb het verder over reacties die invulling geven aan hoe ik ermee om zou gaan of wat mijn verwachtingen zijn. Dat licht ik toe.
Ik ga eens navragen wat de regel op school is. En ze zal het daarna misschien heus nog weleens mee kunnen krijgen, maar een kaartje wat aan je neus voorbij gaat komt natuurlijk wel heel dichtbij zo.
Anna1991 schreef op 03-03-2025 om 11:52:
Dank voor de reacties!
Van sommige reacties krijg ik een beetje een beklemd gevoel. Daar klinkt veel oordeel doorheen en dat vind ik jammer.
Nu voel ik een beetje de noodzaak om mijzelf te verdedigen.
Ik ben gevoelig, mijn kind is gevoelig, maar dat betekent niet dat ik mijn emotie bovenop die van haar leg. Ik ben me heel bewust van het feit dat dit in het leven zo werkt, maar als je zelf een behoorlijk gevoelig persoon bent loop je gewoon eerder tegen iets aan. Een ander kan zich daar sneller overheen zetten, prijs jezelf gelukkig.
Als zij over zoiets heel verdrietig is kan ik haar troosten. Ik zit niet als een labiel persoon met haar mee te huilen. Dat wil niet zeggen dat het mij vanbinnen niet raakt, dat doet het wel.
Mijn verwachtingen liggen niet hoog, ik geef ook aan dat zulke dingen bij het leven horen. Ik heb juist geen verwachtingen omdat dit allemaal nieuw is. Ik probeer te zeggen dat doordat dit allemaal nieuw voor ons is ik ergens hoop dat dit wordt herkend, en dat het allemaal wel goed gaat komen. Dat wil ik wel even duidelijk maken.
Niet bewust. Dat geloof ik direct. Want ik geloof oprecht dat jouw emotie op haar leggen echt niet jouw intentie is. Toch voelen kinderen, zeker gevoelige kinderen, jouw gevoelens en emoties haarfijn aan.
Ik was zelf ook zo en nog steeds ben ik soms sneller geraakt of denk ik sneller dat iemand iets aardigs zegt bv maar het eigenlijk niet meent. Ik ben daarom ook heel wantrouwend naar mensen.
Ik merkte dat mijn kind dit soms overnam, ook zij is een gevoelig meisje maar met de jaren, ze is nu 9, gaat het beter en beter.
Zelf heb ik therapie gehad om beter ermee om te kunnen gaan. Niet te veel te piekeren over dingen en dingen me minder te laten raken of er mee zitten. Gaat uiteraard nog steeds niet altijd goed, ook afhankelijk van hoe ik hormonaal sta 🙈 maar wel steeds beter en beter. Misschien zou zoiets jou ook kunnen helpen? Ik heb groepstherapie gehad en het was ook fijn om te horen van anderen dat i niet de enige was die dit had want soms voelde ik me echt een aansteller.
absor schreef op 03-03-2025 om 10:45:
Is ze zelf al jarig geweest en heeft ze een feestje gegeven? Nee -> want ze is vier zeg je -> daar komt dat door
In groep 1 zijn 2 a 3 kindjes op een ‘feestje’ meer dan genoeg en men nodigt doorgaans gewoon uit waar ze zelf geweest zijn. Volgend jaar is dit probleem opgelot want dan gaat ze naar het feestje van dat beste vriendinnetje
echt als je je hier in groep 1 al druk om gaat maken worden het nog 14 lange jaren (tot ze volwassen is). Jij relaxt betekent zij relaxt dus zeg gewoon komt vanzelf schat school is nog 8 jaar.
Ik snap je goede bedoeling en kan hier wel doorheen lezen, alleen is het niet echt helpend. Als je gevoelig bent kan je niet ineens een knop omzetten waarin je ineens relaxed kan zijn, was die er maar😉 Ik probeer dat ook zeker zo te zien, maar omdat dit nieuw is kan ik er nog niet helemaal doorheen kijken. Dat is iets waar we doorheen moeten.
En ik snap waar het vandaan komt, ze is nog niet jarig geweest. Maar daarom is het voor haar nu niet minder pijnlijk, ze begrijpt het nog niet. Op zo'n moment kan ik er echt voor haar zijn, leg er ook geen focus op/begin ik er niet zelf over. Het is gewoon even wat ingewikkeld nu. En de 1 trekt zich dat misschien wat sneller aan dan de ander.
Valeria schreef op 03-03-2025 om 10:55:
Is dit wel echt, of naar aanleiding van een ander topic?
Wat bedoel je met deze vraag? 🤭
