Baby niet welkom op bruiloft
Mijn broer gaat over een paar weken trouwen en zojuist belde hij om mij te laten weten dat mijn baby (die tegen die tijd 8 weken oud zal zijn) helaas niet welkom zal zijn op de bruiloft. Aan de ene kant begrijp ik dit wel, maar het kwetst mij toch.
Ook zit ik nu in een lastig parket. De bruiloft is op ruim 2 uur rijden afstand en iedereen die ik mogelijk als oppas zou vertrouwen is ook uitgenodigd. Komt bij dat ik er nog niet aan moet denken langer dan een paar uur van mijn baby gescheiden te zijn. Ik weet niet of dat de hormonen nog zijn...
De band met mijn broer is nogal koel, maar hij heeft wel gezegd dat hij hoopt dat ik erbij ben. Dat was ik dan ook zeker van plan, maar nu overweeg ik toch om niet te gaan.
Kan ik dat maken? Wat zouden jullie doen? Hij wil het graag zsm weten...
Naamgenootje schreef op 05-07-2023 om 22:09:
ik zei "lang niet altijd", wat niet betekent "nooit". Persoonlijk kan ik me inderdaad niet voorstellen dat iemand troost heeft aan kinderen die met autootjes zitten te spelen op zo een beladen moment nee, inderdaad. Maar ik heb heus wel gezien dat jonge kinderen bij een afscheid van een grootouder zich prima gedroegen en dat het een steun was voor wie dan ook. Ik zie echter niet in hoe dat kan als er gespeeld wordt maar goed.
Bijtje 82: ik probeer te begrijpen waarom je "geen kinderen" (in het algemeen dus niet zoals TS haar voorbeeld) als uitsluiten ziet. Is het niet welkom zijn van ouders op een kinderpartijtje ook uitsluiten? Of het niet uitnodigen van jouw echtgenoot op het vrijgezellenfeestweekend van de bruid? Als ik ervoor kies om alleen met vriendinnen te gaan uit eten, is het dan gebruikelijk dat zij zomaar hun partner en kinderen meenemen?
Ik vind het niet vanzelfsprekend dat een heel gezin uitgenodigd wordt voor een bepaald evenement. Als het zo is, prima, maar er zijn zat mensen die anders kiezen.
Een kinderfeestje is natuurlijk niet te vergelijken met een bruiloft van een direct familielid.
Het niet uitnodigen van mijn partner voor een vrijgezellenfeest is ook geen drama.
Een etentje met vriendinnen is ook niet te vergelijken.
Je vergelijkt nu appels met peren.
We hebben het hier over familie. Niet over kennisen of vrienden. Vaak besluit je dan als ouder zelf al dat je je kinderen thuis laat.
Je zegt toch ook niet, jij mag komen maar partners zijn niet welkom.
je profileert het nu als een typisch familiefeest. Zo zie ik het niet ik zie een bruiloft als een feest wst voor het stel van belang is met mensen die voor hun van belang zijn. Voor jou is dat families inclusief kinderen, maar dat is lang niet voor iedereen zo.
Naamgenootje schreef op 05-07-2023 om 22:09:
ik zei "lang niet altijd", wat niet betekent "nooit". Persoonlijk kan ik me inderdaad niet voorstellen dat iemand troost heeft aan kinderen die met autootjes zitten te spelen op zo een beladen moment nee, inderdaad. Maar ik heb heus wel gezien dat jonge kinderen bij een afscheid van een grootouder zich prima gedroegen en dat het een steun was voor wie dan ook. Ik zie echter niet in hoe dat kan als er gespeeld wordt maar goed.
Bijtje 82: ik probeer te begrijpen waarom je "geen kinderen" (in het algemeen dus niet zoals TS haar voorbeeld) als uitsluiten ziet. Is het niet welkom zijn van ouders op een kinderpartijtje ook uitsluiten? Of het niet uitnodigen van jouw echtgenoot op het vrijgezellenfeestweekend van de bruid? Als ik ervoor kies om alleen met vriendinnen te gaan uit eten, is het dan gebruikelijk dat zij zomaar hun partner en kinderen meenemen?
Ik vind het niet vanzelfsprekend dat een heel gezin uitgenodigd wordt voor een bepaald evenement. Als het zo is, prima, maar er zijn zat mensen die anders kiezen.
Je begon met wat moet een klein kind op een begrafenis en ik gaf daar van voorbeelden. Je gebruikt daarna mijn voorbeeld en dan ging over kleinkinderen waarvan de ouders ze er bij willen hebben (anders hadden ze ze niet mee genomen natuurlijk). Dus ook zonder de informatie dat hun oma het ook fijn vond dat ze er waren lijkt het me dat ze er gewoon bij hoorden. Hoeveel mensen staan er over het algemeen dichter bij een overledenen dan diens kinderen en kleinkinderen? Wiens afscheid is dan belangrijker, dat van zijn kinderen en kleinkinderen of die verre nicht, kennis, vriend of collega? Ik schreef in het bericht daar voor ook al dat redenen om kinderen niet mee te nemen voor mij waren dat ze niet dicht bij de overledenen staan en ze geen troost zijn voor de nabestaanden (of als het voor de kinderen zelf niet fijn is).
En hoe kinderen troost kunnen bieden verschilt, verschilt per kind, per overledenen, per situatie. Ze kunnen het lichter maken, afleiding geven, ze kunnen iets vertellen over hun opa/oma/dierbare zoals een herinnering, ze kunnen je hand vast houden, een knuffel geven. Zeker tijdens het koffie moment. Ik weet nog hoe vertederd oma naar de kinderen keek na de cerematie van haar man, hoe fijn ze het vond de familie om haar heen te hebben en ook momenten een beetje opgevrolijkt te worden naast al het verdriet. Dat ze samen wat lekkers deelde. Bij de crematie van oma pakte een van mijn kinderen opeens de hand van mijn schoonmoeder en liep met haar mee naar haar plek. Geheel niet verwacht en ik stond op het punt kind terug te halen van de stoel naast schoonmoeder omdat ik met man de rij er achter gingen zitten toen ik haar hoorde zeggen 'wat fijn dat je bij me komt zitten.' Ze vond het echt fijn, net als dat ze het fijn vond dat haar man naast haar zat. Of dat ze troost haalde uit een knuffel van man of mij.
AppleTree schreef op 05-07-2023 om 22:02:
[..]
Dus kinderen horen niet op de begrafenis van hun opa, als hun ouders hun mee willen nemen en ze voor hun oma troost zijn omdat een verder van de overledenen zich daar aan zou kunnen storen? Ik vind het echt idioot dat de wensen van de mensen die het dichtst bij de overledenen staan minder belangrijk zouden zijn dan anderen die zich irriteren aan kinderen. De wereld draait niet om jou en kinderen zijn niet minder dan jij ben. Als jij je irriteert aan de kleinkinderen van een overledenen omdat ze niet volkomen stil zijn en met auto's over het tapijt rijden ligt dat toch echt bij jouw onverdraagzaamheid richting kinderen (in het algemeen) en niet dat er iets mis is zou zijn met de aanwezigheid van die kinderen op de begrafenis van hun opa.
En ik heb al eerder geschreven wat ik zou doen als ik to was. Kort gaan en als broer graag langer wil hem voorleggen dat dat alleen kan als baby er dan toch bij is (eventueel dat bij de ceremonie man dan met baby even wat anders gaat doen).
En als de broer haar er graag bij wil maar op zijn manier (dus langer dan een uurtje en zonder baby) dan had hij ook voor kunnen stellen om iets te regelen of betalen voor de baby. Ik ben bij bruiloften geweest waar er een kinderactiviteit geregeld was zodat kinderen tijdens het diner onder begeleiding wat anders zouden doen en eten zodat de andere gasten hun volwassenen diner rustig konden eten, een bruiloft waar wel een uitzondering was voor 1 baby die er even bij was en daarna bij een oppas verbleef in het huis van het bruidspaar betaald door het bruidspaar (indirect wel door de ouders zelf want hele naaste familie en die hebben dan weer een geldbedrag gegeven voor de bruiloft) en bruiloften waar nadrukkelijk gezegd was geen cadeau te doen omdat de bruiloft verder weg was en dus al de nodige kosten voor gasten met zich mee bracht en er was ook een leuke korting geregeld voor verblijf. Hij had haar op het hart kunnen drukken dat hij het snapte als ze dan niet kon en kunnen opperen dat ze via een live verbinding mee kon kijken als alternatief als komen niet zou gaan. Hij had van alles kunnen doen om mee te denken met zijn zus behalve haar 6 weken van te voren voor het blok zetten door dan opeens te komen met dat kinderen niet welkom zijn omdat ze niet passen bij hun bruiloft maar hij hoopt dat ze wel komen. Met begrip en mee denken kom je een heel eind en ook als de conclusie het zelfde blijft en ze heen en weer gaat voor de ceremonie en man de baby vermaakt staat to er dan daar een stuk prettiger omdat alles met begrip en in goed overleg is gegaan en dat dan de beste oplossing voor de situatie bleek. Ik snap echt niet dat bij sommige mensen een bruiloft betekend dat iedereen om hun heen honderden euro's moet betalen en zich volledig naar hun wensen moet voegen omdat het wel om het bruidspaar moet gaan. Geen witte jurk is logisch, mannen niet in grijs pak want dat draagt de bruidegom prima, maar iedere vrouw in een jurk in paars tinten en alle mannen verplicht jasje dasje met een paarse stropdas want dat past zo leuk bij het thema en de bloemen is idioot veel eisend en op kosten jagen van je gasten. En als iemand dat zou brengen als "We hebben een paars thema en het zou leuk zijn als iedereen iets paars aan zou trekken (jurk, vestje, sjaaltje, overhemd, stropdas) en we hebben voor wie het niet heeft maar wel wil dragen bij .... een mand met paarse stropdassen en sjaaltjes staan." Zou ik prima welwillend zijn om daar aan tegemoet te komen of gebruik te maken van het sjaaltjes alternatief zonder me onprettig te voelen dat ik niet een paarse jurk gekocht heb die ik na de bruiloft nooit meer zou. Gewoon door de manier van open communiceren.
Wie weet zit die broer wel helemaal niet te wachten op z’n zus en nodigt hij haar alleen uit omdat het zo hoort.
Naamgenootje schreef op 05-07-2023 om 22:25:
je profileert het nu als een typisch familiefeest. Zo zie ik het niet ik zie een bruiloft als een feest wst voor het stel van belang is met mensen die voor hun van belang zijn. Voor jou is dat families inclusief kinderen, maar dat is lang niet voor iedereen zo.
Bij een direct familielid vind ik het idd raar als gezinsleden worden uitgesloten.
Naamgenootje schreef op 05-07-2023 om 22:25:
je profileert het nu als een typisch familiefeest. Zo zie ik het niet ik zie een bruiloft als een feest wst voor het stel van belang is met mensen die voor hun van belang zijn. Voor jou is dat families inclusief kinderen, maar dat is lang niet voor iedereen zo.
Maar daar zeg je het denk ik juist. Je viert het als stel met de mensen om je heen die je dierbaar zijn. Als je dus veel mensen uitnodigt maar geen kinderen zeg je voor veel mensen gevoelsmatig dat die kinderen je niet dierbaar zijn.
En er kunnen allerlei redenen zijn dat het volstrekt logisch is waar niemand o er zal struikelen. Bijvoorbeeld je nodigt mensen alleen uit voor het feest in de avond en dat is niet geschikt voor kinderen, het is op een boot en dat kan niet met kinderen zonder zwemdiploma, er is beperkt budget dus kiezen we allee voor volwassenen, we willen stilte dus doen de ceremonie zonder kinderen om maar eens wat uit de lucht gegrepen voorbeelde te noemen. Alleen als er dan geen uitzondering gemaakt kan worden voor iemand die een goede reden heeft om een kind wel mee te nemen en dat is een kind dat geen stempel op de bruiloft zou drukken geeft dat toch opnieuw aan dat je dat kind niet als dierbare of familie ziet. Je kind hoort er niet bij. En niet omdat er een reden is dat kind niet kan komen zoals een ongeschikt feest maar gewoon omdat de bruidegom je kind een onbelangrijk familielid vind. Daarnaast geeft het in dit geval ook aan dat de gevoelens/belangen van de moeder er niet toe doen, want dat zij nog niet zo lang weg wil zijn vaan haar nu pasgeboren baby maakt niet uit en weegt niet op tegen dat je geen zin hebt in kinderen op een stukje van de bruiloft.
En ik ga ook naar bruiloften zonder mijn kinderen hoor. Geen enkel probleem, ik snap prima dat het niet altijd kan. Of dat nou financieel is of omdat het niet bij het feest past. Maar bij familie die dichtbij staat zou dat wel als afwijzing van je kind, gezin of jezelf kunnen voelen. Zeker met deze manier van communiceren en ik denk ook dat dat in de band van to en haar broer ligt. Als die band al niet fantastisch is ligt zoiets misschien gevoeliger. En bij de andere reacties over hoe je een bruiloft ziet, ik zie een bruiloft als iets om te delen met mijn dierbare en samen te vieren. Een ander ziet een bruiloft als diens dag en een feest dat om haar en haar man draait. Beide is opzich niks mis mee, maar die visie kan botsen. 'Het is mijn feest en ik betaal voor wat en wie ik wil' tegen over 'maar je wil het toch vieren met familie en vrienden en mijn kind hoort toch zeker bij mij en is familie. Het is je neefje'. Het is niet fout om een feest met volwassenen te willen, maar het helpt als je open er over praat en begrip toont. Ook al is de uitkomst dan nog steeds geen kinderen zal dat vaak toch anders voelen.
Naamgenootje schreef op 05-07-2023 om 21:33:
Nee joh hoe haalt ie het in zn hoofd om op een dag waar zij in de echt verbonden worden, waar zij veel geld voor betalen, de dag die zij willen vieren met mensen die zij erbij willen hebben.. hoe haalt ie het in zn hoofd om dan te denken zelf te mogen bepalen wie wel en niet komt.. 🤣🤣🤣🤣
Dat is het niet. Natuurlijk mag hij iedereen uitnodigen die hij (en zijn partner) willen en ook mag hij mensen niet uitnodigen. Het staat hem vrij om te zeggen dat hij liever niet heeft dat de kinderen naar de bruiloft komen. Van mij mag hij ook 65plussers weren... of zijn buren niet uitnodigen. Of zelfs lesbiennes uitsluiten. Het mag van mij allemaal.
Maar voor mij is een bruiloft iets als: "Ik ga met mijn lief een belofte aan dat ik voor altijd bij elkaar wil blijven en dat ga ik vieren"... en voor mij is dat een event waar je je familie in z'n geheel bij wilt hebben. Bij mij gaat 't er niet in om dan kinderen uit te sluiten. En al helemaal niet als daardoor mijn zus eigenlijk niet kan komen.
En belangrijkste voor mij is dat TO zich enigsinds schuldig voelt als ze niet komt of maar beperkt komt (haar broer vindt het waarschijnlijk maar karig). Daaaar zou ik dus helemaal geen seconde last van hebben.
Een ieder mag de bruiloft invullen zo die wil; er zijn geen regels voor.
Maar dit gedrag komt op mij erg over als: de broer (en wellicht zijn partner) hebben een plaatje in hun hoofd... zoals in de magazines... of de droom-feesten op TV en in films. En dat streven ze na ipv feesten waar het werkelijk om gaat.
Just my two cents.
Nick90 schreef op 05-07-2023 om 22:30:
[..]
Wie weet zit die broer wel helemaal niet te wachten op z’n zus en nodigt hij haar alleen uit omdat het zo hoort.
Dat kan, maar ook dan kan hij nog steeds begrip tonen voor waarom het niet gaat zoals hij haar uitnodigt en niet pas 6 weken van te voren mededelen dat haar pasgeboren baby niet welkom is.
Natuurlijk mag je op je bruiloft en eigenlijk elk feestje uitnodigen en niet uitnodigen wie je maar wilt. Maar keuzes hebben consequenties. Dus als je familie met een pasgeboren baby die niet om de hoek wonen uitnodigt en de baby is niet welkom, dan moet je dus ook accepteren dat mensen dan besluiten niet te komen of slechts een beperkt gedeelte.
Als je kinderen wel laat komen, zou ik er wel voor zorgen dat het op de een of andere manier ook leuk voor ze is. Dat er een geschikte ruimte is, eten dat aan ze besteed is, voldoende begeleiding en/of een programma zodat niet alle ouders alleen met hun eigen kinderen bezig hoeven te zijn. Ik zou zelf ook wel goed nadenken of mijn kind mee gaat naar een gelegenheid.
Bij een begrafenis van een opa of oma zou mijn kind zonder meer mee mogen, maar zorg ik wel dat er een optie is dat kind met iemand de dienst kan verlaten indien nodig. Bij een begrafenis van een of andere tante of oom van man of mij die ze niet tot amper kent, laat ik haar lekker thuis. Bij een huwelijk zou ik haar alleen meenemen als het om een broer of zus van een van ons gaat en dan ook met de optie dat iemand met kind de ruimte uit kan als het nodig is.
Ik vind een hele kleine baby ook echt wel anders dan een dreumes/peuter/kleuter. Die vragen veel aandacht, rennen rond, zitten overal aan, kunnen vaak moeilijk stilzitten en dat is allemaal heel normaal kindergedrag maar niet voor elke situatie geschikt. De concentratiespanne is dan nog te kort voor zo'n hele ceremonie.
Ook kunnen baby's makkelijk in een maxicosy/wandelwagen/draagzak slapen en oudere kinderen niet meer. Een feest tot laat in de avond gaat hem dan niet worden.
Bij die doopdienst snapte ik best dat die mensen graag hun hele familie inclusief kinderen erbij wilden hebben, maar tikkertje spelen voor het altaar en gaan krijsen als dat niet mag of ruzie maken over autootjes is enorm storend voor alle andere aanwezigen. Die dingen zijn in mijn ogen wel op te lossen door bijvoorbeeld de kinderen in een aparte ruimte met een begeleider iets anders te laten doen en dan op het moment suprême mogen ze erbij om mee te kijken. Of zoiets. Dan vraagt het een paar minuten en geen dik uur.
AppleTree schreef op 05-07-2023 om 22:57:
[..]
Dat kan, maar ook dan kan hij nog steeds begrip tonen voor waarom het niet gaat zoals hij haar uitnodigt en niet pas 6 weken van te voren mededelen dat haar pasgeboren baby niet welkom is.
Maar waar lees jij dan dat hij geen begrip toont? Hij heeft gezegd dat hij hoopt dat ze erbij kan zijn maar hij verwacht er niks van verder blijkbaar.
AppleTree schreef op 05-07-2023 om 22:57:
[..]
Dat kan, maar ook dan kan hij nog steeds begrip tonen voor waarom het niet gaat zoals hij haar uitnodigt en niet pas 6 weken van te voren mededelen dat haar pasgeboren baby niet welkom is.
Misschien stond er op de kaart allang iets in de trant van: " wij zouden het waarderen als er een oppas voor de kinderen gezocht werd" Wel eens gezien. En is het nu nog eens benoemd dat dat dus óók voor de baby geldt.
Ik denk dat het een hoop frustratie zou schelen als iedereen zou inzien dat een leeftijdsgrens trekken voor iets dat je organiseert, niks zegt over hoe leuk je kinderen vindt. Het gaat om de beoogde chemie die jij op je feest wenst.
Met kinderen erbij, is die chemie gewoon anders. Net zoals een afspraak met je vriendinnen heel anders is als iedereen de kinderen een keer thuis laat. Je hebt het over andere dingen, bent even niet afgeleid door de zorg voor je kinderen, hebt meer aandacht voor elkaar. Oftewel: je bent dan even iets minder moeder en wat meer vriendin.
Dus wees als ouder niet op je tenen getrapt als iemand een keer iets met jou alleen wil doen of een leeftijdsgrens trekt bij iets dat hij/zij organiseert. Het betekent vooral dat je gewaardeerd wordt en iemand jou op zo'n moment graag even voor zichzelf wil hebben als zijn/haar zus of vriendin.
@Daddy Gijs; dat zeg je goed. Voor jou is het een evenement zoals jij schetst. Voor anderen niet. Hoe zou jij het vinden als je als bruidegom heel graag de kinderen erbij wil, de gasten laten de kinderen bewust thuis en lopen te mokken omdat je het niet normaal vindt dat de kinderen thuis blijven en dat ze eens een avondje alleen uit willen?
Voor heel veel mensen is het niet het plaatje wat jij schetst. Voor mij is het dan toevallig omdat ik kinderen echt niet tof vind, maar voor anderen zijn het redenen die yette schetst. Op een bruiloft is er maar een stel dat er echt wat van te vinden heeft en dat is het bruidspaar. Yette legt het goed uit: het is niet persoonlijk gericht aan jouw kinderen.
het is ook wel typisch weer hoe sommigen gewoon niet willen of kunnen begrijpen dat niet iedereen net zo dol is op hun kinderen als de ouders zelf.
Vavoom schreef op 06-07-2023 om 08:32:
het is ook wel typisch weer hoe sommigen gewoon niet willen of kunnen begrijpen dat niet iedereen net zo dol is op hun kinderen als de ouders zelf.
Volgens mij lezen de kinderhaters dit verkeerd 
Zo zou je ook kunnen zeggen dat het typisch is dat sommigen niet willen of kunnen begrijpen dat hun bruiloft niet het hoogtepunt van iedereens jaar is waarvoor ze zich dolgraag in allerlei bochten willen wringen.
Het gaat immers neit om de baby, maar om de bochten.
