4,5 jarige wil overal 'kadootje'

De afgeleide van deze discussie (corrigeren en opvoeden, hetzelfde of verschillend): vind je dat corrigeren, opvoeden is? 

Stel je kind vertoont ongepast gedrag op school, jij hebt dat niet in de gaten gehad (je liep net weg). Vind je het dan geoorloofd als een ouder jouw kind corrigeert? Voedt deze persoon jouw kind dan in dat moment op? Voel je dat dan als aanwijzing dat je niet (goed) opvoedt? Volgens mij is dat een heel gevoelig punt bij een deel van de ouders. Zodanig gevoelig dat ik liever een blokje omging dan mij in de situatie te bevinden of er getuige van moeten zijn. Ik hoor nog de moeder in de gang van de kleuters een ouder toebijten dat zij kind opvoedt en niet die ander. 

Evaluna schreef op 18-03-2023 om 18:29:

Ik heb eens de tip gekregen om niet overal Nee op te zeggen, maar ermee in te stemmen dat het inderdaad supermooi is. En dan weer door te lopen.

Zo deed ik het ook altijd, er vol in meegaan dat heeeeel mooi was, en dat het heeeel jammer was dat het toch echt niet mee naar huis ging.Toen ze nog kleiner waren liet ik ze zelfs zwaaien naar het prul dat "gezellig in de winkel bij zijn vriendjes bleef¨.

En ze kregen al heel vroeg op vakantie elke dag een pietluttig bedragje om gezeur voor te zijn.

Wat iedereen zegt, het is heel normaal kleutergedrag. Probeer je er niet aan te storen. Ik vind je al een topoma dat je een abonnement op de Hel die binnenspeeltuin heet hebt.

Corrigeren van gedrag is ook onderdeel van de opvoeding. Mijn kind mag ook niet vragen of ze op de bank mag springen. Want banken zijn niet om op te springen. 
Ik corrigeer ook gedrag van bijvoorbeeld kinderen die komen spelen. Ik vind het bijvoorbeeld vervelend als een kind steeds om snoep vraagt, dus dan zeg ik dat tegen dat kind. 
Ik vind het ook prima als andere mensen dat bij mijn kind doen als ze zich aan haar gedrag storen. 

Mijn ouders en schoonouders voeden niet op in de zin dat ze grote keuzes voor mijn kind maken als welke school, hoeveel clubjes en welke wel/niet, wat kind wel en niet mag qua vrijheden etc, maar ze mogen wel hun grenzen aangeven als dochter bij hen is.
Ik vind het vooral belangrijk dat mijn kind een 'nee' accepteert zonder drama.

Ik geef sporttraining en daar voed ik kinderen natuurlijk niet op, want ik zie ze 1-2 uur per week. Maar ik spreek ze wel aan op gedrag dat me niet bevalt. Bijvoorbeeld door de uitleg heen praten, dat dat onbeleefd is. In zekere zin is dat ook normen en waarden overdragen. 

MamaE schreef op 19-03-2023 om 17:45:

Corrigeren van gedrag is ook onderdeel van de opvoeding. Mijn kind mag ook niet vragen of ze op de bank mag springen. Want banken zijn niet om op te springen.
Ik corrigeer ook gedrag van bijvoorbeeld kinderen die komen spelen. Ik vind het bijvoorbeeld vervelend als een kind steeds om snoep vraagt, dus dan zeg ik dat tegen dat kind.
Ik vind het ook prima als andere mensen dat bij mijn kind doen als ze zich aan haar gedrag storen.

Mijn ouders en schoonouders voeden niet op in de zin dat ze grote keuzes voor mijn kind maken als welke school, hoeveel clubjes en welke wel/niet, wat kind wel en niet mag qua vrijheden etc, maar ze mogen wel hun grenzen aangeven als dochter bij hen is.
Ik vind het vooral belangrijk dat mijn kind een 'nee' accepteert zonder drama.

Ik geef sporttraining en daar voed ik kinderen natuurlijk niet op, want ik zie ze 1-2 uur per week. Maar ik spreek ze wel aan op gedrag dat me niet bevalt. Bijvoorbeeld door de uitleg heen praten, dat dat onbeleefd is. In zekere zin is dat ook normen en waarden overdragen.

Dat is aan een ieder om te bepalen, maar het blijft voornamelijk: ik vind. Ik denk dat je het in beginsel groter neemt dan ik en dat komt omdat jij in de opvoedrol zit als moeder en dat begrijp ik best.

Alleen het feit dat jij het vindt betekent niet dat dat per definitie voor een ander hoeft te gelden of dat elk kind dezelfde regels  meekrijgt en dat betrokken grootouders hetzelfde gedrag als ouders vertonen. 

Wij ( hij en ik) springen wel op bed, we verbouwen de bank en maken eilandjes van de kussens omdat de vloer lava is en hij weet heel goed dat dat op de opvang niet mag, bij de ouders soms en bij mij wel. Hoe lekker is het om tenminste 1 iemand te hebben die niet alles afkapt en onder fatsoen schaart. 

Ben ik daarmee regelloos, grenzeloos? Nee, maar dat geldt naar mijn hele omgeving toe eigenlijk en daarom vind ik dat niet bij opvoeden horen. 

Het zou wel leuk zijn als TS nog wat liet horen trouwens.👍

Max88 schreef op 19-03-2023 om 18:00:

[..]

Dat is aan een ieder om te bepalen, maar het blijft voornamelijk: ik vind. Ik denk dat je het in beginsel groter neemt dan ik en dat komt omdat jij in de opvoedrol zit als moeder en dat begrijp ik best.

Alleen het feit dat jij het vindt betekent niet dat dat per definitie voor een ander hoeft te gelden of dat elk kind dezelfde regels meekrijgt en dat betrokken grootouders hetzelfde gedrag als ouders vertonen.

Wij ( hij en ik) springen wel op bed, we verbouwen de bank en maken eilandjes van de kussens omdat de vloer lava is en hij weet heel goed dat dat op de opvang niet mag, bij de ouders soms en bij mij wel. Hoe lekker is het om tenminste 1 iemand te hebben die niet alles afkapt en onder fatsoen schaart.

Ben ik daarmee regelloos, grenzeloos? Nee, maar dat geldt naar mijn hele omgeving toe eigenlijk en daarom vind ik dat niet bij opvoeden horen.

Het zou wel leuk zijn als TS nog wat liet horen trouwens.👍

Ik heb vroeger veel opgepast op buurkinderen en daar was mijn mantra ook dat ik niet opvoedde. Ik volgde de ouders. Bij een gezin poetsten de kinderen altijd hun tanden voor de tv. Vond ik gek, maar aangezien dat daar de gewoonte was, heb ik dat zo gelaten. Ik trok wel een grenzen bij bijvoorbeeld op de bank springen. Leuk dat dat van mama mag, dan doe je dat maar als mama thuis is. Idem voor een speelding met water waarvan ze beweerden dat ze het van mama binnen mochten gebruiken. En bij overdreven tijdrekken, als ze niet leuk deden tegen elkaar of schreeuwen. 

Mijn kind mag doorgaans bij de opa's en oma's ook meer dan thuis en snapt dat best. Maar ik mag hopen dat elke volwassene wel iets van grenzen stelt.
Ik kap zeker niet alles af of zeg altijd nee, maar ook zeker niet altijd ja. En ik vind het ook niet onfatsoenlijk als andere mensen andere keuzes maken, want ik weet heus wel dat ik niet de maat der dingen ben. 

TS geeft zelf aan dat ze het vervelend vindt dat haar kleinzoon telkens ergens om vraagt. Hoewel dat voor de leeftijd best normaal kan zijn, betekent dat niet dat ze dat niet tegen haar kleinzoon kan zeggen. Of dat ze vooraf af kan spreken dat hij bijvoorbeeld wel een ijsje krijgt, maar geen speeltje. 

Het ding met soms ja zeggen en soms nee zeggen is dat een kind dan telkens blijft vragen, omdat het niet weet waar het aan toe is. Duidelijkheid kan dan best fijn zijn.

Overigens, als een kind automaten geweldig vindt, kun je overwegen om voor de sint/verjaardag iets van een kauwgomballenautomaat te geven. Heeft mijn zus als kleuter ooit gehad en alle kauwgomballen zijn eerst wel honderd keer door dat ding geweest voordat ze opgeknaagd werden. 

Mwoah, waar zijn banken anders voor, dan er lekker op te springen? 

Ik heb ‘veelvuldig vragend gedrag’ (van andere kinderen, mijn eigen kinderen zijn/waren nooit zo vragend) nooit afgestraft, (ahum gecorrigeerd) gewoon nee zeggen is toch ook ok. Vragen staat altijd vrij en vind ik (in principe) alleen maar positief en iets om te stimuleren. 
Opvoeden is ook maar een term, ik zie zelf opvoeden wel breder en ervaar zeker ook dat anderen zoals (vooral de oppassende) grootouders mee opgevoed hebben. Opvoeden is voor mij ook een groot deel voorleven, en dat doet nu eenmaal een ieder die met mijn kinderen in contact staat. 
Verder had ik zelf juist wat moeite met consequent nee zeggen. Dat deed ik bijv bijna altijd bij de aantrekkelijke snoepautomaat bij het zwembad waar we na zwemles altijd langskwamen. Ik ergerde me groen en geel aan die automaat (die niet te mijden was) en ik geloof zelf juist dat mijn  ‘nee’ die snoepjes alleen maar begeerlijker maakten. 

Gezeur om spullen doen veel kinderen van die leeftijd. Niet allemaal natuurlijk en sommige kinderen zijn ook wat hardleerser op dat gebied. 
Hier help het om van te voren afspraken te maken. Bijvoorbeeld: we gaan naar het zwembad en na afloop mag iedereen een ijsje of wat te drinken, we gaan geen patat eten en we halen ook geen cadeautjes uit de automaat . 
Het haalt de spontaniteit er uit maar het voorkomt ook zeuren. 
En verder vroeg zakgeld geven zodat ze zelf kunnen sparen voor dingen en zelf iets kunnen kopen. Ik geef liever een beetje ruimer zakgeld zodat ze er ook echt wat mee kunnen doen want dat voorkomt ook wel gezeur. 

En verder : natuurlijk helpen grootouders, buren, juffen, meesters, ooms/tantes met de opvoeding. Kinderen leren van elke volwassene en oudere kinderen in hun omgeving.

Temet schreef op 18-03-2023 om 23:03:

Ja, dit hoort bij de leeftijd, al heeft niet elk kind het. Bij mijn dochter duurde het behoorlijk lang. En niet alleen de winkels in pretparken etc, maar ook die stomme automaten met prullaria oefenden jarenlang een enorme aantrekkingskracht uit. Menig uitstapje werd voorafgegaan door en doorspekt met "en we kopen niks, dan weet je dat alvast". Dat hielp wel iets

Bij mijn dochter werkte dat heel goed. Ze ging zichzelf dan ook heel erg verdedigen. Als ze een ander kind dramatisch hoorde zeuren over een knuffel ofzo, inclusief van die peuterhuilbuien, dan zat ze de hele treinreis naar huis dat dat een stom kind was en zij hoefde heus geen knuffel enzo. ‘Ik ga daar niet zo om zeuren’. 

Chiquita schreef op 20-03-2023 om 14:08:

Goed om de meeste reacties te lezen. Mijn enige vraag was of het leeftijd-gerelateerd was, na ruim 30 jaar hing dat niet meer echt in mijn gedachten. Daarop is in het begin goed antwoord gegeven. En dat meerdere mensen een 'hekel' hebben aan die apparaten met balletjes/poppetjes/eitjes
Verder vond ik de invullingen van diverse mensen over waar ik beter naar toe kan gaan en met opvoeden en dat kleinzoon wel erg veel hier is niet ter zake doende. En ter geruststelling: hij speelt hier, we gaan veel met de hond wandelen en er zijn diverse speeltuinen waar we dan pauzeren en 't is fijn voor de ouders dat zij die dag/avond even 1 op 1 zijn met andere kind. En ja, dat andere kind komt ook elke week logeren.
En al met al, daar zijn de kinderen, ouders én wij erg tevreden over, met gewoon overleg wat wel en wat niet kan

Weet ik niet, ik herken het niet van mijn kinderen toen ze die leeftijd hadden. Wel bij de kinderen van vrienden destijds, die kregen dan ook vaak wat van hun ouders. Ik denk ook wel dat je op die leeftijd kinderen wel een keer op het idee moet hebben gebracht dat ze iets zouden kunnen krijgen....Maar of het nu aangeleerd is om elke keer een kadootje te willen of een karaktertrek, dat weet ik niet helemaal zeker. Onze kinderen, inmiddels pubers, zijn nog steeds erg bescheiden en hebben niet veel wensen.

Maar ik ben wel benieuwd waarom je de vraag stelt, wordt het erg ongezellig als je 'nee' zegt tegen je kleinzoon? 

kenfan schreef op 19-03-2023 om 16:Ik vind je al een topoma dat je een abonnement op de Hel die binnenspeeltuin heet hebt.

Hahaha!!! Nou en of. Volgens mij vinden vrijwel alle begeleidende volwassenen het daar afschuwelijk. Als het even kan zitten ze met koffie, noicecancelling headphones en laptop te wachten tot thuis weer roept.

Bij ons geven bij een stel kleinkinderen ‘de andere opa en oma’ altijd hebbedingetjes en troepjes van spaaracties bij de super. Vinden ze leuk. Het is iets vanzelfsprekends. 
Wij niet. Dat weten ze en ze vragen er ook niet (meer) om en het is nog steeds gezellig. Gelukkig wel.
De stap nemen TO! 

Wilgenkatje- schreef op 21-03-2023 om 12:57:

Bij ons geven bij een stel kleinkinderen ‘de andere opa en oma’ altijd hebbedingetjes en troepjes van spaaracties bij de super. Vinden ze leuk. Het is iets vanzelfsprekends.
Wij niet. Dat weten ze en ze vragen er ook niet (meer) om en het is nog steeds gezellig. Gelukkig wel.
De stap nemen TO!

Maar ook dat is niet erg toch, al noem je het hebbedingetjes en troepen? Het mag. Het ene is niet beter dan het andere. Dingen veroordelen vind ik veel naarderderderder.

Max88 schreef op 21-03-2023 om 13:55:

[..]

Maar ook dat is niet erg toch, al noem je het hebbedingetjes en troepen? Het mag. Het ene is niet beter dan het andere. Dingen veroordelen vind ik veel naarderderderder.

Volgens mij bedoelt Wilgenkatje dat als illustratie van dat je iets dat je niet wil -gezeur om iets- er niet is als kinderen weten dat ze het toch niet van je krijgen. Ik ben ook geneigd dat te denken gezien mijn eigen ervaringen, maar zeker weten doe ik het niet.