Ongepland zwanger
Goedemorgen dames,
Vorige week kwam ik erachter dat ik ongepland zwanger ben.
we hebben al 3 kinderen, tieners en voor mij is het gezien compleet.
Mijn partner is heel enthousiast en wil het graag houden.
Ik zie en voel het gewoon niet, ik wil dus een abortus. Niet dat het een gemakkelijke keuze is.
In eerste instantie gaf mijn partner aan mij te steunen in de keuze die ik maak. Echter is hij nu boos en negeert mij compleet.
Ik begrijp dat hij ook vol met emoties zit maar weet gewoon niet hoe ik hier nu mee moet omgaan.
Hebben andere dames hier ervaringen mee?
Oke ik ben in veel gevallen tegen abortus maar dit negeren is wel next level en niet oke.
Daar bereikt hij ook helemaal niks mee. Hoop dat jullie er samen goed uitkomen.
@Englishman Ik neem aan dat TO bedoelt dat er voor gesprekshulp 2 mensen moeten meewerken
Aviendha schreef op 13-02-2024 om 09:50:
Oke ik ben in veel gevallen tegen abortus maar dit negeren is wel next level en niet oke.
Daar bereikt hij ook helemaal niks mee. Hoop dat jullie er samen goed uitkomen.
@Englishman Ik neem aan dat TO bedoelt dat er voor gesprekshulp 2 mensen moeten meewerken
Zo las ik het ook hoor. Maar als man tegen blijft werken, dan kan TO alsnog voor zichzelf hulp regelen om hier zo goed mogelijk uit te komen, dat hoeft ze niet alleen te doen. Vermoed dat ze bij het fiom (helaas) ervaring zat hebben met dit soort situaties.
ah ja, je hebt gelijk
Staceyy_help schreef op 13-02-2024 om 07:07:
Het probleem is dat hij geen woord met mij wisselt. Wat ik ook zeg of doe, geen woorrd. Hij wil me niet eens meer aankijken. De andere kinderen hebben er ook kast van want papa is constant chagrijnig….
Dat doet me nig het meeste pijn. Ze weten van niks en snappen er natuurlijk niks van.
Ik ben gisteren bij de huisarts geweest om hulp te vragen. Alleen zij zegt oik dan moeten beide partijen wel meewerken maar het is zeker een optie…
Ik zou toch een beetje ferm/bozig optreden en zeggen dat, wat hij nu doet, onacceptabel is in deze situatie en een negatief effect heeft op de kinderen. Is die volwassen kerel nou helemaal van de pot gerukt om zo met een lastige situatie om te gaan.
Staceyy_help schreef op 13-02-2024 om 07:07:
Het probleem is dat hij geen woord met mij wisselt. Wat ik ook zeg of doe, geen woorrd. Hij wil me niet eens meer aankijken. De andere kinderen hebben er ook kast van want papa is constant chagrijnig….
Dat doet me nig het meeste pijn. Ze weten van niks en snappen er natuurlijk niks van.
Ik ben gisteren bij de huisarts geweest om hulp te vragen. Alleen zij zegt oik dan moeten beide partijen wel meewerken maar het is zeker een optie…
Dat is een vervelende situatie op een situatie die al veel emoties oproept. Snap dat dat je pijn doet.
Wil hij misschien een paar dagen ergens anders logeren, zodat jullie elkaar wat ruimte geven en hij ruimte heeft voor zijn emoties?
Staceyy_help schreef op 13-02-2024 om 07:07:
Het probleem is dat hij geen woord met mij wisselt. Wat ik ook zeg of doe, geen woorrd. Hij wil me niet eens meer aankijken. De andere kinderen hebben er ook kast van want papa is constant chagrijnig….
Dat doet me nig het meeste pijn. Ze weten van niks en snappen er natuurlijk niks van.
Ik ben gisteren bij de huisarts geweest om hulp te vragen. Alleen zij zegt oik dan moeten beide partijen wel meewerken maar het is zeker een optie…
Oh dat is ook zeker niet oké en erg naar voor het hele gezin. Dat gaat verder dan niet steunen. Daar zou ik hem echt op aanspreken hoe lastig ook. Dan reageert hij maar niet ik zou het hem wel vertellen.
Negeren is hetzelfde als iemand buitensluiten. Dat is echt niet oké. Ik zou daar ook zeker wat van zeggen, want iedereen in het gezin heeft hier last van. Bovendien lost het niets op en maakt het de zaak eigenlijk alleen maar nog moeilijker.
Nou we hebben met elkaar “gesproken” Van zijn kant zijn er een aantal verwijten gekomen. Dit kan ik begrijpen, hij praat immers vanuit zijn emoties en ik vanuit de mijne.
We blijven het oneens.
Nu is het zo als ik een abortus doorzet dat hij van mij wil scheiden. Dit doet gigantisch veel pijn. Mijn gevoel en mening blijft hetzelfde. Ik wil geen 4e.
Alleen als ik doorzet raak ik mijn gezin kwijt….
Staceyy_help schreef op 13-02-2024 om 22:44:
Nou we hebben met elkaar “gesproken” Van zijn kant zijn er een aantal verwijten gekomen. Dit kan ik begrijpen, hij praat immers vanuit zijn emoties en ik vanuit de mijne.
We blijven het oneens.
Nu is het zo als ik een abortus doorzet dat hij van mij wil scheiden. Dit doet gigantisch veel pijn. Mijn gevoel en mening blijft hetzelfde. Ik wil geen 4e.
Alleen als ik doorzet raak ik mijn gezin kwijt….
Ik vind dat chantage.
Staceyy_help schreef op 13-02-2024 om 22:44:
Nou we hebben met elkaar “gesproken” Van zijn kant zijn er een aantal verwijten gekomen. Dit kan ik begrijpen, hij praat immers vanuit zijn emoties en ik vanuit de mijne.
We blijven het oneens.
Nu is het zo als ik een abortus doorzet dat hij van mij wil scheiden. Dit doet gigantisch veel pijn. Mijn gevoel en mening blijft hetzelfde. Ik wil geen 4e.
Alleen als ik doorzet raak ik mijn gezin kwijt….
Fijn dat jullie elkaar hebben gesproken, ook al ben je er niet uit.
Ik kan het niet mooier brengen, maar het klinkt alsof dit niet meer goed komt. Ik hoop dat hij dit door al zijn ellende en emotie heeft geroepen, maar als hij hier echt achter staat? Dit betekent waarschijnlijk einde huwelijk, want wel of niet kiezen voor abortus het zal tussen jullie in staan.
Sterkte Staceyy, zoek hulp en steun want dit kan je niet alleen 
Waarom vind je dat chantage? Het is ook zijn ongeboren kind. En nee, gelukkig hoeft een vrouw in Nederland een zwangerschap niet te voldragen. Maar de man staat buitenspel. Er is een kind verwekt, zijn kind. En dat wordt het leven ontnomen, door zijn vrouw. Ik wil niet melodramatisch zijn, maar dit is feitelijk. En ja, het kan zijn dat je je dan niet verder kunt in je huwelijk. Dat hoeft geen chantage te zijn, dat kan gewoon een gevolg zijn.
Wat zijn zijn argumenten? Wil hij echt heel graag nog een kind? Of is hij heel erg tegen abortus? Speelt religie een rol? Is hij de dromer van jullie twee? En ben jij de praktische?
Jullie zitten vast in een patstelling. Misschien moet je een denk-oefening doen. In plaats van tegen over elkaar te discussieren, ga je samen beide opties bespreken, alsof jullie aan dezelfde kant staan. Hoe zou jullie leven eruit zien met dit kind? Wat gaat je gezin verliezen, wat gaat je gezin winnen. Praktisch en emotioneel. Wie is bereid wat op te geven? Hoe is het voor de andere kinderen? En wat loop je mis als dit kind er niet komt? Zo pratend halen jullie hopelijk jullie hakken uit het zand.
Als dat niet helpt, kun je nog proberen de zaak om te draaien. Jij gaat verdedigen waarom je wel een kind krijgt. Hij gaat verdedigen waarom het er niet moet komen. Zo krijg je hopelijk iets meer begrip voor elkaar.
Sterkte.
wat een ontzettend nare situatie zitten jullie. Het is wel duidelijk dat het hem erg aan zijn hart gaat en dat hij echt geen abortus wil.
Ik voel met jullie beide mee. Jij moet je ook zwaar verdrietig voelen in deze situatie.
Wil hij misschien uit de situatie stappen tijdelijk? Ook om jezelf en je kinderen wat rust en ruimte te geven? Want door zijn aanwezigheid druk hij wel een hele nare sfeer op het gezin.
Wil hij samen met jou met een proffesional praten?
Gebruikersnaaminvullen schreef op 13-02-2024 om 22:58:
[..]
Ik vind dat chantage.
Ik vind dat een logisch gevolg van je op die manier opstellen zoals jij al een paar keer oppert hier. " Jij bent de vrouw, jij bent de baas en voor de rest niemand".
Zo werkt dat, zeker in een al langlopende relatie, natuurlijk absoluut niet. Ik had deze al wel zien aankomen.
?
Dus TO wil praten, overleg en hulp om hier samen uit te komen.
Haar man zet haar volledig voor het blok.
En omdat een andere forummer vind dat TO baas in eigen buik is, zag je, @elpisto, dit al aankomen?
Wat een gedraai. Dit is precies waarom baas in eigen buik essentieel is.
