ongepland zwanger van derde kindje

Wij hebben besloten dat we niet wilden. Hoe verdrietig ook. Onze Jongste was 4. Ik was meer gaan werken. Alles klopte met 2. We vonden ook dat de kinderen weer een stap terug moesten doen met een baby erbij al hadden ze het vast ook heel leuk gevonden. Ik vond het moeilijk maar sta nog steeds volledig achter onze beslissing. Ik heb redelijk snel gehandeld. Ik was 6a 7 weken. Dat maakte voor mijn gevoel wel uit. Maar anderzijds is het ook zoals het is. Sterkte met je beslissing. Het is iets wat je altijd bijblijft maar ik heb er vrede mee.

sterkte

Ik wens je veel wijsheid en moed bij wat je besluit ook maar zal worden.

kinderen 3 en 4

Dat lijkt me inderdaad wel zwaar. Zij en jullie gaan net een andere fase in. Aan de andere kant is 3 jaar verschil ook weer niet gigantisch. Maar je gaat denk ik wel krijgen dat de oudste twee samen spelen en de jongste, die nergens iets van snapt in de ogen van de oudsten, wordt buitengesloten. Hoeft allemaal niet erg te zijn als je voor genoeg vriendjes zorgt natuurlijk.

Onzin.

Je kunt op basis van leeftijdsverschil echt niet voorspellen wie close is met wie qua broertjes/zusjes. Hier 3 kinderen met leeftijdsverschil van resp 3 jaar en 1 1/2. Het is echt niet zo dat de 2 die dichter op elkaar zitten 'meer' samen zijn opgegroeid dan met nr 3. Sterker nog, ik denk dat oudste en jongste ( jongen en meisje, 4. 1/2 jaar verschil) in hun basisschool / begin vo periode het meest close waren met elkaar...

ik zou dit soort overwegingen absoluut niet laten meespelen in je besluitvorming.

Heel veel wijsheid toegewenst.. Wat je ook doet, ik denk dat je er uiteindelijk mee kunt leven...

Ingrid

3 jaar

Als de jongste 3 is is het ook weer niet zo dat je jaren terug wordt geworpen. Die is nog maar net uit de luier. Ik zou dus toch eerder geneigd zijn om deze baby als onverwacht cadeautje te zien. Als je ervoor kiest ga je er vanzelf van houden. En daarna dan heel goed opletten dat je niet weer zo'n verrassing in de schoot geworpen krijgt.

Die fase gaat ook wel weer voorbij

Belangrijker is de vraag of je het aankunt, de zorg voor een derde kind. Financieel en praktisch.
Grotendeels in je eentje voor drie kleine kinderen zorgen is toch echt anders dan voor twee kinderen zorgen. Nu is overal wel een oplossing voor te vinden, maar uiteindelijk heb je toch maar twee handen en moet je wel tegen de hektiek van een wat groter gezin kunnen. Zie je jezelf dat doen?
Heb je ruimte voor een derde kind? In je portemonnee, in je huis en in je hoofd?

En ook als ze groter worden....

Leveren 3 kinderen meer drukte. Geen luiers en fruithapjes natuurlijk, maar denk aan sportgerelateerde drukte ( meer trainingen om etenstijd, rijden naar wedstrijden) meer wasgoed, meer drukte in huis, meer puberperikelen, meer Franse woordjes overhoren....het zijn echt niet alleen die eerste jaren.

Persoonlijk vind ik dat geen probleem hoor. Er lopen er hier 3 rond, ik doe het zo goed als alleen, en het lukt prima. Maar het is zeker weten ook nu nog een stuk drukker met drie pubers dan met 2. Ook leuk drukker natuurlijk...meer interactie, meer lol, meer aanloop. Maar t is meer dan alleen die eerste drie jaar....

Ingrid

Och

Je hebt in ieder geval geen drie kleuters tegelijk. Tegen de tijd dat deze vier is zijn de oudste twee nog geen pubers dus die leveren dan weinig gedoe op. En als ze alledrie puber zijn ben je inmiddels zo bedreven in het ouderschap dat dat ook wel weer lukt.
Ik ben dan wel van het glas is halfvol, en ben niet zo'n voorstander van abortus als er eigenlijk geen echte redenen zijn om het kind weg te laten halen.

In het geval van kinderen

vind ik dat je beter spijt kunt hebben van de kinderen die er niet zijn gekomen dan van de kinderen die er wel zijn gekomen.
Als jullie zo duidelijk allebei die 3e niet willen, zou ik het niet laten komen. En zeker als ik lees van je depressies en jullie financiële problemen dan zou ik het echt wel weten. Stuk voor stuk al goede redenen, samen al helemaal. En inderdaad, zoals IngridT al zegt, het is niet alleen in de beginperiode dat het zwaar is. Ik heb twee pubers, ik ben heel blij dat het er geen 3 zijn. En dan zijn het nog niet eens echt 'zware gevallen' zeg maar.

Wat ik mis in je posts is of je man al weet dat je in verwachting bent? Het lijkt me dat jullie deze beslissing samen moeten nemen...
Heel veel sterkte, ook al lijkt het me helder welk besluit je zult nemen, het is een zware beslissing, hoe dan ook eentje waar je de rest van je leven mee zult moeten leven.

beren

Ik zou samen met je man bij de huisarts informeren hoe het zit met eerdere postnatale depressies en deze nieuwe zwangerschap. Misschien zie je teveel beren, misschien kan dit goed begeleid worden. Dit lijkt me eigenlijk het enige waardoor ik zou snappen dat je het niet wilt houden.
Praktische dingen als slaapkamers, geld, tijd, het lost zich wel op, de andere kinderen gaan (bijna) naar school. Het leeftijdsverschil tussen je kinderen vind ik eigenlijk heel normaal, prettig zelfs. Het is alleen nu even schrikken, want het was niet de bedoeling (zelfs na sterilisatie kan je zwanger worden). Beslis dus niet te snel en praat erover met je man en de huisarts (of gynaecoloog/psycholoog)

Hier ook

Mijn derde zwangerschap kwam veel sneller dan gedacht, nummer twee was nog maar net geboren. De financiële situatie was goed, ik wilde ook drie en wel vier kinderen alleen niet zo snel op elkaar. Ik heb zware bekkeninstabiliteit gehad en pas na tien jaar kon ik weer doen wat ik deed al moet ik me nog wel met bepaalde activiteiten in acht houden.

Het is niet alleen de drukte en de financiën, je kinderen zijn nog klein: wat als er 'iets' met ze is? Ik ben dolblij met al mijn kinderen maar ik zou liegen als ik zeg dat het makkelijk is. Ze hebben zes diagnoses met elkaar.

Het past net niet lekker in de auto of in een hotelkamer, qua sporten is het bijna niet te organiseren en als je weer een ouderavond hebt over iets dat je al twee keer eerder hebt gehoord is dat toch minder.

In de puberteit heb je dus drie keer een mobiel, laptop, sportspullen, fietsen, kleedgeld en schoolgeld nodig.

Ik denk dat je het alleen moet doen als er geen twijfels zijn. Je schoot is er wel klaar voor maar je hart niet.

Sussie

Fijn dat je er met je man over kunt praten, maar het klinkt alsof hij het wel weer bij jou teruglegt: hij steunt jou wat je ook besluit.
Ik zou je gunnen dat jullie samen een besluit kunnen nemen over de zwangerschap die jullie beide raakt.
Mijn advies: laat het niet alleen jouw probleem en jouw besluit zijn, betrek hem nadrukkelijk (als hij dat niet uit zichzelf doet) bij de situatie: jullie zwangerschap, jullie leven, jullie toekomst.

En verder: in een situatie als deze zijn rationele argumenten best belangrijk. Aan de andere kant: je moet niet alleen verder leven met het resultaat van de keuze die jullie maken: met derde kind of zonder in de wetenschap dat het er had kunnen zijn. Je moet ook verder met het gevoel dat achterblijft. Welk besluit jullie ook nemen, neem ook je gevoelens, de gevoelens die je verwacht serieus.

Sterkte met afwegen,

Aagje

Moeilijke beslissing

Er is al veel gezegd, maar de vraag die ik je wil geven is: hoe sta je tegenover abortus? Puur... hoe denk je over tien jaar terug te kijken op de beslissing die je neemt. Dus enerzijds abortus, anderzijds kindje laten komen. Probeer dat voor je te zien. Praktische bezwaren kun je oplossen, dus daar zou ik niet té lang bij stilstaan. Maar denk na over waarmee je kunt leven.

derde hier

Ik wilde altijd al 3 kinderen, dus niet helemaal vergelijkbaar, maar wat dingetjes die ik je graag mee wil geven.

Ik heb na de 2e een postnatale depressie gehad, bleek te komen door zwaar ijzertekort, dus even je bloed laten testen. Toen ik zwanger bleek te zijn ben ik in huilen uitgebarsten. Was er echt nog niet klaar voor.

Toen de jongste net 3 was en de oudste 5 werd mijn derde geboren. En wat bleek, het was een stuk makkelijker dan nummer 1 en 2. Ik denk doordat je wat beter weet wat je doet, en ook je jongste heel veel aandacht krijgt van de oudste 2, waardoor je zelf veel meer rust hebt. Financieel gezien heb je in het begin niet veel nodig. Laat iedereen weten dat je graag 2ehands dingen krijgt. Ik krijg nog regelmatig tassen vol met spullen.

En mijn derde is heel anders dan haar 2 grote broers, en ik vind haar heel leuk om in mijn leven te hebben (ze is nu 5 jaar oud).

Het is jullie leven, dus als je het echt niet ziet zitten, dan kun je natuurlijk een abortus overwegen. Het is sowieso goed om even een afspraak te maken, want je krijgt verplichte bedenktijd. Hoe langer je wacht, hoe moeilijker het zal worden.

Wees lief voor jezelf

Wat je ook besluit, wees lief voor jezelf. Ik zou afbreken heel begrijpelijk vinden, omdat het van tevoren al helemaal duidelijk was dat jullie geen derde wilden. De afspraak voor sterilisatie staat al! Neem jezelf alsjeblieft niets kwalijk, kies wat het beste bij jullie en jullie leven past. Een abortus is nooit makkelijk, maar soms wel de beste keuze.

Waar 2 kunnen eten kunnen er ook 3 eten. Ik zou er niet al te moeilijk over doen. Het verschil tussen 2 en 3 is echt niet gigantisch groot. Die baby periode is maar 1 jaar op een mensenleven. Over 4 jaar gaat dit kindje ook al naar school. Uiteindelijk is de tijd dat ze echt zo klein en afhankelijk zijn maar zo kort. Over 15 jaar is je nu jongste 18 en over 19 jaar zou je jongste 18 zijn. Dat is 4 jaar langer in je leven minderjarige kinderen. Dat maakt uiteindelijk in het grote geheel weinig uit.
Is 3 kinderen duurder dan 2? Ja, maar niet 50% duurder. Baby spullen kan je prima tweedehands krijgen. Speelgoed is er al in huis. Vanaf nu kun je de kleren van de oudste bewaren. Er is kinderbijslag. Het hoeft allemaal verder ook niet perse luxe te zijn.
3 kinderen is meer werk dan 2 kinderen maar gemiddeld ook niet 50% extra meer werk. Het grootste deel van het werk moet je toch al verzetten met 2 kinderen.

Voor een postnatale depressie kan je van te voren een goed plan maken in overleg met je huisarts en eventuele specialisten. Juist omdat je weet dat dit een risico is heb je nu de kans om het makkelijker te kunnen faciliteren en voorkomen.

En afgezien van de extra drukte, extra werk en extra kosten is 3 kinderen ook gewoon super leuk. Een derde kindje erbij om van te houden en groot te mogen brengen. Dat is ook gewoon heel mooi. Afgezien van of je het wel of niet gepland had.

jaina

Je hebt vast helemaal gelijk. En toch is het zo eenvoudig niet. Alle mensen om ons heen met 3 kinderen vinden het bv drama met vakantie. 1 hotelkamer lukt nooit met 5 man. 2 kamers is dus wel gelijk 100% duurder. Een vriendin van mij heeft haar 3e ook gekregen toen haar jongste 4 was. Dat betekende voor de 2 oudere kinderen weer terug naar af. Rekening houden met de baby. Rekening houden met slaapjes. Op een kinderboerderij rondhangen als je 8 bent omdat je kleine zusje dat leuk vindt. Of uitstapjes altijd gesplitst maken want de baby.
Ik vind het allemaal nogal wat en Ik vond dat vooruitzicht wel heel heftig. Je kunt niet beslissen voor een ander dat het allemaal wel meevalt en dat het maar heel kort is. Voor mij zou het nu betekenen dat baby inmiddels 6 zou zijn (jongste is nu 10). Dat betekent groep 3 en jongste in groep 7. En vast was ik er opnieuw in gegroeid als het zo was. Maar ik moet er niet aan denken om er 1 nu nog in groep 3 te hebben met al het schoolgedoe en alles van dien. Ik vind het wel een dermate grote impact hebben op ons leven die ik gewoon niet wilde. En daarom is het zo ontzettend moeilijk om te begrijpen. Al helemaal als je niet zelf voor de beslissing staat. Mijn kinderen zijn mijn alles, maar gaan niet VOOR alles. Ik vind/vond 3 kinderen dus wel echt heel heftig en ik word voortdurend bevestigd door heel veel mensen om mij heen.

Echt?

Is het niet in de auto passen (past zelfs in een Panda, maar goed) echt een reden om een kind te laten weghalen? Wettelijk gezien hoef je geen goede reden te hebben, en keuzevrijheid is een groot goed, maar mij gaat dat wel aan het hart.

Nee

Het is een optelsom van dingen. TO vond haar gezin compleet, de sterilisatie staat al gepland. Als er onverwacht een derde komt terwijl je eigenlijk niet wil, zie je beren die je niet even opzij kunt duwen. Er moet misschien wel een verbouwing komen omdat er een kamertje te weinig is, een grotere auto omdat in die ze nu heeft geen drie kinderzitjes passen (en nee, dat past echt niet in een Panda. Drie schoolkinderen wel, drie peuters in een zitje niet) en zo zijn er wellicht nog honderd dingen meer. Het is meer dan een babytje erbij met kleertjes van een vorige baby.

Drie kinderen is beduidend drukker dan twee, als er bij mij eentje uit logeren is is het gewoon stil.

Ik zou zelf niet anders willen, ik vind voor mezelf drie kinderen het minimum. Mijn man heeft een zus en die heeft één kind. Gescheiden, kind woont bij ex. Ik ben enig kind. Mijn kinderen hebben dus één neefje dat ze nooit zien. Los van mijn eigen gezin, probeer ik ook verder te kijken. Het is geen garantie dat mijn kinderen ook kinderen krijgen maar ik vind het wel fijn dat ze straks niet alleen zijn als ik dood ben. Nou ja, het staat er wat zwaar maar dit zijn wel dingen waar ik als enig kind over nadenk.

Drie is druk en geeft veel rotzooi, maar is ook enorm gezellig, het geeft reuring, je hebt veel jong bloed over de vloer en ondanks dat het weer uit dezelfde genenpoel komt is een nieuw kind helemaal zichzelf ondanks dat hij ook op broer of zus kan lijken. Magisch vind ik dat.

Hotelkamer? Auto?

Er kunnen zeker gegronde redenen zijn voor een abortus. Maar met zijn 5en niet op een hotelkamer kunnen of een grotere auto nodig hebben zouden daar bij mij zeker niet onder vallen.
Ik huur al jaren hotelkamers en 4 pers.huisjes met mijn enig kind. Twee plus twee gratis heb ik ook niks aan en de slavinken waren vroeger ook al niet per 3 verpakt.
Een mooie 2 zits sportauto is ook niet handig met 3 pers. en 20% korting per kind met één volwassene is ook onvoordelig. Ook neem je vaak een kind van iemand anders mee, waar je alles voor betaald, is gezellig voor je enig kind. Beter had ik helemaal geen kind gekregen.

Kinderen kosten geld, hoe meer, hoe duurder. Dat kan een overweging zijn om überhaupt kinderen te krijgen, de hoeveelste dan ook.

Ernstige ziektes, vreselijke afwijkingen in de familie, zelf al te oud zijn of reeds in armoede leven, geen idee, wat er bij mij een overweging waard zou zijn om tot een abortus te komen.
En zeker zou ik bij een ongeplande zwangerschap kiezen voor de nodige onderzoeken tijdens de zwangerschap.

Sterkte met de beslissing, die is alleen aan jou.

ano

Dan verschillen we heel fundamenteel van inzicht. Ik kan me niet voorstellen dat het feit dat de kinderen niet in de auto passen of in dezelfde hotelkamer passen een reden kan zijn om een baby te aborteren.
Nog afgezien van het feit dat 3 kinderen prima op een achterbank passen en dat 1 hotelkamer met 3 kinderen ook best lukt.
Maar goed als dat niet lukt dan neem je een grotere auto of ze zitten niet zo comfortabel. Dan ga je niet in een hotel zitten maar in een appartement of kamperen.
Toen wij meer kinderen dan auto hadden ging ik vaak met de trein/bus en de oudste kinderen en mijn man met de jonste kinderen in de auto. Of we reden twee keer.
Verbouwen voor een extra slaapkamer? Waarom? Kinderen kunnen prima een kamer delen.
Uitjes naar de kinderboerderij als je 8 bent zijn nog best leuk en anders is het maar een keer saai en neem je maar een boek mee of zo. of grote broer/zus gaat die middag bij een vriendje spelen.
Voor praktische problemen zijn er altijd praktische oplossingen te vinden.

Ik vind het nogal wat om alleen om dat soort redenen een kind het leven te ontzeggen.

Ano

Een abortus laten uitvoeren, omdat je de vakantie duurder is met drie kinderen, vind ik echt een héle rare reden. Sowieso om die beslissing te baseren op recreatie... héél wonderlijk.

Mijn kinderen gaan wel voor alles, zelfs voor mijn man, als puntje bij paaltje komt. Mijn kinderen die er al waren, zouden alleen nooit voor míjn keus voor nog een kindje zijn gegaan, tenzij er echt een hele zware reden voor geweest zou zijn. Een kind die zwaar gehandicapt is, heeft alle aandacht nodig, dus dan kan nóg een baby te belastend zijn, maar redenen als de kínderen (maar één kind eigenlijk) wéér moeten wennen aan slaapjes, de kinderboerderij e.d. vind ik toch wel érg oppervlakkig. De levensles dat ze met anderen rekening moeten kunnen houden, is nuttig tot hun graf.

maar

waarom mogen mensen wel besluiten niet voor een derde kind te gaan (dus bewust proberen om zwanger te raken) om die redenen en zou je niet abortus mogen laten plegen om die redenen?
Daartussen zit een ideologisch/fundamenteel gevoel dat abortus wel of niet mag. En dan kun je vanalles vinden maar uiteindelijk is dat wat de doorslag geeft voor een individu. Als je op zich niet tegen abortus bent dan zul je heel anders tegen deze argumenten aankijken.
gr Angela

precies

Voor mij is een vroege abortus niet heel anders dan een menstruatie (die ook een vroege miskraam kan zijn, maar dat weet je dan niet). Een spiraaltje is trouwens ook telkens een héle vroege abortus: er kan wel een bevruchting plaatsvinden, maar de innesteling wordt verhinderd.

Als je er anders naar kijkt, maak je andere afwegingen.