Ongepland zwanger
Goedemorgen dames,
Vorige week kwam ik erachter dat ik ongepland zwanger ben.
we hebben al 3 kinderen, tieners en voor mij is het gezien compleet.
Mijn partner is heel enthousiast en wil het graag houden.
Ik zie en voel het gewoon niet, ik wil dus een abortus. Niet dat het een gemakkelijke keuze is.
In eerste instantie gaf mijn partner aan mij te steunen in de keuze die ik maak. Echter is hij nu boos en negeert mij compleet.
Ik begrijp dat hij ook vol met emoties zit maar weet gewoon niet hoe ik hier nu mee moet omgaan.
Hebben andere dames hier ervaringen mee?
Staceyy_help schreef op 12-02-2024 om 09:26:
[..]
Ik verwacht inderdaad teveel van hem. Hij moet inderdaad niks voor mij doen. Ik ben gewoon een egoïstische trut nu…
Laat je hier niks aanpraten TO
Jij bent nog steeds baas in eigen buik.
Draagt man het soms ?
Roos55 schreef op 12-02-2024 om 10:20:
[..]
Laat je hier niks aanpraten TO
Jij bent nog steeds baas in eigen buik.
Draagt man het soms ?
Niemand praat haar hier iets aan, alleen laten mensen haar zien dat haar verwachtingen niet realistisch zijn. Hij kan haar niet steunen nu, hij heeft verdriet over iets dat zij besluit.
TO, ik zou hier inderdaad professionele hulp bij zoeken. Het hoeft niet meteen een therapeut te zijn (met wachtlijst) maar via de huisarts kunnen jullie wellicht terecht bij de POH. Een onpartijdige derde kan misschien helpen om elkaar beter te verstaan.
En verder denk ik dat je het vooral tijd moet geven. Dit soort heftige emoties zakt maar langzaam... Heel veel sterkte.
Roos55 schreef op 12-02-2024 om 10:20:
[..]
Laat je hier niks aanpraten TO
Jij bent nog steeds baas in eigen buik.
Draagt man het soms ?
Ik vind dit altijd zo'n gek uitgangspunt. Ze hebben al twee kinderen samen, waar ze samen voor gekozen hebben. Toen zaten ze op een lijn en hadden ze hopelijk het volste respect voor elkaars keuzes. De zwangerschap die er nu is vind toch niet plaats in een vacuüm, maar in een gecommitteerde relatie tussen twee mensen die van elkaar houden. Van dat antagonist wordt toch niemand beter, ze hebben een gezin en moeten ook door met elkaar hierna.
Praten hebben we ook wel gedaan, daar kwam uit dat we van mening verschillen.
Hij ziet alleen maar "positief", waar ik ook genoeg "negatieve" punten zie.
Natuurlijk niet alleen maar negatief.
Alleen voor mij is het gezin compleet, we hebben tieners, hebben bepaalde hoofdstukken afgesloten en openen nieuwe.
Ik heb geen behoefte om weer helemaal opnieuw te beginnen, ik voel en zie het gewoon niet. Dat weet hij maar hij kan zich niet in dat gevoel plaatsen.
Daar heb ik ook begrip voor.
Ik laat hem nu inderdaad even gaan. Hij heeft ook tijd en ruimte nodig. Mijn emoties zijn ook een achtbaan, net zoals die van hem.
Gelebloem schreef op 12-02-2024 om 10:43:
[..]
Ik vind dit altijd zo'n gek uitgangspunt. Ze hebben al twee kinderen samen, waar ze samen voor gekozen hebben. Toen zaten ze op een lijn en hadden ze hopelijk het volste respect voor elkaars keuzes. De zwangerschap die er nu is vind toch niet plaats in een vacuüm, maar in een gecommitteerde relatie tussen twee mensen die van elkaar houden. Van dat antagonist wordt toch niemand beter, ze hebben een gezin en moeten ook door met elkaar hierna.
Klopt hoor
Maar negeren ? Vind ik echt niet oke .
En fiom had ik al geadviseerd. Bij deze nogmaals.
Roos55 schreef op 12-02-2024 om 11:11:
[..]
Klopt hoor
Maar negeren ? Vind ik echt niet oke .
En fiom had ik al geadviseerd. Bij deze nogmaals.
Nee heb je ook gelijk in inderdaad, negeren is niet okee en een externe persoon is denk ik inderdaad een goed idee.
Roos55 schreef op 12-02-2024 om 11:11:
[..]
Klopt hoor
Maar negeren ? Vind ik echt niet oke .
En fiom had ik al geadviseerd. Bij deze nogmaals.
Als je het zelf een gek uitgangspunt vindt, dan had je wat beter na moeten denken voor je met die onzinnige reactie kwam. Er is volgens mij nog niemand hier geweest die gezegd heeft dat ze iets wel of niet moet.
Enkel dat er natuurlijk wel iets te zeggen valt voor het verdriet van man. Of man daar dan op de correcte manier mee om gaat, kun je over discussiëren. Net zo goed dat je kan discussiëren of het realistisch is dat TO vindt dat haar man er nu juist voor haar moet zijn.
Lekker maar ongenuanceerd wat brabbelen kunnen we allemaal wel en daar heeft TO helemaal niks aan.
@TO tuurlijk ben je geen egoïstische trut. Je hebt andere verwachtingen of gevoelens hierover dan je man. Dat is een precaire situatie die je zelf niet kunt oplossen op deze manier. Daar zou ik hulp bij gaan zoeken. En eerlijk: Misschien zit daar juist wel een onderliggende gedachte achter. Waarom heeft man zich nooit "laten helpen"? Was die wens er bij hem altijd al?
Elpisto schreef op 12-02-2024 om 11:49:
@TO tuurlijk ben je geen egoïstische trut. Je hebt andere verwachtingen of gevoelens hierover dan je man. Dat is een precaire situatie die je zelf niet kunt oplossen op deze manier. Daar zou ik hulp bij gaan zoeken. En eerlijk: Misschien zit daar juist wel een onderliggende gedachte achter. Waarom heeft man zich nooit "laten helpen"? Was die wens er bij hem altijd al?
Nou hij heeft nooit geuit dat die wens er is. Hij zei altijd als je zwanger raakt dan wordt het wel weggehaald...(Niet exact met die worden natuurlijk).
Hij zou zich laten steriliseren alleen door ziekte is het er niet van gekomen.
Hulp erbij halen kan inderdaad geen kwaad, zoals aangegeven moeten en willen we met elkaar verder.
Alleen nu staan we inderdaad lijnrecht tegenover elkaar. Mijn verwachten van steunen is dan misschien wel teveel gevraagd, ondanks dat hij het aangegeven heeft.
Ik laat hem nu maar even. Hij verwerkt het waarschijnlijk nu op zijn eigen manier en dat moet ik ook respecteren.
Staceyy_help schreef op 12-02-2024 om 11:56:
[..]
Nou hij heeft nooit geuit dat die wens er is. Hij zei altijd als je zwanger raakt dan wordt het wel weggehaald...(Niet exact met die worden natuurlijk).
Hij zou zich laten steriliseren alleen door ziekte is het er niet van gekomen.
Hulp erbij halen kan inderdaad geen kwaad, zoals aangegeven moeten en willen we met elkaar verder.
Alleen nu staan we inderdaad lijnrecht tegenover elkaar. Mijn verwachten van steunen is dan misschien wel teveel gevraagd, ondanks dat hij het aangegeven heeft.
Ik laat hem nu maar even. Hij verwerkt het waarschijnlijk nu op zijn eigen manier en dat moet ik ook respecteren.
Nou dat is natuurlijk ook niet per see waar: Jij kunt natuurlijk wel een issue hebben met de manier waarop hij zich naar jou presenteert. Daarover zou je moeten praten. Je hebt beide andere verwachtingen en wensen en hoe gaan we met elkaar er voor zorgen dat we dichter tot elkaar komen.
Ik snap dat dit uitermate lastig is, we hebben het hier niet over een discussie over welke auto je gaat kopen. Maar dat is wel de start: Blijf in verbinding met elkaar en heb begrip voor elkaar: Hij moet net zo goed begrip hebben voor het feit dat dit voor jou niet wenselijk is. En haal daar inderdaad hulp bij. Want hier kom je op deze manier niet uit.
Ik heb niet de hele discussie gelezen maar ik vind het in principe een besluit van de vrouw, zij moet het kind dragen, het is haar lichaam. Ik vind dat man van to daar respect voor moet hebben.
Bolmieke schreef op 12-02-2024 om 12:26:
Ik heb niet de hele discussie gelezen maar ik vind het in principe een besluit van de vrouw, zij moet het kind dragen, het is haar lichaam. Ik vind dat man van to daar respect voor moet hebben.
Dat zal hij wellicht ook wel hebben, hij gaat tenslotte niet (meer) in discussie met haar. Maar haar steunen in haar beslissing en haar troosten is wel een hele grote stap verder. Het is niet iedereen gegeven om zo over de eigen schaduw/emoties heen te stappen om de ander op te vangen.
En zeer waarschijnlijk komt dat wel, als ze hiervoor gewoon een goede gelijkwaardige relatie hadden. Maar dat heeft tijd nodig. En ik denk hulp van een buitenstaander. Want als je zo vol in je emotie zit, kan je de ander niet goed verstaan.
Bolmieke schreef op 12-02-2024 om 12:26:
Ik heb niet de hele discussie gelezen maar ik vind het in principe een besluit van de vrouw, zij moet het kind dragen, het is haar lichaam. Ik vind dat man van to daar respect voor moet hebben.
Er is ook niemand die dat hier, man of vrouw, ten twijfel trekt. Wel zou je je af kunnen vragen of een dermate stugge zienswijze, anders uitgelegd dan: Het is mijn lichaam en wat je er voor de rest van vindt, zou me aan mijn derriere oxideren, nu heel veel hoop geeft om deze relatie nog verder voort te zetten.
Staceyy_help schreef op 12-02-2024 om 09:25:
[..]
Dat mag ook zeker inderdaad.
Als ik dit zo lees dan kan en mag ik inderdaad niks van hem verwachten.
Als ik dit zo lees ben ik best wel een bitch naar hem toe nu….
Ik vind je zeker geen bitch. Ik denk alleen dat je iets teveel van hem verwacht door zijn steun nu te willen. Die moet je ergens anders zoeken net als dat jij hem waarschijnlijk ook niet kan steunen nu. Enige wat je bespreekbaar kan maken is dat je het negeren niet prettig vindt en kijken of je met elkaar kunt afstemmen hoe nu verder. Wat heeft hij nodig en wat heb jij nodig aan steun en wie zou daar evt wat in kunnen betekenen. Hulp van een huisarts/POH of andere externe kan goed helpen
Het probleem is dat hij geen woord met mij wisselt. Wat ik ook zeg of doe, geen woorrd. Hij wil me niet eens meer aankijken. De andere kinderen hebben er ook kast van want papa is constant chagrijnig….
Dat doet me nig het meeste pijn. Ze weten van niks en snappen er natuurlijk niks van.
Ik ben gisteren bij de huisarts geweest om hulp te vragen. Alleen zij zegt oik dan moeten beide partijen wel meewerken maar het is zeker een optie…
Staceyy_help schreef op 13-02-2024 om 07:07:
Het probleem is dat hij geen woord met mij wisselt. Wat ik ook zeg of doe, geen woorrd. Hij wil me niet eens meer aankijken. De andere kinderen hebben er ook kast van want papa is constant chagrijnig….
Dat doet me nig het meeste pijn. Ze weten van niks en snappen er natuurlijk niks van.
Ik ben gisteren bij de huisarts geweest om hulp te vragen. Alleen zij zegt oik dan moeten beide partijen wel meewerken maar het is zeker een optie…
Tsja, heel eerlijk, beide partijen hoeven helemaal niet mee te werken. Jij bent zwanger en kunt zelf voor een abortus kiezen. Als jij hulp wilt kan dat gewoon. Als hij weigert daaraan mee te werken, verspeelt hij zelf zijn kans. Niet jij.
Dat geschreven, is het makkelijk praten vanaf een toetsenbord. Ik hoop dat je je eigen gevoel op de eerste plaats zet en je niet teveel laat afleiden door zijn onvolwassen gedrag. Sterkte.
