Uitgerekend 15-31 juli 2021

Hi allemaal,
Heel erg bedankt voor de felicitaties. Een update vanuit ons. Helaas gaat het niet allemaal volgens plan maar gelukkig gaat dat vooral om mij en niet om onze dochter. 
Maandagavond toen ik ging slapen plaatste ik nog een update dat de weeen rond de 7 min kwamen. Om 3u werd ik wakker en waren de weeen verplaatst naar mijn rug en kwamen ze elke 3minuten. Ze deden pijn maar waren weg te puffen met behulp van mijn man die goed zn knokkels in mn rug zette. De ontsluiting vorderde echter niet zo vlot en om 12u smiddags was mijn rug inmiddels helemaal blauw en kwamen ze bijna constant; uit zichzelf elke 45 seconden maar zodra ik mn buik aanspande door te verplaatsen kwam er ook weer eentje. Ze waren liggend eigenlijk niet op te vangen maar ik was zo moe van het staan al de hele nacht. Gelukkig had ik om 12u 5cm en dat betekende naar het ziekenhuis en het bevalbad in, eindelijk. 
Aangekomen in het ziekenhuis braken m’n vliezen en bleek het echter meconiumhoudend te zijn. Nou daar ging de badbevalling, opeens een heel team aan m’n bed en ik moest in een bepaalde houding blijven liggen voor een CTG. Dit ging totaal niet omdat mijn rug zo’n pijn deed dus ze konden haar hartje niet in beeld krijgen. En toen opeens ging mijn buik meepersen. De gyn zei wegpuffen maar ik had er totaal geen controle over. Toen raakte ik wel een beetje in paniek want ik zat dus pas op 5cm en ik dacht ik pers mezelf dalijk kapot zo. Toen stopte ze om te controleren en toen was ik dus in 20min van 5 naar 10cm gegaan en mocht ik persen. Wat een opluchting; de persweeen zaten wel in mijn buik en mijn rug kreeg eindelijk rust. Het persen duurde anderhalf uur en ging eigenlijk heel goed maar het leek alsof ze het bochtje niet omkwam. Uiteindelijk kreeg ik haar er toch uit na een knip en toen bleek dat ze best mn bekken doorkwam maar dat ik naast haar hoofdje ook een handje mee had moeten persen; ze lag in een soort superman houding. 
Al met al vond ik de persfase goed te doen ondanks dus extra handje en knip, al heb ik veel hechtingen waar ik wel heel bang voor was valt me mee, en de ontsluitingsfase is me wat tegengevallen. Door het meconiumhoudend vruchtwater is ze behoorlijk misselijk en spuugt regelmatig, aanleggen lukt daarom niet, raakt direct misselijk en overstuur. Dus ik kolf en dat komt gelukkig wel op gang. Lactatiedeskundige zegt dat ze vertrouwen heeft dat het vanzelf goed komt zodra de ergste misselijkheid weg trekt. 
De avond van de bevalling moesten wij om middernacht weg omdat het ziekenhuis overvol was en ze de kamer nodig hadden. Begrijpelijk wel. Maar ik was heel duizelig (was best wat bloed verloren en heb sowieso een lage bloeddruk al) en ik had pijn op de borst. Ik besteedde er niet zoveel aandacht aan; was te moe. Maar gisteren thuis werd de pijn op de borst erger en ondanks dat de verloskundige zei spierpijn, ik wist gewoon zeker dat dat het niet was, het voelde anders. Dus ziekenhuis gebeld, na overleg langs gekomen, en nu zitten we weer in de mallemolen. Vannacht opgenomen en bloedverdunners, bloedonderzoeken, rontgenfotos, CT scans met contrast waardoor ik nu 24uur lang de moedermelk moet weggooien helaas. Nou geen longembolie (waar ze bang voor waren), maar blijkt dat ik een gaatje in mijn hartzakje heb. Serieuze indicatie omdat het kan leiden tot ontsteking aan mijn hartzakje. Nu is het weer wachten op andere artsen en ze willen een scopie van mijn slokdarm gaan doen, kijken waar het vandaan komt en om een plan van therapie te bespreken. Die scopie wil ik dus écht niet want is ontzettend naar en met deze indicatie kan dat niet onder narcose. Dus straks eerst maar eens goed overleggen wat we doen met een eventuele uitslag.
Al met al zou je echt bijna vergeten dat ik ondertussen ook nog kraamvrouw ben met hechtingen van hier tot Tokyo en naweeen. Ik merk wel dat ik een beetje aan het eind van mijn Latijn ben nu. Ik ben wel heel blij met mijn man. Hij was echt fantastisch tijdens de bevalling, heeft me er echt doorheen gecoacht, had het nooit zonder hem gekund. En nu is hij ook zo goed de zorg aan het oppakken, ik doe vooral knuffelen en hij troost, verschoont, zodat ik volop kan slapen. Hij is echt geweldig en dat realiseer ik me des te meer. ❤️
Nou, zo ver mijn update, ik hoop dat het bij jullie allemaal beter gaat en dat jullie genieten van de kraamtijd. Ik ben allang heel erg blij dat onze dochter op de misselijkheid na heel tevreden is.