Stress van ex

Catwoman schreef op 31-12-2022 om 14:11:

[..]

Mijn ex heeft me verteld dat zijn verslaving gekomen is doordat hij verkeerde vrienden had. Zo raakte hij in die wereld en begon hij met gebruiken omdat hij niet om kon gaan met dingen. Mijn ex is ook een erg emotioneel persoon. Ik denk dat hij het leven niet aan kan zonder te gebruiken. Eigenlijk best zielig.

Die foute vrienden altijd! Ondertussen is hij zèlf zo’n foute vriend.
Hoe ziet zijn familie hem, zijn verslaving, dat jullie een kind hebben?

Er gaan geen jaren overheen voor de rechter uitspraak doet en je moet wel echt kunnen aantonen dat deze man gevaarlijk is voor jullie kind, er moet een reden zijn voor omgang onder toezicht. Ik zou in jouw geval toch een beetje met ex meebewegen om te voorkomen dat hij alsnog naar de rechtbank stapt. Dus zelf ook meedenken en actief begeleiding zoeken. Kan hij ook niet zeggen dat jij niet meedoet. Van mij werd ook verwacht dat ik ik om het weekend kind twee uur heen en twee uur terug zou brengen voor 3 uur omgang. Daar wilde ik ook niet aan meedoen 

Catwoman schreef op 31-12-2022 om 14:11:

[..]

Ja daar maak ik me wel zorgen over. Ik had het makkelijker gevonden als ons zoontje bijv al 8 jaar zou zijn zodat hij zichzelf een beetje kan redden. Nu is het nog een baby en mijn ex vind dat helemaal nix zo klein en weet niet wat hij ermee moet. Mijn grootste angst is inderdaad dat ik hem alleen bij mijn ex moet achterlaten. Daarom wil ik ook omgang onder begeleiding. Wat voor andere keuze is er? Ik kan de omgang niet verbieden want hij heeft hem erkend en als het voor de rechter komt dan staat hij in zijn gelijk. Ik heb geen bewijzen van zijn gebruik. Ik probeer nu gewoon zo lang mogelijk omgang onder begeleiding te regelen. Als dat niet meer kan, dan kan ik altijd zeggen dat hij hem niet alleen krijgt en moet hij een rechtszaak starten en dan moet de rechter het bepalen en daar gaat dan weer een tijd overheen. Ik zou niet weten wat voor andere optie ik heb. Jij wel?

Als ik mij zo goed en kwaad mogelijk probeer te verplaatsen in de situatie waar jij in zit, ik meer achterover zou leunen. Ik denk dat ik zou wachten tot er duidelijkheid was of er omgang onder begeleiding (O.O.b) komt en dát steun. Alles wat ik nu aan contact zou steunen, daarmee steun je -in min ogen- potentieel gevaar (is het niet fysiek, dan wel psychisch... overigens, psychisch geweld vertaalt zich in het fysieke) én met dit contact steun je ook een gewoonte die je niet wilt. En daarom zou ik elke keer van binnen staan te juichen als hij niemand heeft en ik helemaal gerechtvaardigd voluit nee kan zeggen. Ik zou zeker niet in mijn omgeving iemand zoeken om die bezoekregeling van de grond te krijgen. Is hij (verbaal) agressief geweest: ook een nee (want zijn bui is kennelijk zo en dat verenigt zich niet met het bezoek van een baby).

Stel ik zwart-wit voor? Nee. Ik zou het alleen totaal niet faciliteren, ik zou zo sloom als een slak worden, ik zou zeker niet meer elke week willen.. maar gaan naar eens in de twee weken.. of drie weken of misschien minder. En daarmee de verwachtingen bij iedereen flink omlaag schroeven. Natuurlijk kan je kind zijn vader leren kennen en dat moet ook, maar laten we nu niet doen alsof het leven van een kind zonder dreiging nu zielige kinderen oplevert.

Dadelijk komt het voor de rechter (of dadelijk komt het bij de instantie die gaat over O.O.b.), en zegt die, wij hebben ergere gevallen én een personeels tekort dus wij hebben niemand, maar zo als het nu geregeld wordt, gaat het toch ook? Er is toch niets gebeurd? Moeder zet alles op alles voor het contact DUS het is niet zo erg als zij beweert. Jullie twee als ouders kunnen het zelf wel.. Kom op, niet zo onzeker en niet zo bang. En daarmee is de omgangsregeling officieel geworden en daarmee is het minimum gezet (meer mag altijd, minder, niet).

Als jij zegt dat je dat liever ziet als je kind 8 is (en waarschijnlijk denk je als je kind 8, 12 is beter) vind ik dat jij dat heel serieus moet nemen. 

Kijk, het is heel zielig dat je zo'n vader hebt. Hij zal dat pas later, als hij 20-30 is, ten volle kunnen zien. Maar wat erger is, is dat hij zich onveilig voelt en, als jong kind, geen woorden heeft om te vertellen wat er gebeurd is en gedwongen wordt tot onveilig contact want contact met vader is nu eenmaal heilig. Vind ik dus niet. Als vader onveilig, onbetrouwbaar, (verbaal) gewelddadig, geschiednis van grensoverschrijdend gedrag met verslaving heeft.. en in een contact dus toezicht nodig heeft dan zeg je eigenlijk dat hij geen vader is. En daartegen moet je je kind beschermen. Betekent dat helemaal geen contact? Nee. Maar wel veel en veel minder. 

Catwoman schreef op 31-12-2022 om 13:38:

[..]

Precies! Ik heb laatst die documentaire gezien daarover. Mijn ex zal zoiets niet doen denk ik maar je weet het niet. Ik had ook niet verwacht dat hij zo tegen mij tekeer zou gaan en dreigementen zou sturen dus hij is tot meer in staat dan ik dacht

Dat zou ik maar niet zo hard zeggen want hij is al grensoverschrijdend persoon. Hoewel je al een heel end bent in zien voor wie hij is, denk ik dat je hem nog niet helemaal ten volle ziet voor wie hij echt is. 

”Je kan stellen dat iemand nooit grensoverschrijdend op maar 1 vlak is. Misschien is het niet zo zeer dat hij drugs gebruikt en grensoverschrijdend is. Hij is eerder grensoverschrijdend én hij gebruikt daarbij drugs.”

Dit is ook helemaal waar wat Philou zegt. Die verslaving is er dan bij. Maar het gedrag is onacceptabel.

bij een omgangshuis moest ik leren het gedrag van de persoon te scheiden. Ik kon dat toen echt niet. Voor mij was de persoon en het gedrag diegene. Tuurlijk is hij ook lief, aardig, hij lijkt heel solidair (dat is precies waar ik ben ingetuind) en ik dacht eerst ook echt het ligt aan mij. Maar in ruzies had ik alle schuld. Zelfs als hij zijn aandeel zag, kwam dat door mij. Achteraf was dat echt niet ok, er hadden alarmbellen moeten afgaan. 
Ook een keer bij maatschappelijk werk in zijn woonplaats. Die vrouw zag het wel dat hij alles buiten zichzelf plaatste. Maar toen ik was vertrokken is hij natuurlijk nooit meer voor zichzelf gegaan. En niemand kon mij ivm privacy iets over hem kwijt. De rechter heeft ook hem geadviseerd hulp te zoeken, al vond hij dat zelf niet zo nodig. Hij had genoeg aan zijn moeder. Dat niet opvolgen en steeds zaken op de spits drijven heeft de ots zinloos gemaakt. Dat was namelijk zijn doel en ding. Kind onder toezicht, dwang op mij. Uiteindelijk waren ze klaar met hem. En kind heeft heel veel hulp niet gekregen of veels te laat. Doordat ik vervangende toestemming moest halen. Ook gezinsvoogden konden hem niet tot meewerken praten. Dus hij heeft al die tijd op afstand kunnen dwarszitten. En nu? Ik ga het zien. 
Mijn ex is echt wel psychisch ergens belast. We gaan er alleen nooit achter komen gezien hij geen hulp wil. En dat terwijl er dus een psychologe in de familie zit.

Philou schreef op 31-12-2022 om 14:44:

[..]

Kijk, het is heel zielig dat je zo'n vader hebt. Hij zal dat pas later, als hij 20-30 is, ten volle kunnen zien. Maar wat erger is, is dat hij zich onveilig voelt en, als jong kind, geen woorden heeft om te vertellen wat er gebeurd is en gedwongen wordt tot onveilig contact want contact met vader is nu eenmaal heilig. Vind ik dus niet. Als vader onveilig, onbetrouwbaar, (verbaal) gewelddadig, geschiednis van grensoverschrijdend gedrag met verslaving heeft.. en in een contact dus toezicht nodig heeft dan zeg je eigenlijk dat hij geen vader is. En daartegen moet je je kind beschermen. Betekent dat helemaal geen contact? Nee. Maar wel veel en veel minder.

Ik denk dat jij deze man leuk vond omdat je verliefd was en omdat het leek dat hij -door zijn persoonlijkheid- goed voor jou kon opkomen én beschermen. Hij blijkt niet voor je op te komen en je niet te beschermen. Dat opkomen voor jezelf is natuurlijk lastig als je zo opgevoed bent als jij. Als dat zo is, leidt de wens naar zo'n partner niet tot een partner die goed is voor jou. Ga daarmee aan de slag in therapie. Want een leuke, lieve, warme stiefvader zit er voor dit baby'tje wel in. Daar heeft je kind veel meer aan: iemand die echt een goed voorbeeld is. 

May2000 schreef op 31-12-2022 om 14:54:

[..]

Zolang hij er niet om vraagt kom je daar wel mee af, maar als hij naar de rechter stapt is het gewoon gedwongen meedoen. Er moet echt best veel gebeurd zijn voor een rechter zegt dat omgang niet gaat gebeuren. En je bent wel samen verantwoordelijk voor die omgang natuurlijk.

Ja precies. Dat is het lastige. Er moet heel veel reden zijn. En daarom is kind nu bij mij al zo veel misgelopen. Dat moet eerst zichtbaar worden. Ik vroeg zes jaar geleden al om alleen gezag. Maar dat werd afgewezen. Hoger beroep ook. Inmiddels was die ots in gang. Ik zei nog, prima laat die ots maar, maar wel eenhoofdig gezag. Waar ik bang voor was, wilde geen hond naar luisteren. 

Kind is op school vastgelopen. Medicatie kwam niet van de grond. En volgens vader was er niets aan de hand. Ja het lag aan mij natuurlijk. Dit noemt men een vechtscheiding zonder dat je ooit officieel hebt samen gewoond, laat staan getrouwd was. Maar het kind lijdt onder de keuzes van ouders. Reden waarom ik nu wel alleen gezag heb? Ouders zitten niet op 1 lijn, kind krijgt gewenste hulp niet etc. 

Maar mijn eigen veiligheid en smaad van ex naar mij heeft er nooit toe gedaan. 

Catwoman schreef op 31-12-2022 om 14:11:

[..]

De vader van mijn ex heeft ook wel narcistische trekjes dus dat zal hij daar wel van hebben. Zijn moeder is vorig jaar overleden, zij was heel erg lief. Mijn ex zei altijd dat ik op zijn moeder lijk. Mijn ex heeft nog een broer en die is het tegenovergestelde dan hem. Die heeft alles op een rijtje en is heel netjes. In zijn familie is er niemand verslaafd.

Mijn ex heeft me verteld dat zijn verslaving gekomen is doordat hij verkeerde vrienden had. Zo raakte hij in die wereld en begon hij met gebruiken omdat hij niet om kon gaan met dingen. Mijn ex is ook een erg emotioneel persoon. Ik denk dat hij het leven niet aan kan zonder te gebruiken. Eigenlijk best zielig.

Ja daar maak ik me wel zorgen over. Ik had het makkelijker gevonden als ons zoontje bijv al 8 jaar zou zijn zodat hij zichzelf een beetje kan redden. Nu is het nog een baby en mijn ex vind dat helemaal nix zo klein en weet niet wat hij ermee moet. Mijn grootste angst is inderdaad dat ik hem alleen bij mijn ex moet achterlaten. Daarom wil ik ook omgang onder begeleiding. Wat voor andere keuze is er? Ik kan de omgang niet verbieden want hij heeft hem erkend en als het voor de rechter komt dan staat hij in zijn gelijk. Ik heb geen bewijzen van zijn gebruik. Ik probeer nu gewoon zo lang mogelijk omgang onder begeleiding te regelen. Als dat niet meer kan, dan kan ik altijd zeggen dat hij hem niet alleen krijgt en moet hij een rechtszaak starten en dan moet de rechter het bepalen en daar gaat dan weer een tijd overheen. Ik zou niet weten wat voor andere optie ik heb. Jij wel?

Sta je op zodanig goede voet met zijn vader of zijn broer dat je die kunt vragen je een (beknopt) overzicht te mailen (=bewijs waar het vandaan komt) van de periode dat hij nu al gebruikt, de afkickpogingen en eventueel grote gebeurtenissen of problemen die met dat gebruik samenhangen, zoals rijden onder invloed, scènes schoppen, gezondheidsproblemen, schulden etc? Je kunt dat bijvoorbeeld ook regelen door wat jij zelf weet op een rijtje te zetten, dat naar hem toe te sturen en dan te vragen: ‘klopt dit?’ Ik zou dan wel eerlijk zijn en zeggen dat je dat voor VT op een rijtje aan het zetten bent bijvoorbeeld. Die schoonvader kan een waardevolle bondgenoot zijn maar dan moet je hem niet belazeren natuurlijk. Dan moet het met open vizier.

Hebben jullie relatietherapie gehad? Is daarover eventueel iets teruggekoppeld aan de huisarts? In mijn medisch dossier stond een terugkoppeling waarin de relatietherapeut over mijn ex had vermeld dat die vermoedelijk psychiatrische woedeproblematiek had. Dat heb ik een keer op tafel gelegd in een noodsituatie. 

Ik heb het contact tussen vader en de kinderen nooit gestopt, even voor de duidelijkheid. Alleen in tijden van crisis soms een keer overgeslagen of er iemand bij geëist. Mijn ex krabbelt altijd wel vrij snel weer op en weet zich dan weer te handhaven. Dat scheelt. In de periodes dat hij zich redelijk goed voelt, is hij een prima vader. Dat maakt het voor mij wel een stuk makkelijker. Het was vooral een kwestie van af en toe een brandje blussen. 

Een stap tussen onderling afspreken en naar de rechtbank is een viergesprek met twee advocaten. Maar dan moet je wel een advocaat hebben die de situatie beter snapt dan nu het geval lijkt. Want die moet beter gaan aanvoelen waarin jij wel en niet kunt meebewegen. Voor jou lijkt me eigenlijk de tip, ook bij je advocaat, zeg nooit meteen ‘ja’. Vraag altijd bedenktijd. En bespreek het dan met anderen.