Miskraam 11+ weken - curettage of afwachten?
Hallo iedereen,
Ik ben op zoek naar wat advies/soortgelijke ervaringen. Vorige week kwamen we er tijdens de scan achter dat baby's hartje niet meer klopte. Ik woon al een aantal jaar in Australie, en ik merk dat het medische systeem hier toch wat anders in elkaar steekt en ze al heel gauw sturen op een medische ingreep.
Ik voel zelf het meest voor afwachten op dit moment, maar dit is niet echt de norm in Australie. Ik sprak net met mijn dokter die haar advies (mening) vrij duidelijk liet blijken en vond het heel onverstandig dat ik ging afwachten, dat het heel erg pijnlijk was (ik snap heus wel dat het geen prettige of pijnloze ervaring is) en dat de kans dat ik heel veel bloed verlies, heel erg groot is.
Kortom, nu heeft ze een beetje bang gepraat over de hele situatie, en ik ben benieuwd of iemand haar ervaring wil delen over het afwachten van een miskraam rond 11/12 weken?
Dankjewel, liefs Aafke
geen ervaring mee, gelukkig. Sterkte mee, lijkt mij rottig 
Wat verdrietig om te horen. Ik was al verder indertijd (bijna 20 weken) en ik geloof niet dat afwachten ooit een optie is geweest. Houd er ook rekening mee dat ook na een spontane miskraam alsnog een curettage nodig kan zijn.
Ik zou zelf het advies van de arts opvolgen; ze heeft duidelijke redenen gegeven. Wat zijn jouw redenen om te willen afwachten? Want die heb je ook natuurlijk.
Twee van mijn zwangerschappen eindigden rond de 10-11 weken. Ik wist toen echter niet officieel dat het mis was, dus hoe afwachten emotioneel is, weet ik niet. Lichamelijk was ik er ongeveer zo beroerd van als van een enorm heftige menstruatie.
Hoewel ik geen ervaring met curretage heb, denk ik dat ik dat persoonlijk vervelender had gevonden. Ik lig liever alleen thuis onder een dekentje op de bank, dan op een behandeltafel. Achteraf ben ik wel gecontroleerd.
Emotioneel vond ik de eerste keer dat het mis ging (mijn allereerste zwangerschap) wel zwaarder omdat ik ging twijfelen of ik überhaupt moeder zou kunnen worden. De tweede keer had ik al kinderen en was het heel anders. Uiteraard was ik verdrietig, maar ik was daarnaast ook dankbaar dat ik deze zwangerschap van een kindje dat blijkbaar een beperking had, niet zou voldragen.
Sterkte in elk geval
Ik wil je allereerst heel veel sterkte wensen.
Mijn miskramen kwamen allemaal spontaan op gang, maar ook veel eerder (5wk). Ik wist niet dat het mis was tot het mis ging, dus net als Yette. Ik weet niet of ik het emotioneel aan zou kunnen: weten dat er een miskraam komt, terwijl je lichaam dat nog niet door heeft. Bij een van mijn miskramen was niet al het restweefsel meteen weg, ik moest toen nog een cyclus afwachten en hopen dat het restweefsel met de menstruatie zou verdwijnen (anders zou er curettage volgen), maar dat vond ik al heftig. Uiteindelijk deed mijn lichaam het gelukkig zelf, maar het is natuurlijk niet te vergelijken met een zwangerschap die dubbel zo lang duurde. Veel bloedverlies had ik bij 5wk ook al, dat zal bij 11wk wel meer zijn, verwacht ik.
Wat een nare periode, sterkte!
Wij kwamen er (2x) rond de 8 weken achter dat het vruchtje niet meer leefde. De eerste keer zo'n abortus-pil genomen. Dat heb ik als heel heftig ervaren, weeën en veel bloedverlies. En dat in mijn eentje thuis. Er bleek nog restweefsel te zitten en had daarna alsnog curretage nodig. De 2e keer (4 jaar later) gelijk gekozen voor curretage. Dan was ik er maar meteen van af.
De onzekerheid van afwachten zag ik sowieso niet zitten, maar dat is natuurlijk per persoon verschillend.
Nogmaals: sterkte.
AlisonH schreef op 23-01-2023 om 07:11:
Wat verdrietig om te horen. Ik was al verder indertijd (bijna 20 weken) en ik geloof niet dat afwachten ooit een optie is geweest. Houd er ook rekening mee dat ook na een spontane miskraam alsnog een curettage nodig kan zijn.
Ik zou zelf het advies van de arts opvolgen; ze heeft duidelijke redenen gegeven. Wat zijn jouw redenen om te willen afwachten? Want die heb je ook natuurlijk.
Bedankt voor je reactie ♥️
Ja ze gaf me duidelijke redenen, maar ze gaf ook aan dat ze dit advies geeft aan iemand die met 8 weken een miskraam zou hebben. Ik heb normaal gesproken wel vertrouwen in mijn dokters, maar ik kreeg hier toch een beetje het idee alsof dit heel specifiek haar voorkeur was, niet zozeer 'de beste' optie.
Op dit moment wil ik graag nog afwachten, omdat ik me iets beter voel bij het process natuurlijk te laten verlopen en de dokters vorige week zeiden dat dit ook een prima/veilige optie was. Er zijn toch extra risico's met een curretage, ook al zijn die misschien klein. Op dit moment heb ik het gevoel dat ik het mentaal/emotioneel nog aan kan om even te wachten, dus dan heb ik dat liever dan een behandeling onder narcose met misschien klein risico op verklevingen in de baarmoeder en/of perforeren van de baarmoeder.
Het punt is dat ik natuurlijk wel wil dat 'afwachten' een veilige optie is. Daarom ben ik nieuwsgierig naar vergelijkbare ervaringen, omdat het in Nederland wat gebruikelijker lijkt dan in Australie. Hier lijkt het erop dat de voorkeur wordt gegeven aan curretage, meer uit gemak..
Als eerste heel veel sterkte. Het is een lastige beslissing. Ik heb ervaring met zowel spontane miskramen als met een curretage. Bij de spontane miskramen heb ik geen kloppend hartje gezien. Bij de curretage hebben we eerst een (niet zo sterk achteraf gezien) kloppend hartje gezien met 6 weken en met 11 weken bleek het kindje niet meer gegroeid te zijn sinds de vorige echo en klopte het hartje niet meer. Ik heb dus al een tijdje gewacht voordat we overgingen op de curretage. De abortuspil was er toen net, maar dat wilde ik niet. Te nieuw en onbekend en het leek mij geen pretje omdat het een soort van bevalling opwekt. De curretage is mij eigenlijk best meegevallen. Ik verloor wel kleine beetjes bloed maar te weinig om de miskraam door te laten zetten. Onbedoeld heb ik 5 weken gewacht (en nog 2 weken want de curretage is geen spoed, dus je bent niet meteen morgen aan de beurt). Duidelijk was dat mijn lichaam dit niet zelf kon oplossen en een helpende hand nodig had.
In mijn geval was er geen kloppend hartje meer en heb ik het eerst even afgewacht. Maar ik bleef hoge hcgwaarden hebben en was de hele dag kotsmisselijk , niet fijn als je weet dat het kindje niet meer leeft
Met 16 weken dus een curettage gehad, en gelijk een kijkoperatie om te zien of er geen tweeling zat waarvan er een buitenbaarmoederlijk was. Ook om verdere dingen uit te sluiten. Het kindje was een gezond kindje, daarna verder de medische molen in gegaan om te onderzoeken waarom het desondanks toch mis is gegaan.
Dit bleek iets medisch bij mezelf te zijn
Ik vond het vooral geestelijk zwaar, maar denk dat als ik op natuurlijke wijze een miskraam gehad zou hebben, ik het nog zwaarder gevonden zou hebben. Hoewel nog erg klein,zat alles erop en eraan en goed herkenbaar als kindje
Nu heb ik daar weinig van mee gekregen. Lichamelijk herstelde ik vrij vlot. Geestelijk was een ander verhaal. Vooral omdat ik niet wist of ik eigenlijk nog kinderen kon en mocht krijgen. ( uiteindelijk toch moeder geworden van 2 kinderen )
Ik heb in totaal 5 keer een miskraam gehad. Bij de eerste keer was ik 13 weken en heb toen een curretage gehad. Het voordeel ervan vond ik wel dat ik me gelijk weer goed voelde. Bij de andere 4 keer heb ik een aantal dagen flinke buikpijn gehad.
Ik heb 1x afgewacht en had toen idd enorm veel bloedverlies. Mij was verteld dat het op een menstruatie zou lijken. Nou nee.
Ik moet er wel bijzeggen dat ik toen een ingeleide bevalling heb gehad en daarna alsnog een nacurettage. Dat is met 11 weken nog niet.
Afwachten is veilig, dus als je dat emotioneel aankan en je neemt het risico van alsnog een curettage, dan zou ik dat tegen je arts vertellen.
Aafke6027 schreef op 23-01-2023 om 08:27:
[..]
Bedankt voor je reactie ♥️
Ja ze gaf me duidelijke redenen, maar ze gaf ook aan dat ze dit advies geeft aan iemand die met 8 weken een miskraam zou hebben. Ik heb normaal gesproken wel vertrouwen in mijn dokters, maar ik kreeg hier toch een beetje het idee alsof dit heel specifiek haar voorkeur was, niet zozeer 'de beste' optie.
Op dit moment wil ik graag nog afwachten, omdat ik me iets beter voel bij het process natuurlijk te laten verlopen en de dokters vorige week zeiden dat dit ook een prima/veilige optie was. Er zijn toch extra risico's met een curretage, ook al zijn die misschien klein. Op dit moment heb ik het gevoel dat ik het mentaal/emotioneel nog aan kan om even te wachten, dus dan heb ik dat liever dan een behandeling onder narcose met misschien klein risico op verklevingen in de baarmoeder en/of perforeren van de baarmoeder.
Het punt is dat ik natuurlijk wel wil dat 'afwachten' een veilige optie is. Daarom ben ik nieuwsgierig naar vergelijkbare ervaringen, omdat het in Nederland wat gebruikelijker lijkt dan in Australie. Hier lijkt het erop dat de voorkeur wordt gegeven aan curretage, meer uit gemak..
Is het mogelijk om al te bedenken hoe lang je kan/wil afwachten? Dat je dus de tijd neemt, maar wel vast een afspraak maakt over een week of zo? Bij mij ging het beide keren 'goed'. Het vruchtje kwam er met zakje en al vanzelf uit.
Maar misschien moet ik me terugtrekken uit dit topic. Ik heb beide keren dat een zwangerschap bij mij in dit vroege stadium niet succesvol bleek, niet echt rouw ervaren. Waarschijnlijk omdat ik tot 3 maanden nog afwachtend was van of het goed zou gaan omdat ik rekening hield met de cijfers. Dat wordt niet altijd begrepen en andersom begrijp ik het verdriet ook niet altijd.
Hier gekozen voor een curretage. Daarvoor had ik 3 spontane (vroege) miskramen gehad en ik voelde mij erg verraden door mijn lichaam dat deed alsof er een kindje in wording leefde in mij. (Temeer dat ik dacht dat het goed zat omdat ik nog geen miskraam had gehad en nog steeds 'zwanger' was).
En ik wilde graag zsm zwanger worden en hoopte na een curretage gelijk weer door te kunnen.
De curretage viel erg mee, maar mijn lichaam heeft een aantal maanden nodig gehad om weer een normale cyclus te krijgen. Ik bloedde soms een beetje en dan weer niet. Ik weet niet of ik in die periode wel een eisprong heb gehad.
Sterkte in ieder geval Aafke, hoe dan ook een nare situatie.
yette schreef op 23-01-2023 om 10:51:
[..]
Is het mogelijk om al te bedenken hoe lang je kan/wil afwachten? Dat je dus de tijd neemt, maar wel vast een afspraak maakt over een week of zo? Bij mij ging het beide keren 'goed'. Het vruchtje kwam er met zakje en al vanzelf uit.
Maar misschien moet ik me terugtrekken uit dit topic. Ik heb beide keren dat een zwangerschap bij mij in dit vroege stadium niet succesvol bleek, niet echt rouw ervaren. Waarschijnlijk omdat ik tot 3 maanden nog afwachtend was van of het goed zou gaan omdat ik rekening hield met de cijfers. Dat wordt niet altijd begrepen en andersom begrijp ik het verdriet ook niet altijd.
Misschien heb ik niet alle berichten hier goed genoeg gelezen, maar wie heeft het over rouw?
Jesse_1 schreef op 23-01-2023 om 13:21:
[..]
Misschien heb ik niet alle berichten hier goed genoeg gelezen, maar wie heeft het over rouw?
Tot nu toe niemand, dus misschien ben ik voorbarig door ervaring uit het verleden. Ik blijf meelezen.
