Ik voel me zo rot (dreumes slaapt niet door)

He bah, wat rot. Wij hebben ruim 1,5 jaar aan één stuk gebroken nachten met ons kind gehad, ik weet dus hoe slopend dat is. Het kan gebeuren dat je dan je geduld een keer verliest, jij bent ook gewoon een mens. Heel goed dat je het daarna weer goed hebt gemaakt met hem, dat is het allerbelangrijkste.

Twee dingen die ons geholpen hebben, misschien heb je er iets aan:

• Af en toe een nachtje apart van kind slapen. Dus óf kind uit logeren óf ik uit logeren.
• Het boek Slaap voor dreumessen van Susanne Willekes. Ze geeft duidelijke richtlijnen die ons door lastige periodes heen helpen.

Sterkte met deze nacht. 

maar de nachten op 1 na sliep hij toch door of bedoel je met de nachten de  avonden die onderbroken zijn?

Heb je wel eens slaaptraining gedaan? Als je hem er uithaalt wordt dat zijn "reden" om wakker te worden en dat te blijven tot de troost komt. 

och zo herkenbaar. Hier een periode gehad dat bij de eerste uithaal we meteen vol adrenaline recht op zaten van de stress. Kind sliep dan tussen ons in verder en ik lag uren wakker. Je verhaal roept zelfs die trigger weer op. Nu met de jongste vergelijkbare fase maar die heeft een minder grote volumeknop en….. ik ben gestopt met vechten, irriteren , boos erom zijn. En de meeste dagen helpt dit om ermee te dealen. Het gaat voorbij, het wordt beter. 
Op het kdv laten wij kind wakker houden. Eventueel dutje op de bank als ze daar zelf gaat liggen en na 30-44 min wakker maken. Anders zitten we ook rustig tot 22.00 met ons wuppie. Waar ik wel heel strikt in ben geworden is dat ik na bedtijd niet meer met haar speel. Ze kan zelf spelen of op schoot zitten maar ik doe echt mijn eigen ding. Ook dat heeft me erg geholpen: bedenken wat ik zelf nodig heb. Zodra ze begint te zeuren leg ik haar in bed onder het mom als je dan toch moppert dan maar in bed. Had ze snel door. Dus gewoon greys anatomie opzetten en kind laten rommelen. 
Als ze snachts over gaat op feesten dan nemen we haar bij ons in bed en gaan wij gewoon slapen. Nouja gewoon, ze klimt dan over ons heen niet perse relaxed maar ook hier geven we geen aandacht. Gaat ze miepen om aandacht dan leg ik haar terug in bed, miept ze daar maar (de momenten dat het gaat om geborgenheid slaapt ze altijd zo in mijn armen, twee jarige zijn meester in manipuleren en nu bij mijn derde ben ik wat minder onder de indruk dan de eerste keer  

en als het echt echt echt Ff niet meer gaat…. Dan zochten we een logeeradresje, want daar slapen ze altijd als engeltjes en konden wij even resetten. 

Sterkte lieverd en wees lief voor jezelf 

zelfde fase gehad hier. Ik ging er niet mee naar beneden maar legde haar tussen ons in. Dan sliep ik tenminste. 
Wat bij ons bij beide kinderen goed hielp was om ze uit logeren te doen. Dan konden wij een nacht bijtanken en de oudste kwam altijd gereset terug. Die sliep daarna weer door. Bij de jongste werkt dat helaas niet maar ook daar gaat het de laatste weken goed. Ik ben wel een beetje bang dat het op vakantie weer verstoord wordt en er daarna weer een terugval is. We zullen zien. 

Ach TO toch, ik snap heel goed dat je er doorheen zit... 
Ik heb zelf geen kinderen maar wel  kleine neefjes.
Mijn tip; ik snap dat je hem uit bed haalt wanneer hij spookt maar daar zou ik mee stoppen, consequent. Ook niet meteen er heen gaan maar echt even laten huilen want een kind heeft, denk ik, echt wel door hoe die aandacht kan krijgen.
Houd je taai!

duizel schreef op 15-07-2022 om 06:19:

zelfde fase gehad hier. Ik ging er niet mee naar beneden maar legde haar tussen ons in. Dan sliep ik tenminste.
Wat bij ons bij beide kinderen goed hielp was om ze uit logeren te doen. Dan konden wij een nacht bijtanken en de oudste kwam altijd gereset terug. Die sliep daarna weer door. Bij de jongste werkt dat helaas niet maar ook daar gaat het de laatste weken goed. Ik ben wel een beetje bang dat het op vakantie weer verstoord wordt en er daarna weer een terugval is. We zullen zien.

Dit deden wij ook. Als we naar beneden gingen, was iedereen ècht klaar wakker. 

Daarnaast bleek onze jongste veel minder slaap nodig te hebben dan de oudsten. Toen we dat eenmaal doorhadden, mocht hij later naar bed. Want als we hem er pas om 21.30 in legden, sliep hij wel door. Als ik zelf vroeg naar bed wilde, nam ik hem mee bij mij in bed. Dan vielen we samen in slaap en legde mijn man hem een uurtje later (slapend) in zijn eigen bedje. 

Maar de nacht dat hij door sliep, is dus de nacht dat hij een middagdutje heeft gedaan en om 21:30 naar bed ging? Is dat dan niet een optie voor de andere dagen? Blijkbaar heeft hij een middagdutje dan toch nog nodig en is hij uitgeruster als hij ‘s avonds later naar bed gaat. Wakker houden lijkt hem over zijn grootste slaap heen te helpen, waardoor hij na een paar uurtjes weer wakker wordt. 

Hij heeft niet geleerd om, als hij wakker wordt (wat we allemaal worden gedurende de nacht) je weer om te draaien en verder te slapen. Hem uit bed halen en beneden gaan zitten zal daar ook niks bij helpen. Mijn zoon heeft uiteindelijk borstvoeding gekregen tot zijn tweede verjaardag maar met 1,5 was ik de nachten ook zat. Hij kon zo 2-3 uur wakker zijn en dat begon met borstvoeding. Ik ben toen heel streng geworden, niet meer uit bed, kamer donker houden maar wel laten weten dat je er bent. Eerst na 1 minuut (he jochie, kun je niet slapen, het is nacht, draai je lekker om, wij zijn er, kus, truste) en dan na 2 minuten (he ga lekker slapen, truste) en dan na 3 minuten (ik ben er, truste). Dus steeds laten weten dat we er zijn maar er gebeurt niks leuks meer. Het werkte binnen een week of twee. Mijn man en ik gingen wel tv kijken op bed (geluid uit) omdat het anders te stressvol was, en om en om uit bed. 

Toen gingen we op vakantie in een grote tent en ik wilde niet dat de hele camping wakker werd dus hij viel weer helemaal terug. Na thuiskomst was hij bijna 2 en hebben we het weer gedaan, binnen een week sliep hij door. 

Onze oudste had hetzelfde maar dan bij het inslapen. Ook rond die leeftijd waren we er klaar mee. In bed gelegd en laten huilen en ook met een week of 2 sliep hij zelf in. 

Suusje. schreef op 15-07-2022 om 09:13:

Hij heeft niet geleerd om, als hij wakker wordt (wat we allemaal worden gedurende de nacht) je weer om te draaien en verder te slapen. Hem uit bed halen en beneden gaan zitten zal daar ook niks bij helpen. Mijn zoon heeft uiteindelijk borstvoeding gekregen tot zijn tweede verjaardag maar met 1,5 was ik de nachten ook zat. Hij kon zo 2-3 uur wakker zijn en dat begon met borstvoeding. Ik ben toen heel streng geworden, niet meer uit bed, kamer donker houden maar wel laten weten dat je er bent. Eerst na 1 minuut (he jochie, kun je niet slapen, het is nacht, draai je lekker om, wij zijn er, kus, truste) en dan na 2 minuten (he ga lekker slapen, truste) en dan na 3 minuten (ik ben er, truste). Dus steeds laten weten dat we er zijn maar er gebeurt niks leuks meer. Het werkte binnen een week of twee. Mijn man en ik gingen wel tv kijken op bed (geluid uit) omdat het anders te stressvol was, en om en om uit bed.

Toen gingen we op vakantie in een grote tent en ik wilde niet dat de hele camping wakker werd dus hij viel weer helemaal terug. Na thuiskomst was hij bijna 2 en hebben we het weer gedaan, binnen een week sliep hij door.

Onze oudste had hetzelfde maar dan bij het inslapen. Ook rond die leeftijd waren we er klaar mee. In bed gelegd en laten huilen en ook met een week of 2 sliep hij zelf in.

Denk dat dit idd veelal ook de grootste fout is die ouders maken. Je kind uit bed halen en bij je nemen in een verlichte kamer, het even laten spelen etc. Dan zijn ze daarna volledig wakker en is opnieuw inslapen een stuk lastiger. 

Donker houden, liefst in eigen bedje. Hooguit even aai over het bolletje of z'n rug.

Het kan ook prima zijn dat zijn bedje op de verkeerde plek staat. Sommige kindjes kunnen daar heel gevoelig voor zijn. Net een ander soort geluid, lichtinval of luchtstroom. 

Of misschien is hij te warm of te koud gekleed waardoor hij wakker wordt.

Mijn oudste en jongste hebben het snel warm, dus die gooien dan de dekens van zich af. In de warme zomer meestal geen probleem, maar als ze nog zo jong zijn hebben ze vaak nog niet het besef om de deken weer over zich te trekken als ze in de nacht toch flink afkoelen. 

Heb veel ervaring met nachtbrakers, drie van de vier kinderen sliepen niet snel door. Het enige wat mij hielp was het accepteren en niet van tevoren denken 'wat als hij/zij wakker wordt' of 'ik moet slapen, want anders slaap ik te weinig'. Lastig hoor, dat kwam bij mij ook niet zonder slag of stoot. Tweede zoon hebben we een week lang geprobeerd in bed te laten, wel met af en toe een liedje of een aai over z'n hoofd, maar hij hield het krijsen lang vol, kon uren blijven doorgaan. Uiteindelijk hielp het alleen om hem tussen ons in te leggen en verder te slapen. Tweede had genoeg aan een aai over haar hoofd, maar dat wel tientallen keren per nacht. Bij jongste was het weer anders, die werd wakker zodra wij naar bed gingen en sliep dan verder bij ons in bed, nooit een probleem van gemaakt, ook niet aan slaaptraining ofzo gedaan, dit werkte voor ons het beste. Vanaf een jaar of zeven slaapt ze altijd in haar eigen bed en de jaren daarvoor ook steeds minder bij ons.

Veel succes, je hebt er nu niks aan, maar vanaf een jaar of 12 zijn ze vaak niet uit bed te branden.

Toen wij doorhadden dat kind zich er bewust van werd dat als ze langer/harder huilde wij vanzelf terug kwamen zijn we met slaaptraining gestart. Telkens iets langer weg blijven kwam dat voornamelijk op neer. Het boek 'slaap kindje slaap' vond ik erg nuttig. In een uurtje door te lezen, dus nog halbaar als je moe bent. Net beloofde binnen 3-5 dagen effect te geven. Dat was ik was sceptisch over, maar het werkte echt.