Dochter van 10 maanden
hallo mama’s
ik heb een prachtige dochter van 10 maanden oud en ze gaat 2 x in de week naar de opvang alleen ik zit met iets voor wie is dit ook herkenbaar hoe gaan jullie hiermee om. Ik heb tegen mijn partner gezegd dat ik buirgezin wil en een kennismakingsgesprek heb binnenkort en daardoor geen toestemming nodig is van hem omdat het echt om mij gaat om wat last van mijn schouders te nemen. Wat houdt een buurtgezin in dat zijn mensen die ervaren zijn en graag willen oppassen en iets leuks te gaan doen met ze geheel vrijwillig. Ik werk 3 x in de week en weekenden 2 x in de maand dus ik heb wel extra steun nodig. Nu is hij weer enorm koppig en zegt letterlijk dat ik moet uitzoeken en als er iets is wat hij wel zou moeten ondertekenen voor iets anders doet hij dat niet meer ik vindt dit zo erg dat hij zo met me omgaat en gelijk negatief ziet bepaalde dingen ik zit hiermee hele tijd voel me dan ook soms echt alleen. Hij heeft een groot familie die altijd voor hem klaar staan voor mijn dochter enz en ik vindt het best moeilijk zo omdat ik gewoon geen goed gevoel meer bij heb en ik heb gewoon extra steun nodig vanwege mijn privé omstandigheden
Ik kan er eerlijk gezegd niet echt een touw aan vastknopen. Ik lees wel dat je een partner hebt en (via hem) een grote familie die graag inspringt, dus welke extra ondersteuning zoek je nu eigenlijk precies?
Woon je samen met je partner? Door welke privé-omstandigheden heb je extra steun nodig die je partner en zijn familie niet kunnen bieden?
Ik vind het een erg onduidelijk verhaal, begrijp ik het zo goed? Je dochter gaat, als jij werkt, 3x per week naar de opvang? Je hebt extra ondersteuning nodig voor de dagen dat je niet werkt? En die 2 weekenden per maand dat je werkt, dan is je partner er ook niet?
Valeria schreef op 30-01-2025 om 11:57:
Woon je samen met je partner? Door welke privé-omstandigheden heb je extra steun nodig die je partner en zijn familie niet kunnen bieden?
Goede vragen!
Ik denk dat je opvang door een buurtgezin niet eenzijdig kan beslissen maar om het zeker te weten hebben we meer info nodig.
Indien jullie gescheiden zijn, staat er iets in het ouderschapsplan over verzorging door anderen?
Welke hulp heb je nodig bij de verzorging van je kind?
ze heeft extra ondersteuning van een Buurtgezin aangevraagd, in de vorm van oppassen een dag of een weekend(??) Omdat TO zo te lezen geen netwerk/vangnet heeft en TO door priveomstandigheden wat ontlast wilt worden momenteel....
TO; lees ik het zo goed?
Bij buurtgezinnen lees ik dit:
Buurtgezinnen is er voor gezinnen met kinderen in alle leeftijden die, om wat voor reden dan ook, behoefte hebben aan steun. Die geen familie, buren of vrienden in de buurt hebben, waarop ze een beroep kunnen doen. Soms is er wel iemand in de buurt, maar is deze persoon zelf heel druk.
Maar uit jouw verhaal begrijp ik dat er wel familie beschikbaar is, kom je dan wel in aanmerking hiervoor?
Ik zie buurtgezinnen wel eens voorbijkomen op FB en lees dan wie en wat er gezocht wordt. Dat zijn dan meestal mensen die het leuk vinden om een paar uurtjes een kindje mee te nemen, vooral in het belang van het kindje (taal, aandacht, speelmaatjes). Als je zélf ondersteuning nodig hebt, terwijl je dus al een netwerk hebt, vraag ik me af of een buurtgezin gaat helpen. Die helpen immers niet jóu met het dagelijks leven.
BritgetJones007 schreef op 30-01-2025 om 12:20:
ze heeft extra ondersteuning van een Buurtgezin aangevraagd, in de vorm van oppassen een dag of een weekend(??) Omdat TO zo te lezen geen netwerk/vangnet heeft en TO door priveomstandigheden wat ontlast wilt worden momenteel....
TO; lees ik het zo goed?
Zo te lezen heeft ze opvang, een partner én een grote familie aan die kant die voor haar kindje klaarstaat.
Hoe lees jij dat niet dan?
Los van of een buurtgezin wel of niet nodig en/of nuttig kan zijn, vind ik dit soort dingen niet iets dat je in een relatie eenzijdig beslist. Als je gescheiden bent wel, dan kan één ouder zo'n buurtgezin inschakelen en die doen dan af en toe iets met het kind in de tijd dat kind bij de vragende ouder is. De andere ouder staat daar dan buiten.
Ik zou het ook niet fijn vinden als mijn man dit soort dingen regelt buiten mij en ons netwerk om. Natuurlijk hoeft hij niet voor elke poep en scheet toestemming te vragen of te overleggen. Als ik met 40 graden koorts in bed lig, dan mag hij gerust mijn ouders vragen of dochter uit school daar een middag naartoe kan, graag zelfs. Of dat ze op zaterdagmiddag haar een paar uurtjes meenemen naar een speeltuin, stukje fietsen en een ijsje eten of zo. Maar structurele hulp zou fijn zijn als dat overlegd wordt. Net als wanneer je als ouder een hobby voor jezelf wil doen. Dan overleg je ook dat de ander die avond thuis is voor kind(eren) of je regelt een structurele oppas lijkt mij.
Ik denk dat als ik tegen mijn partner zou zeggen dat ik iets voor ons kind geregeld of aangevraagd heb en ik zijn toestemming niet nodig heb, hij ook gelijk in de weerstand zou gaan. Zoiets overleg je toch en dan beslis je samen wat de oplossing is? Of is je partner eigenlijk je ex? Ik zou het zelf ook niet tof vinden als hij mijn dochter bij vreemden zou zetten, als er ook familie is, die op wil passen.
Ik snap geen hout van je verhaal.
Is je partner de vader van je dochter?
Als jij het gevoel hebt af en toe ontzien te moeten worden van je kind kan dat best. Daar zijn buurtgezinnen voor. Ik heb ook nooit rust en zit ook wel eens aan een buurtgezin te denken omdat mijn familie niet in de buurt woont. Als hij wil dat ze niet naar een buurtgezin gaan maar naar zijn familie lijkt mij dat geen probleem. Had mijn man maar familie waar de kinderen heen konden. Maar jij voelt je daar niet goed bij. Dan moet man extra zorgen voor de kinderen zodat jij een middag vrij hebt of dus dat buurtgezin. Hij mag dan kiezen.
Wat ik wel uit je verhaal kan halen is dat het zorgen voor je kind je wat boven het hoofd groeit. Je werk, het huishouden en opvoeden van een kind is ook best pittig.
Misschien is een buurtgezin een goede steun, of een oppas op zijn tijd of misschien een hulp in het huishouden. Toch een nieuwe poging wagen om met je partner te praten, misschien komen jullie samen tot een oplossing zodat het voor jou wat makkelijker wordt.
Als je er echt doorheen zit zou je eens met je huisarts kunnen gaan praten. In onze gemeente zijn ook buurtgezinnen maar ook andere vormen van ondersteuning.
Ik zou naar de huisarts gaan . Alleen .
