Ik wil man eigenlijk niet bij bevalling hebben
Wel een beetje een taboe onderwerp dit. Vandaar maar anoniem op dit forum.
Ik ben 36 weken zwanger van ons tweede kindje. Mijn eerste zwangerschap ging goed. Ik heb gewerkt tot week 36 en voelde mij fijn. Bij mijn huidige zwangerschap gaat het niet zo goed. Veel lichamelijke klachten en daardoor voel ik mij ook vrij rot en erg moe. Mijn man voelt zich sinds het begin van de zwangerschap ook rot; hij zit al maanden tegen de overspanning aan. Hij doet strikt wat noodzakelijk is en is daarnaast constant boos en ontevreden. Hoe hard ik ook probeer om een steentje bij te dragen; ik doe het nooit goed. Sinds kort zegt hij zelfs dat deze zwangerschap mijn eigen keuze was, dus dat ik er ook maar mee moet dealen. Dat terwijl we toch echt samen hebben besloten om er nogmaals voor te gaan. Hij wil er niet aan werken, maar is zichzelf de laatste maanden volledig verloren in klussen die geen haast hebben. Dit put hem ook elke dag een beetje meer uit. Wanneer ik hier iets over zeg, antwoord hij dat toch iemand het moet doen. En dan voel ik mij weer ontzettend schuldig over mijn toestand.
Mega onzeker word ik van zijn negatieve buien en ik zie alles dan ook eigenlijk niet echt zitten. Beginnend bij de bevalling straks. De laatste maanden heb ik eigenlijk geen steun van hem gehad, dus ik verwacht ook weinig steun tijdens de bevalling zelf.
Momenteel vind ik hem helemaal niet meer leuk, maar nu nog uit elkaar gaan zie ik niet zitten. Hem bij de bevalling hebben ook niet. Ik denk zelfs dat ik door zijn aanwezigheid ontzettend zal worden gestoord. Aan de andere kant; het is ook zijn kind wat geboren wordt ookal moet ik het doen.
Wie heeft nuttige tips voor mij? Kan ik dit maken?
Omnik schreef op 27-07-2021 om 12:45:
[..]
Heel begripvol zijn, medelijden hebben, hem maar weer vergeven omdat hij het zo moeilijk heeft kan (!) een enorme valkuil zijn in het contact met iemand die totaal niet meebeweegt. Dan ben jij de boeman en de ander krijgt altijd wat ‘ie wil, hoe onredelijk ook. Iemand kan er zelfs ronduit misbruik van maken. Jullie gaan hier uit van het normale: je geeft wat en je ontvangt wat. Ik ben er op basis van wat TO schrijft niet van overtuigd dat dat de situatie is. Ik ben dus duidelijk minder kamp zielige man. Hoe de werkelijkheid is, kunnen wij hier natuurlijk niet echt beoordelen. TO zal eruit moeten halen wat op haar van toepassing is.
Dan heb je mijn eerdere posts wellicht gemist.
maar je kunt best vergevingsgezind keiharde grenzen stellen, want ik denk dat dat wel nodig is. Dan hoef je nog steeds de man niet als boeman af te schilderen.
-Annabelle- schreef op 27-07-2021 om 12:45:
[..]
Maar halsstarrig hulp blijven weigeren is dat toch niet.
Jawel hoor.
Julali schreef op 27-07-2021 om 12:40:
[..]
Niet van alleen maar werk, het huishouden en voor mijn kind zorgen. Dat zijn de normale dingen.
Groot verschil was dat ik zelf hulp heb gezocht en er alles aan heb gedaan (en nog steeds doe) om gezond te blijven.
het lijkt alsof jij je nogal superieur voelt.
alsof de man van to niet het recht heeft in te storten omdat hij niet genoeg op z’n bordje heeft. Waar komt dit vandaan?
to, ik zou echt zsm om tafel gaan met je man. Je zult het samen moeten doen. En als jullie allebei omgevallen zijn, moet iemand anders het voor jullie doen.
Aardbei_86 schreef op 27-07-2021 om 12:27:
[..]
Ik denk niet dat ze dat kent helaas. Gelukkig maar voor haar!
Ik merk dat het me echt raakt dat man zo veroordeeld wordt. Je bent inderdaad echt jezelf niet als je overspannen bent/tegen burn-out aanzit/depressief voelt. Daar mag best meer begrip voor zijn. Ook al is zijn gedrag tegenover TO en kinderen niet ok en moet de man van TO daar hulp voor zoeken. Je kan zowel erkenning geven voor gevoel/emoties en daarnaast ook gedrag afkeuren. Zijn beide verschillende dingen die naast elkaar kunnen bestaan. Het raakt me dat man zo afgeschreven wordt terwijl hij eigenlijk ziek is. Als hij een gebroken arm had dan zou er meer begrip voor zijn dat hij minder kan ondersteunen. Waarschijnlijk zou dan ook de drempel lager zijn voor man om praktische hulp in te schakelen. Dit alles kan ook naast de gevoelens van TO staan. Die gevoelens zijn naar mijn idee ook echt wel terecht! Maar het is een ongelukkige samenloop van omstandigheden.
Hier ben ik het onwijs mee eens. Situaties hoeven niet afgewogen te worden in zwaarte, zoals ik eerder al schreef. Beiden moeten ze overeind blijven. Het helpt niet om het ene gevoel weg te schuiven omdat het andere blijkbaar zwaarder is. Begrip en hulp voor elkaar is veel helpender. Hulp kan ook van buitenaf komen.
Mevrouw75 schreef op 27-07-2021 om 12:47:
[..]
Dan heb je mijn eerdere posts wellicht gemist.
maar je kunt best vergevingsgezind keiharde grenzen stellen, want ik denk dat dat wel nodig is. Dan hoef je nog steeds de man niet als boeman af te schilderen.
Het is voor mij de vraag of deze man respect zal hebben voor die ‘keiharde grens’. Er is voor mij tot nu toe geen enkele aanwijzing dat hij zich zou neerleggen bij wat zijn vrouw beslist. Ik ben in dat licht wel benieuwd hoe dat proberen hulp in te schakelen verlopen is. Hoe ziet het eruit als TO een besluit neemt waar hij het niet mee eens is? Wat gebeurt er dan? Is daar ruimte voor? Is dat emotioneel en fysiek veilig? Dat maakt nogal veel uit voor de mogelijkheden die TO nog heeft om ruimte voor zichzelf te scheppen en tegelijkertijd de relatie te behouden. Zij kan dat laatste nou eenmaal niet in haar eentje.
Julali schreef op 27-07-2021 om 12:40:
[..]
Niet van alleen maar werk, het huishouden en voor mijn kind zorgen. Dat zijn de normale dingen.
Groot verschil was dat ik zelf hulp heb gezocht en er alles aan heb gedaan (en nog steeds doe) om gezond te blijven.
Een beetje inlevingsvermogen zou je sieren. Je kan niet oordelen over iemands draagkracht en belastbaarheid! Dat jij dat allemaal aan kon wil niet zeggen dat een ander dat dan ook maar moet kunnen. Dat het voor jou normaal is, wil niet zeggen dat het voor een ander normaal is. Iedereen heeft een ander karakter. Als je bijvoorbeeld heel erg perfectionistisch bent en het op alle gebieden (werk, huishouden, kind, relatie) het zo goed wil doen dan kan je dat echt erg veel energie kosten. Dat het nu niet goed met je vrouw gaat kan het gevoel geven dat je gefaald hebt als partner, dat je je geduld niet op kan brengen voor je kind, kan het gevoel geven dat je faalt als vader. Als je ook nog eens minder functioneert op werk door dit alles thuis, voel je je ook gefaald als werknemer. Ik speculeer nu hè en bedoel niet dat dit voor de man van TO geldt. Maargoed,ik heb het nu al zo vaak getypt, man moet wel hulp zoeken daarvoor en niet koppig zo door blijven gaan.
Misschien heb ik het gemist, maar is er door een professional een burn out vastgesteld? En ook een depressie (dat is iets anders)?
Volgens mij niet namelijk. Een drukke periode betekent niet dat je je als een hork mag gedragen en het vervolgens allemaal kan afschuiven op een zelfverzonnen, niet geconstateerde burn out.
Ik zie dit patroon wel vaker voorbij komen en ik vind het echt schadelijk. Alle verantwoordelijkheid leg je op deze manier buiten deze man. En TO moet maar weer gaan redderen, terwijl zij juist degene is die een officieel medisch advies heeft gekregen, namelijk dat ze rust moet houden.
Julali schreef op 27-07-2021 om 13:00:
Misschien heb ik het gemist, maar is er door een professional een burn out vastgesteld? En ook een depressie (dat is iets anders)?
Volgens mij niet namelijk. Een drukke periode betekent niet dat je je als een hork mag gedragen en het vervolgens allemaal kan afschuiven op een zelfverzonnen, niet geconstateerde burn out.
Ik zie dit patroon wel vaker voorbij komen en ik vind het echt schadelijk. Alle verantwoordelijkheid leg je op deze manier buiten deze man. En TO moet maar weer gaan redderen, terwijl zij juist degene is die een officieel medisch advies heeft gekregen, namelijk dat ze rust moet houden.
En in welke zin is hem weg te houden van de bevalling dan helpend voor deze situatie?
BlueHeart schreef op 27-07-2021 om 12:24:
[..]
Hij moet het hele huishouden doen en alleen voor kind en vrouw zorgen, en waarschijnlijk ook nog gewoon werken.
Dat hoeft niet. Het is mogelijk om al dan niet betaald hulp in te schakelen. Dat is niet gelukt. Het is de vraag hoe dat komt. Als (!) man dat geblokkeerd heeft, heb je een ander probleem.
Julali schreef op 27-07-2021 om 12:40:
[..]
Niet van alleen maar werk, het huishouden en voor mijn kind zorgen. Dat zijn de normale dingen.
Groot verschil was dat ik zelf hulp heb gezocht en er alles aan heb gedaan (en nog steeds doe) om gezond te blijven.
Ja maar, jij doet alles perfect. Niet iedereen is zo.
BlueHeart schreef op 27-07-2021 om 13:02:
[..]
En in welke zin is hem weg te houden van de bevalling dan helpend voor deze situatie?
Hoe helpt het de relatie als man de bevalling hindert door zelf alle negatieve aandacht op te eisen?
Omnik schreef op 27-07-2021 om 12:59:
[..]
Het is voor mij de vraag of deze man respect zal hebben voor die ‘keiharde grens’. Er is voor mij tot nu toe geen enkele aanwijzing dat hij zich zou neerleggen bij wat zijn vrouw beslist. Ik ben in dat licht wel benieuwd hoe dat proberen hulp in te schakelen verlopen is. Hoe ziet het eruit als TO een besluit neemt waar hij het niet mee eens is? Wat gebeurt er dan? Is daar ruimte voor? Is dat emotioneel en fysiek veilig? Dat maakt nogal veel uit voor de mogelijkheden die TO nog heeft om ruimte voor zichzelf te scheppen en tegelijkertijd de relatie te behouden. Zij kan dat laatste nou eenmaal niet in haar eentje.
Ik ben het 100% eens met al jouw posts. Ik vind het erg eng klinken hoe deze man zich gedraagt. Als het niet naar zijn zin gaat, of het even niet allemaal om hem draait, dan ontploft de bom.
Julali schreef op 27-07-2021 om 13:00:
Misschien heb ik het gemist, maar is er door een professional een burn out vastgesteld? En ook een depressie (dat is iets anders)?
Volgens mij niet namelijk. Een drukke periode betekent niet dat je je als een hork mag gedragen en het vervolgens allemaal kan afschuiven op een zelfverzonnen, niet geconstateerde burn out.
Ik zie dit patroon wel vaker voorbij komen en ik vind het echt schadelijk. Alle verantwoordelijkheid leg je op deze manier buiten deze man. En TO moet maar weer gaan redderen, terwijl zij juist degene is die een officieel medisch advies heeft gekregen, namelijk dat ze rust moet houden.
Dan heb je toch niet zo heel goed gelezen.
ik had tijdens de zwangerschap voor mijngevoel ook weinig steun van mijn toenmalige man daarom had ik mijn zus erbij gevraagd. Tijdens de bevallig was hij onverwachts een grote kracht en steun wat ons weer dichter bij elkaar bracht.
AnneJ schreef op 27-07-2021 om 13:04:
[..]
Hoe helpt het de relatie als man de bevalling hindert door zelf alle negatieve aandacht op te eisen?
Heb jij een glazen bol waarin je kan zien dat dit zo gaat zijn?
