(Te) veel speelgoed?

Killoy

Kinderen spelen graag met plastic speelgoed vanwege de felle kleurtjes. Kinderen zijn ook vaak dol op speelgoed dat geluid maakt en licht geeft. Waarom zou dat minder goed zijn en de fantasie minder prikkelen? Is dat niet gewoon je eigen gedachte, omdat jij dat houten speelgoed mooier vindt?

Laat je dochter gewoon genieten van het speelgoed wat ze heeft. Als ze er te groot voor is en er niet meer mee speelt dan kan je het doneren aan andere kinderen. Er is niks mis me plastic speelgoed en er is ook geen enkel probleem met veel speelgoed.

Je kan tegen je schoonfamilie niet zeggen dat ze niks meer mee moeten nemen, dat is onbeleefd en niet netjes.

Bovendien staat je partner helemaal niet achter je ideeën dus wat wij er van vinden doet er helemaal niet toe.

Reactie

Ik vraag juist hier een reactie hoe ik hier mee om moet gaan, omdat ik juist met mijn partner er zo anders insta. Blijkbaar is dat niet de bedoeling?

Dat er geen enkel probleem zou zijn met veel/plastic speelgoed, ben ik overigens niet met je eens.

Lees dit maar eens:
http://www.gezondheidenco.nl/106901/kinderen-leren-van-spelen-hoeveel-speelgoed-heeft-een-kind-nodig/

Kleurtjes

Kinderen houden van felle kleurtjes, of dat nou plastic of hout is. Ik vind houten speelgoed vaak erg mooi, maar of het daarom béter is dan van plastic betwijfel ik. Als je met het milieu-aspect zit, kun je als je kindje te groot is geworden voor het speelgoed, alles aan een spelotheek doneren, of aan een kringloopwinkel. Zo kun je op twee manieren je gewetensbezwaren verlichten. En je stelt het moment van weggooien zo uit én je zorgt ervoor dat een ander kindje voor weinig geld van het speelgoed kan genieten.

Ik heb zelf ook houten speelgoed in huis en dat bewaar ik voor eventuele kleinkinderen. Omdat ik het zo mooi vind en het door het ontwerp niet gedateerd raakt. Plastic wordt op den duur vaak toch een beetje 'gorig'.

Bart

Wat zegt dat artikel? Het is een vriendelijk verhaaltje met wat bijeengeraapte meningen maar er zit weinig wetenschappelijks achter.
Bovendien zou je dan begrippen als ' veel' en ' overdadig' nader moeten kwantificeren als je dat wil toepassen.

Ik zou gewoon je dochter fijn met alles laten spelen, plastic speelgoed is echt niet intrinsiek slechter dan houtenspeelgoed. Als ze te groot is voor het speelgoed kan het weg.

Verder zou ik het vooral heel lief vinden van mijn schoonfamilie dat ze zoveel houden van mijn kind en dat ze haar graag wat willen geven. Dat zou ik met gepaste dankbaarheid aanvaarden.

Je kan bijvoorbeeld ook altijd speelgoed rouleren tussen de slaapkamer en de woonkamer. Verder goed in de gaten houden waar ze vooral meespeelt en het speelgoed waar ze echt geen interesse in heeft kan je altijd nog doorgeven. Hoewel, ik daar voorzichtig mee zou zijn want soms blijkt juist dat iets waar ze nu niet mee spelen over een paar maanden wel heel leuk te zijn.

Maar dat ze (in jouw ogen) te veel speelgoed heeft en niet het juiste verantwoordelijke speelgoed zou ik loslaten. Ze speelt er toch leuk mee?

sppelgoed met geluidjes

vinden ze vaak wel prachtig. Om het voor ons als ouders dragelijk te houden heb ik wel eens speeldingen opengeschroeft en watten bij de luidspreker gepropt. Het geluid was dan niet meer door het hele huis heen te horen.

nou

ik snap Bart wel hoor. Overigens geeft dat artikel hem al goede tips, die hier ook genoemd worden: wisselende collecties en zo.

Ik zou het nu anders doen als ik het over kon doen. Maar mijn ouders vonden geld besteden aan speelgoed weggegooid geld. Ik had dus heel weinig, terwijl ik op een flatje woonde. Ik had dus echt wel speelgoed nodig om me te kunnen vermaken (hoewel ik ook buiten speelde, maar dat was toch wel oppassen geblazen). Dus toen ik zelf kinderen kreeg, ging ik mijn jeugd overdoen en viel ik voor alle leuke dingen die ik zelf wel had willen hebben. Pas later realiseerde ik me dat de kinderen eigenlijk meer speelden met spullen van goede kwaliteit, die niet meteen kapot gingen.

Het verschil tussen kwaliteit en rotzooi lijkt me dus belangrijker dan het verschil tussen hout en plastic. Ik denk dat een kind voldoende variatie belangrijk vindt, en dat dingen niet snel kapot gaan. Verder zal het hem waarschijnlijk worst zijn of het hout of plastic is en voor zijn ontwikkeling zal het ook niks uitmaken.

Voor het meningsverschil met je vrouw hierover is het lastig tips geven. Misschien is ze gevoelig voor het argument dat het te vermoeiend voor jou is om die puinhoop op te ruimen (aannemend dat jij dat doet en niet zij!), dat het kind overprikkeld raakt door teveel zooi tegelijk, of dat het zielig is als die goedkope troep steeds kapot gaat, zodat je kind blij wordt met een dode mus. Dat laatste argument zou bij mij erg zwaar wegen. Succes!

Overigens heeft houten speelgoed ook een nadeel: je kan er als peuter een ander kind bewusteloos mee slaan. Mijn broertje was nogal sterk .

Korte tip (en niet alles gelezen)

Wisselende collecties!

Eerst de goedkope troep weg. Vraag anders voortaan geld en koop bv. duplo of een houten fornuisje.

En vervolgens om de paar weken wisselen van speelgoed. Een gedeelte wegleggen waar dochter niet bij kan, en dan af en toe een deel vervangen voor iets anders. Als je dochter minder speelgoed heeft gaat ze waarschijnlijk veel gerichter spelen (maar pas op, 1,5 is nog heel jong om lang met 1 iets te spelen), en wordt ze veel meer gestimuleerd.
Met jonge kinderen moet je ook samenspelen.

Wat hier heeeeeeel erg lang een grote hit was: de duplotrein. en dan kun je telkens onderdelen bijkopen, en wordt het traject steeds ingewikkelder (als ze ouder wordt he...).

Het is met alles zo: overdaad schaadt. Ook met speelgoed.

Duidelijk aangeven

Je kunt mensen op zijn minst op een idee brengen. Aangeven wat je geschikt vind voor je kind. Je houdt van natuurlijke materialen en creatieve dingen die de fantasie van je kind prikkelen. Laat zien wat je zelf hebt aangeschaft. Boekjes? Tijdschriften? (Liefst echte) muziekinstrumentjes? We hebben hier ook vrij veel gehad. Vaak ook overblijvers van nichtjes en neefjes. Tenten. Verkleedkleding.
Reken- en taalspelletjes.
Toch, in mijn familie, hebben we vaak wel overeenkomstige ideeën over speelgoed en opvoeding in het algemeen. Mijn moeder was vaak een van de eersten om met een rage (bijvoorbeeld de Klikklak) voor ons mee te doen. Zelf stond ik ook bij de Bijenkorf in de rij voor de eerste Teletubbies. Kan het zijn dat je juist moeite hebt met je schoonfamilie? Gewoon omdat die het anders gewend is en je vind het minder 'geschikt' dan 'verantwoord' speelgoed?
Het is ook juist fijn voor je kind dat ook andere familieleden en vrienden hun belangstelling aan je kind laten merken. Dat zou ik toch niet willen afremmen. Misschien wel wat richten. Maar met respect voor de gevers.

compromis zoeken

Ikzelf vind het heel onaardig om bezoek te sommeren niets meer mee te nemen. Dat zou ik zelf nooit doen. Wel kun je alles zelf natuurlijk in een doos kieperen en deze op zolder bewaren voor een enkele keer
De verstandhouding met je partner goed houden is het grootste kado dat je je kind kunt geven. Daar kan geen hout of plastic tegenop. Zoek het dus echt in de compromis, zo belangrijk is het achteraf écht niet...
Verder vind ik speelgoed op die leeftijd echt overbodig. Ze spelen nu nog met alles en niets, gewone dingen zijn nog superinteressant. Pas iets later worst speelgoed belangrijker.

Die geluidjes van tegenwoordig

Zijn wel zeer aanwezig en naar ik begrepen heb veel minder leerzaam dan een sprekend medemens. Ik ben elke week een dag bij een kleinkind met veel speelgoed dat kan praten zingen en weet ik wat meer, maar ze speelt daar zelden mee. Liever met wen lege doos, reclamefolders met baby's en kindertjes, keukengerei, kleerhangers en knijpers.

Zon autootje dat zingt dat hij de bouwvakker is enzo. De kip die zingt. De aek van Noach met hilarische diergeluiden. Volgens mij vindt haar papa ze leuker dan kindje zelf )

Eens met alle tips

En plak vooral bij het geluidspeelgoed de gaatjes af met plakband. Dat scheelt alvast stukken in het geluid.

Iets eruit

Lijkt mij een mooi streven.

En een paar bakken waar het speelgoed in kan. En dan wisselen. Dat schijnt het beste te zijn.
Maar ik herken de valkuil. Hier ook bergen speelgoed, veelal door mij gekocht....

Te kort door de bocht

Iets eruit als er iets nieuws inkomt bedoelde ik.
Ze wordt natuurlijk steeds groter, dus er komt ook speelgoed waar ze uitgroeit. Het lijkt me een mooie stelregel om samen met je partner af te spreken. Nieuw speelgoed is prima, maar is ook een mooie kans om te wisselen.

Met de kledingkast gaat het toch ook een soort van zo?

En wat betreft de kleuren en geluidjes? Tja, dat is nu eenmaal wat kinderen leuk vinden. Als compensatie zou je als ze wat ouder is kunnen investeren in Kapla. Stelt niks voor, alleen wat houten plankjes in een doos, en nog duur ook, maar ontzettend goed voor de creativiteit...

Leuk: scheerschuim

op de tafel spuiten en je kind mee laten kladderen en op laten petsen. Gebruikten ze bij ons ook op de speelzaal bv. Vlekt namelijk niet, is niet lekker, (en ook niet giftig).

Idd, grote doos, lappen, samen een tent bouwen van stoelen en tafels en lakens en zo.

Heel erg grote hit ook: zo'n opvouwbare slang waar je kind doorheen kan kruipen...

Oh, en een ballenbak...

Kijk eens?

Net gezien! Wie weet komen jullie er zo wel uit.

http://www.nu.nl/wonen-en-interieur/4631451/veel-plastic-speelgoed-bevat-gifstoffen.html