Bezig houden met complexe beenbreuk
Vandaag heeft zoon een complexe beenbreuk (dijbeen) opgelopen, hij is direct geopereerd hieraan, ligt nu in het ziekenhuis, z’n moeder is bij hem en ik ben thuis met z’n zusje. Als alles goed gaat mag hij thuis herstellen van z’n breuk, hij mag dan bijna niks en ik zoek dingen die hij toch kan doen. Heb al nieuwe Lego pakketten besteld maar die zijn er nog niet. De operatie ging goed, hij heeft nu een pen in z’n been en er zit een stellage bovenop om de boel bij elkaar te houden. Zoon kan niet lopen komende tijd, over 3 weken maken ze weer foto’s om te zien hoe z’n beentje ervoor staat, tot die tijd mag hij alleen liggen en half recht op zitten. Iemand ideeën om hem bezig te houden straks?
Beterschap! Pijn en herstellen kost veel energie.
Tip voor vermaak/afleiding met weinig inspanning: luisterboeken. Via de bibliotheek app kan je gratis verschillende luisterboeken voor kinderen lenen.
Nick90 schreef op 13-11-2023 om 15:24:
Voorlopig gaat ie helemaal niks doen want z’n been doet veel pijn en hij heeft nog steeds last van de narcose denken we, hoort dat zo lang te duren?
Ik ben geen expert, maar wel ervarings-deskundige. Het schijnt dat de narcose na 24 uur echt wel helemaal uit je lichaam is. Maar juist de operatie zelf (het in het been wroeten, zeg maar) juist alle pijn veroorzaakt. En het herstel ervan maakt je erg moe. Je lichaam ruimt alle rotzooi op en maakt talloze nieuwe cellen aan.
Ik heb zelf operaties gehad, waarbij ik 2 a 3 weken heel heel erg moe was. En "leefde" op de pijnstillers (wat je ook suf maakt). Het over je heen laten komen, is het enige remedie. En slapen, en conditie langzaam weer opbouwen.
Tramadol is een opiaat dus kan er flink inhakken, daar kan ook de hoofdpijn van zijn.
Sterkte!
Zeker nu hij zo’n pijn heeft, vraag ik mij af of hij niet te snel naar huis gestuurd is.
Zijn jullie goed voorbereid; weten jullie waar je op moet letten bij omkeren of verzorgen van de wond etc etc?
Je verdiepen in tijdverdrijf- spelletjes is niet gelijk aan kennis hebben van verpleegkundige elementen zoals wassen van kind dat een nare dijbeenbreuk heeft opgelopen. Bestaat er in de buurt een revalidatiecentrum voor kinderen, al is het maar voor twee weken?
Als je zoon veel pijn heeft, komt dat omdat hij te veel wordt afgeleid door de dieren of zusje of ouders waardoor hij ongemerkt te veel in zijn bed draait. Is de huisarts al op bezoek gekomen? Wie bekijkt of de wond goed herstelt en niet geïnfecteerd raakt?
De eerste dag thuis is extra pijn bijna logisch, dat komt niet omdat thuis niet de beste plek is, maar vooral omdat om thuis te komen er nu eenmaal een vermoeiende transitie van ziekenhuis naar huis nodig is.
Flanagan schreef op 14-11-2023 om 13:44:
Zeker nu hij zo’n pijn heeft, vraag ik mij af of hij niet te snel naar huis gestuurd is.
Zijn jullie goed voorbereid; weten jullie waar je op moet letten bij omkeren of verzorgen van de wond etc etc?
Je verdiepen in tijdverdrijf- spelletjes is niet gelijk aan kennis hebben van verpleegkundige elementen zoals wassen van kind dat een nare dijbeenbreuk heeft opgelopen. Bestaat er in de buurt een revalidatiecentrum voor kinderen, al is het maar voor twee weken?Als je zoon veel pijn heeft, komt dat omdat hij te veel wordt afgeleid door de dieren of zusje of ouders waardoor hij ongemerkt te veel in zijn bed draait. Is de huisarts al op bezoek gekomen? Wie bekijkt of de wond goed herstelt en niet geïnfecteerd raakt?
Die dingen hoeven we niet te doen, daar komt een verpleegkundige voor, we zouden niet eens weten hoe het moet. Vandaag iets beter, meer gegeten en gedronken en meer wakker. Maar nog steeds pijn en daar wordt ie chagrijnig van helaas. Rest van de familie trouwens ook.
Nick90 schreef op 14-11-2023 om 15:32:
[..]
Die dingen hoeven we niet te doen, daar komt een verpleegkundige voor, we zouden niet eens weten hoe het moet. Vandaag iets beter, meer gegeten en gedronken en meer wakker. Maar nog steeds pijn en daar wordt ie chagrijnig van helaas. Rest van de familie trouwens ook.
Dat is wel te verwachten en logisch. Ik zou hem vooral in de watten leggen en begrip tonen. Én niet op zijn chagarijnigheid ingaan. Juist in moeilijke tijden zoals deze. Ook dit gaat weer voorbij. Goed dat hij al wat heeft gegeten en gedronken!
Probeer niet mee te gaan in zijn chagrijn. Logisch dat hij chagrijnig wordt van pijn hebben. Dat is niet leuk en heel vermoeiend en als je ouders dan ook chagrijnig tegen je gaan doen, wordt het alleen maar verdrietiger voor iedereen.
Echt, wees lief voor hem en voor elkaar. Ook als hij zich godsonmogelijk gedraagt.
Hij doet het niet expres. Kinderen die moeilijk doen hebben het vaak ook moeilijk.
Mijn dochter vindt zichzelf ook niet leuk als ze pijn heeft en boos doet. Dan helpt het niet als we dat bevestigen en boos en chagrijnig terug gaan doen tegen haar. Wat wel helpt is er voor haar zijn, haar vasthouden, haar steunen, meeveren in haar behoeftes.
Ik heb het al vaker gezegd maar wij lijken een beetje op elkaar in onze starre manier van denken. En je kunt hier in leren, in het omgaan met dit soort onverwachte klote situaties. En dat begint met dat je dat van jezelf erkent en er in wil leren.
MamaE schreef op 14-11-2023 om 17:01:
Probeer niet mee te gaan in zijn chagrijn. Logisch dat hij chagrijnig wordt van pijn hebben. Dat is niet leuk en heel vermoeiend en als je ouders dan ook chagrijnig tegen je gaan doen, wordt het alleen maar verdrietiger voor iedereen.
Echt, wees lief voor hem en voor elkaar. Ook als hij zich godsonmogelijk gedraagt.
Hij doet het niet expres. Kinderen die moeilijk doen hebben het vaak ook moeilijk.
Mijn dochter vindt zichzelf ook niet leuk als ze pijn heeft en boos doet. Dan helpt het niet als we dat bevestigen en boos en chagrijnig terug gaan doen tegen haar. Wat wel helpt is er voor haar zijn, haar vasthouden, haar steunen, meeveren in haar behoeftes.
Ik heb het al vaker gezegd maar wij lijken een beetje op elkaar in onze starre manier van denken. En je kunt hier in leren, in het omgaan met dit soort onverwachte klote situaties. En dat begint met dat je dat van jezelf erkent en er in wil leren.
Ja ik doe echt m’n best.
Nick90 schreef op 14-11-2023 om 19:06:
[..]
Ja ik doe echt m’n best.
Nu ik het teruglees komt mijn laatste post wat belerend over, zo was het niet bedoeld. Want het is echt niet zo dat ouders onfeilbaar zijn en nooit fouten maken. Je best doen is genoeg. En als het even mis gaat, erken dat en vergeef elkaar. Sterkte en een knuffel voor jullie allemaal.
Nick90, juist omdat je al langer over je zorg en je liefde voor je zoon schrijft, is je zoon net als een buurjongen die ik graag een voorspoedig herstel toewenst.
Heel veel beterschap voor je zoon.
Ik vind het toch bijzonder dat hij zoveel pijn heeft, krijgt hij wel de juiste en voldoende pijnstillers? Soms “verbrandt” een kind medicijnen sneller en heeft dan meer of vaker iets nodig dan de standaard (onze oudste had dat zowel met pijnstillers als met bv ritalin) en daar denkt men niet altijd aan.
gaat het al beter met de pijn?
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 18-11-2023 om 13:41:
gaat het al beter met de pijn?
Jawel, het gaat al beter maar helaas verveelt hij zich dood. Hij heeft inmiddels wel geaccepteerd dat dit een langdurige en saaie bedoening gaat worden. Hij moet nog steeds liggen dus hij ligt al een week in z’n nest.
Nick90 schreef op 18-11-2023 om 15:02:
[..]
Jawel, het gaat al beter maar helaas verveelt hij zich dood. Hij heeft inmiddels wel geaccepteerd dat dit een langdurige en saaie bedoening gaat worden. Hij moet nog steeds liggen dus hij ligt al een week in z’n nest.
De uitdrukking ‘ al een week in zijn nest’ klinkt zo negatief terwijl iemand bezig is te herstellen. Zeker zelf nooit een operatie meegemaakt 
Ik hoop dat de breuk zonder complicaties mag genezen en dat de breuk niet leidt tot beetje inkorten van dat been.
