Overgang van eerste naar tweede kind
Hoi allemaal,
mijn man en ik hebben een zoontje van 7 maanden en misschien is het erg vroeg maar we praten er al wel regelmatig over dat we graag nog een kindje zouden willen. Als het ons gegund is zouden we eind dit jaar weer opnieuw zwanger willen zijn.
In mijn omgeving heb ik alleen ouders waarbij er veel leeftijdsverschil zit tussen twee kinderen. De ene gaat bijvoorbeeld al naar school en dan pas komt er een tweede. Bij ons (mocht het lukken) zou het leeftijdsverschil dan hooguit maar twee jaar zijn. Dan zit je dus met een baby en een peuter. Ik ben erg benieuwd naar ouders die dit hebben meegemaakt en naar hoe jullie de overgang van één naar twee kinderen hebben ervaren. Was er nog genoeg tijd om aan beide kinderen voldoende aandacht te geven en hoe was het voor de relatie met je partner?
Andere dingen waar ik me zorgen over maak zijn de financiën. We komen nu makkelijk rond, maar is dat met twee kinderen ook nog het geval. En ik heb een keizersnede gehad. De kans is groot dat dit bij een tweede weer het geval zal zijn. Dat betekend dat ik dan de eerste weken niet mijn oudste zoon kan optillen of te wild met hem kan spelen….dat zal ook lastig zijn.
kortom, er zijn twijfels maar de wens voor een tweede blijft toch altijd de overhand houden tot nu toe.
Ik heb precies 2 jaar ertussen zitten. Ben niet helemaal de standaard want we zijn 6 weken na de geboorte van de 2e verhuisd en ons eigen huis gaan bouwen. We gingen in een grote bouwkeet wonen. en 2e bleek ziek dus veel ziekenhuis. Was niet mijn eerste keus zo maar we kregen bouwgrond toen ik net zwanger was.
Was een druk jaar maar ik zou t weer doen qua leeftijd. Ik merkte wel dat ik de eerste weken aan het zoeken was qua ritme.
Het leek wel of ik altijd een kind wakker had en aan moest staan. Ik had echt behoefte aan even niks. Ik ben toen wat gaan schuiven met voeding en slaapritmes van beide kinderen. Zo lagen ze allebei van 1215-1330 in ieder geval in bed zodat ik even iets kon doen of kon zitten. De aandacht voor allebei was er wel, oudste kon goed spelen en dan kreeg jongste even extra aandacht. Oudste als hij t andere slaapje deed.
Ik vond het wel meer wennen van 1 naar 2 omdat je niet zomaar meer baby in de wagen legt en aanloopt. Nu had ik nog een peutertje dat mee ging wandelen en dat was wel veel meer tijd en energie. Het is een ritme waar je in moet komen, het went ook weer 
Qua niet optillen etc wennen ze snel aan. Ik heb 7 weken bijna heel de dag plat gelegen tot aan de bevalling en dochter speelde daar goed op in. Ze klom op bed erbij en nam al haar speelgoed mee.. Nu had ik gelukkig oma die haar regelmatig kon halen om buiten iets te doen.
Financien, tja. Een kind erbij kost meer. Maar veel dingen heb je al. De luiers etc komen er wel bij.
Genoeg om over na te denken maar het is wel gezellig 2 kleintjes!
Ik was even aan het tellen wat het leeftijdsverschil is 
. 2 jaar en 4 maanden tussen de middelste en de jongste. Ik vond die combinatie eigenlijk wel goed te doen. De middelste sliep ook nog 's middags, dus ik had ook wat tijd die ik zelf kon indelen.
Qua financiën: een tweede valt heel erg mee. Dingen zoals een kinderwagen en andere grote aanschaffen, hoef je niet meer te doen. Kleding is iets zo'n zware post, afhankelijk natuurlijk van hoe merkbewust je bent.
Bij ons 2,5 jaar verschil dus de oudste kon al redelijk wat praten en veel begrijpen. Dat was fijn. Toch vond ik 2 kinderen veel en veel zwaarder dan 1 kind of dan 2 x 1 kind. Speelde wel mee dat mijn man niet veel meehielp en in het weekend ook regelmatig andere dingen ging doen (tja, dat ik dat heb laten gebeuren). Met twee kinderen was dat veel zwaarder dan met 1 kind, waardoor ik na een jaar met 2 kinderen helemaal op was.
De periode na de keizersnede is wel vervelend, maar dan kan je man natuurlijk meer vrij nemen en misschien kan familie meehelpen? Ook praktisch zijn, laat kind op bed klimmen (met laag krukje?) en dan knuffelen of zo. Dat is tijdelijk en zou voor mij dan weer niet een reden zijn het te laten als je het graag wilt.
Financieel, jullie kunnen nu makkelijk rondkomen. Een tweede hoeft niet heel veel meer te kosten. Veel spullen heb je al, rest koop je tweedehands of krijg je van anderen (kleding als het niet van het zelfde geslacht/jaargetijde is). Misschien kan je kijken of je nu al wat kunt bezuinigen (op energie en andere dingen), zodat je wat meer financiële buffer hebt en weet dat jullie met minder rond kunnen komen. Ik zou sowieso altijd zelf een flinke buffer aan willen houden (tenminste 5-10.000 euro als dat met jullie inkomen realistisch is), voor je weet maar nooit. Erg veel mensen leven op het financiële randje doordat ze te makkelijk geld uitgeven. Als de prijzen van voedsel (dat las ik vandaag) of energie weer meer stijgen heb je meteen een probleem. Lijkt mij niet relaxed. Dan heb ik natuurlijk niet over mensen met een uitkering of (heel) laag inkomen die echt niet kunnen sparen. Dat lijkt mij echt vervelend. Maar als jullie goed met geld kunnen omgaan en de tering naar de nering kunnen zetten, dan zou ik me daar dus niet heel erg druk om maken. Maar wel alvast erop voorsorteren qua uitgavenpatroon.
Hier zit er 2 jaar en 2 weken tussen de kinderen en ik heb bij beiden een ongeplande keizersnede gehad. De oudste sliep eerste half jaar nog in de middag, waardoor ik tijd met baby alleen had en andersom als baby sliep. Die 6 weken peuter niet tillen gingen voor mijn gevoel zo om. Ja het was pittig maar ergens ging het ook weer zo voorbij. Nu gaat jongste bijna naar school en vliegen ze elkaar constant in de haren wat ik ook pittig vind. Maar het zijn wel echt vriendjes, vooral buitenshuis gaan ze voor elkaar door het vuur 😍.
Beiden jongens trouwens.
hoi,
Wij hebben er net iets meer tussen, 2 jaar en 10 maanden, omdat het ook niet gelijk de eerste keer raak was. Ik vond het leeftijdsverschil prima, met oudste viel al goed te communiceren en ze kon al wel wat dingen zelf. Pittigst vond ik toen oudste naar school was en jongste nog steeds zn slaapjes smiddags had, op de klok met tussen de middag thuis eten. Wat een gerace af en toe, wel/ niet wakker maken enz. En de zwemlestijd vond ik pittig, die hadden we precies na elkaar. Maar voor de rest als baby/ peuter viel het erg mee, zou ik t zo weer doen. Qua financiën viel t ook mee
er ging wat mis, was nog niet klaar. Qua kraamtijd/ 1e periode zou ik wel rekening houden met da tg je mss extra hulp nodig hebt. Scheelt dat mannen nu vaak ook meer verlof hebben, en mss kun je familie of vrienden inschakelen.
Succes met de beslissing, Tess
Dat ligt er toch ook aan of je een huilbaby hebt, of een heel rustig kind...Ik heb tussen de oudste 2 22 maanden, en tussen de middelste en jongste 18 maanden. De oudste was een huil baby, en de anderen waren heel makkelijk. Kraambezoek kreeg ikbij de jongste in het zwembad,want het was en snikheet, en vond. Het zonde van mijn tijd om thuis te zitten....
Tussen mijn dochter en zoon zitten net geen 16 maanden. Ik vond de combinatie van een baby met een dreumes heel pittig. Als de ene sliep was de ander wakker. Dochter sliep sowieso heel slecht overdag.
Later was ik er meer aan gewend en ging het goed. Hun interesses lagen lange tijd dicht bij elkaar.
Financieel gezien vond ik de kosten van een tweede meevallen. Totdat ze bijna tegelijkertijd gingen studeren.
Dat was financieel wel zwaar. Wij hadden er voor gekozen om zoveel mogelijk aan studiekosten te betalen.
Maar, onze mening is niet belangrijk. Doe waar je je goed bij voelt.
Ik heb 21 maanden tussen beide kinderen zitten en ben daar blij mee. Dan heb je nog een overlap in middagdutjes en zijn de interesses qua tv programma's en uitje lange tijd hetzelfde. Qua financiën is het denk ik alleen maar goedkoper dat je de kinderen dicht op elkaar hebt, want dan heb je langere tijd 2 kinderen tegelijk op de opvang. Een 2e kind op de opvang is goedkoper dan 1 kind (tenminste in mijn tijd) en persoonlijk vond ik het ook fijn dat je een kortere periode hebt dan de kinderen naar verschillende plekken gebracht moeten worden, school+bso versus kinderopvang. Ik had ook geen gedoe met middagdutjes van de jongste toen de oudste net naar school ging, want de jongste was al 2,5 toen mijn oudste naar school ging (oudste werd nl. net 4 op de eerste dag van de zomervakantie).
Voordeel tijdens de zwangerschap van mijn jongste vond ik ook dat mijn oudste ook nog lang sliep in de middag en dan kon ik op de dagen dat ik niet werkte ook een middagdutje doen.
Het leeftijdsverschil tussen onze kinderen is precies 2 jaar. Oudste is nu 2,5, jongste 6 maanden. Wij vinden het erg pittig. Dat komt vooral doordat de oudste overdag geen dutjes meer doet en de jongste sowieso erg slecht slaapt (korte dutjes overdag, gebroken nachten met 4 tot 6 keer wakker). Ik moet altijd "aan" staan en dat weegt.
Zeker in het begin is het zoeken naar een evenwicht om.de aandacht te verdelen tussen je 2 kinderen. Maar gaandeweg lukt dit wel.
De relatie met mijn man staat op een laag pitje, jammer genoeg. We proberen om regelmatig wat quality time met elkaar te hebben maar door vermoeidheid of doordat er iets is met de kinderen schiet dit er vaak bij in. We proberen ons voor te houden dat dit tijdelijk is en we letten er wel op om met elkaar te blijven babbelen. Soms lukt dit goed maar soms is het ook moeilijk.
Op financieel vlak denk ik dat een jong kindje erbij niet zo heel veel meer kost. Je maakt het zo duur zoals je zelf wil/kan betalen. Veel spullen heb je al of kan je tweedehands kopen. En hoe veel heeft een baby/dreumes/peuter nou werkelijk nodig? Wij houden er wel rekening mee dat hoe ouder de kinderen, hoe hoger of hoe meer kosten (kledij, hobby's, beugel, bril, studiekosten enz.).
Dus ja, het is pittig en heel misschien hadden we beter nog wat langer gewacht voor er een 2e kindje kwam. Maar net zo goed heb jij straks een heel gemakkelijk baby'tje dat slaapt als een roosje. Je weet het niet op voorhand. Doe waar jullie je goed bij voelen en neem het dan zoals het komt.
Heb zelf maar één kind, maar ik zie om me heen veel mensen met 1,5-2,5 jaar tussen de kinderen. Zelf ben ik opgegroeid met een leeftijdsverschil van 19 maanden tussen mijn zus en mij. Mijn moeder was de eerste jaren thuis, maar vond het wel lastig dat er altijd wel één van ons wakker was. Ik kon me goed zelf vermaken, mijn zus minder. We hebben wel heel veel aan elkaar gehad en veel samen gespeeld. We zaten qua ontwikkeling in dezelfde fase.
Financieel was het vooral lastig dat we ongeveer tegelijk ons rijbewijs gingen halen en gingen studeren. Maar omdat het geringe leeftijdsverschil er altijd al was, kun je daar ook op anticiperen en voor sparen.
Wat 'scheelde' was dat mijn opa twee jaar daarvoor was overleden en mijn ouders met de erfenis plus al hun spaargeld op dat moment de hypotheek hadden afbetaald.
Hoewel ik graag meer kindjes had willen krijgen, was het wel mijn voorkeur geweest om steeds ongeveer twee jaar ertussen te hebben. Mijn dochter is nu 7,5 en ik moet er eerlijk gezegd niet meer aan denken om weer helemaal terug te gaan naar de babyfase met voedingen, slaapjes, etc. De zelfstandigheid die ze nu heeft, vind ik erg fijn.
Tussen mijn jongste twee zit 13 maanden.
Heb het zelf niet als zwaar ervaren, maar dat is echt een persoonlijk iets denk ik.
Mijn meiden trekken heel veel samen op en hebben echt wat aan elkaar.
Maar het kan natuurlijk ook heel anders uitpakken. Dat weet je nooit van tevoren.
Persoonlijk zou ik liever voor een groter leeftijdsverschil kiezen want dat lijkt me meer relaxed. Tussen mijn kinderen zit 19 maanden. Ik vond twee van die kleintjes die vaak net allebei wat anders willen niet erg relaxed. Nu ze iets ouder zijn is het een stuk leuker. Het is zeker zo dat ze nu veel aan elkaar hebben en dezelfde dingen leuk vinden.
Als we nu een baby er bij zouden krijgen zou het in het begin wel makkelijker zijn schat ik in omdat de oudsten al best zelfstandig zijn. Echter over een paar jaar zou het wel lastiger worden vanwege het grote leeftijdsverschil en zou het lastiger zijn om altijd alles met de kinderen samen te doen.
Ideaal lijkt me een jaar of 4/5 tussen de kinderen.
bedankt voor jullie reacties en verhalen. Interessant om te lezen dat sommige van jullie het als heel erg pittig ervaren en anderen minder. Ik denk dat, zoals al eerder gezegd, het inderdaad ook veel te maken heeft met het soort kind dat je hebt/krijgt. Een huilbaby of een kind dat veel aandacht vraagt is natuurlijk heel anders dan een baby die goed slaapt of een kind dat ook goed zelfstandig kan spelen.
de keuze blijft echt lastig….al weet ik diep in mijn hart wel dat er toch een tweede zal komen als het ons gegund is. Ik ben inmiddels 33 en wil eigenlijk ook niet te lang meer wachten. Niet dat er iets mis is om later in de 30 moeder te worden uiteraard, maar dat is een persoonlijke keuze.
Zelf vond ik het ook met wat meer tijd er tussen best pittig. Bij ons zit er bijna 4 jaar tussen. Was niet onze planning/wens maar je hebt het niet voor het zeggen. We liepen en lopen juist tegen dat leeftijdsverschil op. De oudste was al uit de middagslaapjes, luiers etc. en met de jongste werd je er dus weer in teruggeworpen. En zo met heel veel dingen. Ga je er met je eerste kind makkelijk in mee, want dat hoort erbij. Valt het best tegen als je weer dat baby/peuter ritme moet oppakken.
Nu zijn ze wat ouder en loop je weer tegen hele andere dingen aan. Oudste vindt bepaalde uitjes of spelletjes of wat dan ook heel leuk, terwijl de jongste vaak vanwege de leeftijd niet mee mag/kan doen.
Wij hadden geen keuze maar zelf zou ik altijd kiezen voor een langere periode tropenjaren ten opzicht van twee keer tropenjaren met verlenging.
