Waar kijken/keken jullie het meeste naar uit na de bevalling?
Even een luchtig topic om de moraal hoog te houden!
Ik ben 34 weken zwanger van ons 2e kindje en hoewel ik elke dag dankbaar ben hiervoor, valt de zwangerschap me ook zwaar. Veel meer dan de 1e keer. Ik voel me al van in het begin niet fit en lijk niet te ontkomen aan elke kwaal uit het boek. Maar goed, het einde is in zicht en het aftellen kan beginnen!
Ik kijk er heel erg naar uit om ons zoontje te ontmoeten ❤️. Maar ook om terug op mijn buik te kunnen slapen. En om een broodje tonijn te eten.
Waar kijken/keken jullie het meeste naar uit?
Tm week 20 ging best wel prima eigenlijk. Daarna ging m’n buik ineens hard groeien. Gemiddelde is 12 kilo las ik, maar zit daar nu al op en moet nog paar maanden. Voor mij toename in gewicht van 25% en vind dat wel zwaar. Snel moe, hijgen als ik trap op kom, benen doen pijn, kan niet lang staan want buik doet pijn. Gister naar supermarkt geweest en markt en moet daarna slapen, zo moe en buik doet dan pijn. Dan nog constant brandend maagzuur, Incontinentie. Op werk kan ik me 2 uur concentreren, daarna helemaal leeggezogen. Zie er ook tegenop hoeveel kilo’s ik nog meer ga aankomen. Ik had verwacht er echt meer van te genieten. Ik hoop dat hij eerder mag komen
Ik was wel blij dat ik mijn geheugen weer terug had. Bij de tweede zwangerschap kon ik niet eens op de meest simple woorden komen.
Moet wel zeggen dat ik bij vermoeidheid nog steeds last heb dat mijn geheugen niet helemaal mee werkt en ik niet uit mijn woorden kom.
mich_me schreef op 11-05-2022 om 07:45:
haring mocht/mag niet toen ik zwanger was. Maar inderdaad daarvoor wel.
Net zoals dat tijdens m'n zwangerschap het advies voor tonijn veranderde (van absoluut niet naar sporadisch is prima)
Overigens keek ik ook uit naar m'n lieve jongetje hoor. Niet alleen maar naar haring 
Rozi schreef op 22-05-2022 om 08:32:
Tm week 20 ging best wel prima eigenlijk. Daarna ging m’n buik ineens hard groeien. Gemiddelde is 12 kilo las ik, maar zit daar nu al op en moet nog paar maanden. Voor mij toename in gewicht van 25% en vind dat wel zwaar. Snel moe, hijgen als ik trap op kom, benen doen pijn, kan niet lang staan want buik doet pijn. Gister naar supermarkt geweest en markt en moet daarna slapen, zo moe en buik doet dan pijn. Dan nog constant brandend maagzuur, Incontinentie. Op werk kan ik me 2 uur concentreren, daarna helemaal leeggezogen. Zie er ook tegenop hoeveel kilo’s ik nog meer ga aankomen. Ik had verwacht er echt meer van te genieten. Ik hoop dat hij eerder mag komen
Herkenbaar, ik koos voor een Anita buikwand zodat gewicht niet zo aan mijn buik hing maar wat werd ondersteund en opgevangen. Zo ontlaste ik ook mijn rug.
Flanagan schreef op 28-05-2022 om 22:36:
[..]
Herkenbaar, ik koos voor een Anita buikwand zodat gewicht niet zo aan mijn buik hing maar wat werd ondersteund en opgevangen. Zo ontlaste ik ook mijn rug.
Buikwand = buikband
naar de baby!
In mijn tijd was vooraf nog niet bekend of er een meisje/jongen op komst was. En al zou dat wel zo zijn: elk kind is een verrassing. Ik vond zwanger zijn fascinerend, zo'n kindje zo dichtbij groeiend en ontwikkelend. Lastig was het maagzuur en dat je op gegeven moment lastig je schoenen aan kon trekken, dat het even puzzelen was hoe een ouder kindje achterop de fiets te zetten (voorop paste niet meer) maar verder kan ik me weinig vervelends meer herinneren waardoor ik opgelucht ademhaalde dat de zwangerschap erop zat.
Hier ben ik weer 
. Ik heb even wat moeilijke weken achter de rug. Fijn om al jullie reacties te lezen! Heel dubbel gevoel vind ik het, zwanger zijn. Enerzijds heel mooi en speciaal en ondanks alle kwalen weet ik zeker dat ik mijn dikke buik en de schopjes nog zal missen. Anderzijds, liever nog vandaag dan morgen bevallen 
Je zit dus in week 38-39; goede bevalling toegewenst, vol memorabele elementen. En elke bevalling is weer een verhaal op zich, ongeacht bevalling nr 1 of 2. Ga er niet van uit dat nr 2 een herhaling is van nr1, maar blijf scherp en hou je hoofd erbij.
Goed adem kunnen halen, kunnen staan (of zelfs lopen!) en praten tegelijk, omdraaien zonder erbij na te denken... Mijn zwangerschappen waren prima, maar dat laatste stuk met die enorme buik (18 kilo aangekomen en dat zat allemaal van voren / omhoog) vond ik fysiek echt heel zwaar.
Toen mijn eerste geboren was zat ik na een uurtje aan een witte pistolet met filet americain (man, verloskundige en kraamhulp aan de taart) - dat smaakte echt geweldig.
Grootste tegenvaller? Dat ik na mijn bevalling nog steeds niet op mijn buik kon liggen, dankzij mijn enorm gegroeide borsten.
-Klaproos- schreef op 03-06-2022 om 19:53:
ondanks alle kwalen weet ik zeker dat ik mijn dikke buik en de schopjes nog zal missen. Anderzijds, liever nog vandaag dan morgen bevallen
Ik heb het echt geen moment gemist, ondanks dat het een makkelijke zwangerschap was 
Heerlijk juist om je lichaam terug te hebben!
Succes met de bevalling 
Tweede zwangerschap vond ik trouwens ook zwaarder. Er liep al een kleintje rond dus minder rust voor mij, en de bekkenpijn die ik bij de eerste pas op het einde kreeg, had ik bij de tweede vanaf het begin.
Tweede bevalling verliep zó anders dan de eerste dat ik er een beetje van in paniek raakte, omdat ik niet herkende waar ik in het proces zat. Ik hoop voor je dat je je eerste bevalling als 'model' kunt loslaten, dat je er open in kunt gaan zonder al te veel verwachtingen.
blauwevrouw schreef op 15-06-2022 om 09:19:
Tweede zwangerschap vond ik trouwens ook zwaarder. Er liep al een kleintje rond dus minder rust voor mij, en de bekkenpijn die ik bij de eerste pas op het einde kreeg, had ik bij de tweede vanaf het begin.
Tweede bevalling verliep zó anders dan de eerste dat ik er een beetje van in paniek raakte, omdat ik niet herkende waar ik in het proces zat. Ik hoop voor je dat je je eerste bevalling als 'model' kunt loslaten, dat je er open in kunt gaan zonder al te veel verwachtingen.
Vandaag ben ik precies 39 weken. De afgelopen 2 weken was ik nogal onrustig als in "de baby moet er nu uit". Heeft geen zin natuurlijk. Sedert een paar dagen de klik gemaakt, we zien wel. De uitgerekende datum is pas volgende week en zoon zal toch pas komen wanneer hij er klaar voor is.
Ik hoop alleen dat hij vanzelf komt. Mijn eerste bevalling is uiteindelijk ingeleid omdat ik ver overtijd ging.
Lieveheersbeest schreef op 15-06-2022 om 09:19:
[..]
Ik heb het echt geen moment gemist, ondanks dat het een makkelijke zwangerschap was
Succes met de bevalling
Dank je!
Ik heb nooit verlangend zitten aftellen tot de bevalling. Eerste was bijna 2 wk te laat, tweede precies op tijd maar die had best 2 wk mogen blijven zitten. De eerste weken met al het overgeven vond ik erg. Daarna vond ik het allemaal wel best.
Ik had me bij de eerste helemaal ingesteld op een late bevalling. Dus ik werd volstrekt overvallen toen de vliezen braken bij 37wkn + 6 dagen. Ik weet nog dat ik na de bevalling op een gegeven moment besefte "ik ben niet meer zwanger! hoera!".
Bij de tweede was lopen op het laatst een kwelling en ik weet nog dat ik dacht "ok, alles wat er nog gebeuren moest is nu geregeld, dus ze mag nu wel komen". En dochter kwam inderdaad diezelfde avond nog, met ruim 39 weken. Met een sneltreinvaart overigens, ik had gerekend op een ziekenhuisbevalling maar dochterlief had andere plannen. Zij won.
Mijn zwangerschappen waren niet bovengemiddeld zwaar, maar al met al oncomfortabel genoeg om te zorgen dat ik blij was ervan af te zijn, en het ook geen seconde heb gemist.
