Zwangerschap vol twijfels
Sorry voor het lange verhaal maar het verleden heeft ook een deel met mijn keuze te maken.
December 2020 bleek ik zwanger te zijn. Die avond heb ik het nieuws gedeeld met mijn man waarna er een heftige discussie ontstond. We huurde nog een woning en hebben 2 jongen kinderen waarvan ik het leven zou verwoesten. Hij was ontzettend boos en dwong direct af om een abortus te nemen. Hij vertelde dat hij pas een kans over 3 jaar tot 5 jaar ziet. Zelf was ik wel blij maar ook onzeker omdat ik het graag wil maar ook voor mijn huwelijk. Ik besloot naar de huisarts te gaan waarna ik door gestuurd werd naar de verloskundige. Helaas bleek het slecht nieuws te zijn doordat het ei in mijn eierstok was achter gebleven. Na 4 maanden lichamelijke herstel ging het weer wat beter. En was eigenlijk stiekem een beetje blij dat ik geen keuze heb hoeven maken.
Maar nu 1 jaar later:
Zaterdag had ik een positieve test in mijn handen. Ik was blij maar ook bang omdat dit weer een oeps geval is. Want hoe dom kun je zijn om dit 1 jaar later weer te laten gebeuren... nou zo dom ben ik dus. Ik was wel weer vrolijk na de test maar angstig voor de reactie van mijn man. Hij lag nog op bed en ik vertelde het daar voorzichtig. Zijn reactie was: En nu?
Waarna ik met tranen melde dat ik voor mijn huwelijk kies. Dus maandag een afspraak bij de kliniek. We keken daar naar de echo waar het vruchtzakje van 3 weken in mijn baarmoeder zat bevestigd. Heel pril en dus nog weinig teken van leven. Boven ging ik verder in gesprek. Tijdens het gesprek heb ik alleen maar kunnen huilen en verteld dat dit de keuze van mijn man is en ik voor hem kies. Dat dit alleen maar beter zou zijn voor de kinderen en zo nog een lang verhaal. Mijn man die bij het gesprek zat heeft niets gezegt pas thuis werd hij kwaad. Want niemand vraagt naar zijn mening etc. Dus ik vraag oprecht wat vind jij er dan van:
Mijn man dacht nog steeds het zelfde als in 2020 maar sprak iets minder vel. Na een kort gesprek zegt hij geïrriteerd: Hou het maar, ik zal er even veel van houden maar je weet wat dit voor de toekomst kan betekenen. De oudste was ook een verassing en daar ben ik nu ook blij mee. Maar mijn mening blijft nu wel het zelfde dus ik zeg liever niet!
3 uur later probeer ik nog even te praten. Want op dat moment voelde ik me gehoord en maar voelde ik ook met hem mee. Het verdriet dat mijn man hierna misschien niet meer gelukkig met mij zal zijn hakte erin. Beide keuzes maak minstens 1 persoon ongelukkig dus de volgende dag heb ik de afspraak voor de behandeling ingepland. Wetend dat het afgezegd kan worden.
op dit moment twijfel ik nog. Gister accepteerde ik de keuze van mijn man. Maar vandaag vraag ik me af of ik hem hierna kan vergeven. Morgen kan dit weer totaal anders zijn en misschien vraag ik me dan wel af of ik mezelf kan vergeven om het wel door te zetten.
Is er iemand die ook een deze situatie heeft gezeten? En hoe is het toen afgelopen?
Kersje schreef op 18-12-2021 om 15:46:
[..]
Dat begrijp ik ook, maar een 3e kind wat mss je huwelijk gaat kosten is óók een grote impact. En hoe is dat voor een evt 3e kind, weten dat je door je vader nooit 100% gewenst bent geweest?
Heel lastig ja... Maar die abortus kan ook je huwelijk kosten. Zie er maar eens uit te komen. In mijn werk heb ik toch wel vaak gezien dat als een huwelijk sterk genoeg is, het een onverwachte en in begin ongewenste zwangerschap wel 'overleeft'. Als een relatie klapt op een ongewenste zwangerschap is er vaak al wat meer aan de hand. Dat is echt zelden de enige reden. Ik krijg ook een beetje het idee dat partner de keuze voor een zwangerschap of een definitieve keuze voor nooit meer zwangerschap maar voor zich uit heeft geschoven en wellicht toch wel iets te makkelijk denkt ' dan maar een abortus'. Tsja en nu zitten ze met de gebakken peren.En als dit een leuke vader is voor zijn andere kinderen zou een in eerste instantie niet gewenste zwangerschap zorgen voor een kind dat zich nooit gewenst voelt??? Vraag het me af. Maar omdat ik Paulien en partner niet ken kan ik dat niet invullen. Ik zou zelf toch dringend aanraden om samen met de FIOM te spreken en niet zonder extra gesprek woensdag voor de afbreking gaan.
Ikzelf zou enkel voor deze zwangerschap gaan als ik ermee kon leven het eventueel ook alleen te doen. Alle scenario’s kunnen namelijk zorgen voor een evt. scheiding, ook al heeft een ieder hiervoor een andere reden. Moeilijk is het zeker!
dan schreef op 18-12-2021 om 16:25:
[..]
En stel dat het kindje niet gezond is? Dan trekt het zeker een negatieve wissel op een relatie als het kindje niet door beide ouders evenveel gewenst is.
Ja als als als... Het leven is niet te plannen en niet maakbaar. Ook een gewenst kind kan ongezond zijn, gezond ter wereld komen maar later ziek. Een kind kan overlijden... volgens mij is dat zelden de reden om een zwangerschap af te breken... Ik bedoel een vroege abortus.' ik doe nu een abortus want stel dat'. De kans dat dit kind gezond ter wereld komt is groter. Je ziet natuurlijk wel afbrekingen als op de echo een afwijking blijkt. Dan sta je alsnog voor een, moeilijke, keus.
Leene schreef op 18-12-2021 om 16:36:
[..]
Ja als als als... Het leven is niet te plannen en niet maakbaar. Ook een gewenst kind kan ongezond zijn, gezond ter wereld komen maar later ziek. Een kind kan overlijden... volgens mij is dat zelden de reden om een zwangerschap af te breken... Ik bedoel een vroege abortus.' ik doe nu een abortus want stel dat'. De kans dat dit kind gezond ter wereld komt is groter. Je ziet natuurlijk wel afbrekingen als op de echo een afwijking blijkt. Dan sta je alsnog voor een, moeilijke, keus.
Natuurlijk kan een gewenst kind ook iets mankeren of op latere leeftijd gehandicapt raken of overlijden. Maar als de zwangerschap niet afgebroken wordt en het kindje blijkt toch iets te mankeren, dan zal het wellicht nóg zwaarder zijn dan wanneer het door beide ouders evenveel gewenst is.
dan schreef op 18-12-2021 om 17:51:
[..]
Natuurlijk kan een gewenst kind ook iets mankeren of op latere leeftijd gehandicapt raken of overlijden. Maar als de zwangerschap niet afgebroken wordt en het kindje blijkt toch iets te mankeren, dan zal het wellicht nóg zwaarder zijn dan wanneer het door beide ouders evenveel gewenst is.
Eens, en dat is ook de kern van dit vraagstuk. Het draait om het nu en hoe beide partners er nú instaan en dat is sowieso al niet gelijkwaardig. Dus weegt de nee in mijn ogen zwaarder dan de ja.
Zelfs als men het beiden nu graag hadden gewild, dan nog kan een zeer goed huwelijk breken bij een ongezond kindje of overlijden, die garantie heb je nooit immers en weet je pas als de situatie daar is. Nu begin je al niet gelijkwaardig, groot verschil als je het mij vraagt.
Kersje schreef op 18-12-2021 om 17:56:
[..]
Eens, en dat is ook de kern van dit vraagstuk. Het draait om het nu en hoe beide partners er nú instaan en dat is sowieso al niet gelijkwaardig. Dus weegt de nee in mijn ogen zwaarder dan de ja.
Zelfs als men het beiden nu graag hadden gewild, dan nog kan een zeer goed huwelijk breken bij een ongezond kindje of overlijden, die garantie heb je nooit immers en weet je pas als de situatie daar is. Nu begin je al niet gelijkwaardig, groot verschil als je het mij vraagt.
Dat laatste is zeker waar Kersje. Maar deze zwangerschap moet niet worden afgebroken of doorgezet vanwege angst of geen angst voor een gehandicapt kind. Ze kan nu een zwangerschap afbreken, later gepland zwanger worden en dan alsnog een gehandicapt kind krijgen (en je dan afvragen of.de afgebroken zwangerschap wel een gezond kindje was geweest) Dan kun je niets meer en maar beter geen kind krijgen.
Pauline en partner moeten nu samen besluiten of ze een kind zien zitten. En alle opties eerlijk overwegen. De mooie kanten van nog een kind en de minder goede kanten en angsten die een kind krijgen sowieso met zich meebrengt. Als de zwangerschap wordt doorgezet dan krijg je alsnog diverse echo's.
Alleen de reden. ' het kind kan gehandicapt zijn' helpt denk ik niet om overtuigd te worden van de abortus. Echt niet.
Lieve mensen,
Bedankt voor alle reacties.
Vandaag heb ik mijn besluit zo goed als vast staan. Ik ga dit wondertje beschermen en ik hoop over 9 maanden trotse moeder van hem of haar te mogen zijn.
Beide opties zouden een wending vol spanning zijn. Maar na even rustig na te denken ben ik overtuigd dat ons huwelijk dit gaat overleven. Het gesprek van gister heeft veel gedaan en losgemaakt.
Over het krijgen van een kindje met een handicap heb ik ook al nagedacht. Ik heb gewerkt in de gehandicaptenzorg en daarin lijkt het voor mij wel mogelijk om afscheid te nemen. Hoe hard dit ook is het zou voor mij de juiste keuze zijn. Indien dit later gebeurt kan ik er mee leven en zal het inderdaad zwaarder worden. Maar dat risico heeft ieder kind helaas.
Door bepaalde omstandigheden krijg ik bij elke zwangerschap ongeveer 20 echo's en word de 20 weken echo 2x uitgevoerd. Genoeg tijd en echo's om de zwangerschap te monitoren.
Paulien.2021 schreef op 18-12-2021 om 20:36:
Lieve mensen,
Bedankt voor alle reacties.
Vandaag heb ik mijn besluit zo goed als vast staan. Ik ga dit wondertje beschermen en ik hoop over 9 maanden trotse moeder van hem of haar te mogen zijn.
Beide opties zouden een wending vol spanning zijn. Maar na even rustig na te denken ben ik overtuigd dat ons huwelijk dit gaat overleven. Het gesprek van gister heeft veel gedaan en losgemaakt.
Over het krijgen van een kindje met een handicap heb ik ook al nagedacht. Ik heb gewerkt in de gehandicaptenzorg en daarin lijkt het voor mij wel mogelijk om afscheid te nemen. Hoe hard dit ook is het zou voor mij de juiste keuze zijn. Indien dit later gebeurt kan ik er mee leven en zal het inderdaad zwaarder worden. Maar dat risico heeft ieder kind helaas.
Door bepaalde omstandigheden krijg ik bij elke zwangerschap ongeveer 20 echo's en word de 20 weken echo 2x uitgevoerd. Genoeg tijd en echo's om de zwangerschap te monitoren.
Dapper besluit. Een fijne zwangerschap en alle goeds in jullie thuissituatie gewenst. Ik hoop dat je man woord houdt en zijn verantwoordelijkheid zal nemen.
Paulien.2021 schreef op 18-12-2021 om 20:36:
Lieve mensen,
Bedankt voor alle reacties.
Vandaag heb ik mijn besluit zo goed als vast staan. Ik ga dit wondertje beschermen en ik hoop over 9 maanden trotse moeder van hem of haar te mogen zijn.
Ik ben zo vrij je te feliciteren met dit wonder.
Ik vind het een zeer slechte keus dat jullie vorig jaar geen stevig gesprek hebben gehad over de anticonceptie. Als jij er zo ziek van wordt dan is het dus condooms of geen seks. Hoe moeilijk is dat nu? En als hij geen condooms en geen kind wel: sterilisatie. Ik lees bij jou zoveel problemen (nu weer erfelijke aandoeningen aan de baarmoeder??? heel ziek van anticonceptie???) dat ik denk: waarom nog een derde? Zet het lekker van je af, geniet van je kinderen en kies voor iets definitiefs.
goed verhaal thomas dankje
Ik begrijp het niet: '3 uur later probeer ik nog even te praten.' Waarom en waarom dan toch een afspraak maken? Hij heeft gezegd: hou het maar, ik weet dat ik er straks net zoveel van zal houden als van de eerste, maar als je me nu vraagt of ik het wil, dan nee, ik wil het niet.
Ik vind dat je het daar, op dit moment, bij had kunnen laten en het kindje houden. Als je nog met elkaar had willen praten dan is het over de vraag wie een definitieve beslissing neemt met betrekking tot anti-conceptie.
Mocht je willen praten tot hij zegt dat hij het wil, dan denk ik dat je een heilloze weg in bent geslagen. Ik denk dat je respect kunt hebben voor iemand die zegt: dit is niet wat ik wil, maar ik accepteer het wel en weet dat ik er straks blij mee zal zijn.
Tsjor
