Huilen bij het in bed leggen

Ja deze weet ik

Denk ik. bij mijn kinderen ging de vlareflex aan als ik ze met de rug naar beneden in bed legde. Kind op de zij naar het bedje dragen en dan op de rug leggen hielp perfect. Was zelf erg gefrustreerd dat ik het truukje pas leerde bij de 2 e. Ben benieuwd of het jullie ook helpt.

Mijk

koud

mijn dochter had dit ook, tot ik er achterkwam dat vooral de overgang van warme mama naar koud bed zorgde dat ze wakker werd. Dus ook al was het zomer, wij verwarmden het bedje voor.

Dat was al geprobeerd... en ik vind 45 min laten huilen bijna kindermishandelng op deze leeftijd...

eerst oortjes na laten kijken

Even bij de huisarts de oortjes na laten kijken, dat zou ik eerst doen. Daarna tips als hierboven.

proberen

Fijn dat jullie met mij meedenken. Ik ga het uitproberen.
Het voorverwarmen heeft helaas niet gewerkt daar dacht ik namelijk ook aan. Zijn oortjes zijn pas nagekeken, dat is het ook niet. Hij heeft wel eczeem boven zijn oor wat jeukt maar dat verklaard ook niet waarom hij wakker wordt bij het in bed leggen.

Volgorde

Hoe was het ook alweer...

Voeden direct na het wakker worden (als kindje nog fris is)
Naar bed als tekenen van moeheid zichtbaar zijn (kan ook betekenen dat kind juist druk gaat doen)
Nooit slapend in bed leggen.

Slapend in bed leggen betekent dat het kind niet leert om zelf in het eigen bed in slaap te komen. Kinderen worden na ca. 45min sowieso weer wakker (normale slaapcyclus), kinderen die dan niet zelf weer in slaap kunnen komen beginnen vervolgens te huilen.

Je voeding moet geen hulpje zijn om het kind in slaap te krijgen.

opvoeding

Nee, voeding moet geen hulpje zijn, maar 's nachts is dat niet anders.
Ik vrees ook dat TS moet beginnen aan de opvoeding; leren slapen zonder wiegen

Mijntje

Ik weet nog dat ik met kind in de auto rond ging rijden tot hij sliep. Vervolgens terug naar huis, garage in. Maxi Cosi voorzichtig op de keukentafel gezet...

bweeeeeh!!!

Dat was dus maar een eenmalige poging.

oja

iedereen herkent zich wel hierin, dat gehannes met een huilende baby. Onze oudste werd altijd meteen stil na heel hard "fanfare ciocarlia" op te zetten. Dat was de remedie tegen buikkrampjes. Bij de jongste werkte dit totaal niet helaas
Ik kon ook helemaal niet tegen huilende babies, die moest ik altijd toch wel snel oppakken, op de een of andere manier kwamen die fasen toch vanzelf weer goed.

Barvaux

Nee, ze legde de baby slapend in bed. Dat is niet hetzelfde als wakker in bed leggen voor de baby oververmoeid is (en daardoor moeilijker in slaap valt).

Mijn oudste was helemaal uitgeput rond de 4 maanden. Toen we hem een paar keer lieten huilen (de eerste keer iets van 30 minuten geloof ik), was dat helemaal over, en kregen we een vrolijke baby. Het was heel moeilijk, maar ik heb er geen spijt van, aangezien hij duidelijk een stuk gelukkiger was erna.

Algemeen wordt geadviseerd dat je een kind onder het jaar niet huilend in bed laat liggen. Ik heb het gedaan met 16 mnd en met 19 mnd (twee kinderen) daarvoor vond ik dat echt veel te vroeg.

Barvaux

"Algemeen wordt geadviseerd". Door wie, en waarom?

Bij nummer 1 kun je nog de hele dag rondlopen met een baby die huilt zodra je het neerlegt. Bij 2 en 3 gaat het meer vanzelf. Je moet nog even iets doen, en als je klaar bent om naar de baby te gaan, is die in slaap gevallen.

Jij vindt het veel te vroeg. Als ik nu naar foto's kijk van oudste tot 4 maanden, zie je gewoon hoe uitgeput hij was. Hij wilde niet de hele tijd op schoot, dan kon hij niet goed slapen, dat was een waanbeeld wat ik als compleet onervaren moeder had. Dat de baby de moeder de hele tijd nodig had. Hij deed het echt veel beter toen ik hem de kans gaf zelf in slaap te vallen, en hem gewoon af en toe met rust liet.

Het was daarvoor een vicieuse cirkel. Hij viel aan de borst in slaap, ik legde hem neer, hij ging huilen, ik ging hem weer oppakken, en ik en baby waren helemaal uitgeput. Als het goed gaat, dan maak je zo'n beslissing niet. Was bij 2e ook helemaal niet nodig, die legde ik in bed, en hij ging slapen, helemaal niet huilen, ik weet nog hoe verbaasd ik daarover was. De 3e was nog makkelijker. Die sliep in haar bedje in de woonkamer met de herrie van de 2 jongens om haar heen!

Dus ja, die 3 avonden hem laten huilen was het echt waard. En weet je, hij is een hele lieve stabiele 9-jarige, dus hij heeft er echt geen trauma van opgelopen hoor.

Ach

Ik ga die discussie niet aan, twee maanden geleden zat ik precies in dezelfde discussie maar dan aan jouw kant en werd niet begrepen dat ik het deed. Ik vind een kind van een half jaar drie kwartier laten huilen (of een kind van vier maanden 30 min) in een bedje niet normaal en dat doe je ook niet als je nog 4 andere kinderen hebt.

discussie

Je gaat de discussie niet aan, maar bent hem wel begonnen? Beetje flauw.

Je vindt het dus beter dat een kind de halve dag huilt, maar gedragen wordt? Vind ik weer niet normaal.

Ik heb de waarheid niet in pacht. Ik wil nieuwe moeders er alleen op wijzen dat
a) het ene kind het andere niet is
b) niet elk kind de hele dag gedragen wil worden
c) je meerdere dingen kunt uitproberen.

Zoals ik al zei, je doet het niet als het niet nodig is, want het is heel erg moeilijk om je baby te horen huilen. Dus als moeder en baby het prima doen met een draagzak of de hele dag op de bank, geen probleem.
Maar als je wanhopig wordt van moeheid en slaapgebrek, de baby de meeste tijd van de dag huilt (ook als het gedragen wordt), dan kan het de moeite waard zijn om iets anders te proberen. Beginnen met wakker wegleggen is sowieso een goed idee. Het probleem is dat je als je de baby gaat troosten, en het nog harder gaat huilen, je beter gewoon kunt wachten tot hij gaat slapen. En vanaf dag 3 is het vaak 5 minuutjes ontpan-huiltje om uren te gaan slapen.

Ik ben blij dat ik het gedaan heb, en ik van mijn baby kon gaan genieten en hij veranderde van een baby die de meeste tijd huilde, in een hele tevreden baby.

Ik weet niet of nummer 2 en 3 gewoon makkelijker waren (ze zijn nog steeds heel anders) of dat ik het vanaf het begin handiger heb aangepakt, maar bij hen heb ik het dus nooit nodig gehad.

Ik ga de discussie niet aan door het laatste zinnetje over je 9jarige omdat ik precies dezelfde discussie al gevoerd hebt maar dan van jouw kant.

Ik begrijp precies hoe je je voelde en waarom je het deed maar ik geloof niet dat jouw baby te vergelijken is met die van TS. Die baby wil wel gedragen worden en in slaap worden gewiegd dus in zoverre hoeft die baby er helemaal niet eentje te zijn die je even 30 min laat huilen en pats kind is 180 graden anders. Ik vind het laten huilen van een baby van vier maanden niet oké maar het is lastig die discussie aan te gaan omdat ik al je argumenten begrijp alleen deed ik het toen mijn kinderen dus een jaar ouder waren.

Precies dezelfde ervaring hier. Als je het verschil tussen de baby voor en na zag kan dat 'in het algemeen wordt geadviseerd' advies alleen maar gekwalificeerd worden als kindermishandeling.

Wat is nou erger een paar keer een half uurtje huilen bij het naar bed gaan of dag in dag uit uren per dag huilen omdat het kind oververmoeid is en niet kan slapen?

Barvaux:
"Die baby wil wel gedragen worden" Denken in termen van 'die baby wil' is een valkuil. Het is wat jij denkt dat die baby wil, de vraag is bovendien of een baby van die leeftijd al een echte wil heeft.

nou ja ad

Dc zegt zelf precies te weten wat haar baby wilde met 4 mnd: "Hij wilde niet de hele tijd op schoot, dan kon hij niet goed slapen, dat was een waanbeeld wat ik als compleet onervaren moeder had. Dat de baby de moeder de hele tijd nodig had. Hij deed het echt veel beter toen ik hem de kans gaf zelf in slaap te vallen, en hem gewoon af en toe met rust liet."

TS heeft het erover dat haar baby wel graag bij hun is en dan wel in slaap valt en zo'n baby leg ik dus niet 30-45 min alleen huilend in een bedje.

Barvaux

Natuurlijk zal een baby positief reageren als je hem bij je houdt. Dat vinden ze vaak prettig. Sommige mensen trekken daaruit de conclusie dat ze de baby bij hen in bed houden.

Dat hebben wij ook geprobeerd maar dan werd ie nog steeds wakker en begon weer te huilen. Bedje in de slaapkamer werkte ook niet. Niets hielp.

(ik hoef het gelukkig niet in alles met dc eens te zijn)

'Ik kon ook helemaal niet tegen huilende babies'

@Mijntje: ik vind dat ook erg lastig!! Mijn man was (en is) er veel laconieker in, die is niet zo snel van streek. Ik voel wel mee met de gedachte dat kleine babys's de fysieke nabijheid van ouders vanzelfsprekend waarderen, maar herken ook de oververmoeide baby's die niet meer in slaap konden komen - en ik ook niet

Over een half jaartje hopen we weer een babytje in de familiekring te begroeten. Prachtig! Maar dat huilen, oei oei...ik vrees nu al dat ik als oma wankelmoedig zal zijn in mijn suggesties, als daarom gevraagd wordt (!).

CdJ, wat wil je veranderen?

Hij slaapt in bij jou aan de borst of wiegend bij iemand anders. Uiteindelijk lukt het om hem in bed te leggen en dan slaapt hij, ook na de nachtvoeding, tot de volgende ochtend.
Wil je dat het wegleggen sneller kan? Dan zal je kind de ervaring moeten opdoen dat hij niet altijd iemand nodig heeft bij het inslapen maar dat hij het ook zelf kan, dat weet hij nu niet hij denkt dat het allen kan zoals het nu gaat want hij heeft geen andere ervaringen. Daarom wordt hij gelijk weer wakker als je hem neerlegt: heee, zo doen wij dat hier niet! Je kunt hem dat wel leren en daarover zijn de meningen verdeeld, van je doet iets goed voor je kind want uiteindelijk is het minder vermoeiend voor hem als hij makkelijk kan gaan slapen (en voor jou natuurlijk en dat heeft ook weer een positieve weerslag op hem) tot aan het is kindermishandeling als je dat doet. Take your pick.
De waarheid zal zoals gewoonlijk wel in het midden liggen en jij kent je kind en jezelf het beste dus volg je gevoel zou ik zeggen.
Je hoeft je kind natuurlijk niet een uur te laten liggen huilen en er niet naar om te kijken. Je kunt ook telkens even gaan troosten zodat hij weet dat je er bent en dat alles veilig is maar dat het slaaptijd is. Dat doe je nu ook alleen haal je hem er nu steeds uit tot hij weer slaapt en legt hem dan terug. En ja in het begin kan het best even duren voor hij slaapt (logisch want hij is het niet gewend) maar dat doet het nu ook.

tine

Dank je wel Tine. Het is nu een keer gelukt om hem wakker maar moe in bed te leggen waarbij hij zelf in slaap is gevallen zelfs zonder huilen (jeej!) We gaan oefenen

verwachting van baby

Een baby is nou eenmaal niet van nature ingesteld op alleen te zijn, alleen te slapen, wakker op z'n rug in bed gelegd worden.
Van nature verwacht een baby dat ie gewoon aan de borst in slaap kan vallen, en dat ie gewoon dicht bij z'n moeder slaapt.
Draagdoek is in veel gevallen een uitkomst.
En bijstellen van je verwachting: een kind is niet iets wat je zomaar even weglegt of uitzet.
Vooral naar je kind kijken en niet naar het CB luisteren.

dirksmama

"Van nature verwacht een baby dat ie gewoon aan de borst in slaap kan vallen, en dat ie gewoon dicht bij z'n moeder slaapt."

Ja hoor het 'werkt' en dan gaat 'dirksmama' zich er mee bemoeien. Het mag niet van haar, want een baby is 'van nature'... Bla bla, natuurlijk weet dirksmama er alles van. Lekker een ander een schuldgevoel aanpraten en uren met een draagdoek rond laten lopen omdat dirksmama denkt dat een baby dat van nature nodig heeft. Van nature gaan 2 van de drie baby's dood. Zullen we dat dan ook maar gaan propageren?

Jaloers Ad?

Dat borstvoeden is vooralsnog vrouwen gegeven. Maar misschien in de toekomst ook mannen.
Niet alles wat modern is, is goed voor mensen. Een couveuse en flessevoeding is modern, maar blijft een beperkt alternatief voor goede natuurlijke verzorging.

dirksmama

Wat een baby van nature wil weet niemand want wij leven niet meer in de natuur. Eeuwenlang werd er weinig naar baby's omgekeken, ze kregen borstvoeding en werden in een bedje gelegd omdat moeder moest werken. Schoonmaken, groente verbouwen, voor de andere acht kinderen zorgen.
Het ene kind wil de hele tijd bij je zijn (mijn oudste), het andere wil juist niet te veel op schoot (mijn jongste) en de andere twee maakte het niet zoveel uit. Daar kwamen we vanzelf wel achter. Verder had ik bij nr vier ook minder tijd. Kun je nagaan hoe dat in gezinnen rond 1900 ging.

Reflux

Al aan reflux gedacht? Dat hoeft niet heel ernstig te zijn om er toch last van te krijgen. Een klein beetje maagsappen die bij het neerleggen omhoog komen is al iets om heftig wakker van te worden.
Die van mij viel overal in slaap, als het maar niet plat liggend op zijn rug was.

We wetener best veel van

We leven natuurlijk wel in de natuur. Bovendien doen onze lichamen nog steeds hetzelfde. Dirksmama heeft gelijk, waarbij moet worden aangetekend dat het niet om willen in de zin van persoonlijke voorkeur of zin in een ijsje gaat, maar om biologische noden.

Ja, dat babylichaam verwacht borstvoeding en een lijf om tegenaan te slapen.
Dat is overigens niet per se het beste. De natuur is gemeen. Samen met kind in bed heeft het risico van verstikking. Zoals biggetjes heel natuurlijk door moeders worden platgelegen.

En ipv dat warme lijf,

Kan je je kindje met een kussentje in de rug en een kleine kussen tegen de buik ' inbakeren'. Babyzaken zoals prenatal verkopen van die ruggesteuntjes zodat de baby's op hun zij liggen.( Wordt vaak toegepast bij baby's met een voorkeursligging.) Het lijkt op inbakeren, maar ze hebben wel meer bewegingsruimte. Het halve kussentje tegen de buik is verplaatsbaar. Het geheel geeft een wat geborgen effect met als gevolg dat de baby rustiger het slaapproces in gaat, is mijn ervaring.

@Mijk: graag verduidelijking

@Mijk:
wat is de vlareflex precies? En wat bedoel je juist met 'met de rug naar beneden in bed leggen'? zou het graag eens proberen, vandaar de vraag! dank je voor je verduidelijking!