Ik wil man eigenlijk niet bij bevalling hebben
Wel een beetje een taboe onderwerp dit. Vandaar maar anoniem op dit forum.
Ik ben 36 weken zwanger van ons tweede kindje. Mijn eerste zwangerschap ging goed. Ik heb gewerkt tot week 36 en voelde mij fijn. Bij mijn huidige zwangerschap gaat het niet zo goed. Veel lichamelijke klachten en daardoor voel ik mij ook vrij rot en erg moe. Mijn man voelt zich sinds het begin van de zwangerschap ook rot; hij zit al maanden tegen de overspanning aan. Hij doet strikt wat noodzakelijk is en is daarnaast constant boos en ontevreden. Hoe hard ik ook probeer om een steentje bij te dragen; ik doe het nooit goed. Sinds kort zegt hij zelfs dat deze zwangerschap mijn eigen keuze was, dus dat ik er ook maar mee moet dealen. Dat terwijl we toch echt samen hebben besloten om er nogmaals voor te gaan. Hij wil er niet aan werken, maar is zichzelf de laatste maanden volledig verloren in klussen die geen haast hebben. Dit put hem ook elke dag een beetje meer uit. Wanneer ik hier iets over zeg, antwoord hij dat toch iemand het moet doen. En dan voel ik mij weer ontzettend schuldig over mijn toestand.
Mega onzeker word ik van zijn negatieve buien en ik zie alles dan ook eigenlijk niet echt zitten. Beginnend bij de bevalling straks. De laatste maanden heb ik eigenlijk geen steun van hem gehad, dus ik verwacht ook weinig steun tijdens de bevalling zelf.
Momenteel vind ik hem helemaal niet meer leuk, maar nu nog uit elkaar gaan zie ik niet zitten. Hem bij de bevalling hebben ook niet. Ik denk zelfs dat ik door zijn aanwezigheid ontzettend zal worden gestoord. Aan de andere kant; het is ook zijn kind wat geboren wordt ookal moet ik het doen.
Wie heeft nuttige tips voor mij? Kan ik dit maken?
Julali schreef op 27-07-2021 om 13:49:
[..]
Het is een dreigement. Je gedraagt je niet zoals ik wil, dus ik word boos en als je niet doet wat ik zeg, dan...
Dan gaat hij weg en gaat hij niet voor zijn eigen kinderen zorgen, dat is in dit geval de genoemde consequentie.
Maar het kan van alles zijn. Feit is dat het een dreigement is en dat hij met boosheid zijn vrouw (en kind) onderdrukt, daaronder ligt ook vaak de spanning dat de man fysiek sterker is en je dus als vrouw kwetsbaar bent.
Maar TO doet toch hetzelfde? Ze is boos op haar man en voelt zich in de steek gelaten. Dus als man niet doet wat zij zegt mag hij niet bij de bevalling zijn. Dus onderdrukt TO haar man ook volgens jouw benadering. Je creëert zo zelf een strijd die niet nodig is. To en man hebben het beide zwaar, ze hebben beide hulp nodig.
BlueHeart schreef op 27-07-2021 om 13:52:
[..]
Want je verwacht dat hij de boodschap met een glimlach aan zal nemen en rustig thuis gaat zitten wachten tot het kind er eindelijk is? Als ie dat zo doet is er iets ernstig mis in de relatie lijkt mij. Boosheid lijkt mij een normale reactie in dit geval.
Ja, want boosheid is de enige emotie die mannen kunnen hebben en dat is heel normaal 
BlueHeart schreef op 27-07-2021 om 13:52:
[..]
Want je verwacht dat hij de boodschap met een glimlach aan zal nemen en rustig thuis gaat zitten wachten tot het kind er eindelijk is? Als ie dat zo doet is er iets ernstig mis in de relatie lijkt mij. Boosheid lijkt mij een normale reactie in dit geval.
Zelfreflectie lijkt me productiever. Er zijn mensen, ook mannen, die dat kunnen. ik heb me ook wel als een hork gedragen, we zijn ook beiden moe en uitgeput, waarom heb ik die hulp niet laten blijven? Wat bezielt me eigenlijk. Ze heeft ook wel gelijk, we hebben beiden meer rust nodig en niet deze spanningen. Ik ga eens nadenken hoe het anders zou kunnen nu we dalijk twee kinderen hebben.
Aardbei_86 schreef op 27-07-2021 om 13:53:
[..]
Maar TO doet toch hetzelfde? Ze is boos op haar man en voelt zich in de steek gelaten. Dus als man niet doet wat zij zegt mag hij niet bij de bevalling zijn. Dus onderdrukt TO haar man ook volgens jouw benadering. Je creëert zo zelf een strijd die niet nodig is. To en man hebben het beide zwaar, ze hebben beide hulp nodig.
Nee, want zij doet het in het belang van haarzelf en haar kind. Een bevalling is zwaar en het is een van de meest kwetsbare momenten in het leven van een vrouw. Daar kun je alleen mensen bij hebben die je steunen en die je volledig vertrouwt. Die band heeft TO haar man gebroken, helaas.
AnneJ schreef op 27-07-2021 om 13:55:
[..]
Zelfreflectie lijkt me productiever. Er zijn mensen, ook mannen, die dat kunnen. ik heb me ook wel als een hork gedragen, we zijn ook beiden moe en uitgeput, waarom heb ik die hulp niet laten blijven? Wat bezielt me eigenlijk. Ze heeft ook wel gelijk, we hebben beiden meer rust nodig en niet deze spanningen. Ik ga eens nadenken hoe het anders zou kunnen nu we dalijk twee kinderen hebben.
Dat zou inderdaad moeten. Maar niet pas als hij de bevalling van zijn kind gemist heeft. En nogmaals, hier zijn zowel TO als man veranderen voor.
Julali schreef op 27-07-2021 om 13:56:
[..]
Nee, want zij doet het in het belang van haarzelf en haar kind. Een bevalling is zwaar en het is een van de meest kwetsbare momenten in het leven van een vrouw. Daar kun je alleen mensen bij hebben die je steunen en die je volledig vertrouwt. Die band heeft TO haar man gebroken, helaas.
Meteen maar een scheiding aanvragen dus.
Julali schreef op 27-07-2021 om 13:36:
[..]
Dat is nu juist het probleem, dat deze man (en jij kennelijk ook) overal boos om worden en dat jullie verwachten dat een boze reactie genoeg is om een vrouw te laten inbinden. Heb je zelf door hoe manipulatief dit is?
Ik ben het er mee eens dat het een aanname is. Maar je zou wel kunnen vragen: zou dit aan de hand kunnen zijn? Niet om te beledigen of iemand de schuld te geven maar om de probleemanalyse helder te krijgen.
We weten niet goed hoe de interactie tussen TO en haar man is maar het resultaat is duidelijk: TO ervaart zo’n grote druk van het gedrag van haar man dat ze ons vertelt dat ze haar man eigenlijk niet meer bij de bevalling kan verdragen.
Dat ze zo klem zit dat ze denkt over zo’n rigoureuze maatregel, is in ieder geval een serieus probleem in je relatie. Je zou hopen dat haar man zo’n signaal geschrokken zou oppakken, bereid zou zijn naar zijn eigen handelen te kijken en zich oplossingsgericht met de situatie zou bezighouden in plaats van er met boosheid en dreigementen op te reageren. We weten dat natuurlijk niet of hij een oplossingsgerichte houding zal aannemen als zij de situatie opnieuw met hem probeert te bespreken. Want dat is tot nu toe in ieder geval klaarblijkelijk nog niet gelukt. En er moet (snel!) een moment komen dat ze kiest om zich op die bevalling te concentreren en die zo te organiseren dat ze daar goed doorheen komt. Die kan nou eenmaal niet ontlopen worden. Ze is 36 weken zwanger. Dat is een keihard gegeven.
BlueHeart schreef op 27-07-2021 om 13:57:
[..]
Meteen maar een scheiding aanvragen dus.
Ja, dat zou ook kunnen. Als hij niet wil praten, geen professionele psychische hulp wil voor hemzelf, geen praktische hulp in huis, maar ook niks zelf wil doen, dan houdt het op een bepaald moment op.
Iemand die alleen maar boos rondstampt, rotopmerkingen maakt, de sfeer in huis verziekt en je kind psychisch mishandelt, kun je er niet bij hebben als je hoogzwanger bent en bedrust moet houden.
Julali schreef op 27-07-2021 om 14:02:
[..]
Ja, dat zou ook kunnen. Als hij niet wil praten, geen professionele psychische hulp wil voor hemzelf, geen praktische hulp in huis, maar ook niks zelf wil doen, dan houdt het op een bepaald moment op.
Iemand die alleen maar boos rondstampt, rotopmerkingen maakt, de sfeer in huis verziekt en je kind psychisch mishandelt, kun je er niet bij hebben als je hoogzwanger bent en bedrust moet houden.
Nogmaals, van wie moet dat? Al maanden schrijft TO, dus ook al toen ze niet hoogzwanger was. Waarom dan?
Omnik schreef op 27-07-2021 om 14:01:
[..]
Ik ben het er mee eens dat het een aanname is. Maar je zou wel kunnen vragen: zou dit aan de hand kunnen zijn? Niet om te beledigen of iemand de schuld te geven maar om de probleemanalyse helder te krijgen.
We weten niet goed hoe de interactie tussen TO en haar man is maar het resultaat is duidelijk: TO ervaart zo’n grote druk van het gedrag van haar man dat ze ons vertelt dat ze haar man eigenlijk niet meer bij de bevalling kan verdragen.
Dat ze zo klem zit dat ze denkt over zo’n rigoureuze maatregel, is in ieder geval een serieus probleem in je relatie. Je zou hopen dat haar man zo’n signaal geschrokken zou oppakken, bereid zou zijn naar zijn eigen handelen te kijken en zich oplossingsgericht met de situatie zou bezighouden in plaats van er met boosheid en dreigementen op te reageren. We weten dat natuurlijk niet of hij een oplossingsgerichte houding zal aannemen als zij de situatie opnieuw met hem probeert te bespreken. Want dat is tot nu toe in ieder geval klaarblijkelijk nog niet gelukt. En er moet (snel!) een moment komen dat ze kiest om zich op die bevalling te concentreren en die zo te organiseren dat ze daar goed doorheen komt. Die kan nou eenmaal niet ontlopen worden. Ze is 36 weken zwanger. Dat is een keihard gegeven.
To schreef dat ze dit nog niet met haar man (of iemand anders besproken heeft). Man heeft dit signaal dus nog niet gekregen van TO. Er zijn dus belangrijke stappen overgeslagen! Daarom vind ik niet dat TO zomaar zo'n drastische beslissing kan nemen.
Meesje schreef op 27-07-2021 om 14:06:
[..]
Nogmaals, van wie moet dat? Al maanden schrijft TO, dus ook al toen ze niet hoogzwanger was. Waarom dan?
En waarom staat ze ontbijtjes op bed te maken? Waarom doe je dat in hemelsnaam?
Aardbei_86 schreef op 27-07-2021 om 14:06:
[..]
To schreef dat ze dit nog niet met haar man (of iemand anders besproken heeft). Man heeft dit signaal dus nog niet gekregen van TO. Er zijn dus belangrijke stappen overgeslagen! Daarom vind ik niet dat TO zomaar zo'n drastische beslissing kan nemen.
Dat lijkt me toch echt stap 1.
Mevrouw75 schreef op 27-07-2021 om 14:08:
[..]
Dat lijkt me toch echt stap 1.
Precies!
Ik denk dat Grace veel uiteenlopende reacties heeft gekregen vanuit verschillende perspectieven. Zinnig denk ik, om te spiegelen: lijkt mijn situatie meer op X of op Y en zitten hier mogelijkheden in die ik kan proberen en die op dit moment bij mij/ons en de situatie passen? Ik hoop dat je daardoor een helderder beeld hebt gekregen van je eigen situatie en opties. Succes Grace!! Als je ons nodig hebt, weet je ons te vinden. Zorg goed voor jezelf. Daar zijn we het hier volgens mij allemaal over eens. Alleen niet over wat voor jou het beste is. En dat kan ook niet want daar ga jij over!
Omnik schreef op 27-07-2021 om 14:10:
Ik denk dat Grace veel uiteenlopende reacties heeft gekregen vanuit verschillende perspectieven. Zinnig denk ik, om te spiegelen: lijkt mijn situatie meer op X of op Y en zitten hier mogelijkheden in die ik kan proberen en die op dit moment bij mij/ons en de situatie passen? Ik hoop dat je daardoor een helderder beeld heeft gekregen van je eigen situatie en opties. Succes Grace!! Als je ons nodig hebt, weet je ons te vinden. Zorg goed voor jezelf. Daar zijn we het hier volgens mij allemaal over eens. Alleen niet over wat voor jou het beste is. En dat kan ook niet want daar ga jij over!
Amen🌸
