Peuter en dreumes combinatie

time out

Hem even een time out geven op het moment dat hij weer speelgoed weghaalt bij zusje vandaan.

Geef het tijd

Wij benoemen altijd dat de jongste ook met iets wil spelen. De oudste mag dan zelf iets uitkiezen waar de jongste mee mag spelen. Gelukkig is de jongste nog zo jong dat ze dat wat ze krijgt, prima vindt. Als het niet gebeurt, pakken wij iets voor haar (wat door de oudste ook hoog weggezet was). Hierdoor heeft de oudste geleerd dat ze beter zelf iets uit te kiezen dan dat wij het voor haar doen.
En het gaat steeds beter. De oudste zorgt nu altijd dat de jongste ook iets heeft. 'Hier X, dit is voor jou.' Helaas begint nu de fase dat de jongste soms haar zinnen op iets anders heeft gezet en niet meer zo makkelijk af te schepen is met 'stom' speelgoed. Weer een leuke nieuwe uitdaging .

Ik zou dus benoemen, sturen en het ook loslaten. Delen is moeilijk en niet (altijd) leuk. Samen kunnen ze er soms ook uitkomen. Hier begint de jongste nu te bijten als de oudste iets afpakt. Letterlijk van zich af bijten, haha. Daar moeten we nu ook weer iets mee ... \

Succes!

paar speciale dingen voor zusje neerzetten?

Kan je niet iets kopen wat je speciaal voor zusje in een eigen hoekje neerzet? Dat is van háár, broertje mag er ook best mee spelen, maar het is van zusje en wordt ook zeker niet hoog weggezet, zou hij dat misschien een beetje snappen?

Jasmijn

Nee hij begrijpt dat niet, het gaat ook niet alleen om speelgoed, ook als hij bijvoorbeeld met een kussen speelt, wat gewoon van iedereen is, 'mag' zij er niet mee. Alleen als hij nieuw speelgoed heeft wat heel speciaal is en waar hij helemaal in op gaat vergeet hij wel eens de rest.
Ik ga me binnenkort toch misschien een beetje zorgen maken over het nog niet praten want ik ga soms ook twijfelen of hij me wel echt begrijpt of niet.

in de box?

Zit jongste nog wel eens in de box? Dat gaf hier de nodige rust toen onze meiden in die leeftijd zaten.
Was voor oudste ook duidelijk dat dat speelplek van de jongste was.
Wat ook hielp was oudste aan hoge tafel laten spelen als jongste "over de vloer" was. Dan kon jongste er niet bij.

Maar ik herken het dus wel. Vermoeiende periode. Was ook blij dat ze naar kdv gingen (kon ik op werk bijkomen....).

En echt ooit gaat het over.

jongste heeft toch wel eigen speelgoed?

Ik heb een dochter en een zoon met iets meer dan 2 jaar leeftijdsverschil. Jongste zat nog vaak in de box, dus apart met "zijn" speelgoed. Dingen die van dochter waren geweest maar nu voor hem in de box lagen.
Benadrukte dan vaak dat dochter al groot was, dat ze al met kralen mocht rijgen. (een veter met hele grote kralen). Alleen om ze uit elkaar te houden en elkaar niet dwars te zitten.
Oudste mocht wel haar puzzels veilig "hoog wegzetten" maar de duplo die ze allebei leuk vonden niet.
Als oudste naar de peuterspeelzaal was kon jongste wat meer over de vloer.

Inderdaad een lastige tijd maar het gaat over, bij ons toen de oudste 5 was en de jongste 3. Konden ze een aardig tijdje leuk met elkaar spelen.

Inmiddels zijn ze puber (15 en 13) en begint het gevecht om territorium opnieuw. Wie waar zijn voeten mag neerzetten onder tafel, wie na de 2 reeds verorberde drumsticks er nog "recht" heeft op een derde. (er zaten er 9 in een pak) Wie de (voor gezamenlijk gebruik aangeschafte) woordenboeken en atlas een plek MOET geven op zijn kamer.
Dat gevecht is in hun beider "voordeel" uitgevallen ze staan nu hier naast mijn PC. Ze hoeven en geen ruimte aan op te offeren, moeten er wat verder voor lopen. Dochter boos nu moet ik elke keer helemaaaaaal de trap af en hij (priemend wijzen naar broertje) hoeft maar 2 stappen te lopen.

Pffff peuters en pubers, veel verschil is er niet!

aanraken = afpakken

Nog even correctie. Ik zei dat je moet zorgen dat zijn zusje het speelgoed waar hij mee speelt niet afpakt, maar ik bedoel eigenlijk dat je moet zorgen dat zijn zusje het speelgoed waar hij mee speelt niet aanraakt, en dat ze als hij speelt ueberhaupt niet naast hem 'rondhangt' zonder duidelijk doel (= eigen speelgoed).

Want dat gaat dus niet bij kinderen van twee. Kijken wordt aanraken en aanraken wordt pakken en trekken en duwen.

Eigen speelgoed

Bij mijn twee jongste kinderen kregen we ook met dit fenomeen te maken. Bij de oudste twee (tweeling) was ik dat minder gewend. Die speelden gewoon met alles samen. Wel hadden die ook allebei een aantal favoriete speelgoedstukken waar ze soms ruzie om maakten. Dat heb ik toen opgelost door er twee van te kopen. Op verjaardagen vroegen ze soms ook hetzelfde zodat ze allebei een 'eigen' hadden. Dat werkte heel goed.Maar in principe hadden ze eigenlijk weinig gedoe om speelgoed.
Bij de twee jongsten (3 jaar verschil) is er wel vaker gedoe. De oudste van de 2 vindt het niet zo heel leuk dat de jongste nu ook overal mee wil spelen en aan komt. Ik heb dat opgelost door de jongste een mand met eigen speelgoed te geven. De oudste van de 2 heeft een kastje voor speelgoed en daar mag de jongste dan niet aankomen. Sommig speelgoed is ook niet geschikt voor de jongste.
Er is ook gezamenlijk speelgoed. De oudste vindt het soms vervelend als de jongste daarmee speelt want het wordt door de oudste beschouwd al eigen speelgoed. Ergens is het ook wel zielig want ze is echt heel gespannen soms als de jongste ergens meespeelt. Dan is ze bang dat hij het kapot zal maken (wat niet geheel onterecht is want dat komt soms voor). Ze heeft er geen moeite mee als hij met speelgoed uit zijn eigen mand speelt.

plank

Bedankt voor de reacties. Al het speelgoed is inderdaad in principe van hen allebei, ze schelen ook maar 13 maanden. Een plankje is een goed idee, dan moet ik hem dus eerst leren dat speelgoed daar op moet en niet op de bank/tafel, hopelijk lukt dat, hij lijkt zo weinig te begrijpen En hopelijk raakt hij niet in paniek als zijn plankje vol staat.

Uitleg

Het is een kwestie van gewenning. Hij is 13 maand alleen geweest, nu moet hij delen. Niet leuk, een lastige fase, maar je doet er niet zoveel aan. Het enige wat je kan doen is continu uitleggen dat ook zusje ergens mee mag spelen. Als hij die uitleg niet snapt, dan snapt hij al zeker het principe van een plankje niet.
Maar kinderen van twee begrijpen meer dan je denkt, en deze fase is er helaas gewoon. Herhaling is de kracht, veel uitleg past hierbij. Vermoeiend voor de ouders, maar nergens mee “op te lossen”. Misschien met een box, maar dan krijg je het euvel dat ze iets willen hebben wat net bij die ander in de box ligt..

audiologisch centrum

Je schrijft dat hij nog niet praat, alleen wat woorden roept en schreeuwt en wijst. Dat je je zorgen maakt over het niet praten, dat hij weinig lijkt te begrijpen. Wat vindt het consultatiebureau? Een kind van twee zou in zinnen van twee woordjes moeten praten. Als hij te weinig zegt voor zijn leeftijd, zou het een idee zijn om naar een audiologisch centrum te gaan. Daar controleren ze zijn oortjes. Als hij niet goed zou horen, kan ik me best voorstellen dat hij daar angstig van wordt. Maar er kijkt ook een logopediste of hij echt te weinig zegt voor zijn leeftijd. En een arts of er een lichamelijke reden is voor het weinig praten. En een orthopedagoog kijkt naar zijn ontwikkeling.

praten

Ik woon niet meer in Nederland, hier zijn geen consultatiebureaus maar we willen inderdaad binnenkort ook naar de dokter voor zijn oren. Hoewel ik wel het idee heb dat hij goed hoort, hij kan alles aanwijzen als ik het vraag, maar echt maar één keer, bij een tweede keer vragen doet hij het gewoon niet meer. En ALS hij een keer een zin zegt (hij zegt heel zelden wel eens een zin met twee woorden zoals 'koek op') herhaalt hij dat ook gewoon nooit meer. Het lijkt echt alsof hij het gewoon niet nodig vindt om het nog een keer te zeggen. Of misschien is het mijn reactie waar hij van schrikt.. Ik reageer namelijk automatisch heel enthousiast ("wat ZEI jeeee??") dus als hij me ziet denkt hij misschien wel oh jee wat heb ik gedaan en klapt hij dicht. In zijn eigen taal kletst hij overigens wel de hele tijd.

Tweetalig?

Als hij in een ander land woont, is hij dan tweetalig? Dat zou ook kunnen verklaren waarom hij wat langzamer is met praten in het Nederlands. Hij begrijpt het dus wel, als hij dingen kan aanwijzen. Dan is het misschien een beetje peuterdwarsheid, dat hij dingen geen twee keer wil doen.