Ik wil man eigenlijk niet bij bevalling hebben
Wel een beetje een taboe onderwerp dit. Vandaar maar anoniem op dit forum.
Ik ben 36 weken zwanger van ons tweede kindje. Mijn eerste zwangerschap ging goed. Ik heb gewerkt tot week 36 en voelde mij fijn. Bij mijn huidige zwangerschap gaat het niet zo goed. Veel lichamelijke klachten en daardoor voel ik mij ook vrij rot en erg moe. Mijn man voelt zich sinds het begin van de zwangerschap ook rot; hij zit al maanden tegen de overspanning aan. Hij doet strikt wat noodzakelijk is en is daarnaast constant boos en ontevreden. Hoe hard ik ook probeer om een steentje bij te dragen; ik doe het nooit goed. Sinds kort zegt hij zelfs dat deze zwangerschap mijn eigen keuze was, dus dat ik er ook maar mee moet dealen. Dat terwijl we toch echt samen hebben besloten om er nogmaals voor te gaan. Hij wil er niet aan werken, maar is zichzelf de laatste maanden volledig verloren in klussen die geen haast hebben. Dit put hem ook elke dag een beetje meer uit. Wanneer ik hier iets over zeg, antwoord hij dat toch iemand het moet doen. En dan voel ik mij weer ontzettend schuldig over mijn toestand.
Mega onzeker word ik van zijn negatieve buien en ik zie alles dan ook eigenlijk niet echt zitten. Beginnend bij de bevalling straks. De laatste maanden heb ik eigenlijk geen steun van hem gehad, dus ik verwacht ook weinig steun tijdens de bevalling zelf.
Momenteel vind ik hem helemaal niet meer leuk, maar nu nog uit elkaar gaan zie ik niet zitten. Hem bij de bevalling hebben ook niet. Ik denk zelfs dat ik door zijn aanwezigheid ontzettend zal worden gestoord. Aan de andere kant; het is ook zijn kind wat geboren wordt ookal moet ik het doen.
Wie heeft nuttige tips voor mij? Kan ik dit maken?
Omnik schreef op 27-07-2021 om 14:10:
Ik denk dat Grace veel uiteenlopende reacties heeft gekregen vanuit verschillende perspectieven. Zinnig denk ik, om te spiegelen: lijkt mijn situatie meer op X of op Y en zitten hier mogelijkheden in die ik kan proberen en die op dit moment bij mij/ons en de situatie passen? Ik hoop dat je daardoor een helderder beeld hebt gekregen van je eigen situatie en opties. Succes Grace!! Als je ons nodig hebt, weet je ons te vinden. Zorg goed voor jezelf. Daar zijn we het hier volgens mij allemaal over eens. Alleen niet over wat voor jou het beste is. En dat kan ook niet want daar ga jij over!
Helemaal mee eens!
Grace, je schrijft dat je het er nog niet met hem over hebt gehad. Waarom niet? Dat is echt stap 1.
Maar lijkt het jullie verstandig als Grace, hoogzwanger en doodmoe, nu een zwaar gesprek met haar man gaat opstarten?
Een gesprek waarom of wat hem irriteert of waar hij zich zorgen over maakt, kan m.i. beter gevoerd worden met iemand anders zodat haar man geen rekening hoeft te houden met zijn zorgen en haar welzijn.
——
Hulp inschakelen voor schoonmaakwerk is voor heel wat mensen net te veel geld. Geen idee hoe Grace en man het huishouden runnen en aan welke wensen die heeft te voldoen. Maar prioriteit ligt nu zeker bij welzijn van Grace; laat de stofzuiger toch lekker wat vaker in de kast!
—-
Heus, spaar je krachten voor die berenklus die eraan komt. Bewegen is goed; bevorderlijk voor darmstelsel. Maar dan moet ook die bloedwaarden okee zijn. Tip, ga naar dokter voor analyse ijzer gehalte. Als die te laag is, kan je daar mbv medicatie nog wat aan doen.
Sterkte
> Maar TO doet toch hetzelfde? Ze is boos op haar man en voelt zich in de steek gelaten. Dus als man niet doet wat zij zegt mag hij niet bij de bevalling zijn.
Ik vind dat het een hele rare invulling. Grace zegt dat ze onzeker is, niet boos. Ze zegt dat ze denkt dat ze door zijn aanwezigheid ontzettend zal worden gestoord.
Nergens, echt nergens schrijft Grace dat het weghouden van de bevalling een "straf" is voor eerder wangedrag. Het gaat Grace puur en alleen om haar eigen zelfbescherming tijdens de bevalling. Ook nergens, helemaal nergens schrijft Grace dat ze het weghouden van de bevalling wil gebruiken als dreigement om partner te manipuleren tot beter gedrag. Dat voorstel komt van forumlezers, dat ze een "gesprek" moet aangeven. En vervolgens vindt ongeveer de helft van de forumlezers dat zo'n gesprek (dat Grace helemaal niet wil) manipulatie is?!? Als normaal functionerende volwassenen op een publiek forum massaal denken dat Grace haar partner wil manipuleren, bedreigen of straffen, wat zal een slecht functionerende, nergens verantwoordelijkheid voor nemende altijd boze partner dan wel niet allemaal denken van zo'n gesprek?
Grace, je ziet het al, zo'n gesprek is een heel erg slecht idee. Beslis voor jezelf, zonder gesprek of discussie of wat dan ook met je partner.
syboor schreef op 27-07-2021 om 15:26:
> Maar TO doet toch hetzelfde? Ze is boos op haar man en voelt zich in de steek gelaten. Dus als man niet doet wat zij zegt mag hij niet bij de bevalling zijn.
Ik vind dat het een hele rare invulling. Grace zegt dat ze onzeker is, niet boos. Ze zegt dat ze denkt dat ze door zijn aanwezigheid ontzettend zal worden gestoord.
Nergens, echt nergens schrijft Grace dat het weghouden van de bevalling een "straf" is voor eerder wangedrag. Het gaat Grace puur en alleen om haar eigen zelfbescherming tijdens de bevalling. Ook nergens, helemaal nergens schrijft Grace dat ze het weghouden van de bevalling wil gebruiken als dreigement om partner te manipuleren tot beter gedrag. Dat voorstel komt van forumlezers, dat ze een "gesprek" moet aangeven. En vervolgens vindt ongeveer de helft van de forumlezers dat zo'n gesprek (dat Grace helemaal niet wil) manipulatie is?!? Als normaal functionerende volwassenen op een publiek forum massaal denken dat Grace haar partner wil manipuleren, bedreigen of straffen, wat zal een slecht functionerende, nergens verantwoordelijkheid voor nemende altijd boze partner dan wel niet allemaal denken van zo'n gesprek?
Grace, je ziet het al, zo'n gesprek is een heel erg slecht idee. Beslis voor jezelf, zonder gesprek of discussie of wat dan ook met je partner.
Dit was een reactie op een andere forummer. Niet op het verhaal van TO.
Uit de luwte
Ik vind ook dat Grace geen gesprek moet opzoeken. Maar het zou wel goed zijn als haar man zijn eventuele zorgen met iemand anders kon delen zodat Grace niet zo op eieren loopt. Twee ‘heethoofden’ zijn toch niet in staat om naar elkaar te luisteren als hormonen meespelen. 😔
Flanagan schreef op 27-07-2021 om 15:12:
Maar lijkt het jullie verstandig als Grace, hoogzwanger en doodmoe, nu een zwaar gesprek met haar man gaat opstarten?
Ik begrijp je wel maar dan zou het gewoon moeten laten rusten en dan ook geen drastische beslissingen maken. En aangezien ze het nog niet met hem erover heeft gehad vind ik dan ook als het nu niet verstandig is het te laten rusten voor ja wanneer?.. later dan maar...
Maar hij verdient ook een kans en dat ze het op zn minst met hem over gehad heeft.
Als haar man ontspannen overkomt en fijner is in de omgang, speelt de hele issue over wel / niet aanwezig wrs niet meer.
Kan ze later overwegen of ze met hem nog over die donkere weken wilt praten. Misschien komt hij er zelf wel mee al een soort van erkennen dat hij in die tijd niet op zijn best was.
Aardbei_86, bedankt voor je reactie. Er zijn in korte tijd zoveel reacties geplaatst, dat ik de draad even kwijt was.
Flanagan schreef op 27-07-2021 om 15:58:
Als haar man ontspannen overkomt en fijner is in de omgang, speelt de hele issue over wel / niet aanwezig wrs niet meer.
Kan ze later overwegen of ze met hem nog over die donkere weken wilt praten. Misschien komt hij er zelf wel mee al een soort van erkennen dat hij in die tijd niet op zijn best was.
Je hebt idd gelijk ben ik met je eens, dat is miss ng een betere manier.
Als man echt overspannen is zal hij waarschijnlijk ook niet echt inzien wat zijn houding voor negativiteit brengt bij zijn zwangere vrouw. Beiden zijn moe en lopen op eieren. Hij neemt waarschijnlijk zijn vrouw kwalijk dat ze dat (wat het ook is) niet inziet en vice versa, want er is geen communicatie en een ieder vult nu voor die ander in. Iemand zal deze cirkel moeten doorbreken en imo kan dat alleen door een derde partij die er emotioneel niet bij betrokken is. Nu hulp inschakelen dus ipv de boel te laten escaleren en het zelf op willen lossen.
Sorry als dit al gevraagd is. Ik heb niet alles gelezen, de draad is nogal lang. Maar heb je je man gevraagd of hij er wel bij wil zijn?
En dan niet verwijtend maar gewoon zeggen dat het geen verplichting is en als hij er niet veel voor voelt, dat het voor jou dan niet per se een steun is als hij er wel bij is.
Als TO ervoor kiest geen gesprek te voeren met man vind ik dat ze ook niet de drastische beslissing moet maken om man buiten spel te zetten tijdens de bevalling. Dat zou niet eerlijk zijn tegenover hem. Het voor nu laten en het er niet over hebben weet ik niet of dat verstandig is. Enerzijds begrijp ik de reden waarom men zegt dat het nu geen goed moment is. Maar anderzijds, wat gebeurt er dan na de bevalling? Als man toch niks in zijn gedrag veranderd? Dan komen er alleen nog maar meer ergernissen bovenop de stapel. Dat man TO niet ondersteunt met baby en peuter, hij zich terugtrekt, TO alleen verantwoordelijk is voor het huishouden. Dan wordt alles misschien nog meer beladen dan het nu al is en verergert de situatie. Ook als ik in TO haar situatie zat, zou ik toch het gesprek aangaan. Ten eerste omdat ik me zorgen zou maken om man, ten tweede omdat de situatie mij zo hoog zou zitten dat ik het er echt over wil hebben en samen naar oplossingen wil zoeken. Op deze manier zou ik niet door willen gaan. Dat lijkt mij ook niet goed voor de beide kinderen.
Het verbaast me dat zovelen het zouden kunnen om geen gesprek te voeren over de gigantische roze olifant die in de kamer staat.
Je leeft samen in een huis, hebt samen een kind, kent elkaar door en door, hebt recent samen voor een tweede kind gekozen, hoe kan het dan ooit bestaan dat je dit soort belangrijke dingen niet met elkaar bespreekt?
Julali schreef op 27-07-2021 om 18:20:
Het verbaast me dat zovelen het zouden kunnen om geen gesprek te voeren over de gigantische roze olifant die in de kamer staat.
Je leeft samen in een huis, hebt samen een kind, kent elkaar door en door, hebt recent samen voor een tweede kind gekozen, hoe kan het dan ooit bestaan dat je dit soort belangrijke dingen niet met elkaar bespreekt?
Het verbaast mij dan weer dat jij niet kan zien dat hier wel meer speelt dan alleen die roze olifant en dat zij de fase van ‘gewoon een gesprek voeren’ al een hele poos gepasseerd zijn.
