Stress van ex
Ik ben 6 weken geleden bevallen van een zoon. Mijn ex was tijdens de zwangerschap toch nog gestopt met blowen en ik dacht dat bij hem wel de knop om was. Ik had ook last van mijn hormonen en daardoor vatbaar voor zijn mooie verhalen. Helaas is hij nu weer begonnen met blowen en ging het ook niet samen met hem wonen met de kleine. Ik heb de relatie wederom verbroken. Nu wil hij de kleine zien en ook alleen meenemen naar zijn huis maar dat zie ik niet zitten. Zijn er vrouwen die hier ervaring mee hebben? En hoe hebben jullie dit opgelost?
Ik denk dat je dat niet kunt voorkomen. En ik vraag me ook af of dat erger is dan je vader helemaal niet kennen. Volgens mij kom je het verste als je je kind probeert te helpen om met dat soort teleurstellingen om te gaan.
Nu worden er absoluten van gemaakt, zo werd het niet gesteld. Eerst was het je vader niet zien, nu je vader niet kennen. Je kan je vader zien en kennen en toch dat het beter is dat het contact niet te veel gefaciliteerd wordt.
Als ik mijzelf zo'n situatie voorstel waarbij ik naast alle zorg en zorgen die ik op mij neem, ook nog hard aan het werk ben om te zorgen dat mogelijk kan zijn dat er leuk contact kán ontstaan tussen vader en kind, ik op een punt kom dat ik mij afvraag wanneer het nog wel zin heeft om je zo in te spannen voor iets dat niet van de grond komt en met flink veel mankementen kampt. Zet je daarmee niet het decor op voor nog meer teleurstellingen?
To heeft daar net zo goed een aandeel in als haar ex. Daarom is het goed dat instanties en de rechter er iets van gaan vinden. Mensen met meer afstand.
rebmaaviv schreef op 30-12-2022 om 15:47:
To heeft daar net zo goed een aandeel in als haar ex. Daarom is het goed dat instanties en de rechter er iets van gaan vinden. Mensen met meer afstand.
Nou weten we wel dat je er zo over denkt. Iedereen hep een aandeel in iets. Dat mag je vinden maar ik zie zo snel niet waar dit op aanhaakt binnen dit draadje. Maakt niet uit.. ondertussen weten we het wel. Dank je.
Philou schreef op 29-12-2022 om 22:04:
Aan de vrouwen hier in een vergelijkbare situatie (ooit) als TS (kinderen met zeer moeilijke ex met een (zo ongeveer) onmogelijke bezoekregeling) hebben jullie wel eens gestaan voor het opgeven van alle energie en moeite die je erin stopt? Wanneer kom je (of kwam je) tot de conclusie dat het geen zin (meer) had? Dat je hard bezig was iets voor elkaar te krijgen wat alleen maar moeizaam ging, wat verdrietige en gevaarlijke situaties opleverde. Dat je het gevoel kreeg dat je heel erg je best deed om iemand in het zadel te krijgen die niet wilde, ook niet als hij het wel had gekund.
Bij sommige verhalen vraag ik mij af of je niet beter tot de slotsom kan komen dat je beter af bent zonder contact als het met toezicht moet/als het niet veilig (genoeg) kan.
Ja, ik heb opgegeven toen ik zelf er bijna waanzinnig van werd in hoeveel leugens ik was getrapt. Hij bezig was het kind voor zichzelf te ‘winnen’ terwijl hij nergens zelf verantwoordelijkheid nam. Zijn moeder eigenlijk liet oppassen ipv zelf te zorgen en de hele dag achter porno zat. Ineens kwam alles bij mij binnen dat ik op elk front genaaid was. 200km verhuisd met mijn eerste kind uit andere relatie om hem en zijn kind dochter bij elkaar te brengen. Ik ben goed gek geweest, had de signalen wel maar ik geloofde niet dat iemand zo slecht van binnen kon zijn.
Mijn ex heeft achter mijn rug heel veel nare dingen over mij verspreid bij organisaties als jeugdzorg politie enz. Ondertussen was hij gewoon bij me en zeggen dat ik een geweldige moeder was. Dit heeft mijn vertrouwen zo ernstig beschaamd dat ik op een bepaald moment de knop om had. Ineens werd alles helder en ik weet nog dat hij wegging en het heeft een week geduurd. Ons kind was tijdelijk bij hem (eigenlijk zijn moeder dus). Toen wilde hij zoon niet weer aan mij overdragen. Wat deed hij dan? Telefoon uit, onbereikbaar. Volgens mijn advocaat moest ik maar gewoon naar zijn huis gaan en kind halen. Maar ik kende hem, hij zou mooi niet thuis zijn. Dus ik heb het gelaten. Dag erna heeft een van mijn ouders met zijn moeder gebeld. Nou 2 dagen later mocht ik van die vrouw zoon ophalen.Dag erna had ik die moeder van hem aan de lijn en werd het weer anders. Moest om 8.00 in de ochtend op zondag bij zijn huis komen.
Dit met trillende pootjes gedaan. Zoals ik verwachtte ging het daar alsnog helemaal fout aan de deur. Hij werd om alles boos, ik was te laat (8.03) en weet niet wat. De babytas werd naar buiten geflikkerd. Bij dit alles waren zijn beide ouders getuigen. Hij bracht zoon maar niet naar de deur maar alleen maar boze reacties en toen zei ik iets terug over dat hij de hele nacht achter porno had gezeten ofzo en dat hij daar druk mee was. En hij liep met ons kind naar de deur en wilde de voordeur dus dichtdoen, terwijl ik baby net wilde aanpakken. Ik heb mijn voet tussen de deur gezet, omdat ik me had voorgenomen ik kom hoe dan ook met zoon terug.
Dit alles duurde voor mij al een kwartier terwijl in werkelijkheid wellicht veel korter. Ik stond nu helemaal te trillen. Ex nam zoon mee terug in de woning en hij schreeuwde huisvredebreuk. Ik had mijn voet dus gebruikt om de deur open te houden. Ik ben in de eerste halve meter van de woning (de gang) gaan staan want hij ging de politie bellen. Ook dat duurde voor mij een uur, in werkelijkheid misschien twintig minuten. Maar wat was ik bang. Ik weet alles nog zo goed. Zoon was elf maanden ongeveer.
In elk geval kwam de politie en gingen beide partijen horen. Duidelijk was dat ik kind zou halen op afspraak. Ik heb zoon uit handen van mijn ex gekregen met de politie erbij. Het was 9.00 toen ik met zoon kon vertrekken bij zijn huis.
Deze situatie bovenop dat ik al had besloten dat ik weg moest bij deze man was de doorslag dat hij het maar ging uitzoeken hoe verder. Ik ben vertrokken en heb in opvanghuizen moeten zitten voor korte tijd en weer een woning had weer terug waar ik vandaan kwam. Hij heeft me nog veel dwars gezeten met heel veel dingen. Echt vieze smerige dingen maar ook dat jeugdzorg me belde etc. Dit weerhield mij dan ook nog zelf aan te gaan met deze gestoorde.
Mijn ex is goed in projectie. Wat hij zelf voor problemen heeft daar beschuldigd hij jou van. En zijn ouders snap ik ook niet. Dat die dit allemaal hebben ondersteund zo lang. En nog vermoed ik.
Maar de situatie dat ik elke x politie nodig moest hebben kind weer overgedragen te krijgen zette mij door hem maar even te negeren. En daarbij de verhalen die hij mij zelf over zijn eerdere kind en ex had verteld dat hij bijvoorbeeld voor de auto ging liggen als zij wilde wegrijden met hun kind…. Daar had ik echt geen zin in.
Hij heeft denk ik anderhalf jaar geen contact met kind gehad maar wel mij beledigd, beschaamd, op internet dingen gezet, dat de politie met mij bezig was bijv. Dat vertelde ik jeugdzorg dan ook en die vonden het ook abnormaal maar hij stopte daar niet mee. Hij benaderde ook mensen in mijn omgeving etc. Hij stalkte gewoon en maakte me bang.
Totdat zijn advocate een verzoek indiende. Ik heb nu bijna acht jaar rechtszaken erop zitten. Ots gehad en ook weer eraf. Omgang is stopgezet en gezag is eraf. Vanaf moment dat ik ben vertrokken toen voor zijn huis (zowaar 9 jaar geleden) ben ik daar niet meer geweest. Ik heb geprobeerd onder dwang en als het nodig was met hem te communiceren via de mail maar altijd moeilijk.
O.a. jeugdbeschermers en gemeente hebben ook gemerkt wat voor drama het is. Hij wil het zo en daar is geen afspraak mee te maken.
en ja ik vind het erg dat er geen omgang is, ik alles alleen moet doen. Maar dit is het beste. Ik heb al tien jaar en langer last van hem omdat ik een kind heb ermee. En al praktisch het hele leven van zoon alsnog met vader bezig geweest. Het is gewoon erg. Toch ben ik blij dat toen die knop om is gegaan. Hoe was het anders met mij, mijn eerste kind en onze zoon afgelopen als ik daar langer bij was gebleven en in was blijven geloven. Deze afloop was al een hel.
Maar je bent to niet en ex heeft dit soort dingen nog niet gedaan. To is al bang voor alles en de hele dag bezig met 'wat, als, dan'.
rebmaaviv schreef op 31-12-2022 om 12:02:
Maar je bent to niet en ex heeft dit soort dingen nog niet gedaan. To is al bang voor alles en de hele dag bezig met 'wat, als, dan'.
Nee klopt. Ik reageerde ook niet op jou.
Ik was ook bang voor alles. En alles werd ook weggezet als mijn angst. Ook als er gebeurde waar ik bang voor was.
Je kunt een hoop teruggeven aan to. Maar zij heeft zijn gedrag niet in de hand. Ze heeft ervaring met ex en meestal toch wel een idee wat er zou kunnen gaan gebeuren en daar dus voor waken.
rebmaaviv schreef op 31-12-2022 om 12:02:
Maar je bent to niet en ex heeft dit soort dingen nog niet gedaan. To is al bang voor alles en de hele dag bezig met 'wat, als, dan'.
Wonderbaarlijk hoe jij met 2 zinnen een post van iemand die haar ervaring deelt, daar werd ook om gevraagd, tot niets kan reduceren.
rebmaaviv schreef op 31-12-2022 om 12:02:
Maar je bent to niet en ex heeft dit soort dingen nog niet gedaan. To is al bang voor alles en de hele dag bezig met 'wat, als, dan'.
Ex van To heeft tijdens een bezoek aan zoon haar huis overhoop gehaald door in allerlei lades en kasten te gaan zoeken. Dat is wel degelijk een hele grote inbreuk op haar persoonlijke veiligheid.
Jillz schreef op 31-12-2022 om 12:20:
[..]
Ex van To heeft tijdens een bezoek aan zoon haar huis overhoop gehaald door in allerlei lades en kasten te gaan zoeken. Dat is wel degelijk een hele grote inbreuk op haar persoonlijke veiligheid.
Nouja Dit dus
Mijn ex en ik hadden eerder dan over ons kind een zaak over mijn inboedel. Hij kreeg zijn spullen terug van mij omdat hij me bang maakte dat hij aangifte ging doen. Ik heb een advocaat en er is zelfs een gerechtsdeurwaarder aan te pas gekomen om mijn spullen terug te krijgen. Daar wilde de buurtagente daar zich niet mee bemoeien. Ik moest maar een civiele procedure starten.
Mijn ex is to haar ex niet. Maar mensen die gebruiken en verslavingen hebben draaien alles naar hun hand. Ze breken bij jou in en beschuldigen jou van huisvredebreuk. Daarom moest ik aan dit verhaal (in mijn geheugen gegrift) denken. Tuurlijk waren het mijn angsten. Maar ik stond alleen en had daar geen familie. En ik had nog een ouder kind uit een eerdere relatie die die kronkels van hem ook al meermaals had meegemaakt als ik daarin meeveerde.
plus je bent echt wel een stuk kwetsbaarder als vrouw, een jong kind en ik moest me opsluiten in mijn eigen huis voor de veiligheid. Want mijn sleutel gaf ie niet terug.
Ik zie een paar overeenkomsten en toch iedere situatie is anders. Maar het is je ex partner waar je ook van hebt gehouden. Heb een hoop vrouwen gezien die ook steeds terugkeerden naar de zelfde man omdat er geen nieuw leven is. Zelfs als de kinderen al zijn weggehaald. Kijk maar eens wat daar allemaal achter schuilt. Dat kun je niet allemaal bij degene neerleggen die er onder lijdt.
O ja mijn ex zegt trouwens ook dat hij geen enkele schuld ergens van heeft. Alles komt door mij. En ook na tien jaar, gezag kwijt zegt hij nog steeds kind moet bij hem wonen. Ondanks wat rechters jeugdzorg gemeente allemaal zeggen. Hij gelooft echt in zichzelf. De wereld is fout
rebmaaviv schreef op 31-12-2022 om 12:02:
Maar je bent to niet en ex heeft dit soort dingen nog niet gedaan. To is al bang voor alles en de hele dag bezig met 'wat, als, dan'.
En veel vrouwgerelateerd geweld en femicide onstaat en gebeurd doordat de hele wereld er omheen maar aan het bagatelliseren is.
Eppos schreef op 31-12-2022 om 11:23:
[..]
Ja, ik heb opgegeven toen ik zelf er bijna waanzinnig van werd in hoeveel leugens ik was getrapt.
[knip]
Het is gewoon erg. Toch ben ik blij
Wat heb jij veel meegemaakt. Je hebt rare kostgangers. Bij het lezen kwam het op me over alsof hij de kinderen als bezit ziet. En je verbaast je over zijn ouder (ik ook hoor) maar die zullen wel net zo zijn, denk ik dan.
Is het nu afgelopen denk je? Ik hoop het voor jullie.
Eppos schreef op 31-12-2022 om 11:23:
[..]
Ja, ik heb opgegeven toen ik zelf er bijna waanzinnig van werd in hoeveel leugens ik was getrapt. Hij bezig was het kind voor zichzelf te ‘winnen’ terwijl hij nergens zelf verantwoordelijkheid nam. Zijn moeder eigenlijk liet oppassen ipv zelf te zorgen en de hele dag achter porno zat. Ineens kwam alles bij mij binnen dat ik op elk front genaaid was. 200km verhuisd met mijn eerste kind uit andere relatie om hem en zijn kind dochter bij elkaar te brengen. Ik ben goed gek geweest, had de signalen wel maar ik geloofde niet dat iemand zo slecht van binnen kon zijn.
Mijn ex heeft achter mijn rug heel veel nare dingen over mij verspreid bij organisaties als jeugdzorg politie enz. Ondertussen was hij gewoon bij me en zeggen dat ik een geweldige moeder was. Dit heeft mijn vertrouwen zo ernstig beschaamd dat ik op een bepaald moment de knop om had. Ineens werd alles helder en ik weet nog dat hij wegging en het heeft een week geduurd. Ons kind was tijdelijk bij hem (eigenlijk zijn moeder dus). Toen wilde hij zoon niet weer aan mij overdragen. Wat deed hij dan? Telefoon uit, onbereikbaar. Volgens mijn advocaat moest ik maar gewoon naar zijn huis gaan en kind halen. Maar ik kende hem, hij zou mooi niet thuis zijn. Dus ik heb het gelaten. Dag erna heeft een van mijn ouders met zijn moeder gebeld. Nou 2 dagen later mocht ik van die vrouw zoon ophalen.Dag erna had ik die moeder van hem aan de lijn en werd het weer anders. Moest om 8.00 in de ochtend op zondag bij zijn huis komen.
Dit met trillende pootjes gedaan. Zoals ik verwachtte ging het daar alsnog helemaal fout aan de deur. Hij werd om alles boos, ik was te laat (8.03) en weet niet wat. De babytas werd naar buiten geflikkerd. Bij dit alles waren zijn beide ouders getuigen. Hij bracht zoon maar niet naar de deur maar alleen maar boze reacties en toen zei ik iets terug over dat hij de hele nacht achter porno had gezeten ofzo en dat hij daar druk mee was. En hij liep met ons kind naar de deur en wilde de voordeur dus dichtdoen, terwijl ik baby net wilde aanpakken. Ik heb mijn voet tussen de deur gezet, omdat ik me had voorgenomen ik kom hoe dan ook met zoon terug.Dit alles duurde voor mij al een kwartier terwijl in werkelijkheid wellicht veel korter. Ik stond nu helemaal te trillen. Ex nam zoon mee terug in de woning en hij schreeuwde huisvredebreuk. Ik had mijn voet dus gebruikt om de deur open te houden. Ik ben in de eerste halve meter van de woning (de gang) gaan staan want hij ging de politie bellen. Ook dat duurde voor mij een uur, in werkelijkheid misschien twintig minuten. Maar wat was ik bang. Ik weet alles nog zo goed. Zoon was elf maanden ongeveer.
In elk geval kwam de politie en gingen beide partijen horen. Duidelijk was dat ik kind zou halen op afspraak. Ik heb zoon uit handen van mijn ex gekregen met de politie erbij. Het was 9.00 toen ik met zoon kon vertrekken bij zijn huis.
Deze situatie bovenop dat ik al had besloten dat ik weg moest bij deze man was de doorslag dat hij het maar ging uitzoeken hoe verder. Ik ben vertrokken en heb in opvanghuizen moeten zitten voor korte tijd en weer een woning had weer terug waar ik vandaan kwam. Hij heeft me nog veel dwars gezeten met heel veel dingen. Echt vieze smerige dingen maar ook dat jeugdzorg me belde etc. Dit weerhield mij dan ook nog zelf aan te gaan met deze gestoorde.
Mijn ex is goed in projectie. Wat hij zelf voor problemen heeft daar beschuldigd hij jou van. En zijn ouders snap ik ook niet. Dat die dit allemaal hebben ondersteund zo lang. En nog vermoed ik.
Maar de situatie dat ik elke x politie nodig moest hebben kind weer overgedragen te krijgen zette mij door hem maar even te negeren. En daarbij de verhalen die hij mij zelf over zijn eerdere kind en ex had verteld dat hij bijvoorbeeld voor de auto ging liggen als zij wilde wegrijden met hun kind…. Daar had ik echt geen zin in.
Hij heeft denk ik anderhalf jaar geen contact met kind gehad maar wel mij beledigd, beschaamd, op internet dingen gezet, dat de politie met mij bezig was bijv. Dat vertelde ik jeugdzorg dan ook en die vonden het ook abnormaal maar hij stopte daar niet mee. Hij benaderde ook mensen in mijn omgeving etc. Hij stalkte gewoon en maakte me bang.
Totdat zijn advocate een verzoek indiende. Ik heb nu bijna acht jaar rechtszaken erop zitten. Ots gehad en ook weer eraf. Omgang is stopgezet en gezag is eraf. Vanaf moment dat ik ben vertrokken toen voor zijn huis (zowaar 9 jaar geleden) ben ik daar niet meer geweest. Ik heb geprobeerd onder dwang en als het nodig was met hem te communiceren via de mail maar altijd moeilijk.
O.a. jeugdbeschermers en gemeente hebben ook gemerkt wat voor drama het is. Hij wil het zo en daar is geen afspraak mee te maken.
en ja ik vind het erg dat er geen omgang is, ik alles alleen moet doen. Maar dit is het beste. Ik heb al tien jaar en langer last van hem omdat ik een kind heb ermee. En al praktisch het hele leven van zoon alsnog met vader bezig geweest. Het is gewoon erg. Toch ben ik blij dat toen die knop om is gegaan. Hoe was het anders met mij, mijn eerste kind en onze zoon afgelopen als ik daar langer bij was gebleven en in was blijven geloven. Deze afloop was al een hel.
Wat heftig voor je! Ik herken het stukje over de tijd, dat het voor je gevoel lang duurt maar in werkelijkheid maar kort is. Ik had dat ook toen mijn ex beide keren in mijn huis tegen mij aan het schelden en schreeuwen was waar de kleine bij was.
Goed dat je voor jezelf en de kinderen gekozen hebt. Ik weet ook zeker dat mijn zoontje en ik beter af zijn zonder hem hier in huis.
Jillz schreef op 31-12-2022 om 12:20:
[..]
Ex van To heeft tijdens een bezoek aan zoon haar huis overhoop gehaald door in allerlei lades en kasten te gaan zoeken. Dat is wel degelijk een hele grote inbreuk op haar persoonlijke veiligheid.
Je kan stellen dat iemand nooit grensoverschrijdend op maar 1 vlak is. Misschien is het niet zo zeer dat hij drugs gebruikt en grensoverschrijdend is. Hij is eerder grensoverschrijdend én hij gebruikt daarbij drugs.
Ik denk dat Catwoman dat als vaststelling, liefst zo emotieloos, mogelijk aan politie en anderen kan zeggen. Zoiets heb ik ook aan de politie verteld (& aan de hele rits aan hulpverlening die eerst bij mij kwam vragen wat voor vlees ze in de kuip hadden, voor ze bij hem aanbelden) en de politie kon alleen maar knikken. En de hulpverlening stond erbij en keek ernaar. Hij paste niet in hun hokjes, zeg maar.
Eppos schreef op 31-12-2022 om 12:33:
[..]
Nouja Dit dus
Mijn ex en ik hadden eerder dan over ons kind een zaak over mijn inboedel. Hij kreeg zijn spullen terug van mij omdat hij me bang maakte dat hij aangifte ging doen. Ik heb een advocaat en er is zelfs een gerechtsdeurwaarder aan te pas gekomen om mijn spullen terug te krijgen. Daar wilde de buurtagente daar zich niet mee bemoeien. Ik moest maar een civiele procedure starten.
Mijn ex is to haar ex niet. Maar mensen die gebruiken en verslavingen hebben draaien alles naar hun hand. Ze breken bij jou in en beschuldigen jou van huisvredebreuk. Daarom moest ik aan dit verhaal (in mijn geheugen gegrift) denken. Tuurlijk waren het mijn angsten. Maar ik stond alleen en had daar geen familie. En ik had nog een ouder kind uit een eerdere relatie die die kronkels van hem ook al meermaals had meegemaakt als ik daarin meeveerde.
plus je bent echt wel een stuk kwetsbaarder als vrouw, een jong kind en ik moest me opsluiten in mijn eigen huis voor de veiligheid. Want mijn sleutel gaf ie niet terug.
Ik zie een paar overeenkomsten en toch iedere situatie is anders. Maar het is je ex partner waar je ook van hebt gehouden. Heb een hoop vrouwen gezien die ook steeds terugkeerden naar de zelfde man omdat er geen nieuw leven is. Zelfs als de kinderen al zijn weggehaald. Kijk maar eens wat daar allemaal achter schuilt. Dat kun je niet allemaal bij degene neerleggen die er onder lijdt.
O ja mijn ex zegt trouwens ook dat hij geen enkele schuld ergens van heeft. Alles komt door mij. En ook na tien jaar, gezag kwijt zegt hij nog steeds kind moet bij hem wonen. Ondanks wat rechters jeugdzorg gemeente allemaal zeggen. Hij gelooft echt in zichzelf. De wereld is fout
Ja ik voelde me ook heel kwetsbaar omdat ik die kleine van 1 maand in mijn armen had. Mijn ex was aan het schreeuwen en schelden en deed verder niet fysiek iets maar daar ben je op dat moment wel bang voor en je wilt je kleintje beschermen. Tijdens onze relatie was mijn ex nog nooit zo tekeer gegaan dus dan schrik je er wel van en weet je dus ook niet tot hoe ver dat gaat komen.
Ik ben ook vaak naar hem terug gegaan nadat ik afstand had genomen maar nu kan ik dat niet meer omdat ik bang voor hem ben geworden en ook omdat mijn grens is bereikt wat betreft gebruik. Als een kind krijgen al niet genoeg motivatie is om aan een verslaving te werken dan wil hij er zelf ook niet vanaf.
Catwoman schreef op 31-12-2022 om 13:34:
[..]
Als een kind krijgen al niet genoeg motivatie is om aan een verslaving te werken dan wil hij er zelf ook niet vanaf.
Omdat hij disfunctioneel is én daarbij drugs gebruikt. Die drugs vergroten zijn disfunctioneren maar zonder drugs is het niet weg.
