Dochter trekt haren uit hoofd
hebben jullie ervaring met tics ter ontspanning voor het slapen gaan? Ik zal het even toelichten. Onze dochter N (juni 2022) is nu 2 jaar en 2 maanden. N is vanaf dag 1 een alert meisje geweest, had overdag minder slaap nodig, tegelijkertijd had ze wel super snel een ritme maar zat er ook frustratie in haar. Die frustratie zat zichtbaar in de ontwikkeling, dat was echt heel snel merkbaar. De zogenaamde sprongen herkenden wij direct, maar eigenlijk iedere dag wel had ze frustratie in zich omdat ze dingen wilde kunnen voordat ze het al kon. Dit ging ook slapen met de nodige slaapregressie. Rond 9/10 maanden ging dit ineens over, ineens ging het bizar snel met N: ze ging staan, zelf in zit houding, ze begon te praten en kort daarna te lopen. N had al voor haar eerste verjaardag een groot woordenschat en nu als 2 jarige is het (dat hoor ik vaak van anderen ook) qua woordenschat en hoe ze praat alsof ik een kind van 4 voor mij heb. N gaat goed op ritme, heeft een bizar goed geheugen en altijd al gehad. Samen met het consultatiebureau hebben we kunnen concluderen dat ze echt een heel ruime ontwikkelingsvoorsprong heeft. Wie weet trekt dit straks recht, maar misschien ook niet. Alleen om vast te stellen of ze hoogbegaafd zou kunnen zijn is ze nog te jong.
Maar waar zit dan ons probleem? In die frustratiefase greep N altijd heel erg naar onze haren, ze friemelde er wat aan en leek daar rustig van te worden. Wij hielden dit wel zoveel mogelijk af want het was gewoon onprettig. Alleen toen kreeg ze zelf steeds meer haren en begon ze daar aan te friemelen en haren uit te trekken. Tot op de dag van vandaag is dit nog steeds zo. Met de gedragsdeskundige van het consultatiebureau zijn we niet verder gekomen, zij stond erop dat er sprake moet zijn van spanningen waardoor ze dit doet maar we konden echt niets aanwijzen qua spanningen. Toen zei ze dat het een tic ter ontspanning is, ja dat wisten wij ook al. Het cb zegt dat het niets erg is en het vaak heel snel weer over is. Niet dus. Onze dochter is al 2 maal kaal geweest (echt kaal), heeft nu weer kale plekken, slaapt met 3 paar handschoentjes maar het remt helaas niets. We hebben haar haar al meermaals ingesmeerd met wax zodat ze minder grip heeft, helpt niet. Muts ging in haar slaap over haar hoofd en dat vond ik dood eng dus ook verwijderd. Haar erop corrigeren of juist negeren, het maakt niets uit. We komen er niet van af.
Wat ik merk is dat N dit standaard voor het slapen doet of bijv als ze aan het ontspannen is op de bank of in de auto. Maar voornamelijk voor het slapengaan ‘s avonds, de volgende dag ligt haar matras vol haren en dat elke dag weer. Ik zie aan haar dat ze dit doet als een soort prikkelverwerking, ik merk ook aan haar dat haar hoofd overuren draait omdat ze al zo ver is in haar ontwikkeling dat komt er dan in bed allemaal uit. N is momenteel heel erg in de waarom, wat is dat en hoe doe ik dat fase. Ze kan tellen tot 20, ze is geïnteresseerd in klokkijken, ze onthoud gigantisch veel en dat is leuk om te zien maar ook sneu omdat ze alles veel bewuster meemaakt dan leeftijdsgenootjes. Een tip die we kregen was haar fysiek meer uit te putten, maar dit maakt ook geen verschil en ja hoe ver moet ik gaan daarin? Ze lijkt ook onder gestimuleerd maar enerzijds ga je mee in wat ze kan en wil, anderzijds is zij ons eerste (nu oudste kind, hebben nog een meisje van 8 maanden) kind en wij beleven dit ook maar voor het eerst.Overigens is N wel een hele goede slaper, al vanaf 10 maanden hoeven wij zelden naar haar toe maar hoe ze in slaap komt vind ik een lastige met dat harenplukken.
De achtergrond leek mij handig voor het verhaal, maar lang verhaal kort: de tic die N heeft ontwikkeld is echt een hele lastige maar nu ze ouder is ook een moeilijke. Ik wil dit heel graag stoppen maar ik weet niet hoe. Hebben jullie ervaring met het afleren van tics voor het slapengaan?
Wat een lastige situatie zeg. Ik heb geen verstand van tics, dus ik heb geen zinnig advies. Maar er popte bij mij meteen een vraag op: Wat als je haar een tijdje kaal houdt? Zou de tic verdwijnen of zich verplaatsen als ze geen haar heeft om uit te trekken?
Er bestaan van die friemeldoekjes. Is dat een idee om te proberen? Dat ze daarmee kan friemelen en wat in haar handen heeft ipv haar haren?
misschien extreem. Maar een tijdje zeer kort scheren zodat ze er niet aan kan trekken en een andere uitlaatklep moet vinden?
Inderdaad: kies voor een lekker kort koppie!
En hoe ziet jullie avondritueel eruit? Misschien is daar nog winst te halen. Misschien een wat langer ritueel met uitgebreid doornemen van de dag, lekker lang voorlezen enz. Of nog een luisterboek aanzetten? En daarbij dan op zoek naar iets anders om mee te wriemelen.
Hoi, dit is heel herkenbaar. Helaas. Mijn dochter trok haren uit tegen de avond, juist als je denkt dat de ontspanning gaat inzetten. Vanaf ongeveer haar puberteit -die samenviel met de echtscheiding en haar diagnose ASS- is dit begonnen. Ze trok vooral de achter/onderkant uit. Ze is ook helemaal kaal geweest. Ook wij hebben het geprobeerd met kaalscheren, maar dat leidde er slechts toe dat ze niet alleen de onderkant uittrok, maar over haar gehele hoofd zodra ze er grip op had. Toen bleef ze dus kaal.
Wat wij niet allemaal hebben geprobeerd met haar autismecoach. Tegen de tijd dat we aankwamen bij cognitieve gedragstherapie, riep ze doodleuk bij eke behandelsuggestie: hebben we al geprobeerd! Het kreeg wel een naam: trichotillomanie. Het was niet te stoppen. Als wij haar tegenhielden, werd de drang alleen maar groter. Ze kon het zelf ook niet tegenhouden, dan werd de spanning te hoog. Wat we onder andere hebben gedaan: cognitieve gedragstherapie, sensorische integratietherapie, fidgets, ontspanningsoefeningen, elastiekje om de pols, mutsje, avondyoga, avondmassage, afleiding, hoofdhuid goed behandelen zodat het niet jeukt, alles afscheren. Niets werkte.
Ze heeft van haar 12e tot haar 21e haren getrokken. Ze doet het nog steeds, maar alleen aan de achter/onderkant, dus je ziet het niet zo goed. Ze is niet meer helemaal kaal.
Mijn dochter deed dit ook op die leeftijd. Bij haar hielp wel het heel kort houden van het haar. Na een tijdje geen grip meer op het haar, verviel de drang. Overigens heeft ze later OCD ontwikkeld en achteraf gezien was dit er een voorbode van.
Qua mogelijke oplossing: zou een pruik op doen voor het slapen gaan kunnen helpen? Kan ze daaraan trekken zonder dat het gevolgen heeft voor haar eigen hoofd.
misschien kunnen fidget toys een uitkomst bieden, naast het eerder genoemde kort scheren.
Mijn dochter speelt graag met zo'n hartje met allemaal plop kuiltjes/bultjes. Maar er zijn nog andere varianten fidget toys.
Lieveheersbeest schreef op 21-08-2024 om 14:38:
Wat een lastige situatie zeg. Ik heb geen verstand van tics, dus ik heb geen zinnig advies. Maar er popte bij mij meteen een vraag op: Wat als je haar een tijdje kaal houdt? Zou de tic verdwijnen of zich verplaatsen als ze geen haar heeft om uit te trekken?
Het is zeker lastig! Ze is dus al tweemaal kaal geweest, waarvan 1 maal langdurig (circa 4 maanden) en het heeft niet geholpen..
Oei, lastig. Zou het helpen om het haar vast te binden tijdens het slapen?
Ik slaap zelf heel vaak met mijn haar vast en mijn dochter ook.
Vindt ze er zelf iets van om geen haar te hebben? Bij baby's/peuters is dat misschien nog niet zo aan de orde, maar als ze wat ouder wordt misschien wel. Mijn dochter heeft mooi lang haar en ze vindt het leuk als ik er van alles mee doe. En ze wordt heel rustig van haren vlechten. Ze zou het vreselijk vinden om geen haar te hebben.
mijn dochter vind het ook ontzettend leuk als ik wat met haar haar doe, helaas dus niet motiverend om er vanaf te blijven. Het haar vastmaken tijdens slapen heb ik ook geprobeerd maar toch krijgt ze er haren uit..
friemeldoekjes, knuffeltjes met haren etc ook langdurig geprobeerd, maar werkt ook niet. Dat is ook niet hetzelfde effect als aan de eigen haren trekken, dat rustgevende gevoel is slecht na te bootsen vertelde het cb mij. Het is “gelukkig@ iets dat meer kids doen, alleen hier nu al wel lang. Doordat ze verder is voor haar leeftijd snapt ze veel, ze vind haar haar echt wel belangrijk al en ipnieuw kaal zijn zal ze moeilijk vinden. Daarnaast heeft dat dus niet gewerkt in het verleden. Ze is langdurig kaal geweest, kon dan idd niet plukken maar zodra het langer wordt gaat ze gewoon weer verder.
Het avondritueel is iets waar we altijd de tijd voor nemen; eerst even uitrazen op de klimrekken of een rondje lopen buiten, dan badje, dan tandenpoetsen, plasje doen, 2 boekjes lezen en wat knuffels gedag zeggen en het bed in (even in vogelvlucht).
Het is enorm lastig in ieder geval
Onze dochter (ASS) deed dit ook bij zichzelf. En ook bij andere kinderen en bij ons. Ze heeft daarna nog andere tics gehad, maar deze van haren uit haar hoofd trekken blijft ook nu nog soms terugkomen bij spanning en stress. Vorig jaar had ze nog een kale plek op haar hoofd. Op dit moment gaat het gelukkig heel goed met haar en heeft ze geen drang om het te doen. Wat ze nog wel vaak doet is haar haren om haar vingers krullen ter onspanning. Ze trekt er dan wel aan, maar trekt ze niet uit haar hoofd.
Mijn dochter heeft dit ook gedaan. Ik heb eerst al haar haar afgeschoren maar ze begon toch weer. Toen heb ik handschoenen omgetaped. Ze heeft 2 haar meer omgetapete handschoenen geslapen en toen was het over.
Een heel forum hierover: https://www.haarweb.nl/forum/forumdisplay.php?s=374a4b645b4dfe9163813cfcebe729c8&f=70
Kimdekim schreef op 21-08-2024 om 19:04:
Mijn dochter heeft dit ook gedaan. Ik heb eerst al haar haar afgeschoren maar ze begon toch weer. Toen heb ik handschoenen omgetaped. Ze heeft 2 haar meer omgetapete handschoenen geslapen en toen was het over.
Dank voor de tip! We hebben haar vanavond met (van dat sport tape) tape om haar hand en de handschoenen erover in bed gelegd. Op de babyfoon zag ik haar even onrustig zijn maar plukken lukte niet. Ben benieuwd of dit gaat werken!
Ik herken wat je schrijft over ontwikkelingsvoorsprong (bij ons was het iets minder groot) de frustraties en rond die leeftijd kreeg ze hier een fase met een ander soort tic (kokhalzen) tijdens het bedritueel. Verder zelfde verhaal consultatie bureau betrokken en van alles geprobeerd niets hielp. Negen maanden heeft het geduurd en toen kreeg ze buikgriep en na zo vaak spugen is het toen gestopt. Inmiddels is ze vier en kan ze beter omgaan met de frustraties. Ze kan het nu onder woorden brengen en accepteert hulp ook beter. Hopelijk gaat bij jullie de leeftijd ook in het voordeel werken.
Maar goed daar heb je op dit moment natuurlijk niet zoveel aan. Wat ons wel hielp in die fase was structuur aanbieden. Elke dag zoveel mogelijk een vaste structuur dus dezelfde ochtend, middag en avond rituelen. Heel veel voorspiegelen. Dus als we ergens heen gingen dan vertelden we precies wat ze kon verwachten. We vertelden hoeveel mensen er waren, waar mogelijk lieten we fotos van aanwezigen zien. Wat we daar zouden doen. Hoelang het ging duren en omdat ze geen tijdsbesef had koppelde we dat vaak aan de eetmomenten. We vertelden wat we van haar verwachtte dus bijvoorbeeld dat ze lekker zou gaan spelen of dat ze stil moest zijn etc. We merkten echt dat dat haar houvast gaf. Verder was het nogal balans zoeken tussen onderprikkeling en overprikkeling. Want ze had veel prikkels nodig, maar tegelijk kon ze overstuur raken van te veel prikkels.
Verder probeerde we aan het eind van elk dagdeel even te polsen of er dingen waren die haar bezig hielden. Simpele vragen zoals wat vond je het leukste, gekste en spannendste. En daar kwamen soms hele wonderlijke antwoorden op. Dan kon ze zich bijvoorbeeld druk maken over een auto die op de stoep geparkeerd had gestaan. Gevolgd door allemaal vragen die in haar hoofd rond spookte zoals wat als ik daar had gelopen, wat als ik in het ziekenhuis kom, kan ik dan doodgaan etc. Het maakte ons stapje bij stapje meer bewust van hoe ze de wereld beleefde. En daar konden we dan op inspelen. Door bij de volgende keer dat we zusters l zoiets tegenkwamen direct dat gesprekje te voeren. Inmiddels is dat zo natuurlijk geworden dat we geen momenten meer hebben, maar dat ze er zelf meestal al over begint.
