Wat regelen voor ik zwanger word (draagmoeder)
Na jaren plannen en bezinnen ga ik begin volgende jaar proberen zwanger te worden van het kindje van een goede vriendin en haar man aangezien zij dat zelf niet kan (geen baarmoeder). Advocaat en arts zijn geregeld maar ik ben bezig met een waslijst aan andere dingen die geregeld moeten worden en als alles gaat zoals gepland leuk zouden zijn om geregeld te hebben.
Praktisch denk ik dus aan dingen zoals nu nog een keer bloed doneren, langs de tandarts en een uitstrijkje laten maken.
Voor de leuk, als het goed gaat, waar een pretecho, zwangerschapskleren etc.
Ik heb zelf geen kinderen dus hoef voor hun niets te regelen maar zal tzt wel met een goede uitleg naar kinderen die ik erg goed ken moeten komen.
Ben dankbaar voor elke regel suggestie die jullie hebben. Wil trouwens ook best discussieren over draagmoederschap en sich maar dan liever in een ander topic.
Is het je eigen eicel of ook een donoreicel?
Het is toch juist niet logisch dat na overlijden van wensouders TO de voogdij zou krijgen (of willen), dat is toch aan de wensouders.
Prachtwacht schreef op 14-11-2022 om 15:56:
Het is toch juist niet logisch dat na overlijden van wensouders TO de voogdij zou krijgen (of willen), dat is toch aan de wensouders.
Het is in ieder geval iets om van te voren over na te denken.
Prachtwacht schreef op 14-11-2022 om 15:56:
Het is toch juist niet logisch dat na overlijden van wensouders TO de voogdij zou krijgen (of willen), dat is toch aan de wensouders.
Het is niet per se logisch of onlogisch, maar wel een serieuze optie.
TS wordt de biologische moeder van het kindje, draagt het negen maanden en baart het. Dat schept op de een of andere manier toch een band. De wensouders mogen dit uiteraard zelf beslissen maar in een dergelijke situatie zou de draagmoeder, zeker als het een goede vriendin is, zeker als optie overwegen.
absor schreef op 14-11-2022 om 13:25:
realiseer je iig dat een zwangerschap altijd schade oplevert aan je lichaam.
incontinentie klachten, striae, veranderd gevoel bij de vagina zijn al erg gangbare.
Dit hoeft echt niet altijd hoor.
Niet noodzakelijk, wel veel voorkomend, ‘schade’ agv zwangerschap en bevalling.
Ik heb spataderen sinds de tweede zwangerschap en een lichte incontinentie. Niet ernstig, wel vervelend.
Zonnebloempje schreef op 14-11-2022 om 18:14:
[..]
Dit hoeft echt niet altijd hoor.
Is je interpretatie van ‘schade’. Mss moet ik zeggen gevolgen. Maar een zwangerschap veranderd een lichaam altijd
MamaE schreef op 14-11-2022 om 16:04:
[..]
Het is niet per se logisch of onlogisch, maar wel een serieuze optie.
TS wordt de biologische moeder van het kindje, draagt het negen maanden en baart het. Dat schept op de een of andere manier toch een band. De wensouders mogen dit uiteraard zelf beslissen maar in een dergelijke situatie zou de draagmoeder, zeker als het een goede vriendin is, zeker als optie overwegen.
De biologische moeder is degene van wie het eitje is. Geen baarmoeder wil niet zeggen dat vriendin van to geen eileiders had.
MamaE schreef op 14-11-2022 om 14:21:
Je mag in Nederland niet betaald krijgen voor draagmoederschap. Dat maakt het best een heel groot offer voor een ander. Wel mogen de wensouders jouw kosten vergoeden, bijvoorbeeld minder inkomen, zwangerschapskleding, extra zorgkosten, een kolf, ritjes naar het ziekenhuis.
Ik zou vooraf wel bespreken wat jullie van elkaar verwachten, hoe jullie dingen gaan regelen, wie welke kosten en risico's draagt zodat jullie niet voor verrassingen komen te staan. Ook over jouw rol in het leven van het kindje bijvoorbeeld. Maar bijvoorbeeld ook over borstvoeding, kolven, waar verblijft de baby in de kraamweek, wat kunnen zij betekenen voor jou net na de bevalling.
Ik ben een heel praktisch mens en vraag me dan altijd dingen af over zaken die niet spelen, misschien zelfs niet eens een beetje gaan spelen, maar wel kúnnen gaan spelen. En of je daar ook over hebt nagedacht.
Ik wist ten eerste al niet dat je in Nederland uberhaupt draagmoeder mag zijn als je zelf (nog) geen kinderen hebt gebaard, vanwege het simpele feit dat niet elke vrouw een zwangerschap hetzelfde ervaart en ook een bevalling niet. Ik kan me voorstellen dat er vrouwen zijn die geen kinderwens hebben, maar heel anders over zaken gaan denken als ze eenmaal zwanger zijn. Dat kan natuurlijk ook gebeuren bij een vrouw die kinderen heeft, maar toch heeft zij die achtbaan aan emoties al eens (of vaker) doorlopen en weet ik die zin toch beter waar ze aan begint.
Maar dan die praktische vragen:
Wat als blijkt dat het kindje met 16 weken een heftige chromosoom afwijking heeft en de wensouders willen een abortus. Zou je dat doen? En wat als die ouders het kindje niet 'meer' willen omdat het gehandicapt is. Het zal je maar gebeuren, maar toch? Zelf wilde je ook geen kind en stel dat de ouders er ineens anders over denken. Of hun situatie veranderd. Bijv. ze scheiden of 1 overlijd en ze staan ineens heel anders in het leven. Hoe sta je er dan in om het kindje onder die omstandigheden af te staan? Of als de vader/moeder zegt het echt niet meer te trekken, want die veranderde omstandigheid. Hoe sta je daar dan in?
Ik heb ook situaties gehoord van vriendschappen die heel veel sterker werden, maar ook vriendschappen die het kindje als een bedreiging voor de vriendschap zagen, want de bio moeder zou wel eens te hecht kunnen worden, waardoor de vriendschap verwaterde (nogmaals, geen ervaring mee, maar van horen zeggen bij een bevriend stel dat de biomoeder de donorvader uit beeld wilde hebben toen ze een relatie kreeg met een man en de vader zijn kind bijna niet meer zag. Drama's).
Dat zijn allemaal scenario's die voor mij allemaal meespelen en elke romantiek zou voor mij uit deze zwangerschap weg zijn. Ik zou alles ontzettend goed juridisch op papier willen hebben en hoe staat je vriendin daar in?
Verder zitten er best wat (verborgen) kosten aan zwanger zijn en herstellen. Je hebt een duurdere verzekering nodig. Je hebt andere kleding nodig. Je stopt misschien eerder met werken of maakt kortere dagen. Wie betaalt dat allemaal? De bevalling zelf, maar ook de zorg voor jou erna. Misschien heb je langer problemen met herstellen en duurt het een tijd voor je weer op nivo kan werken. Misschien krijg je een keizersnede. Misschien krijg je een postnatale depressie. Het kan allemaal en is helemaal niet zo heel vreemd om rekening mee te houden. Ik zou daarin een naieve vriendin ook niet kunnen waarderen. Als ik zo'n enorme impact op mijn leven zou willen voor mijn vriendin, dan wil ik dat zij/het stel mij ook ruimhartig en onder alle omstandigheden de geruststelling kunnen geven dat ik ok ben onder welke bijkomstigheid dan ook. Wees daarin ook echt zakelijk.
Coreopsis schreef op 14-11-2022 om 16:03:
[..]
Het is in ieder geval iets om van te voren over na te denken.
En om officieel vast te leggen. Want als er nergens officieel een voogd is vastgelegd, wijst de rechter een voogd aan bij overlijden van beide ouders. En dat kan dan best iemand zijn die je als ouder helemaal niet had gewild. En een peet-ouder is niet officieel vast gelegd, dus alleen iemand zelf benoemen is niet voldoende. Je kan het overigens heel makkelijk zelf vastleggen via een aantekening in het gezagsregister. Dat kan online. Zo hebben wij het ook geregeld. Hoeft dus niet via een notaris.
Ik denk dat je de zwangerschap zelf niet moet onderschatten. Ik ben nu zelf zwanger en ook al gaat alles voorspoedig toch heb ik wel wat klachten. Ik merk dat ik niet meer zoveel aan kan als voorheen. En dan heb ik helemaal nog geen ernstige klachten. Er zijn ook vrouwen die zich depressief voelen, 40 weken misselijk zijn, of nog heel wat ernstigere aandoening krijgen als zwangerschapsvergiftiging. Naast dat zou ik ook niet onderschatten hoe het voelt als je het kindje voelt bewegen. Het lijkt me een heel zwaar traject voor alle betrokkenen.
Wat een fijne reacties allemaal. Ik draai een late dienst maar reageer morgen uitgebreid!
Niet alles gelezen maar wel praktische vragen:
- hoe doe je dat, ga je testen waar ze bij zijn?
- zijn ze bij de bevalling?
- zit je op een lijn qua zwangerschapsadviezen? (Gezond eten, koffie drinken, alcohol, tonijn eten, sporten)
- wat als je wat overhoudt aan de zwangerschap en/of bevalling?
- wie bepaalt waar en hoe je gaat bevallen? En besef dat je idee daarover tot het laatste moment kan wijzigen (mits niet medisch natuurlijk)
- is alle pijnstilling oke? (Kan ook risico's hebben voor kind), wie bepaalt? Zijn ook dingen die lastig te bepalen zijn voor die tijd.
- kun je het loslaten en accepteren als zij een heel andere visie over opvoeding hebben dan jij?
Vind het heel nobel van je, ik zou het zelf niet kunnen voor een ander. Het kan echt wel een aanslag op je lijf en mentaal zijn. Hoe gezond je ook bent en hoe goed je je ook voorbereidt.
Due-scimmie schreef op 14-11-2022 om 19:30:
[..]
De biologische moeder is degene van wie het eitje is. Geen baarmoeder wil niet zeggen dat vriendin van to geen eileiders had.
Dat klopt. Ik was er - misschien te voorbarig - vanuit gegaan dat TS zwanger wil raken van de man van haar vriendin omdat dat technisch gezien de makkelijkste optie is.
Ik lees trouwens op internet wel dat een draagmoeder in Nederland al eerder zonder complicaties is bevallen (dus geen keizersnede) om de risico's te verkleinen en bij voorkeur een voltooid gezin heeft (hoewel een gezin ook zonder kinderen compleet kan zijn natuurlijk).
Daar zit dan wel een kritiek punt.
Maar om hiervoor in aanmerking te komen, moet je toch zelf al zwanger zijn geweest en natuurlijk bevallen zijn? Je geeft aan dat het een kindje wordt van je vriendin en haar man. Dus het wordt een hoogtechnologisch draagmoederschap? De eicel van de wensmoeder wordt bevrucht met zaad van de wensvader en de embryo wordt dan bij jou geplaatst. Dit moet via een ivf-traject. En daarvoor is de voorwaarde dat je als draagmoeder dus al eens bevallen moet zijn. Hoe ga je dat doen dan? Of wordt het een laagtechnologisch draagmoederschap, waarbij je dmv zelfinseminatie je eigen eicel bevrucht? Maar dan is het dus jou kind en niet het kind van de wensmoeder.
